Δεν συμφωνώ μαζί σου Ναταλί!
Παρ' όλα αυτά, και στο έχω ξαναπεί, σέβομαι οτιδήποτε ακολουθεί ο άνθρωπος για να βρει την πνευματική του ισορροπία.
Θεωρώ ότι όταν είναι ώριμος, η πνευματική του διάνοια αναπτύσσει την εσωτερική κρίση, ώστε να μπορεί ο άνθρωπος να υψώσει την βούλησή του πάνω από τις αποκρυσταλλωμένες πεποιθήσεις των συστημάτων και των διδασκαλιών, όπως δίνονται σήμερα, και να ανακαλύψει την ΄Υπαρξή του, ελευθερώνοντάς την από τον βαθύ ύπνο που προκαλεί η πόλωση.
Ο Ιησούς είπε και τότε, μα και τώρα ακόμα λέει, ότι δεν διαφέρουμε από αυτόν, σε δομή, εννοώντας ότι ένας ενσαρκωμένος άνθρωπος έχει την εσωτερική δυναμική να γίνει ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Αυτήν την εσωτερική δομή χρειάζεται να αναπτύξει κανείς και να περάσει πάνω από την ύλη, που είναι απλά ένα ακόμα πεδίο εκδήλωσης της ύπαρξης!
Πριν από όλα, να σου πω ότι ακόμα και ένας φωτισμένος άνθρωπος ανήκει στο είδος του ΑΝΘΡΩΠΟΥ! Που σημαίνει ότι έχει ένα φυσικό σώμα που έχει ανάγκες. ΄Εχει αισθήσεις, που σημαίνει ότι πονάει...
΄Εχει αναπτυγμένη κρίση και σεβασμό στους Νόμους!
Το αν έλαμπε (ή λάμπει) το θεϊκό τους φως, αυτό σε πολύ λίγους έγινε (και ακόμα γίνεται) αντιληπτό, έτσι πραγματικά τους προσπερνάμε, αν η στιγμή συνάντησης μαζί τους δεν περιέχει πνευματική ωριμότητα...
Ο άνθρωπος είναι ένα φοβισμένο ον, γιατί απλά έχει άγνοια του τι είναι στην ουσία. Οπότε δεν κάνει την διαφορά ο φωτισμένος ΑΝΘΡΩΠΟΣ στην πνευματική ανάπτυξη της ανθρωπότητας, αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος που διαμορφώνει αυτοβούλως τον εσωτερικό του κόσμο!
Η διδασκαλία της αγάπης ποτέ δεν έγινε από όλους αφομοιώσιμη. Ακόμα και μεταξύ των Χριστιανών υπάρχουν διαφοροποιήσεις και αγάπη θεωρείται πάντα αυτό που δίνεις!
΄Ετσι δεν βλέπω να τιμήσαμε τον ΑΝΘΡΩΠΟ Ιησού, παρά μόνο μέσα από την ανάστασή του, που καμία σχέση δεν έχει με την ανάσταση του φυσικού του σώματος!
Η διαφορά αυτών που έχουν άγνοια, με αυτούς που γνωρίζουν, δεν είναι στην γνώση που μεταφέρεται δια μέσου των αιώνων, μέσα από τα βιβλία, όσο σοφά και αν είναι, αλλά στην γνώση που αποκαλύπτεται από τον θεό εντός σου, όταν έχεις επιτρέψει με όλο σου το είναι, αυτήν την αποκάλυψη!
Οι προτιμήσεις του κάθε ανθρώπου γι αυτό που εσωτερικά τον αναπτύσσει, χρειάζεται να μπορούν να εφαρμοστούν και πρακτικά, ώστε να έχουν άμεση ανταπόκριση και στο βαθύτερο είναι του και να απολαμβάνει την φυσική του ζωή, όχι σαν μάρτυρας που υπομένει, αλλά σαν ένα αυτόφωτο πνευματικό ον που ζει και σε υλικό σώμα, ειρηνικά με το πνεύμα της ανθρωπότητας!
Αλλιώς οι συμπονετικές πράξεις παραμένουν ένας εξωτερικός δρόμος που τάχα οδηγεί στην σωτηρία, όμως η αγωνία των ανθρώπων δεν απαλύνεται με αυτές, ούτε εξιλεώνεται ο βαθύτερος φόβος για τον άγνωστο θεό, αφού συναισθηματικά οι άνθρωποι δεν μπορούν να ωριμάσουν μέσα σε μια ανώτερη οκτάβα ύπαρξης!
Παραμένω λοιπόν στην άποψή μου, ότι γήινοι πνευματικοί δάσκαλοι δεν υπάρχουν, γιατί συμφωνώ απόλυτα και εσωτερικά με το μήνυμα του Ιησού ότι μια διδασκαλία έχει τότε μόνο νόημα, όταν είσαι ώριμος να την εφαρμόσεις στον Εαυτό σου πρώτα και όχι απλά να την γνωρίζεις!
)
