ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ...

[Ellaki]

......ενός Σύμπαντος που δεν μοιάζει μεν να είναι τέλειο, αλλά Είναι απλά Δημιουργικό με Νοημοσύνη σε όλα τα επίπεδα που εκφράζεται με αυθεντικότητα...

πως μ' αρέσει αυτό που είπες !!!!!!

Είναι Απλά Δημιουργικό

[CHRYSSOULA]

Μπεττούλα έγραψα για τον «ουροβόρο όφι» το φίδι που στρέφεται κυκλικά και μοιάζει να τρώει την ουρά του. Είναι ένα αρχέγονο σύμβολο που συμβολίζει το κυρήκειο του Ερμή και εκφράζει την τάση του ανθρώπου να κινείται κυκλικά στον χρόνο και να γυρίζει γύρω από τον εαυτό του μέχρι να αποκτήσει την γνώση και την εμπειρία...
Όταν η γνώση μεταλλαχθεί σε σοφία τότε παύει η συνεχής περιστροφή στον τροχό των γεννήσεων και ο όφις ανορθώνεται παίρνοντας θέση πλέον ανάμεσα στα μάτια (μέσο φρυδιών = μεσόφρυο) (6ο κέντρο)
Στον άνθρωπο υποδηλώνει την ενέργεια της κουνταλίνι που από την βάση της σπονδυλικής στήλης ανορθώνεται στην κεφαλή,όταν γίνει αφύπνιση της συνείδησης.
Στην Αρχαία Αίγυπτο οι Φαραώ φορούσαν στο κεφάλι ένα διάδημα όπου εξείχαν δύο φίδια αντικριστά. Ήταν ένδειξη της θειικής καταγωγής των Φαραώ(από τον θεό ΡΑ-ΗΛΙΟ) που διέφερε από αυτή του λαού.
Έτσι ο Όφις έχει διπλή σημασία: Τον καθοδικό όφι όπου το Πνεύμα κατεβαίνει στην Ύλη και τον ανοδικό όφι όπου η Ύλη έχοντας την εμπειρία επιστρέφει στο Πνεύμα!!

[elenaki]

Ευχαριστουμε Χρυσουλα μας!!

[Μπεττουλα]

α πολυ ομορφο Χρυσουλα

έλα βρε Μπεττούλα που χρειάζεται κανείς να προσπαθήσει να εκφράσει την ατέλειά του...γιατί χρειάζεται λες προσπάθεια γι' αυτό?

μου ηρθαν πολλα παραδειγματα στο μυαλο που διαρκως διορθωνανε την ατελη συμπεριφορα μου αυτο ειχα στο νου και εγω ζητουσα χωρο να μου αφησουν να κανω τα λαθη μου..

αντίθετα, για προσπάθησε να εκφράσεις το χάρισμά σου...εκεί να δεις προσπάθεια που χρειάζεται ακόμα και να το αντιληφθείς

χαρισμα ε??

[Valia]

Και ακόμα τώρα μου είναι δύσκολο να καταλάβω, γιατί ο άνθρωπος να παραμένει αδύναμος και άβουλος, ενόσω ξέρει την διαστρέβλωσή του...Γιατί?
Δεν δέχομαι την εύκολη απάντηση "από φόβο"...γιατί στην ουσία αυτό δεν προσδιορίζει κάτι συγκεκριμένο...Όποιον και να ρώτησα τι φοβάται, απάντηση επί της Ουσίας δεν πήρα...

