ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΓΝΩΣΕΙΣ...και οποιος αντεξει!
-
Valia
Καλόοοοοοοο!!!!η βασωποστοδουλειά
Μη βιάζεσαι Βάλια, έρχονται όπου να ναι και άλλα!!!
Η πληγωμένη καρδιά μπορεί να Ερωτευθεί
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
Η προστατευμένη καρδιά δεν μπορεί
Πολέμα και Οραματίσου.
Reiki Center - Ρεικι
-
Επισκέπτης
Περί πλαισίου
Απο την Βάσω
Tο "πλαίσιο" μεταμόρφωσε τον εαυτό μας...του έβαλε τον περιορισμό της επιθυμίας, σε έναν κοινό παρανομαστή, για να μπορει να διαχειρίζεται την ανθρώπινη φύση του, το ένστικτό του.
Η επιθυμια απέκτησε ορισμό, κοινό μεταξύ των ανθρώπων...Ο τρόπος που ολοκλήρωνε κανείς την επιθυμία του ήταν συνυφασμένος με τον ατομικο του δρόμο μεν, αλλά το συναίσθημα της απογοήτευσης και του ανικανοποίητου, εκφράζει και όλη την ανθρωπότητα...
Οι συμπεριφορές μας, κυρίως προς τον Εαυτό μας, είναι ίδιες, όσο και διαφορετικά να είναι τα βιώματά μας, όσο διαφορετική κι αν ειναι η προσωπικότητά μας...
Αυτό μας "υποψιάζει" για το "αόρατο πλαίσιο" που ορίζει την ζωή μας, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε...
Το πλαίσιο είναι ο τρόπος που βιώνουμε τον εαυτό μας.
Δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τις πράξεις της ζωής μας, αλλά με το θάρρος μας να είμαστε μεσα μας πλήρεις...
Η γνώμη που έχουμε για τον εαυτό μας χαρακτηρίζεται από τις πράξεις μας...Μα αυτές είναι μόνο μια επιφανειακή δράση-αντίδραση, που φέρνει την εικόνα μας μισή στην αυτοκριτική μας...
Σίγουρα στην κοινωνική μας εκδήλωση υπάρχει μια συμβιβαστική ανάγκη να αισθανθούμε ασφαλείς και αυτό για μας είναι, τις περισσότερες φορές, κατακριτέο, γιατί μας οδηγεί στην παρόρμηση...
Δεν αγγίζουμε εύκολα την λάσπη, γιατί θα χάσουμε την εκτίμηση που έχουμε στον εαυτό μας.
Αυτό κάνει το πλαίσιο...
΄Οταν το αντιληφθούμε δεν έχουμε πια ανάγκη να κρίνουμε τον εαυτό μας, την ζωή μας, τους άλλους...Εχουμε την θέληση και την δύναμη να διαχειριστούμε την "λάσπη" γιατί τώρα πια βλέπουμε το βάθος μας...
Συνήθως ζούμε με βάση τα συμπεράσματα των άλλων και τον απολογισμό τον δικό μας...΄Εχουμε, ή δεν έχουμε, λέμε, ήσυχη την συνείδησή μας...
΄Ολα αυτά κάνει το "πλαίσιο"...
΄Οταν το αντιληφθούμε, μαζεύουμε την ενέργεια μας μέσα μας, ανεξαρτητοποιούμεθα, δεν βαλλόμεθα από τις εξωτερικές επιδράσεις και γινόμαστε αυτόνομοι!
Το «πλαίσιο» καθορίζει πάντα τον χαρακτήρα μας.
Η σχέση μας με τον εαυτό μας επηρεάζεται από αυτό που έχουμε αποφασίσει ασυνείδητα να είμαστε
Συνήθως λέμε «έτσι είμαι», και αυτό προκύπτει από το πλαίσιο που χτίζουμε γύρω μας, με τις πεποιθήσεις, τις εμμονές και τις φοβίες μας, όσα δηλαδή μας βάζουν στην ζωή αυτονόητα, χωρίς καμία δική μας προσπάθεια να ερευνήσουμε τον χαρακτήρα μας και τα βαθύτερα συναισθήματα που τον σηματοδοτούν.
Η έρευνα και η αναζήτηση του αληθινού μας εαυτού, δεν αφορά τις πράξεις μας αυτές καθαυτές, αλλά την εσωτερική μοναξιά και δυστυχία μας.
Οι άνθρωποι, ασυνείδητα, υποτάσσονται στο «πλαίσιο» για να μπορούν να επιβιώσουν μέσα σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον, που τους βάζει συνεχώς σε θέση άμυνας ή επίθεσης. Μέσα σ αυτό το περιβάλλον προσαρμόζουν την απεραντοσύνη και το πάθος του Εαυτού τους για την φυσική εμπειρία, σε μια μονοσήμαντη επιθυμία για ζωή που εκδηλώνεται μέσα στην πόλωση
Μέσα στο «πλαίσιο» αυτό ο νους μας οργανώνεται για να επιβιώσει με κάθε τρόπο, αλλοιώνοντας τα χαρίσματα και τις ψυχικές αρετές, γιατί έχει αυτήν την δυναμική.
Τα πνευματικά ιδεώδη διαχωρίζουν τον άνθρωπο σε «ανώτερο» και «κατώτερο» και βάζουν ακόμα περισσότερα όρια στην πνευματική του αυτοπραγμάτωση, έτσι ώστε η πνευματική ζωή να αποτελεί ένα μακροπρόθεσμο όραμα που δεν μπορεί να το φτάσει
Η λέξη «πνευματικός» έχει μπει κι αυτή μέσα στο πλαίσιό του και την εκδηλώνει με πράξεις ευσέβειας και ήθους, ανάλογα με τα βιώματά του και την εκπαίδευση που πήρε, περιορίζοντας τον αυθορμητισμό του. Προσπαθεί πάντα να ελέγξει την επιθυμία του για την ζωή, βάζοντας της «πνευματικές» ταμπέλες ηθικής και ανηθικότητας, αγνοώντας παντελώς τους θεϊκούς νόμους των πεδίων εκδηλώσεως του Εαυτού του
Οι θεϊκές αρετές περιορίζονται στο πεδίο που εκδηλώνονται και αντιστρέφουν την πνευματική τους ιδιότητα σε μια πολωμένη αλήθεια που οι άνθρωποι επεξεργάζονται με την απλή λογική, που τις περισσότερες φορές είναι και απορριπτική.
