΄Οσοι ασχολούμαστε με την πνευματική μας αυτοπραγμάτωση, σίγουρα έχουμε ακούσει για ενεργειακές Πύλες στο φυσικό πεδίο.
Η πιο γρήγορη εξήγηση είναι ότι αυτές οι Πύλες αποτελούν ανοίγματα στον χωροχρόνο, είναι σημεία επαφής των παράλληλων συμπάντων, μέσα από τα οποία οι ενέργειες μπορούν να «συνεργαστούν». Μυστικά περάσματα, θα τα χαρακτήριζα, τα οποία, μέσα από την πάροδο των χρόνων, έκλεισαν ή απενεργοποιήθηκαν, είτε για να προφυλάξουν τον φυσικό άνθρωπο και τις ενέργειες, είτε από την άγνοια των ανθρώπων για την ύπαρξή τους
Αυτήν την στιγμή υπάρχουν άνθρωποι στον Πλανήτη Γη που προσπαθούν με ατομική πρωτοβουλία να ενεργοποιήσουν αυτές τις Πύλες, ώστε να επιτρέψουν στις Πνευματικές Ενέργειες να συμβάλουν στο έργο του Φωτός!
Η κατανόηση είναι μέρος του ΄Εργου του Φωτός και όσοι μπορούν, υπηρετούν αυτήν την κατανόηση, αρχικά εντός τους!
Πολλά έχουν ακουστεί για αυτές τις ενεργειακές Πύλες
Αλλοι λένε ότι είναι είσοδος άλλων εξωγήινων όντων στην Γη
Αλλοι λένε ότι μέσα από αυτές ελέγχουν οι Πνευματικές Οντότητες το γήινο πεδίο, σε σχέση με τον φυσικό ηλεκτρομαγνητικό του πεδίο
Αλλοι λένε ότι είναι «διαβάσεις» για όσους Ανθρώπους έχουν προετοιμαστεί για την μεγάλη Είσοδο στην 5η διάσταση, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου.
Ο καθένας έχει μια δική του εσωτερική καθοδήγηση για την πορεία του ανθρώπου στην Γη και ανάλογα εξηγεί τα φαινόμενα
Προσωπικά, δεν μπορώ να αποκλείσω καμία εξήγηση, γιατί καμία εξήγηση δεν μπορεί να ακυρωθεί από κανέναν, μια και η ατομική πνευματική εμπειρία είναι ένα βίωμα που κανείς στον κόσμο δεν μπορεί να αμφισβητήσει, παρά μόνο για τον εαυτό του.
Εχουμε συνηθίσει να κρίνουμε τα αποτελέσματα και να τα συγκρίνουμε με λογική και επιχειρήματα που για τον φυσικό μας εγκέφαλο, είναι μάλλον σοβαρά, αλλά για την διάνοια ενός ανθρώπου είναι αστεία
Πολλά πράγματα του φυσικού κόσμου δεν τα γνωρίζουμε, και από ότι βλέπω, η επιστήμη και, μαζί της, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Γης, απορρίπτει αβλεπτί, κάθε έμπνευση που δεν μπορεί απτά να επιβεβαιωθεί μέσα στο πεδίο των ήδη γνωστών φυσικών Νόμων, αγνοώντας ότι οι ήδη γνωστοί φυσικοί νόμοι, δεν αποτελούν την καθολικότητα των Νόμων του Σύμπαντος.
Η θρησκεία από την άλλη μεριά, συνεχίζει να διαβάλλει κάθε προσπάθεια αυτονόμησης του ανθρώπινου όντος και μέσα σ αυτήν την προσπάθεια, περιλαμβάνει οτιδήποτε έχει σαν σκοπό μια ευρύτερη κατανόηση των Συμπαντικών Νόμων της αιτίας και του αποτελέσματος, ενοχοποιώντας την ενορατική Φύση κάθε ανθρώπου!
΄Ετσι, η άγνοια των ανθρώπων για την ύπαρξη του θεού και του θεϊκού δικτύου της Δημιουργίας, συνεχίζεται με παραμύθια, τύπου «
και ο θεός έπλασε τον άνθρωπο και τον άφησε έρμαιο στον πόνο του, για να τον τιμωρήσει, λόγω των παραπτωμάτων του! Ο δρόμος για να βοηθηθεί ο άνθρωπος είναι μόνο να ενταχθεί στο σύστημα της χριστιανοσύνης»
Οποία θλίψη, για τον πληθυσμό της Γης και για την μεγαλύτερη εσωτερική κατανόηση της Διδασκαλίας της Αγάπης!!
