Ο φόβος της ελευθερίας...

[Vasoula]

σας περιμένω γλυκούλια... :mrgreen:

[AMALIA]

Πολλά είπαμε. Καιρός να νιώσουμε

Ας την αφήσουμε να κάνει και Πρωτοχρονιά...
Μετα περικοκλάδα μου... i'll be back! :mrgreen:

Εισαι θεαααααααα!!!!

[AMALIA]

σας περιμένω γλυκούλια... :mrgreen: <

Ενταξει βασουλα δεν θα χαθουμε... ααααααα λιωνω με το πρασινο φατσακι
Τις εχω δωσει αδεια αυτες τις μερες να ξεκουραστει τοσα εχει περασει η περικοκλαδα μου μαζι μου...

[Danielli]

Τι τραβηξε κι αυτη.... να τρωει το ένα τηγάνι μετά το άλλο !


Βασούλα...

[Λιζούλα]

Χρόνια πολλά περικοκλάδα

[ΙΩΑΝΝΑ]

Πολλά είπαμε. Καιρός να νιώσουμε

Ας την αφήσουμε να κάνει και Πρωτοχρονιά...
Μετα περικοκλάδα μου... i'll be back! :mrgreen:

[Fotinoula]

χρόνια πολλα περικοκλαδίτσα :mrgreen:

[Δωρουλα]

σας περιμένω γλυκούλια... :mrgreen:

[ALEXOULA]

Μια ανάπαλα για να ξαποστάσουμε ,

[margaritarenia]

Τι τραβηξε κι αυτη.... να τρωει το ένα τηγάνι μετά το άλλο !


Βασούλα...

σας περιμένω γλυκούλια... :mrgreen:

[Ελενίτσα]

...και είπε η περικοκλάδα
Εσύ να είσαι χωρις ρίζες για να μου δώσεις εμένα το κίνητρο να τις βρω...Ξέχνα...άσε με να θυμηθώ εγώ...Η δική σου μνήμη μας κατέστρεψε άνθρωπε...γιατί γυρνάει συνεχώς και διαρκώς γύρω από τον μύθο.. Εγώ όμως θέλω πια την Αλήθεια..."

(τα λόγια είναι περιττά μάλλον....)

Βασούλα.... αχ πόσο φοβάμαι, πόσο λυπάμαι...

[Vasoula]

γιατί Ελενάκι?

γιατί φοβάσαι? ή μάλλον καλύτερα, τι φοβάσαι?

[Ελενίτσα]

Το ξέρω, θα μου πεις πως δεν υπάρχουν λάθη. Κι όμως, εγώ φοβάμαι τις συνέπειες τυχόν λάθους επιλογών. Είμαι ήδη καλά εκεί που είμαι, δεν έχω παράπονο. Ονειρευόμουν όμως και θα ήθελα να είμαι και μαζί σου σε ομάδα, είμαι σίγουρη ότι η δουλειά που θα γινόταν θα ήταν σημαντική και άμεση. Φοβάμαι όμως να αλλάξω κάτι, εγώ δεν έχω εμπιστοσύνη στην δική μου κρίση. Εννοώ ότι δεν είμαι σίγουρη ότι η όποια μου επιλογή δεν θα επηρεαστεί από ανασφάλειές μου... ’σε που έχω φοβία και με την απόρριψη του δασκάλου (αυτό πρέπει να μου έχει μείνει αποθυμένο από την 1η φορά που πήγα στην Α' Δημοτικού). Είναι σα να βλέπει κάποιος τον φάρο και μαζί να φοβάται να τον πλησιάσει περισσότερο μήπως και δεν σταθεί καλά πλάι του... . Από την άλλη, είναι σα να έχω ήδη την βοήθεια που χρειάζομαι και δεν την εκτιμώ... Είναι σα να βρίσκομαι σε σταυροδρόμι και καλούμαι να πάω δεξιά ή αριστερά. Έχω ήδη πάει προς την μία κατεύθυνση μεν, αλλά προλαβαίνω ακόμη να την αλλάξω. Εδώ τείθενται τα ερωτήματα: α) δεν αλλάζω γιατί το γεγονός ότι είμαι καλά στην υπάρχουσα ομάδα σημαίνει ότι αυτή η κατάσταση είναι κατάλληλη για εμένα τώρα, β) η υπάρχουσα κατάσταση δεν έχει δυσκολίες, άρα επέλεξα τα εύκολα για να αποφύγω την ουσία? γ) γιατί η καρδούλα μου πονάει ??? δ) Μήπως τελικά βασανίζω τον εαυτό μου περισσότερο από όσο χρειάζεται γιατί δεν έχει σημασία τόσο το 'που' ή 'πως', αλλά το 'ότι' μπήκα στην διαδικασία της αυτογνωσίας και όλα τα άλλα περισσεύουν???

