υποταγμένοι είμαστε όσο εξαρτόμαστε από την πραγματικότητα, Νταννιέλι...
΄Οσο εξαρτόμαστε από την θρησκεία, τον θεό, τον γείτονα, το άλλο εχθρικό κράτος...΄Οσο "παίζουμε" με τις ταυτίσεις, τόσο πιο βαθιά μπαίνουμε στην πραγματικότητα...
Το κοσμικό κακό και οι εξαρτήσεις μας από αυτό, αυτοί είναι όσοι μας ελέγχουν...Ο εργοδότης, ο πολιτικος, ο κυβερνήτης, ο γιατρός, ο ανεύθυνος, ο παιδεραστής...όλοι αυτοί είναι οι εξαρτήσεις μας και έχουν γινει ο κόσμος μας...Ο κόσμος των σκιών μας που τρέφει τον φόβο για όσα δεν γνωρίζουμε έξω από τον κόσμο μας και δεν τα πιστεύουμε, γιατι δεν μπορούμε να "δούμε" παρά μόνο το ολόγραμμα της Ζωής μας...
Δεν μπορούμε να δούμε παρά τον τερατώδη μικρόκοσμό μας...
Και το αστειο είναι, ότι δεν βλέπουμε τον δικο μας μικρόκοσμο, αλλά των άλλων... Γιατί οι αλυσίδες μας κρατάνε πάντα στην απέναντι όχθη από τους άλλους...΄Εχουμε σημείο αναφοράς το "απέναντι"...
Φοβομαστε να Ζήσουμε μέσα μας ελεύθεροι...Και μετά καμία δέσμευση δεν θα υπάρχει, ακόμα και αν ανοίξει η Γη στα δύο...
Το τσιπάκι...είναι δικό μας δημιουργημα...Εμείς δώσαμε τον "χώρο" να το σκεφτούν, αυτοί που νομίζουν ότι είναι ευφυείς και εξουσία...
΄Ολα εμείς δώσαμε τον "χώρο" να γίνουν...Γιατί τα θέλαμε, ακόμα κι αν γκρινιάζουμε ότι δεν μας αρέσει...
Αν δεν μας αρέσει κάτι το αλλάζουμε...Χρόνια ολόκληρα όμως, τίποτα δεν έχουμε αλλάξει...Για να μην πω αιώνες και αδικήσω τις εποχές...
Ζούμε την ζωή εδώ σαν να ειναι αιώνια και την αιώνια Ζωή την έχουμε απορρίψει, γιατί απλά δεν μπορούμε να αντιληφθούμε το Φως της μέσα στην σπηλιά μας...
Το γνωρίζω ότι πολλοί άνθρωποι πια γνωρίζουν για τους "ρόλους"...Μα είναι αστείο...Ακόμα κι αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε...Να "παίξουμε" με συνέπεια και ευθύνη...Διαρκώς μπαίνουμε σε άλλους "ρόλους" και το έργο δεν έχει πλοκή και ενδιαφέρον πια!
Mην δέχεσαι να λειτουργείς με ολογράμματα της ύπαρξής σου, αλλά με την ίδια σου την ΥΠΑΡΞΗ