΄Όταν φτάσουμε στο σημείο να αναζητήσουμε την εσωτερική αλήθεια, όταν μπαίνουμε στα άδυτα του εαυτού μας, όχι με κριτική διάθεση, αλλά με αγάπη γι Αυτόν που θα «συναντήσουμε», όταν η επιθυμία μας για την ύλη, την ξεπερνάει για να φτάσει στον θεό, τότε μόνο μπορούμε να αντικρύσουμε την ανομοιότητα μαζί του Τότε μόνο είναι η στιγμή που βλέπουμε το πλαίσιο και τον περιορισμένο εαυτό μας, που φοβισμένος, συγχυσμένος και «μασκαρεμένος» προσπαθούσε να ξεφύγει από την ίδια του την αρχέγονη επιθυμία να βιώσει τον Εαυτό του σε όλα τα πεδία εκδήλωσης
Το 3ο κέντρο, εσωτερικά, αναπτύσσει την θέληση και την δύναμη του ανθρώπου να είναι Τον ωθεί να βιώσει τον Εαυτό του μέσα στον θεό, ανακαλύπτοντας το κέντρο της αγάπης και του ανοίγει την πύλη της εσωτερικής γνώσης.
Η πύλη αυτού του κέντρου φυλάσσεται από έναν άγγελο ΄Οποιος φτάσει εκεί, χωρίς να είναι προετοιμασμένος, δεν θα μπορέσει να απαντήσει στην κρίσιμη ερώτηση «Γιατί ήρθες μέχρι εδώ?»
Η παραμονή μας στο 3ο κέντρο, εκεί που αναπτύσσεται η σχέση μας με την αλήθεια, με ταπεινότητα, αφοσίωση και πίστη, είναι και η σημαντική στιγμή που μπορούμε να σταθούμε «γυμνοί» απέναντί από τον θεό και να μην ντρεπόμαστε γι αυτήν μας την «γύμνια»!
Για κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικό το πέρασμα. Παρ όλα αυτά, το πλαίσιο είναι το ίδιο σχεδόν σε όλους μας
"...Η κατανόηση είναι το πρώτο βήμα για να έχεις επίγνωση της ολοκληρωμένης άποψης για ότι κοινωνικό, θρησκευτικό ή οικογενειακό αποτύπωμα έχει χαραχθεί στο νου μας. Αν αυτό το αποτύπωμα το φωτίσεις θα αντιληφθείς ότι διεκδικείς ό,τι δεν θεωρείς δικό σου, χάνεις ότι δεν σου ανήκει και δεν δοκιμάζεις γιατί φοβάσαι να χάσεις. Μέσα στις έννοιες «χάνω-διεκδικώ» περικλείεται όλος ο ανθρώπινος πόνος, που προέρχεται από τον φόβο και την επιθυμία. Ο φόβος και η επιθυμία φέρνουν τις προσκολλήσεις και οι προσκολλήσεις την αγωνία. ΄Όλες οι αλυσιδωτές αντιδράσεις των ανθρώπων οδηγούν στον σκοτεινό λαβύρινθο, όπου εκεί ο νους μας έρχεται αντιμέτωπος με ό,τι «αγαθό» του είχε επιβληθεί μέσα από τα πρότυπα. Είναι, λοιπόν, αναγκασμένος να αφαιρέσει τα εισαγωγικά από το Αγαθό, για να ενωθεί με το αγνό, καθαρό Φως του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΑΓΑΘΟΥ. Και αυτήν την ένωση μόνο μέσα από το πέρασμά του από τον λαβύρινθο μπορεί να την επιτύχει. Το φως αναδύεται μέσα από το σκοτάδι και αυτή είναι και η αξία της αντίληψής Του. Γιατί δεν το αντιλαμβάνεσαι μόνο στον εαυτό σου, αλλά σε όλους τους υπόλοιπους εαυτούς των ανθρώπων, σε όλη την Δημιουργία.
...Θεωρούσα ηθικό να μην ανταγωνίζονται μεταξύ τους οι άνθρωποι που, με βάση την δήλωσή τους, βρίσκονταν στην διαδικασία «πνευματικής» ανέλιξης. ΄Έτσι, άθελά μου, τοποθέτησα στην σφαίρα της ανηθικότητας, όσους δεν ακολουθούσαν την «ευθεία» της δικής μου ηθικής. Μέχρι που δεν βρέθηκα κι εγώ στην «ευθεία» μιας ηθικής ενός άλλου ανθρώπου, και θεωρήθηκα ανήθικη. Η σημαντική αντίληψη, όταν βρέθηκα σ αυτήν την «ευθεία», ήταν που είδα ξεκάθαρα την «ΕΥΘΕΙΑ». ΄Ήταν η ίδια «ευθεία» όπου ήταν τοποθετημένη και η δική μου ηθική, το μόνο που διέφερε ήταν το σημείο «συνάντησης» των αντιλήψεών για την έννοια «ηθική». ΄Έτσι ενοποιώντας τις αντιλήψεις, έφθασα στην ηθική του Θεού, που αφήνει ελευθερία στην διαδρομή αναζήτησης των ανθρώπων και δεν τους περιορίζει με όρους, για να ανακαλύψουν μόνοι τους την αλήθεια. Κατανόησα απόλυτα την μία «ευθεία» που υπάρχει και έγινε ορατό το σημείο συνάντησης όλων, όσοι αναζητούμε την ένωση μαζί Του."
