Καθημερινότητα
απο την Βάσω
Μέσα από τα γεγονότα που διαδραματίζονται στην καθημερινότητά μας και την αποδοχή αυτών με πνεύμα συμπάθειας, ανακαλύπτουμε συνεχώς τους "αραχνιασμένους τοίχους" της συνείδησής μας, που έμειναν χωρίς "καθαριότητα"...
Αρχίζουμε να "διακρίνουμε" ότι το σκοτάδι σε μερικές "γωνιές" μέσα μας δεν είναι πια τόσο απειλητικό και νιώθουμε δυνατοί να εντρυφήσουμε μέσα στα άδυτα, ψηλαφίζοντας πιο σταθερά τις ανάγκες μας.
Γνωρίζουμε ότι η φυσική ζωή είναι μια ταραγμένη θάλασσα από συναισθήματα, που κυριαρχεί στο καράβι μας, μέσα από τον φόβο της ξέρας, εμποδίζοντάς μας να αναλάβουμε το τιμόνι, από καθαρή δεισιδαιμονία, ότι είμαστε ανίκανοι ή ανάξιοι να το οδηγήσουμε μέσα από την θαλασσοταραχή σε ένα ήρεμο λιμάνι
Ο πνευματικός δρόμος έχει στόχο και σκοπό την ανάπτυξή μας μέσα από τον Ανώτερο Εαυτό μας, ώστε να εφαρμόσουμε την ανώτερη συνείδηση σε κάθε φόβο της μικρής ζωής μας, όχι με την ελπίδα να την κάνουμε μεγάλη, αλλά να μπορούμε να την διαχειριζόμαστε με μεγαλείο!!
Μαθαίνουμε την φυσική ζωή μέσα από τα επιτεύγματα μας και αναγνωρίζουμε τις επιρροές της «κατώτερης» συνείδησης μας μέσα από την δράση αυτών των επιτευγμάτων στην καθολική ζωή, που έχουν πνευματικό, νοητικό και συναισθηματικό «αντίκρισμα» στην εφαρμογή της φυσικής εμπειρίας μας.
΄Οποιος εμπιστεύεται το ταξίδι της ψυχής του, γνωρίζει ότι τίποτα δεν πάει χαμένο, καμία φυσική δέσμευση δεν απομειώνει τον σκοπό της εξέλιξης
Κάθε μικρό ή μεγάλο «επίτευγμα» δημιουργεί την εσωτερική σταθερότητα της πορείας, που συλλέγεται σαν γνώση πάνω στον δρόμο προς την αληθινή έκφραση της ζωής
Οι δεσμεύσεις και οι υποχρεώσεις που δημιουργεί μέσα στην φυσική του ζωή ο άνθρωπος, είναι ακριβώς εκείνο το στάδιο εξέλιξης που του έχει απομείνει για να μπορέσει να περάσει ομαλά στην επόμενη εσωτερική του μύηση
Η πρώτη μεγάλη πνευματική μύηση για μια ενσάρκωση, είναι ακριβώς η αποδοχή της!
Η δεύτερη μικρότερη μύηση που παίρνει κάποιος άνθρωπος στην διάρκεια της φυσικής του εμπειρίας, είναι η αποδοχή της δέσμευσης και ενός φυσικού σκοπού με χαρά και αφοσίωση
Η μητρότητα πχ. είναι ένας φυσικός σκοπός που χρειάζεται να υπηρετήσει η συνείδησή μας με χαρά, αν αυτή η επιλογή της χρειάζεται ή υπολείπεται για να ολοκληρώσει ένα στάδιο εκμάθησης
Δεν είναι, λοιπόν, κοινωνικός ή βιολογικός ο σκοπός της μητρότητας, αλλά το στάδιο εξέλιξης που προωθεί την αφοσίωση, την χαρά και την υπηρεσία στο φυσικό περιβάλλον των μορφών.
Η φροντίδα της φυσικής εστίας είναι ένα μάθημα αυτοκυριαρχίας των «κατώτερων» επιθυμιών που προβάλλουν από τα απωθημένα συναισθήματα εγωισμού και κάνουν την υπηρεσία του σκοπού, δουλικότητα
΄Εχει μεγάλη σημασία για τον δρόμο μας, η αναγνώριση της μάθησης και η αποδοχή του σταδίου ολοκλήρωσης της και αυτό γίνεται μόνο μέσα από την εσωτερική εργασία, ώστε να σταματήσει η άσκοπη αντίδραση σε ένα φυσικό συμβάν, δρώντας πιο ουσιαστικά στην εσωτερική δομή που χαρακτηρίζει τις ανάγκες μας και τις κατηγοριοποιεί σε αποδεκτές και μη
Δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι ταυτόχρονα να γίνουν μύστες της φυσικής τους ολοκλήρωσης
Μπορούν όμως να μάθουν να «διαχειρίζονται» με συνέπεια τις φυσικές τους εμπειρίες και να ολοκληρώνουν βήμα βήμα την εξέλιξή τους, αποδεχόμενοι και το στάδιο μέχρι την ολική τους ωρίμανση!
