Ενωθείτε φως και σκοτάδι
και λιώστε μέσα στη θαλπωρή της καρδιάς
εκεί που ενώνεται ο άντρας και η γυναίκα
εκεί που γίνονται μια ουσία από φως αδιαίρετη
και χάνονται όλα όλα όσα δεν έχουν σημασία
για να γεννηθεί ο ’νθρωπος
πόσες σιωπές να σου χαρίσω...
σέβομαι τον θόρυβο που κάνει η ημέρα σου, τον θόρυβο που κάνει η σιωπή μου μέσα σου...
Δεν αντέχεται, το ξέρω...
Αγκιστρώνεται από τον σκληρό ήχο της μοναξιάς και τον κάνει εκκωφαντικό...
Κυνηγάς εμένα, να με βγάλεις από τον κόσμο σου, όμως η μοναξιά είναι εκεί...πάντα εκει...
Δικαιολογίες βρήκες, και το ξέρεις, για να αποφύγεις τον εαυτό σου!
Δεν έχει επίθεση η σιωπή...ούτε απαιτήσεις!Εχει μόνο φως και θεό μέσα της! Και έχει και εκείνη την αθωότητα που χρειάζεσαι για να μπορείς να ανεβαίνεις στα βάθη σου, που έχουν μόνο "ύψος"...
Το ότι κάποιος δεν χρειάζεται την συγνώμη σου, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται κι εσύ να την ζητήσεις...
Ναι την ζητησα, κι ας ηξερα πως δεν την χρειαζομαι.. εστω για την χαμενη μου αγνοτητα..και η μεσα μου ανταρκτικη αρχισε να ζεσταινεται, οι παγοι μου αρχισαν να λιωνουν!
Ο μεγαλος σου λαμπερος ηλιος εριξε τις ακτινες του, και η Αγαπη εδιωξε το ψυχος, αγγιξε και παλι το χωμα, εφτασε μεχρι τον πυρηνα μου και τον αφυπνισε!