[Vasoula]

Είμαι ήδη καλά εκεί που είμαι

Ελενάκι μου, αν νιώθεις καλά εκεί που είσαι, ποιός ο λόγος να φύγεις? Είναι μερικές φορές αβάσταχτο το ηθικό δίλημμα των επιλογών, όμως για κοίτα...εσύ έχεις ήδη επιλέξει!

Η πρόσκληση ήρθε κατόπιν αποφάσεων και κατανοώ την ταλάντευση σου, όμως το πρώτο πράγμα που χρειάζεται στον Δρόμο μας είναι η εμπιστοσύνη ότι όλα γίνονται για δικό μας όφελος!

Αν θεωρείς ότι ο Δρόμος που επέλεξες είναι πιο εύκολος από αυτόν που σου "προτείνω", νομίζω ότι απορρίπτεις προκαταβολικά το όφελος από την ομάδα, μέσα στην οποία αυτήν την στιγμή νιώθεις ασφαλής. Γιατί κοριτσάκι μου το κάνεις?

Το ξέρεις, στο έχω ξαναπεί, ότι ο Δρόμος μας έχει διαβαθμίσεις και επίπεδα εξέλιξης και δεν είναι ίδιος για την κάθε Ψυχή... Γι' αυτό μην έχεις αγωνία, γιατί το πιο σημαντικό είναι η διαδικασία της αφύπνισης, μια και αυτή μας καθορίζει τον Δρόμο μας και σε σένα έχει ήδη ξεκινήσει...

Το σταυροδρόμι που "βλέπεις" τώρα, θα πάψει να υφίσταται απο την στιγμή που θα καθορίσεις τον πνευματικό σου στόχο και θα βάλεις τα θεμέλια μέσα σου να τον πετύχεις...
Τότε ο Δρόμος δεν θα έχει ηθικά διλήμματα, θα είναι ένας, με άπειρες όμορφες και ωφέλιμες διαδρομές...

Η καρδούλα σου πονάει γιατί νιώθεις ότι θα είσαι "έξω" από εμένα, αλλά κοίτα...Αυτός ο χώρος, αυτό το "σπιτάκι" που δημιουργήσαμε εδώ μαζί με όλους σας, δεν είναι "έξω" από εμένα και από τους άλλους...Δέχεται όλους τους Δρόμους, όλους τους ανθρώπους με Αγάπη και το Φως του θα φωτίζει πάντα ακέραιο και ανεξάρτητο κάθε σκιά που δημιουργείται από την φυσική μας ζωη, μέσα από την φιλία και τον σεβασμό, σημαντικά χαρίσματα των ανθρώπινων σχέσεων...

Είδα ότι στο άλλο τόπικ των δασκάλων σημείωσες την φράση

Και έτσι απευθύνονται σε κάποιον δάσκαλο που στο τέλος δεν αντέχουν το δικό του βάθος, γιατί δεν ξέρουν την δική τους ρηχότητα...

Αυτό είναι μόνο μια προτροπή για οριοθέτηση των στόχων μας, πάνω στον πνευματικό μας Δρόμο...Δεν ξεκινάμε την σκάλα της πνευματικής μας εξέλιξης, παρά από το σημείο εκείνο που νιώθουμε ότι έχουμε έλλειψη...Αλλιώς θα τρέχουμε να προλάβουμε διαρκώς τον εαυτό μας και αυτό φέρνει πλείστες όσες ανατροπές και μέσα μας, αλλά και στο περιβάλλον μας.
Ανατροπές που δεν είναι απλές και ούτε και ωφέλιμες, μικρή μου!

΄Οσα μέλη έφυγαν από την προηγούμενη ομάδα, έφυγαν με θυμό...΄Οχι από εμένα, αυτό θα ήταν το λιγότερο...
Εφύγαν από οτιδήποτε ωφέλιμο πήραν, γιατί δεν κατάλαβαν ότι ο δικός μου Δρόμος δεν ήταν "ένα κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου", που λέει και το τραγούδι...
Έτσι, πριν "στοχεύσουμε" στον θεό, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να γνωρίσουμε τα "βέλη" μας, με τα οποία θα πετύχουμε το πιο βαθύ και αληθινό μας όραμα...

Αυτό δεν είναι "καθυστέρηση", αλλά Σοφία...

Αυτά είχα να σου πω Ελενάκι...΄Οσα χρειάζεσαι για να εμπιστευθείς την Ψυχή σου και τις επιλογές της, που σε οδήγησαν να αποφασίσεις πριν ακόμα τεθεί το δίλημμα μέσα σου...

[Fotinoula]

Ελένη είναι πράγματι Σοφία να σεβέσαι τα σκαλοπάτια της εξέλιξης σου και να ζεις το καθε σκαλοπάτι με σεβασμο, αγάπη και αποδοχή για αυτο που Είσαι την κάθε στιγμή