Καλησπέρα παιδιά.
Fab, αγαπητή μου φίλη [ αναρωτιέμαι πως σου ήρθε αυτό το νικ]..τελος πάντων
Δια παν ενδεχόμενο ...ας επεξεργαστούμε μερικά απο αυτά που εγραψες..
Λέω στον εαυτό μου (τον στήνω απέναντι και του δίνω να καταλάβει)
Αυτό συμβαίνει και με όλους όσους ασχολούνται με την αυτογνωσία.
Κατάλαβες ότι δεν πάμε γύρω γύρω να μαζεύουμε ότι πέσει στον δρόμο μας?
Που ξέρεις τι θα μαζέψεις? Πας σίγουρα και όταν αποκτήσεις την εμπειρία του κραδασμού τότε φέρε όσες γύρες θέλεις.
Σεβαστή η άποψη σου αλλά δεν ταιριάζει σε όλους. Ολη μας η ζωή είναι ενα ρίσκο απο κάθε άποψη. Κάθε ημέρα που ξημερώνει βρισκόμαστε ανάμεσα σε διάφορες καταστάσεις που όλες αν το παρατηρήσουμε μας δίνουν απαντήσεις και αυξάνουν την γνώση μας.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον εσωτερισμό. Δεν πιστευω οτι υπάρχει ''σιγουριά'' , ουτε νομίζω οτι μπορεί ποτέ να σταθεροποιηθεί ενας ανώτερος κραδασμός για τον εξής λόγο.
Αν υποθέσουμε οτι ακολουθώντας ενα σύστημα [ διαλογισμός, ασκήσεις , ελέγχος σκέψεις κλπ] ανεβάζουμε τον κραδασμό μας , αυτό γίνεται με τις ''ασφαλείς '' και ''σίγουρες'' συνθήκες στις οποίες ζούμε και κινούμαστε εκείνη την στιγμή.
Την πρώτη όμως στιγμή που θα βρεθούμε σε άλλες ...πιο δύσκολες και πιο εντόνες συνθήκες [ και αυτό συμβαίνει την ίδια την στιγμή που νομίζουμε οτι εχουμε πετύχει ενα βαθμό σταθεροποίησης του εν λόγω κραδασμού] τότε αυτός αρχίζει να τρέμει ...οπότε για να επανέλθουμε εντείνουμε τις ασκήσεις , το διάβασμα , την δουλειά κλπ.
Συγχρόνως , εμφανίζονται σκέψεις που περιέχουν ενοχή [ ως λίγη εργασία] , επιθυμία για ισχυροποίηση του ελέγχου και της βούλησης [ αλλή μια επιθυμία]....δλδ άλλα κάγκελα διαφορετικά μεν απο τα προηγούμενα αλλά πάλι ίδια ως προς την χρήση.
Το ζήτημα δεν είναι τι θα ''μαζέψουμε'' αλλά το πως θα διαχειριστούμε τα υλικά. Και αυτή η πρόκληση είναι μόνιμη στη ζωή μας.
Δεν μπορείς ακόμα να ξεχωρίσεις την ήρα από το σιτάρι και δεν είναι κακό, αλλά πρέπει να το δεις δεν γίνεται αλλιώς.
Και πως θα τους ξεχωρίσουμε αν δεν τα δούμε απο κοντά? θα δεχθούμε να τα ξεχωρίσει άλλος για εμάς η δεν θα τα πλησιάσουμε καθόλου απο τον φόβο μην και δούμε την αλήθεια μας που μας τρομάζει????
Εντάξει έχω και αυτή την διαίσθηση που είναι ισχυρή και με κάνει
να μπορώ να αντιλαμβάνομαι τον απέναντι. Ναι εντάξει αλλά τι αντιλαμβάνομαι? Μήπως όσα μου επιτρέπει ο έλεγχος που μου ασκεί η προσωπικότητα? Μήπως, λέω τώρα εγώ, μήπως αυτά ακριβώς που θέλει η προσωπικότητα?
Δύσκολη είναι η κατανόηση, αλλά στις Αίθουσες της Πειθαρχίας
..
H εννοια της διαίσθησης είναι ένας συγκερασμός της μαθηματικής λογικής και του ελεύθερου αισθήματος.
Για να είναι ελεύθερο το αίσθημα απαραίτητη προυπόθεση είναι να μην φοβόμαστε και να μην προσδοκούμε. Για αυτό και λέμε ότι πάντα η πρώτη αντίληψη είναι ακριβής.
Επειδή όμως για να επαληθεύσουμε ότι νιώσαμε, κρίνουμε εκ του αποτελέσματος , όλα αυτά είναι υποκειμενικά.
Το αποτέλεσμα αποφασίζεται από την προσωπικότητα μας και τις αγωνίες της την ίδια στιγμή που η εντολή έχει ερθει από την ψυχή μας. Αυτό από μόνο του θολώνει. Προσδοκούμε δλδ το αναμενόμενο αποτέλεσμα που εμας , μας φαίνεται ως ορθό
.
είναι η δεν είναι οξύμωρο σχήμα???
Λες
.<< μήπως οσα μου επιτρέπει ο έλεγχος της προσωπικότητας ?
Από πού θα είναι ο οποισδήποτε έλεγχος ? Η προσωπικότητα μας έχει αυτές τις ιδιότητες και τους μηχανισμούς
[ έλεγχο, κυριαρχία κλπ] δεν είναι ίδιον της ψυχής μας. Αυτή απλώς λαμβάνει τις εντυπώσεις των μαθημάτων που αναζητά και πραγματώνει μεσα από την προσωπικότητα.
Μήπως όπως λέει και ο Γκουρτζίεφ, ένα , το πιο δυνατό στοιχείο της προσωπικότητας μας αναλαμβάνει να υπερβεί τα άλλα και νομίζουμε ότι αυτό ειμαστε εμείς???
Δύσκολη η κατανόηση στις αίθουσες της ζωής
Γι αυτό είμαι εγώ εδώ
τουλάγχιστον είμαστε άνθρωποι και προσπαθούμε
.είμαστε ατελείς αλλά αγαπάμε
.
Θα ήθελα να σε παρακαλέσω
μια και θέλησε η Θεότητα η η μοίρα και μπήκες εδώ πέρα
ρίχνε μια ματιά που και που
αλλά ας είναι αυτή απαλή και ας είναι η καρδιά σου ανοιχτή στον αέρα που φυσάει
..
Φιλάκια και Καληνύχτα
Με πολλη πολλη αγάπη
Ελένη
