Μόνο θα ήθελα να μοιραστώ...

[Βικούλα]

Μανούλη

[Vasoula]

Δεν έχω λόγια...

[Annoula]

Μανούλη γλυκέ

[Θοδωράκος]

Μανούλη

[Giorgos Agelis]

[ΙΩΑΝΝΑ]

Μανούλη

[Giotoula]

Μανούλη γλυκέ

[nondas]

Μανούλη

[Δωρουλα]

Μανούλη

[konstantinos s.]

Μανούλη

[JOANNA]

Μανουλη μας :romance-heartsfade:

[Fotinoula]

Μανούλη μου

[Μάνος]

...Και αφού μετά από κάποιες μέρες πέρασε και καταλάγιασε η χαρά της γνωριμίας μας, έχω εντοπίσει κάποια πράγματα που με έβαλαν σε σκέψεις ή που με κάνατε να αισθανθώ και φυσικά θα ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας:

Ξαναλέω πως η χαρά ήταν τεράστια και είχε πλυμμηρίσει κάθε γωνιά του σώματος μου! Ένωσα πλήρη αποδοχή στον Μάνο, έτσι όπως είμαι και σας ευχαριστώ πολύ για αυτό. Αυτό με έκανε να νιώθω άνετα μαζί σας από τη στιγμή που πέρασα το κατώφλι της σχολής και αρχίσαμε τις αγκαλιές. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση το καλωσόρισμα όλων σας και κυρίως των αγοριών. Σκεφτόμουνα τις προάλλες πως μέσα στην γαμωκοινωνία που ζούμε τέτοιες εκδηλώσεις μεταξύ αντρών είναι παρεξηγήσιμες. Γιατί ρε φίλε;;;; Γιατί ρε γαμώτο να είναι δαχτυλοδειχτούμεος ένας άντρας που αγκαλιάζει κάποιον άλλο απλά γιατί έτσι νιώθει; Αι στα διαλα!!! Όταν κάποιος δεί τέτοια διαχυτηκότηα μεταξύ αντρών κατευθείαν θα την παρεξηγήσει ακόμα και αν δεν έχουν δοθεί δείγματα ομοφυλοφιλίας. Πόσο κρίμα... Προτυπάρα του κερατά!!!! Δεν σκέφτηκα ούτε μια στιγμή να μην μοιραστώ αγκαλιές και φιλιά με κάποιο παιδάκι γιατί ενδεχομένως μπορεί να σκεφτεί ότι την πέφτω σε κάποιον, ή ότι είναι μια κλασσική εκδήλωση συμπεριφοράς ομοφιλόφυλου κλπ... Ήμουν απλώς ο εαυτός μου και σας ευχαριστώ πολύ πολύ. Αυτή την οικειότητα μεταξύ αντρών την είχα νιώσει μόνο στη δραματική σχολή και πάλι όμως όχι σε αυτόν τον βαθμό. Με κάνατε να νιώσω Άνθρωπος χωρίς να σας νοιάζει αν είμαι κοντός, ψηλός, ομοφυλόφιλος ή ίσιος, όμορφος ή άσχημος. Με κάνατε να νιώσω ακόμα και παιδί κάποιες φορές...

