ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ ΤΑΟ

[Vasoula]

άδειασες...

ώρα να γεμίσεις καρδιά μου!

[galazia_sfaira]

Το νοιώθεις έ;
λες ΚΙ ΟΛΑ ΕΦΥΓΑΝ αλλά κι ΟΛΑ ΗΡΘΑΝ.
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΟΞΟΥ.

ΘΕΕ ΜΟΥ ............

Αναρωτιέμαι αν ολο αυτο ηταν η τιμωρία ή η ανταμοιβή.
Πως τολμήσαμε να βαλουμε εκει την ζωή μας;
ΑΛΛΑ κι αν όχι πως θα φταναμε ώς εδω;

Και πως να το μεταφέρεις αφου ακόμα και τώρα αντιλαμβάνομαι οτι έδιωξα μια σκοτεινιά που την ειχα ενσωματώσει και τηννομιζα δική μου κι όχι μονο...ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ
ΡΕ ΤΡΕΛΑ!
ΕΙΧΑ ΓΙΝΕΙ Η ΣΚΟΤΕΙΝΙΑ....ΑΝΤΙ ΝΑ ΞΕΡΩ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΙΖΩ ΑΝ ΤΟ ΕΠΕΛΕΓΑ.

Η ζωή είναι ένα παιχνιδι έλεγες ...παίχτε!

χεχε εμ αλλο παιζω και το βραδάκι παω ΣΠΙΤΙ κι αλλο γινομαι ο παλιάτσος που τριγυρνά παίζοντας ....λέει

[Vasoula]

Αναρωτιέμαι αν ολο αυτο ηταν η τιμωρία ή η ανταμοιβή.

γιατί πόλωση?
απλά πορεία, θα το ονομάσεις...
Το παράδοξο δεν χαρακτηρίζεται, παρά μόνο είναι θειότητα!

Η ζωή είναι ένα παιχνιδι έλεγες ...παίχτε!

ναι, και το λέω συνεχώς! Απλό και αγνό!

ΘΕΕ ΜΟΥ ............

ταπεινά και με ευγνωμοσύνη τον αγγίζεις...
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ!

[Επισκέπτης]

Η ζωή ειναι ενα παιχνίδι.......
Τα μικρα παιδιά μόνο ξέρουν να παιζουν....αφου οση ωρα διαδραματίζεται το ονειρο ξεχνούν οτι γίνεται γύρω τους..δινουν ολο τους το ειναι ...θυμώνουν οταν χάνουν...χαίρονται οταν κερδίζουν ..κλαινε...γελάνε...αλλα οπως και ναναι ...ξανασυνεχίζουν δίχως να κοιτάνε πίσω...την επομενη ημερα....με τη ιδια ροή...
Εμεις ... εχουμε την ψευδαισθση οτι οριζουμε το παιχνίδι ....αλλα κατι μου λεει οτι ''εκεινο '' αστειευεται '' μαζί μας...
Καλό βραδυ

[Vasoula]

Tα μικρά παιδιά δεν έχουν δεύτερες σκεψεις...
Δεν έχουν μνήμη, ούτε λογική...

Είναι αμόλυντα από τον φόβο των μεγάλων...΄Εχουν πάθος και ορμή γι' αυτό που κάνουν, και συγχωρούν αμέσως...
Δεν θέλουν να ελέγξουν τίποτα και διεκδικούν μόνο το σήμερα...
Ζουν μαζί με το παράδοξο, σαν ένα!

΄Οταν μεγαλώνουν, αναπτύσσεται ο νους και τα διαχωρίζει από το παράδοξο...Γίνονται αυτό και εκείνο...

Μετά, όπως όλοι μας, προσπαθούν να ελέγξουν το "εκείνο", αγνοώντας το "αυτό"...

Και έτσι χαλάει η μαγεία του παιχνιδιού...Γιατί επεμβαίνει η λογική και ντύνει με φανταχτερά ρούχα, αυτό που θα έπρεπε να είναι γυμνό, γιατί δήθεν απαγορεύεται να φαίνεται...

Ασφυκτιούμε μέσα στα ρούχα...Και νομίζουμε ότι φταίνε οι άλλοι γι' αυτό...Γιατί εμείς δεν βλεπουμε τα ρούχα ή καλύτερα δεν βλέπουμε πως αυτά είναι φανταχτερά!