Απόσπασμα από το βιβλίο της Ρωρ
Απο την Βάσω
Tο "πλαίσιο" μεταμόρφωσε τον εαυτό μας...του έβαλε τον περιορισμό της επιθυμίας, σε έναν κοινό παρανομαστή, για να μπορει να διαχειρίζεται την ανθρώπινη φύση του, το ένστικτό του.
Η επιθυμια απέκτησε ορισμό, κοινό μεταξύ των ανθρώπων...Ο τρόπος που ολοκλήρωνε κανείς την επιθυμία του ήταν συνυφασμένος με τον ατομικο του δρόμο μεν, αλλά το συναίσθημα της απογοήτευσης και του ανικανοποίητου, εκφράζει και όλη την ανθρωπότητα...
Οι συμπεριφορές μας, κυρίως προς τον Εαυτό μας, είναι ίδιες, όσο και διαφορετικά να είναι τα βιώματά μας, όσο διαφορετική κι αν ειναι η προσωπικότητά μας...
Αυτό μας "υποψιάζει" για το "αόρατο πλαίσιο" που ορίζει την ζωή μας, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε...
Το πλαίσιο είναι ο τρόπος που βιώνουμε τον εαυτό μας.
Δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τις πράξεις της ζωής μας, αλλά με το θάρρος μας να είμαστε μεσα μας πλήρεις...
Η γνώμη που έχουμε για τον εαυτό μας χαρακτηρίζεται από τις πράξεις μας...Μα αυτές είναι μόνο μια επιφανειακή δράση-αντίδραση, που φέρνει την εικόνα μας μισή στην αυτοκριτική μας...
Σίγουρα στην κοινωνική μας εκδήλωση υπάρχει μια συμβιβαστική ανάγκη να αισθανθούμε ασφαλείς και αυτό για μας είναι, τις περισσότερες φορές, κατακριτέο, γιατί μας οδηγεί στην παρόρμηση...
Δεν αγγίζουμε εύκολα την λάσπη, γιατί θα χάσουμε την εκτίμηση που έχουμε στον εαυτό μας.
Αυτό κάνει το πλαίσιο...
΄Οταν το αντιληφθούμε δεν έχουμε πια ανάγκη να κρίνουμε τον εαυτό μας, την ζωή μας, τους άλλους...Εχουμε την θέληση και την δύναμη να διαχειριστούμε την "λάσπη" γιατί τώρα πια βλέπουμε το βάθος μας...
Συνήθως ζούμε με βάση τα συμπεράσματα των άλλων και τον απολογισμό τον δικό μας...΄Εχουμε, ή δεν έχουμε, λέμε, ήσυχη την συνείδησή μας...
΄Ολα αυτά κάνει το "πλαίσιο"...
΄Οταν το αντιληφθούμε, μαζεύουμε την ενέργεια μας μέσα μας, ανεξαρτητοποιούμεθα, δεν βαλλόμεθα από τις εξωτερικές επιδράσεις και γινόμαστε αυτόνομοι!
Το «πλαίσιο» καθορίζει πάντα τον χαρακτήρα μας.
Η σχέση μας με τον εαυτό μας επηρεάζεται από αυτό που έχουμε αποφασίσει ασυνείδητα να είμαστε
Συνήθως λέμε «έτσι είμαι», και αυτό προκύπτει από το πλαίσιο που χτίζουμε γύρω μας, με τις πεποιθήσεις, τις εμμονές και τις φοβίες μας, όσα δηλαδή μας βάζουν στην ζωή αυτονόητα, χωρίς καμία δική μας προσπάθεια να ερευνήσουμε τον χαρακτήρα μας και τα βαθύτερα συναισθήματα που τον σηματοδοτούν.
Η έρευνα και η αναζήτηση του αληθινού μας εαυτού, δεν αφορά τις πράξεις μας αυτές καθαυτές, αλλά την εσωτερική μοναξιά και δυστυχία μας.
Οι άνθρωποι, ασυνείδητα, υποτάσσονται στο «πλαίσιο» για να μπορούν να επιβιώσουν μέσα σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον, που τους βάζει συνεχώς σε θέση άμυνας ή επίθεσης. Μέσα σ αυτό το περιβάλλον προσαρμόζουν την απεραντοσύνη και το πάθος του Εαυτού τους για την φυσική εμπειρία, σε μια μονοσήμαντη επιθυμία για ζωή που εκδηλώνεται μέσα στην πόλωση
Μέσα στο «πλαίσιο» αυτό ο νους μας οργανώνεται για να επιβιώσει με κάθε τρόπο, αλλοιώνοντας τα χαρίσματα και τις ψυχικές αρετές, γιατί έχει αυτήν την δυναμική.
Τα πνευματικά ιδεώδη διαχωρίζουν τον άνθρωπο σε «ανώτερο» και «κατώτερο» και βάζουν ακόμα περισσότερα όρια στην πνευματική του αυτοπραγμάτωση, έτσι ώστε η πνευματική ζωή να αποτελεί ένα μακροπρόθεσμο όραμα που δεν μπορεί να το φτάσει
Η λέξη «πνευματικός» έχει μπει κι αυτή μέσα στο πλαίσιό του και την εκδηλώνει με πράξεις ευσέβειας και ήθους, ανάλογα με τα βιώματά του και την εκπαίδευση που πήρε, περιορίζοντας τον αυθορμητισμό του. Προσπαθεί πάντα να ελέγξει την επιθυμία του για την ζωή, βάζοντας της «πνευματικές» ταμπέλες ηθικής και ανηθικότητας, αγνοώντας παντελώς τους θεϊκούς νόμους των πεδίων εκδηλώσεως του Εαυτού του
Οι θεϊκές αρετές περιορίζονται στο πεδίο που εκδηλώνονται και αντιστρέφουν την πνευματική τους ιδιότητα σε μια πολωμένη αλήθεια που οι άνθρωποι επεξεργάζονται με την απλή λογική, που τις περισσότερες φορές είναι και απορριπτική.
