Εμάνα ο χειρότερος μου φόβος είναι ότι δεν θα μπορέσω ποτέ να απαλλαγώ από το'' εγώ '' μου .νιώθω να μου έχει γίνει εφιάλτης πλέον ,και εκεί συνέχεια προσπαθώ να το πολεμίσω ,να το υποτάξω.
έχω βρεί μεν της αιτίες ,αλλά προς το παρόν με νικάει και νιώθω να μου ρουφάει όλη την ενέργεια και την δύναμη μου
σε κάθε τι που προσπαθώ να κάνω ,μου προβάλλει χίλιες δύο αντιστάσεις
Το ΦΩΣ η ΑΓΑΠΗ και η ΔΥΝΑΜΗ αποκαθησούν το σχέδιο πάνω στη γή
Ιωάννα γιατί να απαλλαγείς από το εγώ σου και να μην το εκπαιδεύσεις ? ;)
Όσο το πολεμάς και προσπαθείς να το υποτάξεις, εκείνο αντιστέκεται.
Αν του έδινες λίγες αγαπούλες ?........
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο...
Ιωάννα, αισθάνομαι ότι το "εγώ" μου συνεργάζεται άψογα με το μυαλό μου, γι΄αυτό προσπαθώ να ηρεμήσω τον νου μου, να του δώσω να καταλάβει ότι είναι ένα εργαλείο, χρήσιμο μεν αλλά δεν είναι στο τιμόνι δε. Τουλάχιστον όχι πια
Αυτά τα δύο,νομίζω, ανήκουν στην ίδια παράταξη και από την άλλη μεριά είναι η διαίσθηση, η πίστη στο "πάντα", στο αιώνιο, στην εσωτερική φωνή που σιγά σιγά αρχίζω να ακούω... Δίνονται μάχες καθημερινά μεταξύ τους αλλά που θα πάει θα γυρίσει ο τροχός
Vaso έγραψε:Λιζάκι, εγώ απλά θα σου πω να θεραπεύσεις τον φόβο σου για την ζωή! Ο φόβος του θανάτου (του δικου σου ή των άλλων) δεν δηλώνει αγάπη για οτιδήποτε...
στην ζωή μας υπάρχουν πράγματα που μπορουμε να αλλάξουμε και πράγματα που χρειάζεται να υπομείνουμε...
΄Οπως καταλαβαίνεις, οι άνθρωποι το κάνουν αντίστροφα...
Υπομένουν πράγματα που μπορούν να αλλάξουν και προσπαθούν να αλλάξουν πράγματα που χρειάζεται να υπομείνουν, μέσα από έναν διαρκή αγώνα ελέγχου...
και πες μου τώρα που σε όλο αυτό υπάρχει έστω και μια ανάσα...
Ετσι ακριβως το εκανα και εγω..
Μαλιστα ειχα και μια πλανη τεραστια ελεγα δεν φοβαμαι για την ζωη μου , φοβαμαι πχ για τον ταδε και την ταδε αλλα ηταν μεγαλη πλανη..
Σε μια συζητηση με την Βασω ανακαλυψα οτι για τον ευατο μου στην ουσια φοβουμουν μεσω των αλλων...