πεφτουν τα λογια σου βροχη
στη λαβωμενη μου ψυχη
και τις πληγες μου κλεινουν
ο πονος γινεται πνοη
ανοιγει πορτες στη σιωπη
τα μεσα μου αλλαζουν
τα πανω κατω μονο μιας
λες και φυσαει ο βορειας
συντριμια περνει που φωναζουν
τοπιο τωρα καθαρο
με αστρα και με ουρανο
και χρωματα να το γιορταζουν
οσο και να σφιγγει η θηλεια
εγω θα καιω με φωτια
ολα οσα θελουν να με δεσουν
θα ριχνω φως μες στη σιωπη
με την φωνη που μ οδηγει
σπαθι μαζι της υψωμενο
θα κοβω δαιμονες μορφες
θα πολεμαω οσο θες
γιατι θα σε χω αρχηγο μου
στον θανατο και στην ζωη
μια αιωνιατητα μαζι
μαζι σου Θεεε μου

Πίστη και εμπιστοσύνη στο ότι όλα γεννήθηκαν για εσένα και εσύ γεννήθηκες για όλα, χωρίς να είσαι το κέντρο του Σύμπαντος, αλλά να νιώθεις σαν κέντρο σου το Σύμπαν...