΄Όταν φτάσουμε στο σημείο να αναζητήσουμε την εσωτερική αλήθεια, όταν μπαίνουμε στα άδυτα του εαυτού μας, όχι με κριτική διάθεση, αλλά με αγάπη γι Αυτόν που θα «συναντήσουμε», όταν η επιθυμία μας για την ύλη, την ξεπερνάει για να φτάσει στον θεό, τότε μόνο μπορούμε να αντικρύσουμε την ανομοιότητα μαζί του Τότε μόνο είναι η στιγμή που βλέπουμε το πλαίσιο και τον περιορισμένο εαυτό μας, που φοβισμένος, συγχυσμένος και «μασκαρεμένος» προσπαθούσε να ξεφύγει από την ίδια του την αρχέγονη επιθυμία να βιώσει τον Εαυτό του σε όλα τα πεδία εκδήλωσης
Το 3ο κέντρο, εσωτερικά, αναπτύσσει την θέληση και την δύναμη του ανθρώπου να είναι Τον ωθεί να βιώσει τον Εαυτό του μέσα στον θεό, ανακαλύπτοντας το κέντρο της αγάπης και του ανοίγει την πύλη της εσωτερικής γνώσης.
Η πύλη αυτού του κέντρου φυλάσσεται από έναν άγγελο ΄Οποιος φτάσει εκεί, χωρίς να είναι προετοιμασμένος, δεν θα μπορέσει να απαντήσει στην κρίσιμη ερώτηση «Γιατί ήρθες μέχρι εδώ?»
Η παραμονή μας στο 3ο κέντρο, εκεί που αναπτύσσεται η σχέση μας με την αλήθεια, με ταπεινότητα, αφοσίωση και πίστη, είναι και η σημαντική στιγμή που μπορούμε να σταθούμε «γυμνοί» απέναντί από τον θεό και να μην ντρεπόμαστε γι αυτήν μας την «γύμνια»!
Για κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικό το πέρασμα. Παρ όλα αυτά, το πλαίσιο είναι το ίδιο σχεδόν σε όλους μας
"...Η κατανόηση είναι το πρώτο βήμα για να έχεις επίγνωση της ολοκληρωμένης άποψης για ότι κοινωνικό, θρησκευτικό ή οικογενειακό αποτύπωμα έχει χαραχθεί στο νου μας. Αν αυτό το αποτύπωμα το φωτίσεις θα αντιληφθείς ότι διεκδικείς ό,τι δεν θεωρείς δικό σου, χάνεις ότι δεν σου ανήκει και δεν δοκιμάζεις γιατί φοβάσαι να χάσεις. Μέσα στις έννοιες «χάνω-διεκδικώ» περικλείεται όλος ο ανθρώπινος πόνος, που προέρχεται από τον φόβο και την επιθυμία. Ο φόβος και η επιθυμία φέρνουν τις προσκολλήσεις και οι προσκολλήσεις την αγωνία. ΄Όλες οι αλυσιδωτές αντιδράσεις των ανθρώπων οδηγούν στον σκοτεινό λαβύρινθο, όπου εκεί ο νους μας έρχεται αντιμέτωπος με ό,τι «αγαθό» του είχε επιβληθεί μέσα από τα πρότυπα. Είναι, λοιπόν, αναγκασμένος να αφαιρέσει τα εισαγωγικά από το Αγαθό, για να ενωθεί με το αγνό, καθαρό Φως του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΑΓΑΘΟΥ. Και αυτήν την ένωση μόνο μέσα από το πέρασμά του από τον λαβύρινθο μπορεί να την επιτύχει. Το φως αναδύεται μέσα από το σκοτάδι και αυτή είναι και η αξία της αντίληψής Του. Γιατί δεν το αντιλαμβάνεσαι μόνο στον εαυτό σου, αλλά σε όλους τους υπόλοιπους εαυτούς των ανθρώπων, σε όλη την Δημιουργία.
...Θεωρούσα ηθικό να μην ανταγωνίζονται μεταξύ τους οι άνθρωποι που, με βάση την δήλωσή τους, βρίσκονταν στην διαδικασία «πνευματικής» ανέλιξης. ΄Έτσι, άθελά μου, τοποθέτησα στην σφαίρα της ανηθικότητας, όσους δεν ακολουθούσαν την «ευθεία» της δικής μου ηθικής. Μέχρι που δεν βρέθηκα κι εγώ στην «ευθεία» μιας ηθικής ενός άλλου ανθρώπου, και θεωρήθηκα ανήθικη. Η σημαντική αντίληψη, όταν βρέθηκα σ αυτήν την «ευθεία», ήταν που είδα ξεκάθαρα την «ΕΥΘΕΙΑ». ΄Ήταν η ίδια «ευθεία» όπου ήταν τοποθετημένη και η δική μου ηθική, το μόνο που διέφερε ήταν το σημείο «συνάντησης» των αντιλήψεών για την έννοια «ηθική». ΄Έτσι ενοποιώντας τις αντιλήψεις, έφθασα στην ηθική του Θεού, που αφήνει ελευθερία στην διαδρομή αναζήτησης των ανθρώπων και δεν τους περιορίζει με όρους, για να ανακαλύψουν μόνοι τους την αλήθεια. Κατανόησα απόλυτα την μία «ευθεία» που υπάρχει και έγινε ορατό το σημείο συνάντησης όλων, όσοι αναζητούμε την ένωση μαζί Του."
Απόσπασμα από το βιβλίο της Ρωρ
Βασω εγραψε
Το 3ο κέντρο, εσωτερικά, αναπτύσσει την θέληση και την δύναμη
του ανθρώπου να είναι Τον ωθεί να βιώσει τον Εαυτό του μέσα στον θεό, ανακαλύπτοντας το κέντρο της αγάπης και του ανοίγει την πύλη της εσωτερικής γνώσης.
