ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ

[Danielli]

Πριν 20 μέρες ο σκύλος μου, ο Ρουκυ, σταμάτησε να τρώει και ανακαλύψαμε ότι το σώμα του και όλα του τα όργανα είχαν γεμίσει με ασκήτη (υγρό).
Καρκίνος, προχωρημένη ηπατοπάθεια? Ακόμη το ψάχνουν. Μας προετοίμασαν για το χειρότερο, διότι το συκώτι του ήταν 3πλάσιο, η καρδία η διπλή, σε ένα σκυλάκι 6 κιλά.

Ολοι άρχισαν να το παίρνουν απόφαση.
Εβαλα πάνω στο ψυγείο την φωτογραφία του μαζί με την οικογένεια και αυτό που πίστευα γραμμένο.΄΄ΕΔΩ ΝΙΚΑΕΙ Η ΑΓΑΠΗ΄΄.
Μέσα στην απειρία μου προσπάθησα να αφουγκραστώ ,τι να είναι αυτό που έχει αποφασίσει ό Ρούκυ??
Σε αυτές τις 20 μέρες του έδωσα τόσο Ρέικι, ένιωσα τόσα πράγματα,τόση αγάπη, πολλαπλάσια αυτής που μας έχει δώσει ο Ρούκυ!!!
Δεν ήταν τυχαίο αυτή τη στιγμή της εξέλιξης μου!!!!

Του αρέσει τόσο πολύ το Ρεικι που έρχεται κοντά μου το ζητάει και πέφτει σε λήθαργο!!! :lol: :lol:

Ο κτηνίατρος που είδε τα ηπατικά ένζυμα από 550 να πέφτουν στο 260, και το συκώτι να επιστρέφει στο κανονικό του μέγεθος χρησιμοποίησε τις λέξεις ΄΄κουφό΄΄ και΄΄΄'υποπτο΄΄ :roll: :lol: :lol: :lol: :lol:

Εκλαιγα σαν βλάκας!!! ΠΟΣΗ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ, ΠΟΣΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ, ΠΟΣΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΧΑΡΑ!!!!

Αυτή τη στιγμή έχει σχεδόν ξεπεράσει το πρόβλημα στο συκώτι,και έχω επικεντρωθεί στα υγρά που έχουν μείνει στη καρδιά!!!! :lol: :lol:

[Emmaki]

Γλυκιά μου Danny μπορώ να σε καταλάβω γιατί και το δικό μας σκυλάκι πέθανε απο καρκίνο στο πάγκρεας...

Μόνο που εμείς δεν την προλάβαμε.......
Χαίρομαι που το κατάφερες εσύ....!!!!!!

Να είναι καλά ο γλυκός ο Ρούκυ!!!!!!!!!!!!!!!!

[Vasoula]

Εχω και εξήγηση γι' αυτό τώρα Εμμανουέλα...

Συνέβη τον καιρό που αποφάσισα να "μιλήσω" στους ανθρώπους...Ο χρόνος ήταν ελάχιστος....΄Ενιωθα υποχρέωση γι' αυτό το πλάσμα και συγχρόνως δέσμευση...

Ο θάνατος της Ρόζας ήταν η απόλυτη αγάπη της προς εμένα...
΄Εφυγε για να με αποδεσμεύσει...

΄Εφυγε γιατί απλά με αγαπούσε πολύ!!!




Ντάνυ, συνέχισε κορίτσι μου...΄Ολα γίνονται...!!!

[Emmaki]

Ο θάνατος της Ρόζας ήταν η απόλυτη αγάπη της προς εμένα...
΄Εφυγε για να με αποδεσμεύσει...

Και ήδη είχε αργήσει....
Αλλά βρε πουλάκι μου κι εσύ........δε μπορούσες να μιλήσεις με τους ανθρώπους πιο πριν...???? :shock: :shock:

[Danielli]

Δεν ξέρω τι θα συμβεί μέχρι το τέλος ,και πότε θα είναι αυτό, η τελευταία πορεία ήταν πολύ σημαντική για όλα αυτά που με πείσμα επεδίωκα ,το φως που με διαπέρασε αυτό το διάστημα που ήταν δυνατότερο και από την αυτοθεραπεία και οι διαπιστώσεις που έκανα και ας είμουνα πρωτάκι.