[galazia_sfaira]

Ω ναι ναι ναι ναι!!!

[Vasoula]

το παράπονό μου είναι ότι από όσους "ενήλικες" θύμωσαν μαζί μου, ποτέ δεν μου έδωσαν την ευκαιρία να τους πω ότι εγώ δεν ειμαι θυμωμένη, ότι τους αγαπώ το ίδιο αγνά, όπως ένα παιδί!

Βλέπεις η παιδικότητα είναι απαγορευμένο φρούτο για την "ενήλικη" ζωή μας...Σαπίζουμε μέσα στην "μνησικακία"....

[Fotinoula]

μου αρέσει πολύ ο καινούργιος χώρος που καθομαι και σας διαβαζω μου λειψατε

εκεινο που καταλαβα ειναι οτι κοντα σε ενα παιδι εχεις την δυνατοτητα να παρατηρησεις στο διπλασιο τις αντιστασεις της προσωπικοτητας και πολλες φορες απλως να μεινεις ετσι

οσες φορες "τσακωθηκα" με τον φίλο μου τον θεοδόση ηταν ακριβως γιατι μου ηταν αδυνατον να μετατοπιστω απο τον εγωισμο μου και την συνηθεια της προσωπικοτητας μου

οσες φορες αφηνομουν και απολαμβανα την ημερα στον δικο του ρυθμο ολα γινονταν απλα και παιχνιδιαρικα με ουσια στην στιγμη και την αγνοτητα

καμια φορα σκεφτομουν πως ομορφα θα μεγαλωνε ενα παιδι και θα μεγαλωναμε ολοι μας σαν παιδια αν πλεαμε με τους εμνηλικες σε αυτην παιχνιδιαρικη και αγνη διαθεση του εδω και τωρα ρουφαω την ζωη

[Επισκέπτης]

Βάσω μου , νομίζω οτι ειναι και κατι αλλο...επιχειρώ να επεκτεινω τα λόγια σου προς πασα κατευθυνση...

το παράπονό μου είναι ότι από όσους "ενήλικες" θύμωσαν μαζί μου, ποτέ δεν μου έδωσαν την ευκαιρία να τους πω ότι εγώ δεν ειμαι θυμωμένη, ότι τους αγαπώ το ίδιο αγνά, όπως ένα παιδί!

Αυτη η φράση ειναι κατι που παλαιότερα ..και συνεχίζει κατα καιρούς...με εβαλε σε πολλες περιπέτειες...μερικες απο τις οποίες τις γνωρίζετε ηδη τότε που πρωτοήρθα εδω..
Ναι , μπορείς και αγαπας σαν ενα παιδί....ναι κι εγω το κάνω...ΑΛΛΑ οσο και να μην θέλουμε να το παραδεχθούμε οσο ειμαστε ακομη ανθρωποι, [ με συναισθηματα , αισθήσεις, σκέψη , συνειρμούς κλπ] πρέπει να προστατεύουμε το διαμάντι οταν το αναγνωρίζουμε ειτε σε εμας , ειτε σε καποιον αλλο και να μην το ανακατευουμε με οτιδηποτε αναξιο Του.
Με αυτο θέλω να πω ..οτι εκτος απο παιδιά ..τιμηθήκαμε και με το δωρο της ωριμότητας που φέρνει την διακριση ...δεν χαριζόμαστε οπου και οπως....επειδή μπορουμε να αγαπαμε....

Η διακριση ειναι εκεινη η ιδιοτητα που μας δίνει την δυνατότητα να αγαπάμε μεν οπως τα παιδια αλλα απο την αλλη να ''βλέπουμε'' ολα τα χρωματα του αλλου ανθρώπου...κατι που απουσιάζει απο τα μικρά μας και για το οποιο τα υποψιαζουμε οταν τους λεμε '' προσεχε αν κάποιος θελήσει να σου δωσει καραμελες'' η '' μην πιστέψεις ποτέ οτι τον εστειλαν οι γονεις σου να σε παρει''......