Πέρα από τις εκάστοτε πεποιθήσεις όμως, η συμμετοχή κάθε όντος στο συμπαντικό στερέωμα γίνεται με βάση κάποιες Αρχές, που δεν μπορούν ούτε να καταγραφούν σε θεωρήματα, ούτε σε αξιώματα, ούτε καν να εκφραστούν σαν μοναδικές αλήθειες, παρά μπορούν μόνο να εφαρμοστούν στο πεδίο που εκδηλώνεται κάθε συνείδηση.
Η παρατήρηση είναι μια διαδικασία ανάπτυξης, όχι με σκοπό να επικρίνει κανείς την προσωπική ανάγκη που εκφράζεται μέσα από κάποια θεωρία, αλλά για να βρει αιτίες να γεφυρώσει το χάσμα του μεταξύ Αγάπης και φόβου
Το άγνωστο μέρος της ύπαρξής μας, το μη συνειδητό και έτσι μη αποδεχτό από την πλειονότητα των ανθρώπων, παραγκωνίζεται συστηματικά από την δράση της Ζωής, αφήνοντας ανοιχτό τον δρόμο στις δεισιδαιμονίες παντός είδους.
Οι περισσότεροι άνθρωποι εμπλέκονται με δραματικό τρόπο στο μυστήριο της ζωής, και έτσι χάνουν την ευκαιρία να την βιώσουν σαν αυθεντική, θεϊκή και να παραμείνουν σταθεροί στην Αρχή τους, που για άλλους ονομάζεται θεός, για άλλους Πηγή και για άλλους Τίποτα
Το σίγουρο πάντως είναι ότι ακόμα και αυτό το Τίποτα, έχει βάλει σε τάξη το ’γνωστο Μέρος της Δημιουργίας και το μόνο που υπολείπεται σε εμάς τους ανθρώπους είναι να επιτρέψουμε την εμπειρία του, συνδυάζοντας το με το Γνωστό και όχι φέροντάς το σε αντίθεση!
Γράφει ο Νίκος Λίτσας, στα τελευταία κεφάλαια του βιβλίου του
«
Οι δημιουργοί αυτού του κόσμου θα πρέπει να χρησιμοποιούσαν κομβικά σημεία επαφής των δύο κόσμων, αστρικού και υλικού, ως εισόδους προς τον κόσμο μας τις λεγόμενες Πύλες- τα οποία αντίστοιχα θα χρησίμευαν ως έξοδοι και σημεία φυγής προς τον κόσμο τους για τους ελάχιστους μυημένους. Γι αυτό τέτοια σημεία έχουν ακόμα μερικές φορές τοπωνύμια, όπως Πύλες
Πύλος, Θερμοπύλες, Φυλή, Θήρα-Θύρα κλπ. Το λιτό αρχαϊκό ελληνικό λεξιλόγιο, δομημένο πάνω σε μια αριθμητική πρόοδο αξιών που χρησιμοποιούσαν δημιουργοί, έδινε τις απαραίτητες ηχητικές δονήσεις χειρισμού των εδώ στοιχείων της φύσης για την ανετότερη και ποικίλη διαβίωσή τους.
Μετά την στροφή του κατακόρυφου άξονα της γης, απόρροια της οποίας ήταν ο κατακλυσμός, τα περισσότερα σημεία επαφής του υλικού κόσμου μετατοπίστηκαν, με αποτέλεσμα να παύσουν να συμπίπτουν με αυτά του αστρικού πεδίου της γης. ΄Όμως μερικά σημεία έχουν παραμείνει σταθερά και μπορούν ακόμα να χρησιμοποιηθούν, με δυνατότητα επιστροφής. Λόγω δε της συνεχούς μεταπτώσεων του μαγνητικού βορρά του πλανήτη, κατά καιρούς ενεργοποιούνται για μικρό χρονικό διάστημα και ορισμένα από τα αρχικά σημεία επαφής.
