Το σημείο που όσοοι δεν βίωσαν τους τρομάζει κι όσοι το περασαν ζουν την μαγεία!
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΓΝΩΣΕΙΣ...και οποιος αντεξει!
-
Επισκέπτης
ΕΠΙΓΝΩΣΕΙΣ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ
Απο εδω αρχίζει η παράθεση των ποστ της Βάσως απο το σεμινάριο του τρίτου κέντρου.
Ενόσω το παιδί μεγαλώνει μέσα στην οικογένεια, η εκπαίδευσή του αρχίζει να του αφυπνίζει τις μνήμες από το συλλογικό ασυνείδητο και να απομακρύνεται από το πνευματικό του πεδίο, για να βιώσει την ύλη και τον δυαδισμό
Στο φυσικό πεδίο, οι τροφοί του παίρνουν την θέση του θεού και έτσι αρχίζει η υποχρέωση να μας θρέψουν να είναι αυτονόητη, μεταθέτουμε την αρχέγονη εμπιστοσύνη από την πηγή μας, στους ανθρώπους. Οι γονείς μας μάς εκπαιδεύουν και μας παρέχουν τα απαραίτητα, απαιτώντας υποταγή, προσαρμογή και πειθαρχία στις αρχές της οικογένειας, και στην ηθική τους που είναι διαμορφωμένη από το κοινωνικό γίγνεσθαι και τα προσωπικά βιώματα του κάθε ενός!
Το παιδί μεγαλώνει με όρους και αυτό το βιώνει συναισθηματικά σαν εξάρτηση και υποχρέωση, που διαμορφώνει και τον χαρακτήρα του κάθε παιδιού, ανάλογα με τις ψυχικές μνήμες που φέρνει μαζί του και την εργασία που χρειάζεται να ολοκληρώσει για την εξελικτική του πορεία. Ο φόβος της επιβίωσης το κάνει να αποζητά την αποδοχή από τους γονείς του, σαν μοναδικούς στυλοβάτες της ζωής του και δεν αναγνωρίζει τις ατομικές του ανάγκες, αλλά υιοθετεί τις ανάγκες που του επιβλήθηκαν σαν αυτονόητες, από αυτούς.
Μέσα από την κοινωνική του εκπαίδευση στο σχολείο, αφυπνίζονται περισσότερο οι υποχρεώσεις του στην οικογένεια, την κοινωνία και τον θεό, άσχετα αν η οικογένειά του είναι θρησκευόμενη ή όχι και έτσι υποσυνείδητα δεσμεύεται περισσότερο στους όρους και στην ηθική πάνω στην οποία εκπαιδεύθηκε.
Η συμμετοχή του σαν κοινωνικό ον, στο σύνολο της ανθρωπότητας περιορίζεται σ αυτά που έμαθε και στις συγκριτικές αξίες που έχουν αναπτυχθεί νοητικά από την κοινή γνώμη, έτσι η υποταγή στις θελήσεις των γονιών του και κατ επέκταση των άλλων, ενώ είναι η πρακτική του πραγματικότητα, υποσυνείδητα του δημιουργεί θυμό, μια και βαθύτερα υπάρχουν θαμμένες οι προσωπικές ανάγκες και η επιθυμία για ολοκλήρωση και πληρότητα.
Στις περισσότερες οικογένειες τα μέλη της συμμετέχουν με το συναίσθημα του θυμού, και αρχίζει ο εσωτερικός πόλεμος, που στην επιφάνεια φέρνει θλίψη και δυστυχία, μια και δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να αναζητήσουν τις αιτίες αυτής της θλίψης και να κατανοήσουν το βαθύτερο επίπεδο μέσα στο οποίο η ατομικότητα του Εαυτού πιέζεται και δεσμεύεται.
Για να αποφύγουν αυτήν την εσωτερική πίεση και δέσμευση οι άνθρωποι, προσαρμόζουν αυτήν την ατομικότητα, σε μια κοινή πορεία, που βολεύει όλα τα μέλη και έτσι συνεχίζουν την κληρονομικότητα των υποχρεώσεων και των δεσμευτικών καθοδηγήσεων, που κινεί την ζωή τους μηχανικά και ομαδικά.