παιδάκια γλυκά, σας διαβάζω και ω πόσα κοινά... κλουβί, φυλακή....τσιμεντένιο τηλεφωνικό θάλαμο εγώ το ονομάζω...το βαρίδι του μαζικού που σε τραβάει μαζί του στον πάτο. Είναι βόλεμα τελικά, καθαρός εγωισμός, μοιρολατρεία. Χρόνια ζούσα με την ελπίδα ότι κάποτε τα πράματα θα αλλάξουν, κάποτε θα έρθει η στιγμή που θα μπορώ να κάνω αυτό που θέλω, κάποτε.... είχα χωρίσει τον κόσμο σε αυτό που ζούσα και στον "φανταστικό" κόσμο στον οποίο κάποια στιγμή θα ζούσα και όλα θα ήταν πάρα πολύ όμορφα εκεί... και έτσι κυλούσε η ζωή... κενή και άδεια γιατί τη δύναμή μου την είχα μεταθέσει έξω απο μένα, σε κάποιον άλλο, στο θεό, στο σύμπαν, στο γείτονα, στο γκόμενο, στη μάνα μου κλπ κλπ και φυσικά ολοι αυτοί ήταν η αιτία των δεινών μου. Και δωσ' του δράμτα και δωσ' του καταθλίψεις.... Ώσπου έρχεται η στιγμή που τρως ένα φαινομενικά "μεγάλο χαστούκι" και χάνεις τα πάντα και τους πάντες και είσαι στο κενό, "μόνος σου" και μένεις με τον εαυτό σου... Και εκεί πρέπει να πάρεις την Απόφαση που θα πατήσεις, σε ποιόν Δρόμο θα πορευτείς και ποια εργαλεία θα ενεργοποιήσεις....Τελικά δεν υπάρχει "λάθος", αν καταφέρεις να αγκαλιάσεις τις εμπειρίες σου, εγώ αυτό κατάλαβα, γιατί αν τις απορρίπτεις ως λάθος ή κακές είναι σαν να μαστιγώνεις τον εαυτό σου, ένα είδος ασέβειας θα έλεγα...

Βασούλα μου, σε ευχαριστώ πολύ για το Δώρο σου. Μου έδειξες με τόση ευγένια και τόση υπομονή.... που κάθε φορά συγκινούμαι...

[Fotinoula]

[Vasoula]

Αχ Βαλάκι μου

Εγώ ξέρω ένα και πάνω σ' αυτό στήριξα όλη μου την Ζωή (ακόμα και στην παρένθεση της, που λέγεται "ασθένεια")
Όλα συντελούνται εδώ και τώρα...Και αν τώρα μπορεί έστω ένας να Ζει αρμονικά με τον Εαυτό του και τους άλλους, το σίγουρο είναι ότι μπορούν όλοι, γιατί δεν διαφοροποιείται η Ουσία μας.

Και τελικά, είναι αυτό που λες Βαλάκι μου...Η μοιρολατρία είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον άνθρωπο. Γιατί τον κάνει μικρό και ασήμαντο, αμαρτωλό και ένοχο για τα πάντα...Έχω παρατηρήσει ότι το παρελθόν για τους περισσότερους είναι τόσο λάθος, που δεν αντέχουν την Ελεύθερη Βούληση, την δίνουν πίσω στον Θεό, σαν δώρο άχρηστο, ενώ παράλληλα επιλέγουν την δουλικότητα στην μοίρα τους.

Πιστεύω ότι η μεγαλύτερη αλαζονεία για έναν άνθρωπο είναι να βλέπει τον πόνο μόνο στους άλλους και να κάνει τον σταυρό του "ευτυχώς που δεν πάθαμε το ίδιο"...Το "υπάρχουν και χειρότερα" είναι μια επανάπαυση, που τον κάνει να αντέχει την ματαιοδοξία του, ότι κάπου αλλού η μοίρα είναι σκληρότερη...
Ίσως αυτό είναι κίνητρο για να αντέχει την ίδια του την μιζέρια, χωρίς να ξέρει ότι μέσα του κουβαλάει την ίδια μοίρα, σαν κβαντικό φαινόμενο...Αν ο κόσμος είναι σε ένα σημείο ασθενής, αυτό το σημείο χρειάζεται ο καθένας να θεραπεύσει μέσα του.
Αν ο κόσμος είναι σε ένα σημείο θεραπευμένος, αυτό το σημείο θα κάνει τον κόσμο θεραπευμένο, σ' αυτό που αναλογεί στον καθένα μας.

Αντί να ξορκίζουμε το κακό που δεν χτύπησε την πόρτα μας, καλύτερα είναι να δούμε που του ανοίξαμε την πόρτα, νομίζοντας ότι είναι μοίρα...