Το 3ο κέντρο, εσωτερικά, αναπτύσσει την θέληση και την δύναμη
του ανθρώπου να είναι Τον ωθεί να βιώσει τον Εαυτό του μέσα στον θεό, ανακαλύπτοντας το κέντρο της αγάπης και του ανοίγει την πύλη της εσωτερικής γνώσης.
Η πύλη αυτού του κέντρου φυλάσσεται από έναν άγγελο ΄Οποιος φτάσει εκεί, χωρίς να είναι προετοιμασμένος, δεν θα μπορέσει να απαντήσει στην κρίσιμη ερώτηση «Γιατί ήρθες μέχρι εδώ?»
Η παραμονή μας στο 3ο κέντρο, εκεί που αναπτύσσεται η σχέση μας με την αλήθεια, με ταπεινότητα, αφοσίωση και πίστη, είναι και η σημαντική στιγμή που μπορούμε να σταθούμε «γυμνοί» απέναντί από τον θεό και να μην ντρεπόμαστε γι αυτήν μας την «γύμνια»!
Για κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικό το πέρασμα. Παρ όλα αυτά, το πλαίσιο είναι το ίδιο σχεδόν σε όλους μας
Ακολουθω την εσωτερικη πυξιδα μου και απορριπτω οποιες πεποιθησεις δεν με εξυπηρετουν πλεον...
-
Επισκέπτης
Το παρακάτω πόστ ειναι μια απάντηση της Βάσως σε ενα απο ανοιχτά θεματα του φόρουμ μας , αλλα επειδή θεωρώ οτι ειναι πολυ σημαντική και θα ήθελα να διαβαστεί απο ολους την ξαναγράφω και εδω.
Οτιδήποτε δεν άπτεται του φυσικού σώματος, υπάγεται στην πνευματική θεραπεία.
Για το φυσικό σώμα υπάρχει η ιατρική, που βασίζεται στον πειραματισμό και την τεκμηρίωση επί της ύλης. Τα ψυχικά πεδία του ανθρώπου προσεγγίζονται με εσωτερική γνώση, καθώς και με νοημοσύνη.
Αν ένας άνθρωπος σπάσει το πόδι του, η πνευματική θεραπεία δεν πρόκειται να τον θεραπεύσει, όσο και αν ο θεραπευτής είναι καταρτισμένος εσωτερικά.
Η πνευματική θεραπεία έχει αποτελέσματα επί του χαρακτήρα του ανθρώπου. Επεμβαίνει στην προσωπικότητα και την φέρνει σε επαφή με την ψυχή, έτσι ώστε ο άνθρωπος να δράσει με ευθύνη επί του εαυτού του και να βρει την εσωτερική του δυναμική να επεξεργαστεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, αλλάζοντας τον ίδιο του τον τρόπο έκφρασης και εκδήλωσης.
Εχω φρίξει με αυτά που ακούω για τις εναλλακτικές θεραπείες...
΄Ανθρωποι που μέσα σε ένα χρόνο σπουδασαν τον εσωτερικό άνθρωπο, διαφημίζονται σαν θεραπευτές και εφαρμόζουν την ελλιπή γνώση τους σε ανθρώπους πονεμένους και άρρωστους.
΄Οταν ένας άνθρωπος έχει καρκίνο, είναι έγκλημα να απευθύνεται στην πνευματική θεραπεία, αποφεύγοντας την κλασική ιατρική. Οι ιστοί και τα κύτταρα έχουν ήδη πάθει ζημιά και η πνευματική θεραπεία θα του "κλέψει" ίσως πολύτιμο χρόνο από την αποθεραπεία του, μέχρι που μπορεί να αποβεί και "μοιραία"...
Η πνευματική θεραπεία θα τον βοηθήσει να βρει το θάρρος να μπει μέσα στην εμπειρία αυτή με σθένος, αλλά για να θεραπευτεί ο καρκίνος. λυπάμαι που θα το πω, χρειάζεται ο άνθρωπος να μεταμορφωθεί ριζικά.
Ο συνδυασμός της ιατρικής με την πνευματική θεραπεία θα ήταν η τέλεια δυναμική της υγείας του φυσικού ανθρώπου, μα αυτήν την στιγμή είναι σπάνιο φαινόμενο...
Είναι εσωτερική γνώση και ψυχική ικανότητα να συναισθάνεσαι τους ανθρώπους και να έχεις την ικανότητα να τους εξηγείς την ασθένεια τους...Να μπορείς να τους εξηγήσεις ότι ο πόνος στο στομάχι προέρχεται από την επιβάρυνση των συναισθημάτων τους, από έναν χρόνιο θυμό με την ζωή τους και να τους δίνεις άλλες οπτικές για να την βιώσουν, μέσα από την πνευματική θεραπεία.
΄Ομως είναι νοημοσύνη να τους στέλνεις στο γιατρό, όταν έχουν πάθει ιλεό, ή κήλη και χρειάζονται άμεση χειρουργική επέμβαση.
Καμιά φορά "θυμώνω" με την αφέλεια των ανθρώπων, περισσότερο όμως με εξοργίζει ο πνευματικός θεραπευτής, που επωμίζεται από ανευθυνότητα, την ζωή ενός άλλου ανθρώπου, επί του πρακτικού...
΄Εχω ακούσει τόσα πολλά για την θεραπεία του ρέικι, που μόνο να γελάσω μπορώ με όλον αυτόν τον μύθο. Φτάνουν σε μένα mail από ανθρώπους με προβλήματα υγείας που ζητάνε θεραπεία...
Μα και ο Ιησούς όταν θεράπευε έλεγε "πήγαινε και μην ξανααμαρτήσεις", όπου αμαρτία εδώ νοείται το "έγκλημα" που κάνουν οι άνθρωποι εναντίον του ίδιου τους του Εαυτού...
