Ο έρωτας στη ζωή μας

[Vasoula]

Γιατί όμως βιώνουμε το αίσθημα της απώλειας;
Τί εντέλει χάνουμε;

μάλλον, αυτό που νομίζαμε ότι είχαμε κατακτήσει...

[ARTYADIS]

Μα ένα δικό μας κομμάτι!

Δεν ξέρω Εύη, αν έχεις χάσει ποτέ κάποιον που αγαπούσες πολύ. Αν έχεις βιώσει αυτή την εμπειρία, θα μπορούσες ίσως μόνη σου ν' απαντούσες σ' αυτό.

Εγώ όταν το βίωσα αυτό, μαζί του έθαψα κι έναν εαυτό μου..

Περπατούσα στο δρόμο κι ένιωθα ότι δεν πατούσα στη γη. Ένιωθα ότι αιωρούμουν, ήμουν μεταξύ γης και ουρανού.. Δεν ξέρω πώς να το περιγράψω αλλιώς.

Η ύλη όμως, είναι τόσο ισχυρά ελκτική Εύη.. Ήθελα να φύγω κι αυτή με τράβαγε πίσω, κι εγώ αγκομαχούσα, άλλο ένα βήμα, άλλο ένα βήμα..

Μεγάλος δάσκαλος ο Θάνατος Εύη..

[Vasoula]

Δεν νομίζω ότι ρώτησε για τον θάνατο η Εύη, Δημητρούλα!
Ρώτησε για τον πόνο από μια ερωτική απώλεια...
ή έτσι νομίζω δηλαδή...

[Danielli]

Μεγάλος δάσκαλος ο Θάνατος ..

Μεγάλος δασκαλος ο Ανώτερος Εαυτός μας που επιλέγει τις δοκιμασίες με την απίστευτη Αγάπη και Σοφία Του...

Δημητρα!

[ARTYADIS]

Βασούλα μου για μένα είναι το ίδιο!

Η απώλεια είναι απώλεια

[ARTYADIS]

Ντάνυ μου, ναι, έτσι είναι..

[Vasoula]

Βασούλα μου για μένα είναι το ίδιο!

Η απώλεια είναι απώλεια

μα δεν διαφωνώ σ' αυτό...
Χρειάζεται να περάσουμε την διαδικασία του πένθους και στις δύο καταστάσεις απώλειας...

΄Ομως η διαφορά, σε ένα ασυνείδητο επίπεδο, είναι ότι στην μία περίπτωση νιώθουμε ανίσχυροι, ενώ στην άλλη νιώθουμε αδύναμοι...

Είναι σαν τις "μάχες" που μας καλεί η ζωή να κάνουμε και στην μία περίπτωση δεν καταλαβαίνουμε τον "αντίπαλο", ενώ στην άλλη τον έχουμε ορατό στα μάτια μας!

Διαφέρει λοιπόν και η "αντιμετώπισή" μας...

Μεγάλος δασκαλος ο Ανώτερος Εαυτός μας που επιλέγει τις δοκιμασίες με την απίστευτη Αγάπη και Σοφία Του...

αυτό για να το "παραδεχθούμε" χρειάζεται κυρίως να έχουμε "παραδεχθεί" τον θεό...

[ARTYADIS]

΄Ομως η διαφορά, σε ένα ασυνείδητο επίπεδο, είναι ότι στην μία περίπτωση νιώθουμε ανίσχυροι, ενώ στην άλλοι νιώθουμε αδύναμοι...

Αχ, πόσο δίκιο έχεις..

Παράθεση:
Μεγάλος δασκαλος ο Ανώτερος Εαυτός μας που επιλέγει τις δοκιμασίες με την απίστευτη Αγάπη και Σοφία Του...


αυτό για να το "παραδεχθούμε" χρειάζεται κυρίως να έχουμε "παραδεχθεί" τον θεό...

Πάντα έλεγα ότι πίστευα στον Θεό Βάσω μου αλλά δύο ήταν οι στιγμές στην ζωή μου που τον ΒΙΩΣΑ ΑΛΗΘΙΝΑ μέσα μου!

Στον θάνατο αγαπημένου μου και στην γέννηση της κόρης μου.

ΣτηΝ ΖΩΗ και στον ΘΑΝΑΤΟ. Εκεί βρήκα τον Θεό μου!

[Vasoula]

Δημητρούλα μου ο τρόπος που βιώνει κανείς τον θεό μέσα του αληθινά, διαφέρει...

Εγώ ούτε στην μία, ούτε στην άλλη περίπτωση μπορώ να πω ότι ένιωσα αληθινή ενότητα μαζί του! Και στην μία και στην άλλη περίπτωση ένιωσα την πόλωση των συναισθημάτων που προκαλούν τα "μοιραία" γεγονότα...χαρά-λύπη

Αληθινή ενότητα ένιωσα στον δικό μου θάνατο και στην δική μου γέννηση...

[ARTYADIS]

Εγώ ούτε στην μία, ούτε στην άλλη περίπτωση μπορώ να πω ότι ένιωσα αληθινή ενότητα μαζί του!

Δεν ξέρω αν για μένα ήταν τόσο η αίσθηση της ενότητας, όσο η πλήρης αίσθηση μέσα μου ενός Μεγαλείου που δεν υπάρχουν γήινες λέξεις που να μπορούν να το εκφράσουν. Η αίσθηση ότι Είναι εδώ, είναι παντού, της αίσθησης ότι όλα αυτά που διαδραματίζονται είναι κατά έναν τραγελαφικό τρόπο, στημένα.. δε ξέρω πώς να το πω αλλιώς.

[Vasoula]

Ας μείνουμε με σεβασμό και χωρίς εξηγήσεις σ' αυτό που αποκαλύπτεται στον καθένα μας, Δημητρούλα...

Τι να εξηγήσεις και τι να πεις άλλωστε...Δεν υπάρχουν, όπως λες, λέξεις που να μην πληγώνουν την "ερμηνεία" σου, αν την εκθέσεις...

γι' αυτό σε καταλαβαίνω...

[ARTYADIS]

Το ξέρω..

[Fotinoula]

Δημητρούλα

[Valia]

κορίτσια

[Δωρουλα]

Ωραία τα λέτε!!!