Η υποταγή στις μικρές θελήσεις των γονιών, γίνεται αυτονόητα η αιτία που ο ατομικός δρόμος εμποδίζεται και η εμπειρία δεν βιώνεται ολοκληρωτικά, μια και όλοι οι άνθρωποι έχουν πρακτικά κοινή πορεία και κοινούς στόχους ευτυχίας.
΄Όμως είναι αδύνατον, το βασικό σχέδιο της ψυχής να ανατραπεί εντελώς! Η εξελικτική πορεία έχει δυνατή δέσμευση από τον Εαυτό μας και όσο ο άνθρωπος απομακρύνεται από αυτόν, τόσο αδύναμος και ευάλωτος γίνεται στις κοινωνικές ασθένειες. ΄Οσο εκδηλώνεται σαν «εγώ», τόσο περισσότερο διχάζεται μεταξύ των επιβαλλόμενων αναγκών και των πηγαίων αναγκών που ορίζει ο ατομικός του δρόμος σαν Εαυτός!
Η εξαρτητική αγάπη, που επιβλήθηκε στην αρχική του εκπαίδευση, τον δεσμεύει να την αναζητά έξω από τον Εαυτό του και να την προσαρμόζει στους αποδεκτούς όρους του εγώ του, αφήνοντας το συναισθηματικό του πεδίο μπλοκαρισμένο, μια και δεν γνωρίζει τίποτα άλλο από αυτό που του επιβλήθηκε να αντιλαμβάνεται σαν αλήθεια.
΄Όταν αναζητήσει την εσωτερική αλήθεια, όταν βιώσει τον Εαυτό του ολοκληρωμένα, τότε καμία υποχρέωση δεν γίνεται δέσμευση στον ατομικό του δρόμο. Η αγάπη για τους γονείς του δεν εξαρτάται από την αποδοχή τους, ούτε έχει ενοχικές ρίζες μέσα του, γιατί έχει αναγνωριστεί το βάθος και το ύψος του Εαυτού του, αποδεσμευόμενος από την κληρονομικότητα.
Ο ρόλος των γονιών είναι να αποδεσμεύσουν το παιδί τους από την εξάρτηση, δημιουργώντας του εκείνες τις προϋποθέσεις ωριμότητας, που θα το βάλουν ομαλά από την κοινή πορεία, στην ατομική.
Η «παραίτηση» από τον ρόλο του γονιού, προϋποθέτει γνώση και ακεραιότητα, ώστε να μην φανεί σαν απόρριψη, στον συναισθηματικό κόσμο του παιδιού.
Συνήθως αυτή η διαδικασία αντιστρέφεται και το παιδί ανεξαρτητοποιείται βίαια, σε μεγάλη ηλικία που ήδη έχει γίνει η «ζημιά» στον οργανισμό του, μια και η πρακτική ανεξαρτητοποίηση δεν παρασύρει δυστυχώς και την συναισθηματική
΄Ετσι οι περισσότεροι άνθρωποι, αν και φαινομενικά είναι ανεξάρτητοι, ουσιαστικά είναι δεσμευμένοι μέσα στα βαθύτερα συναισθήματα τους, που όντας μη αποδεκτά από τους ίδιους, συνεχίζουν την κληρονομική αδυναμία και τελικά την ασθένεια
Ο κύριος λόγος αυτής της ασθένειας, είναι η αποχή από τον Εαυτό τους, που εκδηλώνεται σαν μοναξιά και απογοήτευση για τους άλλους που δεν μπόρεσαν να καλύψουν το εσωτερικό κενό!
Απο εδω αρχίζει η παράθεση των ποστ της Βάσως απο το σεμινάριο του τρίτου κέντρου.