Πόσους θεράπευσε γνωρίζουμε, πόσους όμως δεν μπόρεσε να θεραπεύσει, δεν το μάθαμε ποτέ, τουλάχιστον όχι όλοι!
Εγώ θεράπευσα τις ασθένειες μου, ανέτρεψα την μοιραία πορεία της υγείας μου, αλλά πειραματίστηκα με τον εαυτό μου και είδα από μέσα την ασθένεια...
΄Οταν πει ο γιατρός στους ανθρώπους να παίρνουν ένα χάπι για να βελτιώσουν την ασθένειά τους, θα το παίρνουν ανελλιπώς...
΄Οταν ο πνευματικός θεραπευτής όμως πει στους ανθρώπους να εργαστούν εσωτερικά, καθημερινά και με αφοσίωση, με διαλογισμό και ενδοσκόπηση, τότε οι περισσότεροι δεν βρίσκουν χρόνο να το κάνουν...
Καταλαβαίνεις λοιπόν την διαφορά και την ευθύνη της πνευματικής θεραπείας που ναι μεν είναι μια δυνατότητα να επαναφέρεις την ζωτική ενέργεια στο φυσικό σώμα, όμως κι αυτή έχει τις "θυσίες" της...
Οτιδήποτε δεν άπτεται του φυσικού σώματος, υπάγεται στην πνευματική θεραπεία.
Για το φυσικό σώμα υπάρχει η ιατρική, που βασίζεται στον πειραματισμό και την τεκμηρίωση επί της ύλης. Τα ψυχικά πεδία του ανθρώπου προσεγγίζονται με εσωτερική γνώση, καθώς και με νοημοσύνη.
Αν ένας άνθρωπος σπάσει το πόδι του, η πνευματική θεραπεία δεν πρόκειται να τον θεραπεύσει, όσο και αν ο θεραπευτής είναι καταρτισμένος εσωτερικά.
Η πνευματική θεραπεία έχει αποτελέσματα επί του χαρακτήρα του ανθρώπου. Επεμβαίνει στην προσωπικότητα και την φέρνει σε επαφή με την ψυχή, έτσι ώστε ο άνθρωπος να δράσει με ευθύνη επί του εαυτού του και να βρει την εσωτερική του δυναμική να επεξεργαστεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, αλλάζοντας τον ίδιο του τον τρόπο έκφρασης και εκδήλωσης.
Εχω φρίξει με αυτά που ακούω για τις εναλλακτικές θεραπείες...
΄Ανθρωποι που μέσα σε ένα χρόνο σπουδασαν τον εσωτερικό άνθρωπο, διαφημίζονται σαν θεραπευτές και εφαρμόζουν την ελλιπή γνώση τους σε ανθρώπους πονεμένους και άρρωστους.
΄Οταν ένας άνθρωπος έχει καρκίνο, είναι έγκλημα να απευθύνεται στην πνευματική θεραπεία, αποφεύγοντας την κλασική ιατρική. Οι ιστοί και τα κύτταρα έχουν ήδη πάθει ζημιά και η πνευματική θεραπεία θα του "κλέψει" ίσως πολύτιμο χρόνο από την αποθεραπεία του, μέχρι που μπορεί να αποβεί και "μοιραία"...
Η πνευματική θεραπεία θα τον βοηθήσει να βρει το θάρρος να μπει μέσα στην εμπειρία αυτή με σθένος, αλλά για να θεραπευτεί ο καρκίνος. λυπάμαι που θα το πω, χρειάζεται ο άνθρωπος να μεταμορφωθεί ριζικά.
Ο συνδυασμός της ιατρικής με την πνευματική θεραπεία θα ήταν η τέλεια δυναμική της υγείας του φυσικού ανθρώπου, μα αυτήν την στιγμή είναι σπάνιο φαινόμενο...
Είναι εσωτερική γνώση και ψυχική ικανότητα να συναισθάνεσαι τους ανθρώπους και να έχεις την ικανότητα να τους εξηγείς την ασθένεια τους...Να μπορείς να τους εξηγήσεις ότι ο πόνος στο στομάχι προέρχεται από την επιβάρυνση των συναισθημάτων τους, από έναν χρόνιο θυμό με την ζωή τους και να τους δίνεις άλλες οπτικές για να την βιώσουν, μέσα από την πνευματική θεραπεία.
΄Ομως είναι νοημοσύνη να τους στέλνεις στο γιατρό, όταν έχουν πάθει ιλεό, ή κήλη και χρειάζονται άμεση χειρουργική επέμβαση.
Καμιά φορά "θυμώνω" με την αφέλεια των ανθρώπων, περισσότερο όμως με εξοργίζει ο πνευματικός θεραπευτής, που επωμίζεται από ανευθυνότητα, την ζωή ενός άλλου ανθρώπου, επί του πρακτικού...
΄Εχω ακούσει τόσα πολλά για την θεραπεία του ρέικι, που μόνο να γελάσω μπορώ με όλον αυτόν τον μύθο. Φτάνουν σε μένα mail από ανθρώπους με προβλήματα υγείας που ζητάνε θεραπεία...
Μα και ο Ιησούς όταν θεράπευε έλεγε "πήγαινε και μην ξανααμαρτήσεις", όπου αμαρτία εδώ νοείται το "έγκλημα" που κάνουν οι άνθρωποι εναντίον του ίδιου τους του Εαυτού...
Πόσους θεράπευσε γνωρίζουμε, πόσους όμως δεν μπόρεσε να θεραπεύσει, δεν το μάθαμε ποτέ, τουλάχιστον όχι όλοι!
Εγώ θεράπευσα τις ασθένειες μου, ανέτρεψα την μοιραία πορεία της υγείας μου, αλλά πειραματίστηκα με τον εαυτό μου και είδα από μέσα την ασθένεια...
΄Οταν πει ο γιατρός στους ανθρώπους να παίρνουν ένα χάπι για να βελτιώσουν την ασθένειά τους, θα το παίρνουν ανελλιπώς...