΄Όλα αυτά φαίνονται λίγο παράξενα, αλλά οι αρχαίοι ΄Ελληνες είχαν διαφορετική αντίληψη για το μη υλικό κόσμο και δεν διαχώριζαν, όπως εμείς σήμερα, τις επιστήμες με απόλυτο τρόπο: ο γιατρός ήταν και φιλόσοφος και μαθηματικός και αστρονόμος, μπορούσε για ένα διάστημα ακόμα και να στρατηγεύσει. Ο κάθε ικανός πολίτης είχε ολιστική εποπτεία των περισσοτέρων πραγμάτων και εννοιών. Οι γνώσεις των προγόνων μας δεν γνώριζαν στεγανά μεταξύ αιθερικού ή αστρικου πεδίου και υλικού κόσμου. Γνώριζαν ότι ο πνευματικός κόσμος αγγίζει, συναντά και διαπερνά τον φυσικό κόσμο και αντίστροφα. Είχαν εντοπίσει τα σημεία επαφής των δύο κόσμων και τα ονοματοθετούσαν ως «πύλες». Για τον κοινό πολίτη η λέξη «πύλη» είχε την έννοια του περάσματος, είτε αυτό είναι φυσικό, όπως ένας πορθμός, είτε είναι τεχνητό, όπως η πύλη εισόδου μιας οχυρωμένης πόλης ή η πύλη εισόδου ενός ναού.
Όμως για τους μυημένους σήμαινε και το πέρασμα σε μια άλλη διάσταση, πνευματικότερη.
’λλωστε, κατά το σύστημα θεσπίσεως κρυπτογραφικών ονομάτων και κωδίκων των αρχαίων Ελλήνων, η πύλη σχηματίζεται από την σύνθεση του Π+ύλη. Το σύμβολο Π μπροστά από την ύλη υποδηλώνει με σαφήνεια το σχήμα μιας πόρτας και δηλώνει το πέρασμα από έναν πνευματικότερο κόσμο στον κόσμο της ύλης
»
«
για έναν μυημένο, η έλευση στον υλικό κόσμο, είτε με επαναγέννηση, είτε με κατ ευθείας υλοποίηση, μέσω των ενεργειακών δυνάμενων ορισμένων κομβικών κέντρων της γης, μόνο λύπη φέρνει. Αυτός ήταν και ο λόγος που στην Ελευσίνα οι μύστες αλληλοεύχονταν «κύκλου λήξαι».
Δύο ή περισσότεροι κόσμοι μπορούν να συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο, αρκεί ο κάθε ένας να εκτείνεται σε διαφορετικές διαστάσεις.
Από πρακτική άποψη, η μοριακή και ατομική δομή του υλικού μας κόσμου αφήνει τρομακτικά κενά στον χώρο. Σ΄αυτά, άνετα μπορούν να χωρέσουν και να διαπλέκονται πολλοί διαφορετικοί κόσμοι. Πολλοί παράλληλοι (σύμφωνα με μια διαφορετική διατύπωση) κόσμοι τρισδιάστατοι ή μη, αν θέλετε, αλλά σε διαφορετική φορά διαστάσεων καθένας από τους άλλους.
Τα σημεία επαφής αυτών των κόσμων είναι ταυτόχρονα και πύλες, είσοδοι, ανοίγματα του ενός κόσμου, από και προς τον άλλον κόσμο. Λόγω των διαφορετικών διαστάσεων ή έστω της διαφορετικής φοράς των διαστάσεών τους, αυτοί οι κόσμοι είναι αόρατοι για εμάς, όπως και εμείς είμαστε άορατοι γι αυτούς. Η σύγχρονη κβαντομηχανική δέχεται και περιγράφει μια πιθανή απειρία τέτοιων κόσμων στον ίδιο χώρο. Ακόμα όμως δεν είναι σε θέση να εντοπίσει τις πύλες επαφής των κοσμων και αυτό επειδή ένα υλικό ον ή αντικείμενο που μετακινείται από τον έναν κόσμο στον άλλον, παράλληλο, παραμένει υλικό, όπως και οι κόσμοι στους οποίους κινείται και δρα. ΄Όμως το σημείο επαφής όπου συντελείται η μετατόπιση του υλικού όντος-αντικειμένου, δεν μπορεί ακόμα να περιγραφεί με την έννοια της ύλης ή της μη ύλης. Απλά υπάρχει
»
«
Οι Πύλες που οδηγούν σε αστρικό επίπεδο ενεργοποιούνται τις τρεις πρώτες ημέρες της νέας Σελήνης για μία περίπου ώρα λίγο πριν το μεσημέρι. Οι Πύλες που οδηγούν στα ενδότερα της γης ενεργοποιούνται τις τρεις ημέρες της Πανσελήνου και πάλι για μία περίπου ώρα, αλλά λίγο μετά το μεσημέρι. Και τα δύο φαινόμενα είναι παρεμφερή και όταν είναι πλήρως ενεργά γίνονται αντιληπτά ως στήλες έντονου κόκκινου φωτός, τα πρώτα και ως στήλες αμυδρού πράσινου φωτός, τα δεύτερα.
