΄Οσο έγραφα τα παραπάνω...
΄Ενα αυτοκίνητο πέρασε...με πάρα πολύ δυνατά την μουσική...
Η μουσική ακουγόνταν κοντά και μακρυά, σαν αυτό το αυτοκίνητο να έκανε κύκλους στο τετράγωνο, μέχρι να έρθει η στιγμή να σταματήσει.
Σταμάτησε κάτω από το παράθυρό μου, τόσο, όσο χρειάστηκε για να συγκεντρωθώ στην ακοή μου, και να μην αφήσω το θόρυβο να παραμείνει σαν απλή ενόχληση...
Με ανάγκασε επιτακτικά να ακούσω...
΄Ακουσα...και βυθίστηκα...
νιώστε τα λόγια...και νομίζω κλείνουμε το θέμα "απιστία" εδώ!!!
- Βγες...
και φώναξε...
και πες πως μ' αγαπάς...
Ο κόσμος όλος
έγινε για μας
μαζί σου τα μικρά έχουν αξία
Βγες..
φεγγάρι..
και έλα πάρε με αγκαλιά
να φτιάξουμε στην πόλη ακρογιαλιά
εσύ μονάχα έχεις σημασία
Δεν ξέρω ποιός το τραγουδάει...όμως ήταν
ότι χρειαζόμουν να ακούσω εκείνη την στιγμή...
΄Ισα που πρόλαβα να γράψω τα λόγια
Μόλις τελείωσε το τραγούδι το αυτοκίνητο έφυγε...
Παίρνω κι εγώ τα μηνύματά μου από το Σύμπαν...
και αυτά μοιράζομαι μαζί σας τώρα...