Ποιητικά έργα, στίχοι

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Ιωαννάκι ναι και επίκαιρο

[Ιωαννάκι]

CHARLES BUKOWSKI-Η ΙΔΙΟΦΥΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ
Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο
για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα.

Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του.
Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη.
Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη.

Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό.
Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη.
Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες,
προσοχή στους γνώστες,
προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία,
προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια,
είτε είναι περήφανοι γι’ αυτήν,
προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν
γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα,
προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν,
φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν,
προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη
γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους,
προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα,
η αγάπη τους είναι μέτρια,
ψάχνει το μέτριο.

Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους,
υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει,
να σκοτώσει τον καθένα.
Δεν θέλουν μοναξιά,
δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά,
θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε,
διαφέρει από το δικό τους.
Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης,
δεν θα καταλάβουν την τέχνη,
θα εξετάσουν την αποτυχία τους ως δημιουργών,
μόνο ως αποτυχία του κόσμου.
Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως
θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής,
και τότε θα σας μισήσουν
και το μίσος τους,
θα είναι τέλειο..

Σαν ένα λαμπερό διαμάντι,
σαν ένα μαχαίρι,
σαν ένα βουνό,
σαν μια τίγρη.
Όπως το κώνειο.

Η καλύτερη τέχνη τους..

[Vasoula]

στροφή και αλήθεια

[Fotinoula]

[Αλέξανδρος]

«Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Ανοιξη να ‘ρθει»

(Π.Νερούντα-πάλι)


http://www.youtube.com/watch?v=xjrpF6IZ ... re=related" onclick="window.open(this.href);return false;

[Δωρουλα]

[Ταρούλα]

[Vasoula]

[ALEXOULA]

[Alexandros]

[margaritarenia]

[Αλέξανδρος]

Ο Οδυσσέας Ελύτης (2 Νοεμβρίου 1911 - 18 Μαρτίου 1996), φιλολογικό ψευδώνυμο του Οδυσσέα Αλεπουδέλλη του Παναγιώτη, ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές, μέλος της λογοτεχνικής γενιάς του '30. Διακρίθηκε το 1960 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης και το 1979 με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, γνωστός για τα ποιητικά του έργα Άξιον Εστί, Ήλιος ο πρώτος, Προσανατολισμοί κ.α. Διαμόρφωσε ένα προσωπικό ποιητικό ιδίωμα και θεωρείται ένας από τους ανανεωτές της ελληνικής ποίησης. Πολλά ποιήματά του μελοποιήθηκαν, ενώ συλλογές του έχουν μεταφραστεί μέχρι σήμερα σε πολλές ξένες γλώσσες.

http://www.youtube.com/watch?v=s8RTyQd5yFE" onclick="window.open(this.href);return false;

[ARTYADIS]

CHARLES BUKOWSKI

[Αλέξανδρος]

“Σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που «περίλυπο το σύμπαν και οι λαοί ηττημένοι», οι ποιητές πενθούν τις μέρες και τις μέρες που έρχονται, δεν είναι οι μέρες, οι ψυχές τους είναι… Λοιπόν, μπροστά μας έχουμε θανάτους/ πέσαμε σε κακούς καιρούς και μέρες οργισμένες/ τρικυμισμένο μας αρπάει το χωματένιο πέλαγος.” (Β. Λεοντάρης)

… Γι αυτό:

«Ανάβω στίχους για να ξορκίσω το κακό στη χώρα…. Με την ελπίδα μιας στιγμής μας χρέωσαν όλο το μέλλον» (Γιάννης Ρίτσος)….

“Ετούτη η άνοιξη έχασε πολύ αίμα

Άνοιξη όλο καρδιά

Άνοιξη όλο ξεκίνημα

Ετούτη η άνοιξη πληγώθηκε βαριά

- νιότη μας έχασες πολύ αίμα…” (Βύρων Λεοντάρης)

… Μετά τις τόσες πληγές (μας), ας προστρέξουμε στον Καβάφη μπας και τις επουλώσουμε με τα «φάρμακα της ποιήσεως»:

“… Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,

που κάπως ξέρεις από φάρμακα,

νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω.

… Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,

που κάμνουνε- για λίγο- να μη νιώθετε η πληγή”…

… Αλλά, όπως γράφει στον «Επίλογό» του ο Μανόλης Αναγνωστάκης:

«Κι όχι αυταπάτες προπαντός.

Το πολύ πολύ να τους εκλάβεις (τους στίχους) σα δυο θαμπούς

προβολείς μες στην ομίχλη/ σαν ένα δελτάριο σε φίλους που λείπουν

με τη μοναδική λέξη: ζω.

“Γιατί”, όπως πολύ σωστά είπε κάποτε κι ο φίλος μου ο Τίτος (Πατρίκιος),

“Κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες

κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα”….»….

… Γιατί:

“…Ο καθείς πια γνωρίζει πως από καιρό τώρα
- και προπαντός στα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα-
είθισται να δολοφονούν τους ποιητές….” (Ν. Εγγονόπουλος)

… Κι όπως παραθέτει ο Σεφέρης μεταφράζοντας Χέλντερλιν:

“… και οι ποιητές τι χρειάζονται σ’ ένα μικρόψυχο καιρό;”

… Και πάλι ο Σεφέρης στην “Κίχλη” τούτους, τους κάπως επίκαιρους, στίχους:

«“Αθήναι. Ανελίσσονται ραγδαίως/ τα γεγονότα που ήκουσε με δέος

η κοινή γνώμη. Ο κύριος υπουργός/ εδήλωσεν, δεν μένει πλέον καιρός…”

“… πάρε κυκλάμινα… πευκοβελόνες… κρίνα απ’ την άμμο… πευκοβελόνες… γυναίκα… ” “… υπερτερεί συντριπτικώς ο πόλεμος…” ΨΥΧΑΜΟΙΒΟΣ»…

Ο ποιητής, λοιπόν, “Ψυχαμοιβός”… (Μας) “αμείβει με την ψυχή του”…

Ή όπως αλλιώς το γράφει ο Μαγιακόφσκι:

“Ο ποιητής μένει πάντοτε χρεώστης/ απέναντι στον κόσμο/ πληρώνει πάντα τόκους και υπερημερίες/ για τον πόνο των ανθρώπων”.

[Vasoula]

Με την ελπίδα μιας στιγμής μας χρέωσαν όλο το μέλλον