Παρατηρώντας όλα αυτά τα χρόνια τις συμπεριφορές των ανθρώπων, τα συναισθήματά τους, τον πόνο γενικότερα, που δεν είναι μόνο σωματικός, αλλά βγαίνει από ένα βαθύτερο επίπεδο και χωρίς εμφανή λόγο, φέρνει αναστάτωση και φόβο, κατανόησα γιατί δεν μπορούσαν να αναπτυχθούν μέσα στην πραγματική ουσία της αγάπης, ακόμα και αν η πρόθεσή τους ήταν αυτή.
Οι περισσότεροι ένιωθαν προδομένοι από τις σχέσεις τους, ένιωθαν ότι συνεχώς έδιναν και δεν έπαιρναν ποτέ τίποτα, έχοντας ένα διαρκές παράπονο από την ζωή τους μέσα σε μια απόμακρη ανθρωπότητα.
Οι σχέσεις των ανθρώπων φαινόταν να είναι ο καταλύτης της ευτυχίας τους, μα η προσωπική ευτυχία πάντα ξέφευγε μέσα από τα χέρια τους, βρίσκοντας αντιστάσεις στις προσωπικές επιδιώξεις, που δεν ήταν εναρμονισμένες με τις πραγματικές τους ανάγκες. Οι συνεχείς σκέψεις ευτυχίας, που δεν περιείχαν σε καμία τους έκφραση μια αρμονική συνήχηση με τον Εαυτό τους, ήταν μόνο εντυπώσεις που αποκόμιζαν από το καλό και το κακό, φέρνοντας την ηθική τους σε μια αμφίβολη διαπραγμάτευση με την ίδια την ζωή.
Αυτή η διαπραγμάτευση τους δημιουργούσε εσωτερικές υποχωρήσεις στην ατομική ευθύνη και ακεραιότητα και έφερνε ρήγματα στα πιο λεπτοφυή πεδία τους, που εμπόδιζαν την ενέργεια να ρέει απρόσκοπτα και αδιαλείπτως.
Τα λεπτοφυή πεδία γίνονταν ευάλωτα μέσα από αυτά τα ρήγματα και έπαιρναν σκουρόχρωμες αποχρώσεις, εμφανίζοντας στο προσωπικό περιβάλλον των ανθρώπων μια δυστυχισμένη έκφραση της ζωής, που ήταν ο διαρκής «ιός» ψυχικών και σωματικών ασθενειών.
Οι χαρακτηρισμοί που έδιναν οι άνθρωποι, ο ένας στον άλλον, ήταν αποτέλεσμα αυτών των ρηγμάτων τους στα λεπτοφυή πεδία τους, που τους απομάκρυνε από την εσωτερική αρμονία και την Αγάπη, θεωρώντας πάντα ότι η κρίση τους ήταν μια επιπλέον ανάπτυξή τους, μέσα από την διανόηση.
΄Όμως η κρίση, για να είναι εργαλείο ανάπτυξης για τον άνθρωπο, δεν πρέπει να παίρνει τον Συμπαντικό Νόμο στα χέρια της, αλλά να ενθαρρύνει κάθε άνθρωπο να στραφεί προς τα λεπτοφυή πεδία του και να θεραπεύσει αυτά τα εσωτερικά ρήγματα τους, μετασχηματίζοντας τις εντυπώσεις του για τον εαυτό του.
Κύριο μέλημα των ανθρώπων ήταν να αναγνωρίσουν αυτά τα ρήγματα πρώτα στο συναισθηματικό τους σώμα και μετά και στο νοητικό. Να επουλώσουν τα τραύματα και την δυσαρμονία που προκαλούσαν στην ολότητά τους και να ανοίξουν τον δρόμο προς την πνευματική τους ανάπτυξη, που, όπως είναι εμφανέστατο, ξεκινάει πρώτα από τον ίδιο τον εαυτό και τις εντυπώσεις που έχουμε γι αυτόν!