΄Οταν ο πνευματικός θεραπευτής όμως πει στους ανθρώπους να εργαστούν εσωτερικά, καθημερινά και με αφοσίωση, με διαλογισμό και ενδοσκόπηση, τότε οι περισσότεροι δεν βρίσκουν χρόνο να το κάνουν...
Καταλαβαίνεις λοιπόν την διαφορά και την ευθύνη της πνευματικής θεραπείας που ναι μεν είναι μια δυνατότητα να επαναφέρεις την ζωτική ενέργεια στο φυσικό σώμα, όμως κι αυτή έχει τις "θυσίες" της...
aetos έγραψε:
Μα και ο Ιησούς όταν θεράπευε έλεγε "πήγαινε και μην ξανααμαρτήσεις", όπου αμαρτία εδώ νοείται το "έγκλημα" που κάνουν οι άνθρωποι εναντίον του ίδιου τους του Εαυτού...
Πόσους θεράπευσε γνωρίζουμε, πόσους όμως δεν μπόρεσε να θεραπεύσει, δεν το μάθαμε ποτέ, τουλάχιστον όχι όλοι!
Εγώ θεράπευσα τις ασθένειες μου, ανέτρεψα την μοιραία πορεία της υγείας μου, αλλά πειραματίστηκα με τον εαυτό μου και είδα από μέσα την ασθένεια...
΄Οταν πει ο γιατρός στους ανθρώπους να παίρνουν ένα χάπι για να βελτιώσουν την ασθένειά τους, θα το παίρνουν ανελλιπώς...
΄Οταν ο πνευματικός θεραπευτής όμως πει στους ανθρώπους να εργαστούν εσωτερικά, καθημερινά και με αφοσίωση, με διαλογισμό και ενδοσκόπηση, τότε οι περισσότεροι δεν βρίσκουν χρόνο να το κάνουν...
Καταλαβαίνεις λοιπόν την διαφορά και την ευθύνη της πνευματικής θεραπείας που ναι μεν είναι μια δυνατότητα να επαναφέρεις την ζωτική ενέργεια στο φυσικό σώμα, όμως κι αυτή έχει τις "θυσίες" της...
ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΣΤΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ.........ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ,ΤΟΝ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΑΥΣΤΗΡΑ,ΤΟΥ ΚΑΤΑΛΟΓΙΖΟΥΜΕ ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΕΣ,ΒΑΡΗ ΑΣΗΚΩΤΑ,ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.................
Η ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ ΚΑΙ ΣΟΦΗ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ,ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΜΕΝΑ,ΟΜΩΣ ΘΕΛΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΠΟ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ,ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΣΗ,ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ..........
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ.........
-
Επισκέπτης
Συνέχεια ... απο την Βάσω
Το 2ο κέντρο είναι σημαντικό για σημείο εκκίνησης της εσωτερικής εργασίας μας, γιατί μας δίνει γνώση για αυτά που βιώσαμε και απωθήσαμε στο υποσυνείδητο, ώστε να μεταμορφώσουν ασυνείδητα τον εαυτό μας σε ένα κοινωνικό ον, χωρίς να μπορούμε να αποκαταστήσουμε την σύνδεση με την ψυχή μας και την πνευματική μας φύση.
Επεξεργαζόμαστε τις "φορεμένες" αξίες, την αγάπη και την εμπιστοσύνη που μας έκανε να φοβόμαστε και να εξαρτόμαστε από τους ανθρώπους που μέσα μας πήραν τον ρόλο του ΠΑΤΕΡΑ/ΜΗΤΕΡΑ θεού και να προβάλλουμε σε κάθε μας σχέση αυτήν την ανάγκη μας να νιώσουμε ενότητα και ασφάλεια.
Η επεξεργασία του 3ου είναι πολύ πιο εύκολη, γιατί τώρα είμαστε «υποψιασμένοι» για την αλήθεια και μπορούμε με ωριμότητα και ελευθερία να δούμε τον παραμορφωμένο εαυτό μας, να κατανοήσουμε την μοναξιά του, τον φόβο του και τις πλασματικές και θεωρητικές αξίες που του επιβάλαμε από ανάγκη.
Η εσωτερική ντροπή που βιώνουν όλοι οι άνθρωποι, απέναντι από τον θεό, αυτό το αίσθημα της κοσμικής αμαρτίας, που διαχωρίζει τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς, μεταβάλλεται σε κατανόηση της ίδιας της ζωής και γίνεται η αυθεντική συμπονετική δράση του εσωτερικού φωτός, που αποκαθιστά την αγάπη εντός μας.
Στο 3ο κέντρο γίνεται ουσιαστικά η πνευματική μας θεραπεία, επεμβαίνοντας με αγάπη στην προσωπικότητα που αρχίζει συνειδητά να αποχαρακτηρίζεται και να αφήνεται στην εσωτερική καθοδήγηση με εμπιστοσύνη.
Ο θάνατος, η κοσμική αλλαγή της συνείδησης, είναι αυτή η στιγμή της εσωτερικής ένωσης με την θεότητα, που δημιουργεί την ζωή και δίνει την πραγματική διάσταση στην ύλη, σαν ένα μέρος της εκδήλωσής της, χωρίς να την διεκδικεί και να την φοβάται.
Η εσωτερική αυτή αλλαγή αφήνει χώρο στην συνείδησή μας, ώστε ο Λόγος να εκφραστεί από το 5ο μας κέντρο μέσα από την αρχέγονη τελειότητα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Είναι σημαντικό σ αυτήν την περίοδο που διανύουμε την διαδρομή του 3ου μας κέντρου, να κάνουμε ανελλιπώς διαλογισμό και αυτοθεραπεία, ώστε οι εσωτερικές αντιστάσεις να καμφθούν και να ωριμάσει η επιθυμία μας για την εσωτερική ένωση, επιτρέποντας τον μετασχηματισμό της προσωπικής θέλησης, σε κοσμική θέληση, ώστε να «υπηρετήσουμε» το ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ! Το αυθεντικό αγαθό μέσα μας συγχωρεί την ανθρώπινη πλάνη που αγωνίζεται να αποδείξει την πνευματικότητα μέσα από διαχωριστικές δομές και αξίες και μας «λυτρώνει» από τον υλικό σταυρό της ψευδαίσθησης
΄Ερχεται η ώρα που οι εγεγραμμένες μνήμες της υλικής φύσης μας, εξελίσσονται μέσα από τις πνευματικές μας μνήμες, ώστε να εκδηλωθεί η εσωτερική τελειότητα του θεού...