[AMALIA]

Βαλακι μου..

[Valia]

Πιστεύω ότι η μεγαλύτερη αλαζονεία για έναν άνθρωπο είναι να βλέπει τον πόνο μόνο στους άλλους και να κάνει τον σταυρό του "ευτυχώς που δεν πάθαμε το ίδιο"...Το "υπάρχουν και χειρότερα" είναι μια επανάπαυση, που τον κάνει να αντέχει την ματαιοδοξία του, ότι κάπου αλλού η μοίρα είναι σκληρότερη...
Ίσως αυτό είναι κίνητρο για να αντέχει την ίδια του την μιζέρια, χωρίς να ξέρει ότι μέσα του κουβαλάει την ίδια μοίρα, σαν κβαντικό φαινόμενο...Αν ο κόσμος είναι σε ένα σημείο ασθενής, αυτό το σημείο χρειάζεται ο καθένας να θεραπεύσει μέσα του.
Αν ο κόσμος είναι σε ένα σημείο θεραπευμένος, αυτό το σημείο θα κάνει τον κόσμο θεραπευμένο, σ' αυτό που αναλογεί στον καθένα μας.

Αντί να ξορκίζουμε το κακό που δεν χτύπησε την πόρτα μας, καλύτερα είναι να δούμε που του ανοίξαμε την πόρτα, νομίζοντας ότι είναι μοίρα...

έτσι εξηγείται λοιπόν η εκπαίδευση που φάγαμε τόσα χρόνια στη μάπα...."κάνε και τον σταυρό σου που είσαι έτσι όπως είσαι,γιατί κοίτα τι σε περιμένει παρακάτω"... άρα αυτή είναι η δική τους μιζέρια που κουβαλάνε και στην πετάνε στη μούρη! έτσι για να μην μπορείς εσύ ποτέ να χαρείς και να βιώσεις τη ζωή σου με αποδοχή! να υπάρχει πάντα ο φόβος...
Αυτό Βάσω μου "να δούμε που του ανοίξαμε την πόρτα", νομίζω ότι είναι η πιο βαθειά θεραπεία, η ουσιαστική....αχ Βάσω, ακόμα ψάχνω ψάχνω ψάχνω... ίσως το βρίσκω, ίσως όχι, πάντα ζητάω βοήθεια για καθοδήγηση. Νομίζω ότι είναι ένα δύσκολο κομμάτι αυτό!να έχεις τόσο καθαρή και βαθειά ματιά μέσα στον ευατό σου

[Θοδωράκος]

[Ταρούλα]

[Βικούλα]

[Δωρουλα]

Η μοιρολατρία είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον άνθρωπο. Γιατί τον κάνει μικρό και ασήμαντο, αμαρτωλό και ένοχο για τα πάντα...Έχω παρατηρήσει ότι το παρελθόν για τους περισσότερους είναι τόσο λάθος, που δεν αντέχουν την Ελεύθερη Βούληση, την δίνουν πίσω στον Θεό, σαν δώρο άχρηστο, ενώ παράλληλα επιλέγουν την δουλικότητα στην μοίρα τους.

Πιστεύω ότι η μεγαλύτερη αλαζονεία για έναν άνθρωπο είναι να βλέπει τον πόνο μόνο στους άλλους και να κάνει τον σταυρό του "ευτυχώς που δεν πάθαμε το ίδιο"...Το "υπάρχουν και χειρότερα" είναι μια επανάπαυση, που τον κάνει να αντέχει την ματαιοδοξία του, ότι κάπου αλλού η μοίρα είναι σκληρότερη...
Ίσως αυτό είναι κίνητρο για να αντέχει την ίδια του την μιζέρια, χωρίς να ξέρει ότι μέσα του κουβαλάει την ίδια μοίρα, σαν κβαντικό φαινόμενο...Αν ο κόσμος είναι σε ένα σημείο ασθενής, αυτό το σημείο χρειάζεται ο καθένας να θεραπεύσει μέσα του.
Αν ο κόσμος είναι σε ένα σημείο θεραπευμένος, αυτό το σημείο θα κάνει τον κόσμο θεραπευμένο, σ' αυτό που αναλογεί στον καθένα μας.