Το παραπονο ειναι επειδη ακομη κι αν τους το ελεγες θα ηταν αδυνατο να το κατανοήσουν.....επειδη ακομη δεν το ξέρουν...
Το παραπονο ειναι επειδή μετα απο τοση επαφή αναρρωτιέται κανεις ..τι εκανε και τι δεν εκανε..πως επηρέασε..τι εδωσε.....ομως φαινεται οτι σε ορισμενα, αν οχι σε ολα μας τα θέματα η επικοινωνία γίνεται σε ενα αλλο επίπεδο που εκει προαποφασίζεται η πορεία ..και αυτη δεν μπορει , ουτε να αλλαξει, ουτε να παει πιο γρήγορα..
Το παραπονο, ειναι η αντιληψη οτι δεν ακουσαμε την διαισθηση μας , τοτε που ξεφωνιζε .....και πολυ ψυθιριστά θα ομολογήσω , οτι αυτο γίνεται οταν σκεπάζουμε την φωνή της απο την ανάγκη και την επιθυμία....[ πλοηγούμενη στα βαθη και τα υψη μου..ανακαλύπτω οτι και αυτα στολίζονται πότε πότε , με αλτρουιστικές και μεγαλεπήβολες κορδέλλες]...

λέπεις η παιδικότητα είναι απαγορευμένο φρούτο για την "ενήλικη" ζωή μας...Σαπίζουμε μέσα στην "μνησικακία"....

Δεν μπορω να μην συμφωνήσω.....ετσι ειναι ανα τους αιώνες....τον Ιησού τον σταυρωσαν επειδή αγάπησε.....τον Ορφέα τον κατακερματισαν επειδή ''επαιζε'' την αγαπη....τον Σωκράτη τον καταδικασαν επειδη αφυπνιζε τους νέους...κλπ
Τολμω να πω οτι ολοι παρελειψαν το ιδιο σημειο.....που ειναι η ενταση της αγνοιας , της οργής και της κακίας ......σκεπτόμενοι οτι το φως θα μπορουσε να διαλύσει το σκοτάδι....ΝΑΙ αλλα πότε και σε τι ποσότητα....
Ο ΗΛΙΟΣ ειναι πάντα στη θεση του αλλα εξαρτάται απο την περιστροφή της γης ..η ορατότητα του και τα οφέλη του....οσο δυνατός κι αν ειναι.....

Με πολλη αγάπη

[galazia_sfaira]

το παράπονό μου είναι ότι από όσους "ενήλικες" θύμωσαν μαζί μου, ποτέ δεν μου έδωσαν την ευκαιρία να τους πω ότι εγώ δεν ειμαι θυμωμένη, ότι τους αγαπώ το ίδιο αγνά, όπως ένα παιδί!

Βλέπεις η παιδικότητα είναι απαγορευμένο φρούτο για την "ενήλικη" ζωή μας...Σαπίζουμε μέσα στην "μνησικακία"....

Βάσω νοιώθεις έτσι,γιατί ΕΦΘΑΣΕΣ ΣΕ ΑΥΤΟ!
Πως μπορεί να το νοιώσει καποιος ό,τι λες όταν ο ίδιος δεν μπορεί να το βιώσει;
Ναι τωρα λιγάκι μπορω να σου πω ότι "ξερω" τι λες....

[Vasoula]

Eλένη το παιδί δεν έχει λογική και μνήμη

ο αφυπνισμένος άνθρωπος δεν έχει λογική και μνήμη, έχει αγάπη και σοφία...

Αυτό σημαίνει ότι τα θεία ένστικτα λειτουργούν για τον σκοπό που το πνεύμα τα χρειάζεται στην ενσάρκωση, και όχι για να υπηρετούν την προσωπικότητα και τις επιθυμιες της...

ο αφυπνισμένος άνθρωπος έχει διαίσθηση, αισθηση και ενεργό νοημοσύνη...΄Ολα αυτά μέσα σε μια θειότητα που είναι η αγάπη και καμία σχέση δεν έχει με συναίσθημα...

Θα ήμουν κοντά ακόμα και στον Χίτλερ!!! ΄Οχι γιατί δεν θα γνώριζα ότι θα με κατασπαράξει, αλλά γιατί δεν θα φοβόμουν μηπως με κατασπαράξει...΄Εχει διαφορά!