Θα 'θελα να ξέρω εμπειρίες θεραπείας με ανθρώπους που βοηθήθηκαν σε οποιοδήποτε επίπεδο.

[Vasoula]

Αλλά βρε πουλάκι μου κι εσύ........δε μπορούσες να μιλήσεις με τους ανθρώπους πιο πριν

΄Οχι...γιατί έπρεπε να είχα κάτι να τους πω!!!

[Ειρήνη]

Και ίσως η Ρόζα να υπήρχε στην ζωή σου για να σε προετοιμάσει ωστε να θέλεις να μιλήσεις στους ανθρώπους. Ήρθε όταν την χρειαζόσουν και έφυγε όταν μπορούσες να μείνεις μόνη.

[Vasoula]

Ναι Ειρήνη μου...

Η έννοια της αγάπης χωρίς όρους...Μεταφορικά και κυριολεκτικά!!!

Μόνο που τότε δεν το είχα αντιληφθεί...

Δεν είναι τυχαίο, που παρ' όλο ότι ήταν άρρωστη, δεν της έκανα ούτε μία ημέρα ρέικι...

Και ήταν πολύ μεγάλες οι ενοχές μου γι' αυτό...

Μέχρι που κατανόησα την αγάπη, όχι όπως ήθελα εγώ...Η μεγαλύτερη επίγνωσή μου...!!!!

Στον χώρο της αγνότητας, η αγάπη εκφράζεται απλά...

[Emmaki]

Μεγάλον μάθημα η Ροζούλα......

[zefira]

Θέλω να σας καταθέσω κι εγώ μία από τις δικές μου εμπειρίες
με το REIKI.

Ένας πολύ καλός μας φίλος πήγε στο νοσοκομείο ετοιμοθάνατος από
παγκρεατίτιδα. Ο γιατρός είπε ότι του μένουν 3 μέρες το πολύ.
Εγώ μέχρι τότε δεν έλεγα εύκολα για το REIKI.
Εκείνη την ημέρα αποφάσισα να του μιλήσω. Είπα λοιπόν στο φίλο για
το reiki και επειδή δεν μπορούσα να του περιγράψω τι και πως, του είπα ότι θα του στείλω αγάπη. Εκείνος μου είπε κάνε ότι θες εγώ είμαι τελειωμένος έτσι κι αλλιώς.
Τις πρώτες μέρες πήγαινα εκεί ( νοσοκομείο) και του έδινα reiki πάνω στο πάγκρεας για 1/2 ώρα περίπου.
Μετά συνέχισα με το 2ο βαθμό από απόσταση. Αποτέλεσμα μέσα σε λίγες μέρες η ανάρρωση ήταν ραγδαία. Ο γιατρός δεν μπορούσε να το εξηγήσει. Βγήκε από το νοσοκομείο αρκετά καλά και ο γιατρός μιλούσε για θαύμα. Του έμεινε όμως μια κύστη στο πάγκρεας κι ο γιατρός του είπε ότι θα περιμένουνε να έρθει σε ανάλογο μέγεθος για να μπορέσουν να τη χειρουργήσουν. Η κύστη δεν μεγάλωσε ποτέ αντιθέτως εξαφανίστηκε τελείως. Ο γιατρός δεν πίστευε στα μάτια του. Δεν έμαθε ποτέ τι ακριβώς είχε γίνει. Έχουν περάσει 3 χρόνια και ο φίλος είναι τελείως καλά.

Αυτό που με καλύπτει εμένα είναι ότι μπορώ από τότε να μιλάω για το REIKI με σιγουριά.

[Emmaki]

Zefira η αγάπη κάνει θαύματα!!!!!!!

Πολύ όμορφο...ο φίλος σου μετά ασχολήθηκε με το ρέικι??

[Spyros]

Η πίστη στον εαυτό μας είναι η μεγαλύτερη δύναμη και δώρο.
Υπέροχη η εμπειρία σου Zefira.

