΄Οταν κατανοήσουμε, Ελλάκι, ότι το συναίσθημα δεν ελέγχεται από την εμπειρία, αλλά ή εμπειρία το ολοκληρώνει προς την θετική του κατευθυνση, τότε αφήνουμε τον φόβο να γίνει αγάπη!
Συνήθως βάζουμε την ζωή μας σε "κουτάκια" επιθυμιών, και αν κάποιο δεν προσαρμοστεί σ' αυτό που θέλουμε, τότε το "κουτάκι" αυτό σταματά να γεμίζει από την εμπειρία της ζωής και μένει κενό!
Πολλά κενά "κουτάκια" κάνουν την ζωή μας μηχανική και χωρίς ουσία.
Ετσι αυτο-επικρινόμαστε, ότι δεν κάνουμε κάτι ουσιαστικό στην ζωή μας, ενώ η αλήθεια είναι ότι δεν αντιλαμβανόμαστε καν το "κενό" κουτάκι μέσα μας!
Ο έρωτας αυτό ακριβώς κάνει...Προσπαθεί να γεμίσει το κενό "κουτάκι" μας με την ζωή ενός άλλου ανθρώπου, αδειάζοντας σιγά σιγά και τα υπόλοιπα, που συνθέτουν την εμπειρία μας.
Ετσι στο τέλος της φυσικής μας ζωής, τα "κουτάκια" μας δεν έχουν ενοποιηθεί σε έναν Εαυτό, αλλά είναι γεμάτα από αναμνήσεις μόνο.
Και συνήθως "δυσάρεστες"...
Γι' αυτό λέγω, ότι κάνετε, κάντε το με αγάπη!