Τα πιο προσπελάσιμα σημεία, στα οποία μπορούν να παρατηρηθούν αυτά τα φαινόμενα είναι η πελασγική ακρόπολη του Γλα, πλησίον του Κάστρου της Βοιωτιας, τα κάστρα Πατσαβά και του Κλαιρμόνι στην Πελοπόννησο, η Λυκόσουρα και η Θυρέα της Αρκαδίας, το Λύκαιον όρος, η Λυκώρεια του Παρνασσού, το οροπέδιο των Μουσών του Ολύμπου, το πλάτωμα του βωμού του Αθώου Διός στο Αγιον ΄Ορος και αλλού, κυρίως σε θέσέις Πελασγικών Ακροπόλεων.
Οι αρχαίοι ΄Ελληνες έχτιζαν ναους, ιερά, μαντεία, νεκρομαντεία, Χαρώνεια άντρα, Εχερώνεια κέντρα και Ασκληπιεία στα σημεία που υπήρχαν «προσβάσεις» στον κάτω κόσμο. Αργότερα οι χριστιανοί οικοδόμησαν ναούς επάνω ακριβώς από τα αρχαία κτίσματα, διαιωνίζοντας την φύλαξη αρχαίων μυστικών, όπως η Μονή Σαγματά, που οικοδομήθηκε επάνω στα ερείπια του ναού του Υψίστου Διός στην Θήβα και στην περιοχή Πυρί στο Υπάτιον όρος οι Νιϊται Πύλαι.
Στην ίδια κατηγορία ανήκουν το φρούριο της Φυλής (Φυγής) στην Πάρνηθα και το κοντινό χωριό Πύλη, απ όπου ξεκινά και μια τεράστια καταβόθρα που καταλήγει στον Ωροπό, καθώς και τα ερείπια του ναού στις αρχαιες Αλιφύρες της Πελοποννήσου που σημαδεύουν πύλες προς τον κάτω κόσμο. Εκεί υπάρχει η (ανερμήνευτη επιγραφή) επίκληση στον εσωτερικό ήλιο της γης «Κάλιε ΄Απελ Ρα χαίρε»
»
«
Μεγάλα ενεργειακά κέντρα, όπως το βόρειο άκρο της Δήλου, ο αρχαιολογικός χώρος της Ζάκρου στην Κρήτη, η νήσος Γαύδος, ο ΄Ολυμπος, ο ΄Αθως, ο Παρνασσός, η Ακροκόρινθος, τα Μετέωρα, η Πάρνηθα, η Πεντέλη και η Αχερουσία Λίμνη εξακολουθούν ως τόποι δυνάμεως να εκπέμπουν ευεργετικά για τον άνθρωπο. Είναι τόποι δυνάμεως, οι οποίοι δεν περιμένουν παρά μόνον μια διευθέτηση του μεταξύ τους δημιουργούμενου ενεργειακού πεδίου, με την ίδρυση σε δύο ή τρία επιλεγμένα σημεία παρόμοιων ναϊδρίων, για να συντονιστούν και να εκπέμψουν ευεργετικά για το σύνολο
»
Εύχομαι να βρήκατε το θέμα ενδιαφέρον και να συμπληρώνεται από καιρού εις καιρόν, με όποια ευρήματα έρχονται μπροστά μας!
Συζητούσα με το φίλο μου σχετικά με το γεγονός ότι στο διαμέρισμά μου και στο διπλανό δεν πιάνει το σήμα των κινητών (δεν είναι υπόγειο), ενώ είναι στο κέντρο της Αθήνας. Μου είπε μια σκέψη, ότι δηλαδή ίσως να μην έχει να κάνει με τις κεραίες αλλά με τη θέση του σπιτιού (δεν ξέρω πως το εννοούσε, ίσως έχει σχέση με αυτά που λέει η Βάσω), κι αυτό ίσως να μην μπλοκάρει μόνο το σήμα αλλά γενικά τη σύνδεση των κατοίκων με τη φύση και την εξωτερική ενέργεια.
