Η ζωή μου...η ζωή μας! Μέρος Β'

[Ellaki]

τέρμα λοιπόν τα παραπονάκια...

και τα χαδιάρικα παραπονάκια ? ;)
ουφ ξέχασα να κλείσω το κουτάκι

[Vasoula]

η έκφραση της αγάπης μπορεί να σου βγει και παραπονιάρικα, αν δεν έχεις μάθει να λαμβάνεις από τον εαυτό σου, μικρή μου! ;)

αλλά επειδή συνεχώς εξελίσσουμε το σχέδιο της αγάπης εντός μας, το παραπονάκι θα ωριμάσει σε επίπεδο και δεν θα είναι επιθυμία πια, αλλά αυτονόητη έκφραση αγάπης!

[Ellaki]

[Valia]

[Nαταλία-Νεφέλη]

η έκφραση της αγάπης μπορεί να σου βγει και παραπονιάρικα, αν δεν έχεις μάθει να λαμβάνεις από τον εαυτό σου, μικρή μου! ;)


αλλά επειδή συνεχώς εξελίσσουμε το σχέδιο της αγάπης εντός μας, το παραπονάκι θα ωριμάσει σε επίπεδο και δεν θα είναι επιθυμία πια, αλλά αυτονόητη έκφραση αγάπης!

Ειδικά αν είσαι....καρκινάκι....εκεί να δείς παραπονιάρικο που πέφτει!! ;)

[margaritarenia]

Ειδικά αν είσαι....καρκινάκι....εκεί να δείς παραπονιάρικο που πέφτει!! ;)

Δεν αναφερεσαι σε καποιον συγκεκριμενο
Το νιωθω
Αστους λοιπον κοριτσακι μου τους καρκινους ........ 8) που ηρεμησαν

[Danielli]

Αστους λοιπον κοριτσακι μου τους καρκινους ........ 8) που ηρεμησαν

που ηρεμησαν... για λίγο....

[margaritarenia]

[Vasoula]

Η ανθρώπινη φύση μας είναι ανεξερεύνητη. Υπάρχουν μέρη του Εαυτού μας που ούτε καν γνωρίζουμε και φτάνουμε κάποια στιγμή στην αντιμετώπιση αυτής της αλήθειας, μέσα από τις ίδιες μας τις αντιστάσεις.
Η μελέτη του εαυτού μας είναι σύνθετη. Δεν αποτελείται μόνο από λογικά αισθήματα, αλλά συντίθεται από ψυχικές και πνευματικές ιδιότητες, που δομούν την προσωπικότητά μας. ΄Οσα γνωρίζουμε για εμάς είναι μόνο μερικά κομμάτια μιας ευρύτερης γκάμας δυνατοτήτων που όλοι έχουμε και που αποτελεί μια βαθύτερη Παρουσία μέσα μας.
Στην ουσία, κανείς δεν γνωρίζει με φυσικό τρόπο, την θεϊκή σπίθα που έχει αποκοιμηθεί εντός μας και έχει πάρει ένα δυναμικό σχήμα, το οποίο οι άνθρωποι ονομάζουν ψυχή. Αυτό το δυναμικό σχήμα, αποκτά χαρακτηριστικά και ιδιότητες που οι άνθρωποι ονομάζουν προσωπικότητα. ΄Όλα είναι μέρη της ίδιας αυτόνομης Παρουσίας, του εσωτερικού πνεύματος που υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο.

΄Όμως εμείς μαθαίνουμε να αποκτούμε συνείδηση και επίγνωση αυτής της προσωπικότητας, μόνο όταν αποφασίσουμε να αναγνωρίσουμε την αληθινή μας Παρουσία, αναζητώντας συγκεκριμένες όψεις της ψυχολογικής και πνευματικής μας συγκρότησης

Το να μην γνωρίζουμε ποιοι αληθινά είμαστε, προέρχεται από μία ασυνείδητη ανάγκη να ξεχάσουμε, για να μπορέσουμε να συγκροτήσουμε την φυσική μας Παρουσία, να κατανοήσουμε τους νόμους της ύλης, να αφυπνίσουμε αυτό το πεδίο μέσα μας, ώστε να έχουμε και ολόκληρη την ψυχική εμπειρία του, που αυτό σημαίνει ότι συναισθηματικά και νοητικά έχουμε συνειδητοποιήσει την πόλωση του.

Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην συνειδητή εμπειρία μας είναι το ίδιο μας το χάρισμα. Ο νους μας! Αν το δούμε όμως και πρακτικά, η καρδιά παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο σ’ αυτήν. Η σκέψη δεν είναι τίποτα άλλο από μια αυθόρμητη λειτουργία που καθορίζει τα πλαίσια μέσα στα οποία θα κινηθούμε. Ο φόβος όμως, είναι το ίδιο το πλαίσιο, που δεν μπορεί να διακριθεί από την εστιασμένη σ’ αυτό σκέψη.
΄Ετσι ενώ γνωρίζουμε, πρακτικά, το καλό για εμάς, ο φόβος μας αποτρέπει ή μας επιτρέπει να το βιώσουμε, ανάλογα με το πόσο εστιασμένοι είμαστε σ’ αυτόν.

Το να είμαστε υγιείς πνευματικά, νοητικά, συναισθηματικά και φυσικά, δεν σημαίνει τίποτα άλλο από την δυνατότητα του μη εστιασμού. Και αυτό μόνο ένας «εκπαιδευμένος» νους μπορεί να το πραγματώσει…

Οι άνθρωποι, παγκοσμίως, βασανίζονται από την έλλειψη αγάπης. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ο νους εστιάζεται στην απόκτησή της με όποιον τρόπο. Επινοεί τρόπους να εστιάσει στην απόκτηση και δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτός ο ίδιος ο εστιασμός στην κίνηση, απωθεί τον τρόπο.

[Επισκέπτης]

[AMALIA]

[Annoula]

[margaritarenia]

[VasilisM]

ο μεγαλύτερο εμπόδιο στην συνειδητή εμπειρία μας είναι το ίδιο μας το χάρισμα. Ο νους μας! Αν το δούμε όμως και πρακτικά, η καρδιά παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο σ’ αυτήν. Η σκέψη δεν είναι τίποτα άλλο από μια αυθόρμητη λειτουργία που καθορίζει τα πλαίσια μέσα στα οποία θα κινηθούμε. Ο φόβος όμως, είναι το ίδιο το πλαίσιο, που δεν μπορεί να διακριθεί από την εστιασμένη σ’ αυτό σκέψη.
΄Ετσι ενώ γνωρίζουμε, πρακτικά, το καλό για εμάς, ο φόβος μας αποτρέπει ή μας επιτρέπει να το βιώσουμε, ανάλογα με το πόσο εστιασμένοι είμαστε σ’ αυτόν.

Τι εννοείς ανάλογα με το πόσο είμαστε εστιασμένοι σε αυτόν; Πόσο μας επηρεάζει;

[Vasoula]

Τι εννοείς ανάλογα με το πόσο είμαστε εστιασμένοι σε αυτόν; Πόσο μας επηρεάζει;

Το πλαίσιο είναι η ασυνείδητη εμπειρία μας, Βασίλη μου! Ο βαθύτερος φόβος μας.
Το ότι είναι ασυνείδητη εμπειρία, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν είναι και υπαρκτή.
΄Ετσι ο εστιασμός δεν γίνεται, παρά ωθούμενος από το υποσυνείδητο συναίσθημα, μέσα από τον έλεγχο!
Η σκέψη παραμένει στενά μέσα στο πλαίσιο και δεν μπορεί να αφεθεί στην εσωτερική Παρουσία. Το καλό μας δεν μπορεί να βιωθεί και πρακτικά, γιατί ο νους μας προσπαθεί να ελέγξει το ίδιο το βίωμα και έτσι του διαφεύγει ο τρόπος.

Ετσι ενώ εσύ λες πχ. «δεν στενοχωριέμαι» και εστιάζεσαι σ’ αυτό, δεν μπορείς και να το βιώσεις πρακτικά μέσα από τα αισθητά συναισθήματα, γιατί σου λείπει η αρμονία των εσωτερικών σου πεδίων.