Κάποια παιδάκια με παρότρυναν να χορέψω επίσης. Αμέσως άρχισα τις δικαιολογίες ότι δεν το έχω, δεν το ένα, δεν το άλλο... Πραγματικά δνε έχω ιδέα από λάτιν χορούς κλπ... Παρ' όλα αυτά με την επιμονή κάποιων σηκώθηκα. Το σώμα μου δνε το είχα νιώσει ποτέ άλλοτε τόσο μολυβί. 'Οπως είπα στην Ιωάννα ήταν σα να με είχανε ρίξει σε ασβέστη και ένιωθα παντού κοκαλομένος. Βλέποντας τα αγοράκια μας στο τσιφτετέλι αλλά και τον Γιωργάκη που χόρευε με τόση χάρη και πάθος, ζήλεψα... Όχι όμως με την κακή την έννοια. Όντας γκέι, μέσα μου έχει καταγραφεί άλλη μια προτυπάρα του ελέους: "Δεν πρέπει να σπας γοφό, δεν πρέπει να κουνιέσαι γιατί θα σε καταλάβουν...(!) Αυτό βέβαι άλλαξε λίγο όταν μετακόμησα στην Μελβούρνη, αλλά βαθιά μέσα μου έχει παραμείνει. Στη Μελβούρνη το να είσαι γκέι δεν σημαίνει τίποτα απολύτος. Είναι ένα χαρακτηριστικό σα να λένε αυτός είναι μελαχροινός ή ξανθός. Αντίθετα εδώ, είναι βρισιά και μάλιστα κινδυνεύεις να χάσεις ακόμα και τη δουλειά σου... Νομίζω λοιπόν πως όλοι μπορείτε να αντιλιφθείτε πόσο εγκλωβισμένα ζούσα τόσα χρόνια...! (...για να μην αναφερθώ στους λοιπούς εγκλοβισμούς, φόβους, ενοχές, κλπ κλπ. ...Και ήταν τόσα πολλά όλα αυτά που δε με άφηναν να Ζήσω!) ...Και ξέρετε τι άλλο; Όταν θα έρθω μόνιμα Ελλάδα θα κάνω ότι μπορώ για να σπάσει το σώμα μου και να το νιώσω έτσι όπως κανονκά θα έπρεπε. Αλήθεια σας λέω, πως έβλεπα τις χορογραφίες και ζήλευα. Σε καμμία όμως περίπτωση κακοπροαίρετα! Ζήλευα και σας χάζευα σα χάνος!!!

Την επόμενη μέρα μαζευτήκαμε όλα τα παιδάκια για τη συναντησούλα μας. Την κουβέντα την μονοπώλησαν τα πολιτικά και είναι απολύτως κατανοητό να είναι το φλέγον ζήτημα λόγω της δύσκολης περιόδου που διανύουμε... Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής έπιασα τον εαυτό μου να έχει προσδοκίες εκείνο το βράδυ. Περίμενα να επεκταθούμε σε διάφορα "τζιζ" θέματα για να σας ακούσω όλους να μιλάτε, να μοιραστούμε (ζωντανά αυτή τη φορά) εμπειρίες και απόψεις, όμως κατανοώ απόλυτα τον λόγο που δε συμαιβει αυτό. Απλά δεν θέλω να το παίξω άνετος. Αφού ένιωσα ότι είχα προσδοκίες, γιατί να μην το πω; Ξέρω πως κανονικά δεν θα έπρεπε...(!) (Να τα λέμε)

Μετά που πήγαμε στον Αιμήλιο (που για κάποιο λόγο εμένα μου έχει κολλήσει το Αγισήλαος) το παρεάκι ήταν πιο χαλαρό. Και η ακουστική ήταν πολύ καλύτερη (να τα λέμε και αυτά). Κάποια στιγμή ένιωσα την ανάγκη να σηκωθώ από την καρέκλα μου και να αρχίσω να σας επισκέπτομαι εκεί που καθόσασταν όμως δεν τον έκανα για δυό λόγους: 1. γιατί ντρεπόμουνα και 2. γιατί κανένα άλλο παιδάκι δεν το έκανε οπότε σκέφτηκα να κάτσω στα αυγά μου καλύτερα παρά το γεγονός πως η ανάγκη μου για επικοινωνία με τον κάθε έναν από εσάς ήταν μεγάλη και εξώ από τις κλασσικές ερωτήσεις τι κάνεις, πότε φεύγεις πως περνας κλπ. Προφανώς νίκησε η ντροπή (προτυπάρα...;) και μάλλον ο νόμος της αβλάβειας πήγε περίπατο... Από την άλλη αντιλαμβάνομαι πως όταν συνυπάρχουν τόσα άτομα είναι δύσκολο να υπάρξει επικοινωνία όλοι με όλους.