Αντί να ξορκίζουμε το κακό που δεν χτύπησε την πόρτα μας, καλύτερα είναι να δούμε που του ανοίξαμε την πόρτα, νομίζοντας ότι είναι μοίρα...

[Vasoula]

Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο κατάλληλη "θέση" για να βάλω αυτό το βίντεο...

φαίνεται τραγικό...
καμιά φορά μένεις άφωνος με την ανθρώπινη αδυναμία...
Χρειάζονται οι άνθρωποι παρακίνηση, άραγε, για να απαιτήσουν να ζουν σε ανθρώπινες συνθήκες?
Από ποιόν χρειάζεται να το απαιτήσουν? Ποιοί είναι αυτοί που αυτο-διορίστηκαν ρυθμιστές?

όχι, θα πω εγώ...Δεν χρειάζονται παρακίνηση, χρειάζονται να νιώσουν ασφαλείς στο σύνολο, ότι δεν είναι μόνοι τους...

Μέσα στα κουτί του ο καθένας δεν ξέρει αν είναι ο μόνος που νιώθει αυτές τις σκληρές συνθήκες που επικρατούν στην ζωή του.
Σαν το πρόβλημα να απομονώνεται μέσα στο κουτί του καθενός και νομίζει ότι ότι δεν αγγίζει κανέναν άλλον...
Η πρώτη σκέψη είναι "οι άλλοι τα καταφέρνουν" και η δεύτερη είναι "αφού δεν αντιδρούν"...
Η δύναμη της φωνής δεν ακούγεται όταν είναι μόνο από έναν...ένας ίσον κανένας...

Ζούμε υποτίθεται μια κοινή ζωή...Πέρα από την διαφορετικότητα που επιφανειακά διαχωρίζει τους ανθρώπους σε πολλές επιμέρους ομάδες, υπάρχει κάτι που μας ενώνει...είμαστε όλοι άνθρωποι! Σαν τούτο να ξεχάστηκε και να πρέπει πάντα κάποιος να μας το θυμίζει.
Λες και τυχαία κατοικήθηκε τούτος ο Πλανήτης...από άτακτες ζωές, ριγμένες δεξιά και αριστερά, χωρίς κοινά "ακούσματα"...
Προσπαθούμε να μάθουμε να συνυπάρχουμε, λες και είναι το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο...
Μα κάποιος Άνθρωπος μας είπε ότι ίδια πονάμε όλοι και ίδια ματώνουμε...είτε μένουμε σε σπηλιά, είτε στο ζεστό μας σπίτι...
Είτε είμαστε πολίτες της τάδε ή της δείνα χώρας, είτε είμαστε άντρας ή γυναίκα, είτε έχουμε πολλά, είτε έχουμε λίγα...
Ο πόνος δεν ξέρει να κάνει διακρίσεις...απλά χτυπάει σε διαφορετικό χρόνο και κάτω από φαινομενικά διαφορετικές προϋποθέσεις την πόρτα του καθενός μας.
Αυτός ο διαφορετικός χρόνος και οι διαφορετικές προϋποθέσεις τείνουν πια να εκλείψουν...Είναι η εποχή τέτοια, που σήμερα κάνει εμφανή, περισσότερο από ποτέ, την επιτακτική ανάγκη να σταματήσει η αμφιβολία του αν είμαστε άνθρωποι...
Σήμερα όλος ο Πλανήτης βιώνει πόνο! Τα εμβόλια της αναλγησίας και της απώλειας μνήμης τείνουν να λήξουν...
Πιστεύω ότι πριν ανοίξουμε το παράθυρο να το φωνάξουμε στο Σύμπαν, χρειάζεται να το φωνάξουμε στον Εαυτό μας...ή να επιτρέψουμε στον Εαυτό μας, να μας το θυμίσει...

Είμαστε Άνθρωποι!

[AMALIA]