Το παράπονό μου το εκφράζω, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι που θύμωσαν μαζί μου, θεωρουν ότι εγώ τους "απεχθάνομαι" και θα τους απομονώσω...Και επειδή δεν έχω καμία τέτοια διάθεση, είμαι σίγουρη ότι αν έδιναν ευκαιρία, θα το αντιλαμβάνονταν κι εκείνοι...

΄Ομως άλλο δεν φοβάμαι τον Χίτλερ και άλλο τον αφήνω να είναι ασεβής...΄Ισως η απόσταση αυτή με κάποιους ανθρώπους, εξυπηρετεί το συνεχιζόμενο ψέμα τους, γιατί η αλήθεια, δυστυχώς, πονάει! Οπότε σέβομαι αυτόν τον πόνο και προχωρώ παρακάτω...

[Επισκέπτης]

Τα καταλαβαίνω ολα αυτά ....αλλα μήπως θα ηταν συνετό να ''προσεχουμε'' κάπως και τον Χιτλερ ?
Απλως αναρρωτιεμαι....αν ο αφυπνισμένος ανθρωπος τελικά προστατευεται ολοσχερως ...
Σχετικα με τον θυμό....με τον εαυτό μας τα βαζουμε και αυτο προβαλλουμε επανω σε οποιον θεωρούμε οτι διαθέτει αυτο που θέλουμε...

[Vasoula]

Απλως αναρρωτιεμαι....αν ο αφυπνισμένος ανθρωπος τελικά προστατευεται ολοσχερως ...

από τον Εαυτό του προστατεύεται ολοσχερώς...Από τους άλλους δεν το έχει ανάγκη...

Για σκέψου, από τι κινδυνεύουμε ουσιαστικά! Από τον εαυτό μας ή τους άλλους?

[Vasoula]

Η διακριση ειναι εκεινη η ιδιοτητα που μας δίνει την δυνατότητα να αγαπάμε μεν οπως τα παιδια αλλα απο την αλλη να ''βλέπουμε'' ολα τα χρωματα του αλλου ανθρώπου...κατι που απουσιάζει απο τα μικρά μας και για το οποιο τα υποψιαζουμε οταν τους λεμε '' προσεχε αν κάποιος θελήσει να σου δωσει καραμελες'' η '' μην πιστέψεις ποτέ οτι τον εστειλαν οι γονεις σου να σε παρει''......

Σε μένα δεν απουσίαζε, αλλά δεν είδα να με βοηθήσει...
Τις ίδιες απαγορευτικές εντολές πήρα κι εγώ, γιατί και που έβλεπα το μαύρο, δεν ήξερα γιατί...

Η "πρωτόγονη" διαίσθηση (αυτό που έχουν οι ψυχικοί) δεν είναι απαραίτητα χάρισμα, χωρίς γνώση...Γιατί ή την στρέφεις μέσα σου και κάνεις κακό στον εαυτό σου, ή την στρέφεις έξω σου και κάνεις κακό στους άλλους...

Η διάκριση, όταν έχεις αναπτυχθεί πνευματικά δεν σε αποτρέπει από το να μένεις στην αγάπη, ακόμα και στο μαύρο χρώμα.
Η διάκριση κατά την ανάπτυξη σε βοηθά να αποφεύγεις ότι δεν είναι ωφέλιμο για τον δρόμο σου.
Καμιά φορά όμως η διάκριση σε ξεγελάει, γιατί αυτό που διακρίνεις σαν μη ωφέλιμο, ειναι η μεγαλύτερη σου ευκαιρία!

Προχωράς με εμπιστοσύνη, είναι καλύτερα από το να σκέφτεσαι αν και ποιόν θα εμπιστευθείς. Αν η πρόθεσή σου είναι να βαδίσεις τον δρόμο με συνέπεια, δεν θα σε παρασύρει η "ματαιοδοξία", ούτε η δική σου, ούτε του άλλου. Γιατί αυτό δεν έχει ούτε συνέπεια, μα ούτε και συνέχεια...Διαλύεται τελικά! ;)

[ELLI]

Καμιά φορά όμως η διάκριση σε ξεγελάει, γιατί αυτό που διακρίνεις σαν μη ωφέλιμο, ειναι η μεγαλύτερη σου ευκαιρία!
;)

εεε...δηλαδή?