"Ας θυμηθούμε ποιοί είμαστε"...Είναι η φράση εκκίνησης της διαδρομής μας από το 2ο κέντρο, στο 3ο...
--------------------------------
Θα ήθελα να πω στα μέλη μας που δεν ειναι στα σεμινάρια , οτι εδω στις επιγνωσεις, ειναι ολα , εκτος απο τα προσωπικά δεδομένα , με την σειρά που είναι και εκει , ετσι ωστε να υπαρχει μια διαδοχικά αρμονική εξέλιξη. Κάθε πρόταση ειναι αντικειμενο διαλογισμού και στοχασμού , με στόχο την αυτογνωσία .
Καλή μας συνεχεια
απο την Βάσω Το 2ο κέντρο είναι σημαντικό για σημείο εκκίνησης της εσωτερικής εργασίας μας, γιατί μας δίνει γνώση για αυτά που βιώσαμε και απωθήσαμε στο υποσυνείδητο, ώστε να μεταμορφώσουν ασυνείδητα τον εαυτό μας σε ένα κοινωνικό ον, χωρίς να μπορούμε να αποκαταστήσουμε την σύνδεση με την ψυχή μας και την πνευματική μας φύση.
Επεξεργαζόμαστε τις "φορεμένες" αξίες, την αγάπη και την εμπιστοσύνη που μας έκανε να φοβόμαστε και να εξαρτόμαστε από τους ανθρώπους που μέσα μας πήραν τον ρόλο του ΠΑΤΕΡΑ/ΜΗΤΕΡΑ θεού και να προβάλλουμε σε κάθε μας σχέση αυτήν την ανάγκη μας να νιώσουμε ενότητα και ασφάλεια.
Η επεξεργασία του 3ου είναι πολύ πιο εύκολη, γιατί τώρα είμαστε «υποψιασμένοι» για την αλήθεια και μπορούμε με ωριμότητα και ελευθερία να δούμε τον παραμορφωμένο εαυτό μας, να κατανοήσουμε την μοναξιά του, τον φόβο του και τις πλασματικές και θεωρητικές αξίες που του επιβάλαμε από ανάγκη.
Η εσωτερική ντροπή που βιώνουν όλοι οι άνθρωποι, απέναντι από τον θεό, αυτό το αίσθημα της κοσμικής αμαρτίας, που διαχωρίζει τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς, μεταβάλλεται σε κατανόηση της ίδιας της ζωής και γίνεται η αυθεντική συμπονετική δράση του εσωτερικού φωτός, που αποκαθιστά την αγάπη εντός μας.
Στο 3ο κέντρο γίνεται ουσιαστικά η πνευματική μας θεραπεία, επεμβαίνοντας με αγάπη στην προσωπικότητα που αρχίζει συνειδητά να αποχαρακτηρίζεται και να αφήνεται στην εσωτερική καθοδήγηση με εμπιστοσύνη.
Ο θάνατος, η κοσμική αλλαγή της συνείδησης, είναι αυτή η στιγμή της εσωτερικής ένωσης με την θεότητα, που δημιουργεί την ζωή και δίνει την πραγματική διάσταση στην ύλη, σαν ένα μέρος της εκδήλωσής της, χωρίς να την διεκδικεί και να την φοβάται.
Η εσωτερική αυτή αλλαγή αφήνει χώρο στην συνείδησή μας, ώστε ο Λόγος να εκφραστεί από το 5ο μας κέντρο μέσα από την αρχέγονη τελειότητα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Είναι σημαντικό σ αυτήν την περίοδο που διανύουμε την διαδρομή του 3ου μας κέντρου, να κάνουμε ανελλιπώς διαλογισμό και αυτοθεραπεία, ώστε οι εσωτερικές αντιστάσεις να καμφθούν και να ωριμάσει η επιθυμία μας για την εσωτερική ένωση, επιτρέποντας τον μετασχηματισμό της προσωπικής θέλησης, σε κοσμική θέληση, ώστε να «υπηρετήσουμε» το ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ! Το αυθεντικό αγαθό μέσα μας συγχωρεί την ανθρώπινη πλάνη που αγωνίζεται να αποδείξει την πνευματικότητα μέσα από διαχωριστικές δομές και αξίες και μας «λυτρώνει» από τον υλικό σταυρό της ψευδαίσθησης
΄Ερχεται η ώρα που οι εγεγραμμένες μνήμες της υλικής φύσης μας, εξελίσσονται μέσα από τις πνευματικές μας μνήμες, ώστε να εκδηλωθεί η εσωτερική τελειότητα του θεού...
"Ας θυμηθούμε ποιοί είμαστε"...Είναι η φράση εκκίνησης της διαδρομής μας από το 2ο κέντρο, στο 3ο...
--------------------------------
Θα ήθελα να πω στα μέλη μας που δεν ειναι στα σεμινάρια , οτι εδω στις επιγνωσεις, ειναι ολα , εκτος απο τα προσωπικά δεδομένα , με την σειρά που είναι και εκει , ετσι ωστε να υπαρχει μια διαδοχικά αρμονική εξέλιξη. Κάθε πρόταση ειναι αντικειμενο διαλογισμού και στοχασμού , με στόχο την αυτογνωσία .
Καλή μας συνεχεια
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Επισκέπτης την 27 Ιουν 2009 4:48 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
