Ιστοριες που λενε πολλα

[Danielli]

Τι όμορφο Γιαννάκη !

[Επισκέπτης]

Κι εμενα μου αρεσε!!!

[Ellaki]

Υπέροχο

[margaritarenia]

Ετσι Γιαννακη μου......
γιατι με τα μουσικα τωρα τελευταια ..... μας εχεις στειλει

[xamogelo]

[Δωρουλα]

Όμορφο Γιαννάκη!!!!

[zefira]

Γιάννη μου

[ELLI]

Αν ο καθένας μας μετέτρεπε σαν τη γριά τις ατέλειες του διπλανού του σε κάτι
χρήσιμο και όμορφο, σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλλίτερος.

ναι αλλά για να εκτιμήσει κανείς τις ατέλειες του άλλου δεν θα πρέπει να έχει εντοπίσει και αποδεχθεί τις δικές του?
Πόσο εύκολο είναι αυτό?

[zefira]

Η διαδρομή προς τα μέσα μας δεν είναι εύκολη για να βρούμε τις ρωγμές μας......

Αλλά σιγά - σιγά με αγκαλίτσα και αγάπη τη βρίσκεις την άκρη.....

[margaritarenia]

> *Mια φορά κι ένα καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα
> συναισθήματα.
> Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα
> συναισθήματα.*
> *Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις
> βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν. Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω.
> Ηθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Οταν το νησί άρχισε να
> βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.*
> *Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μιά λαμπρή θαλαμηγό.
> Η Αγάπη τον ρωτάει:
> - «Πλούτε μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»
> - «Οχι, δεν μπορώ» απάντησε ο πλούτος. Εχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου
> και δεν υπάρχει χώρος για σένα».*
> *Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης
> περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
> - «Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
> - «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το
> όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.*
> *Η Λύπη ήταν πιo πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτήν
> βοήθεια.
> - «Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου»
> - «Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.*
> *Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
> Ηταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.*
> *Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή.
> - «Αγάπη, έλα προς εδώ. Θα σε πάρω εγώ μαζί μου».
> Ηταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη
> από τέτοια ευγνωμοσύνη που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στην
> στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.*
> *Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε ρώτησε τη
> Γνώση:
> - «Γνώση, ποιός με βοήθησε;»
> - «Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
> - «Ο Χρόνος;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;»*
> *Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
> - <<Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη...>
*

[Ellaki]

τι όμορφο

[Επισκέπτης]

Γιαννάκη , Μαργαριτούλα

[AMALIA]

Μαργαριτα
πολυ ομορφο.

[Danielli]

[zefira]

Μαργαριτούλα μου