Πολλές φορές οι εντυπώσεις μας για τον εαυτό μας είναι λανθασμένες. Η πληροφορία για τα ψυχικά μας πεδία δεν μπορεί να βρει δίοδο στον φυσικό μας εγκέφαλο, γιατί περνάει μέσα από αυτά τα ρήγματα και αλλοιώνεται μέσα σε μια φυσική πόλωση.
΄Οσο και ο φυσικός εγκέφαλος να είναι αναπτυγμένος, δεν παύει να είναι ένα φυσικό εργαλείο, που ο σκοπός του είναι να βοηθήσει τον άνθρωπο να επιβιώσει μέσα στο φυσικό του περιβάλλον. Αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός της Ανθρώπινης ΄Υπαρξης.
Η φυσική του εμπειρία γίνεται δυσβάσταχτη πολλές φορές, γιατί οι τομείς της ζωής του βάλλονται συστηματικά από τον ίδιο, χωρίς να το γνωρίζει και χωρίς να μπορεί να το αξιολογήσει με πιο ανεπτυγμένα κριτήρια, που βασίζονται στην ενόρασή του.
΄Ένα πολύ μικρό μέρος της ενόρασης του Ανθρώπου, εκδηλώνεται στον φυσικό άνθρωπο μέσα από την διαίσθηση, όμως πολλές φορές, τις περισσότερες, αυτό είναι μια «παγίδα» για την ολική του ανάπτυξη, γιατί δεν μπορεί να έχει καθαρή πληροφορία μέσω του Εαυτού του, αλλά την παίρνει μέσα από ένα «τραυματισμένο» ψυχικό σώμα.
Η διαίσθηση δίνει πληροφορίες για το ψυχικό περιβάλλον των ανθρώπων και όχι για τις μελλοντικές τους τάσεις.
Ο Ανώτερος Εαυτός, το πνευματικό μας πεδίο, δίνει ολοκληρωμένες πληροφορίες μέσα από εικόνες, οι οποίες διαστρεβλώνονται, όταν τα κατώτερα λεπτοφυή πεδία έχουν τραυματιστεί από τα ρήγματα. ΄Ετσι ο διαισθητικός άνθρωπος, που δεν έχει θεραπεύσει τα τραύματά του, παίρνει μια αλλοιωμένη πληροφόρηση που προέρχεται από αυτό που «βλέπει» στο αστρικό περιβάλλον και δεν αφορά παρά μόνο τις συναισθηματικές του τάσεις.
Η πνευματική ολοκλήρωση, δίνει στον ΄Ανθρωπο την δυνατότητα να νιώθει σαν δυσαρμονία μέσα του, οτιδήποτε δεν συνάδει με το θεϊκό. Να μπορεί ενορατικά να παίρνει τις πληροφορίες από την Ανώτερη ΄Οψη του Εαυτού του και να μεταφέρει πληροφορίες από το φυσικό πεδίο, που δεν έχουν να κάνουν με εμμονικές εμπειρίες ή τεχνάσματα του νου.
Η πνευματική ολοκλήρωση ενός Ανθρώπου, αφήνει έξω από την πληροφορία, τα συναισθηματικά μπλοκαρίσματα των ανθρώπων, τα οποία αναγνωρίζει μεν, αλλά δεν δέχεται τις επιρροές τους. Η ανύψωση της συνείδησης σε ένα υψηλό επίπεδο της θεότητας, μεταβάλλει τον φυσικό άνθρωπο σε έναν ολοκληρωμένο ΄Ανθρωπο, που βιώνει την φυσική του ζωή με πληρότητα, δημιουργώντας στο περιβάλλον του τις προϋποθέσεις του Φωτός!
Οι προϋποθέσεις του Φωτός είναι η δυνατότητα του Ανθρώπου να αντανακλά τις θεϊκές ιδιότητες της Ανθρώπινης ΄Υπαρξης σε όλους, όσοι έρχονται σε επαφή μαζί του, χωρίς να το επιδιώκει. Είναι ένας ισχυρός καθρέφτης Φωτός, που άλλοι εμπνέονται από αυτόν και άλλοι δυσανασχετούν γιατί δεν αντέχουν να δουν τον εαυτό τους.
![Rose @};-](./images/smilies/53.gif)