[Skapaneas]

Η πίστη στον εαυτό μας είναι η μεγαλύτερη δύναμη και δώρο.
Υπέροχη η εμπειρία σου Zefira.

Η Πιστη κανει θαυματα Σπυρο και η Zefira το βιωσε.

Αντε τωρα να της πει καποιος το αντιθετο

Η αναπτυξη ή καλυτερα η αφυπνιση και η διαχειριση της Πιστης, ειναι κατι που θα επρεπε να εχουμε ολοι μας κατα νου οτι αποτελει ενα σημαντικοτατο μοχλο στην πορεια μας προς τη θεωση.

Οποιος κατεχει κατι σχετικο ας το καταθεσει...

[zefira]

Συμφωνώ ότι η αγάπη κάνει Θαύματα.
Έχω βιώσει αρκετά μέσα σ' αυτά τα χρόνια
αλλά αυτό ήταν το πιο συνταρακτικό.

Ο φίλος μας δεν ασχολήθηκε με το REIKI μετά από όλο
αυτό. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον.... πιστεύω ότι ο καθένας
χρειάζεται το χρόνο του. Αν δεν νιώθουν έτοιμοι για την ευθύνη !!!
Γιατί το REIKI είναι ευθύνη.

[Danielli]

Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένα όλα τα επόμενα Νέα Ετη....

Θα΄'θελα αυτήν την στιγμή να μοιραστώ τη συνέχεια και το τέλος της πολύ δυνατής δοκιμάσίας που είχα αυτές τις μέρες.

Οπως ξέρετε φύγαμε οικογενειακώς ,και παρόλους τους ενδοιασμούς για το αν έπρεπε, πήραμε και το σκυλί μαζί μας, για να παίρνει τα 3000 φάρμακα που έπαιρνε στην ώρα τους,και να έχει τη φροντίδα που έπρεπε στην κατάστασή του.
Είμουνα αισιόδοξη, διότι ενώ κοιμόταν πάρα πολύ, έτρωγε ,και αυτό ήταν καλό σημάδι.

Τους έδινα Ρεικι 1-2 ώρες την ημέρα.

Κάναμε τις διακοπές μας, με τον Ρούκυ ανάμεσά μας, άλλοτε συμμετείχε και άλλοτε λιγότερο, μας κοίταζε με αγάπη, και μιά μέρα πριν γυρίσουμε άρχισε η συμπεριφορά του να αλλάζει.


...χτες το βράδυ στις 22.00 επέστρεψα από τις διακοπές,με το πλοίο από Βενετία.Κατά τις 9 πήγαμε όλη η παρέα για φαγητό. Ξαφνικά αρχίζει να με λούζει ένα κρύο ρίγος τόσο έντονο,που νόμιζα ότι είχα βουτήξει σε παγωμένη λίμνη. Αρχισα να ψάχνω γύρω μου και πάνω μου τι συμβαίνει, είπα στους άλλους στο τραπέζι¨:΄κάτι γίνεται, κάτι είναι γύρω μου'', κράτησε 1 λεπτό και ξεχάστηκα. Σε 10 λεπτά σηκώθηκα να πάω στη καμπίνα, κάτι με ωθούσε εκεί.
Πήγα και βρήκα τον Ρούκυ ακόμη ζεστό, μόνο η ψυχή του δεν ήταν μαζι του.

Δεν θα καταλάβετε τι ήταν για μένα αυτό το σκυλί. Ηταν το σκυλόπαιδό μου :( όλη μου η ζωή ήταν γεμάτη από αυτόν!!!

Τον ενάμιση μήνα που εζησε αυτοκόλλητος πάνω μου ήταν για μένα μεγάλη εμπειρία. Πήρα μεγάλη επιβεβαίωση για την αγάπη και απ'τις 2 πλευρές, όταν συνειδητοποίησα ότι ήλθε να με βρεί και να με ειδοποιήσει την ώρα που αποφάσισε να φύγει.

Τώρα πιστεύω ότι μπορεί να χαθεί στο Φως...