Και αυτό είναι το έργο της μύησης και η συνειδητή αποδοχή της είναι ο σκοπός του μαθητή επί της ατραπού, που μαθαίνει να συνεργάζεται με τον Ανώτερο Εαυτό του και να επιτρέπει κάθε στιγμή να συντελεστεί η ένωση μαζί του.
Για να μάθουμε ποιος είναι ο Ανώτερος Εαυτός μας, χρειάζεται να έχουμε παρατηρήσει την διαφοροποίηση του από τον εαυτό μας
΄Αρα χρειάζεται να ανακαλύψουμε την ίδια μας την επιθυμία για ζωή και την διαστρέβλωση που έχει φέρει αυτή η επιθυμία, μέσα από την εκπαιδευτική μας διαδικασία στον κόσμο της πόλωσης.
Η γνώση της εξελικτικής πορείας της ψυχής μας βρίσκεται στο υποσυνείδητο, το οποίο την κρύβει επιμελώς πίσω από τις απωθήσεις του κατώτερου αστρικού.
Με κάθε ενσάρκωση η ψυχή ανεβαίνει σε ένα επόμενο αστρικό πεδίο μέχρι να φτάσει στο ανώτερο αστρικό και από εκεί να εξελιχτεί προς τα πάνω και να φτάσει μέσα στο καθαρό πνεύμα της!
Η εποχή που διανύουμε φέρνει τις συμπαντικές δυνάμεις σε μια ταχύτερη ποιότητα, ώστε η ψυχή να περάσει τον αστρικό κόσμο με μεγαλύτερη συνειδητοποίηση και να εξελιχτεί προς το πνεύμα της με πιο γρήγορους ρυθμούς
Πολλές προηγούμενες εμπειρίες έρχονται πια στην συνείδηση μέσα από την εσωτερική εργασία, που σκοπό έχουν να καταδείξουν την αλλαγή σταδίων μέσα από το αστρικό μας ταξίδι και να εμφανίσουν τον πλούτο της εσωτερικής γνώσης, δίνοντας μας ένα ακόμα πολύτιμο «όπλο» για την πνευματική μας ανέλιξη.
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι παράλληλα ικανοί να χρησιμοποιήσουν αυτήν την γνώση προς όφελος της ανθρώπινης εξέλιξης. ΄Ετσι ο δρόμος προς αυτήν κλείνεται, για να προφυλάξει την εξέλιξη την ίδια από την ανθρώπινη περιέργεια και το προσωπικό όφελος!
΄Ανθρωποι, λοιπόν, που βρίσκονται στον δρόμο, ξαφνικά και από κάποια περίεργα γεγονότα, αποκόπτονται από αυτόν για να μπορέσουν να φέρουν ομαλά στην συνείδησή τους την πνευματική αγαθοσύνη με πιο αργούς ρυθμούς
Είτε το κάνουν συνειδητά, μέσα από κατανόηση και επιλογή, είτε ασυνείδητα, μέσα από βίαιη αντίδραση, ο σκοπός αυτός της απομάκρυνσης έχει αξία για τον προσωπικό τους δρόμο και το όφελος από αυτόν βιώνεται στην ψυχή σαν ανάγκη της σε ότι της υπολείπεται ακόμα για να συνυπάρξει με την προσωπικότητα και τον ανώτερο εαυτό σαν ατομικότητα. Η ψυχή έχει τρόπο να υπερισχύσει της ανθρώπινης περιέργειας και φόβου της προσωπικότητάς της, γιατί ο σκοπός της δεν είναι να λύσει τα δεσμά της ενσάρκωσής της, αλλά να εργαστεί με συνέπεια και να κατακτήσει την ατομικότητά της.
απο την Βάσω
Εντάξει αν δεν το έλεγα θα σκαγα!! Ελπίζω να μην πέταξα κοτσάνα! Μήπως έχουν ήδη γραφτεί σε βιβλίο και δεν το ξέρω;