Ξέχασα να σας πως πως ένιωσα λίγο αμήχανα παρά την μεγάλη χαρά. Εννοώ πως κάποιες στιγμές ένιωθα να χάνω την μπάλα... Ξαφνικά από την απόλυτη μοναξιά βρέθηκα σε μια αγκαλιά 30 ατόμων και όλο αυτό με δυσκόλεψε κάποιες στιγμές στο να το διαχειρστώ... Δεν μπορώ όμως να θυμηθώ τις στιγμές αυτές... Έπειτα αρχίσμε το παιχνιδάκι μας με τις ερρωτήσεις και φυσικά τα πρακτικά... Εκεί ήταν που πραγματικά χαλάρωσα και το απόλαυσα... Και μετά ο αποχωρισμός...
Κάπου ο Σαίξπηρ είχε γράψει: "Τούτη η ώρα του αποχωρισμού έχει μια γλύκα τόση που καληνύχτα θα σου λέω μέχρι να ξημερώσει" Ε, αυτό!

Έρχεται όμως και το Σαββατοκύριακο του α' βαθμού και αυτό με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο!!!! Πριν φύγω όμως θα περάσω από τη σχολή για έναν καφεδάκι ελπίζωντας να συναντήσω εκεί κάποια παιδάκια...

Αυτά όσον αφορά τη συναντησούλα μας. Τα μοιράστηκα όλα αυτά μαζί σας μετά από κάποιες μέρες προσπαθώντας όσο γίνεται να απομονώσω το συναίσθημα της χαράς μου που σας γνώρισα!!!!!!!!!!!!!!!!!

----------

...Και τώρα ας πάμε σε κάτι σύντομο :

Ξέρετε κάτι ρε παιδάκια; Κάθε φορά που βλέπω τον πατέρα μου και την συμπεριφορά του απέναντι στην μικρή (κόρη της αδερφής μου) - (με τα όποια λάθη και πρότυπα χωράνε μέσα σε αυτήν) ένα κομμάτι μέσα μου στεναχωριέται και με κάνει να ζηλεύω. Αν εισέπρατα έστω και το 1/10 από αυτό που της δίνει ίσως και να ήμουν ένα κλικ διαφορετικός... Λίγο πιο... δεν ξέρω τι... Άλλα διαφορετικός... Αυτό... Όχι δνε μου φταίει το παιδάκι, απλά θυμώνω με την ανυπαρξία του όταν εγώ ήμουν στην ηλικία της Μυρτώς... ...Άλλα δε βαριέσαι. Έτσι, απλά ήθελα να το μοιραστώ και αυτό...


Παιδάκια μου γλυκά σας ευχαριστώ που υπάρχετε μέσα στη ζωή μου.
Βασούλα μου, όσο για σένα, δεν έχω λόγια!!!!!!!!!
Μόνο για σήμερα σας αγαπάω όλους!
Μόνο για σήμερα νιώθω ευγνωμοσύνη που σας γνώρισα και παρεβρέθηκα στην συναντησούλα μας!!!!

[Έφη]

Εντάξει , δεν έχω λόγια ....

[nondas]

Μανούκο πάρε πολλές

Σε καταλαβαίνω σε αυτό που ένιωσες με την αμηχανία. Το έχω βιώσει άπειρες φορές στο παρελθόν. Αλλά είδες πόσο πιο ωραία είναι όταν αφήνεσαι και δέχεσαι χωρίς να γίνεσαι έρμαιο των σκέψεων;

Αγκαλιές, φιλιά και ο Εαυτός μας να χαίρεται και να χαμογελάει με την Χαρά μας

Για την ζήλια που ένιωσες θα πάρεις τις απαντήσεις σου σιγά σιγά, δουλεύοντας πιο βαθιά την σχέση με τους γονείς γενικότερα.