Ενόσω το παιδί μεγαλώνει μέσα στην οικογένεια, η εκπαίδευσή του αρχίζει να του αφυπνίζει τις μνήμες από το συλλογικό ασυνείδητο και να απομακρύνεται από το πνευματικό του πεδίο, για να βιώσει την ύλη και τον δυαδισμό
Στο φυσικό πεδίο, οι τροφοί του παίρνουν την θέση του θεού και έτσι αρχίζει η υποχρέωση να μας θρέψουν να είναι αυτονόητη, μεταθέτουμε την αρχέγονη εμπιστοσύνη από την πηγή μας, στους ανθρώπους. Οι γονείς μας μάς εκπαιδεύουν και μας παρέχουν τα απαραίτητα, απαιτώντας υποταγή, προσαρμογή και πειθαρχία στις αρχές της οικογένειας, και στην ηθική τους που είναι διαμορφωμένη από το κοινωνικό γίγνεσθαι και τα προσωπικά βιώματα του κάθε ενός!
Το παιδί μεγαλώνει με όρους και αυτό το βιώνει συναισθηματικά σαν εξάρτηση και υποχρέωση, που διαμορφώνει και τον χαρακτήρα του κάθε παιδιού, ανάλογα με τις ψυχικές μνήμες που φέρνει μαζί του και την εργασία που χρειάζεται να ολοκληρώσει για την εξελικτική του πορεία. Ο φόβος της επιβίωσης το κάνει να αποζητά την αποδοχή από τους γονείς του, σαν μοναδικούς στυλοβάτες της ζωής του και δεν αναγνωρίζει τις ατομικές του ανάγκες, αλλά υιοθετεί τις ανάγκες που του επιβλήθηκαν σαν αυτονόητες, από αυτούς.
Μέσα από την κοινωνική του εκπαίδευση στο σχολείο, αφυπνίζονται περισσότερο οι υποχρεώσεις του στην οικογένεια, την κοινωνία και τον θεό, άσχετα αν η οικογένειά του είναι θρησκευόμενη ή όχι και έτσι υποσυνείδητα δεσμεύεται περισσότερο στους όρους και στην ηθική πάνω στην οποία εκπαιδεύθηκε.
Η συμμετοχή του σαν κοινωνικό ον, στο σύνολο της ανθρωπότητας περιορίζεται σ αυτά που έμαθε και στις συγκριτικές αξίες που έχουν αναπτυχθεί νοητικά από την κοινή γνώμη, έτσι η υποταγή στις θελήσεις των γονιών του και κατ επέκταση των άλλων, ενώ είναι η πρακτική του πραγματικότητα, υποσυνείδητα του δημιουργεί θυμό, μια και βαθύτερα υπάρχουν θαμμένες οι προσωπικές ανάγκες και η επιθυμία για ολοκλήρωση και πληρότητα.
Στις περισσότερες οικογένειες τα μέλη της συμμετέχουν με το συναίσθημα του θυμού, και αρχίζει ο εσωτερικός πόλεμος, που στην επιφάνεια φέρνει θλίψη και δυστυχία, μια και δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να αναζητήσουν τις αιτίες αυτής της θλίψης και να κατανοήσουν το βαθύτερο επίπεδο μέσα στο οποίο η ατομικότητα του Εαυτού πιέζεται και δεσμεύεται.
Για να αποφύγουν αυτήν την εσωτερική πίεση και δέσμευση οι άνθρωποι, προσαρμόζουν αυτήν την ατομικότητα, σε μια κοινή πορεία, που βολεύει όλα τα μέλη και έτσι συνεχίζουν την κληρονομικότητα των υποχρεώσεων και των δεσμευτικών καθοδηγήσεων, που κινεί την ζωή τους μηχανικά και ομαδικά.
Η υποταγή στις μικρές θελήσεις των γονιών, γίνεται αυτονόητα η αιτία που ο ατομικός δρόμος εμποδίζεται και η εμπειρία δεν βιώνεται ολοκληρωτικά, μια και όλοι οι άνθρωποι έχουν πρακτικά κοινή πορεία και κοινούς στόχους ευτυχίας.
΄Όμως είναι αδύνατον, το βασικό σχέδιο της ψυχής να ανατραπεί εντελώς! Η εξελικτική πορεία έχει δυνατή δέσμευση από τον Εαυτό μας και όσο ο άνθρωπος απομακρύνεται από αυτόν, τόσο αδύναμος και ευάλωτος γίνεται στις κοινωνικές ασθένειες. ΄Οσο εκδηλώνεται σαν «εγώ», τόσο περισσότερο διχάζεται μεταξύ των επιβαλλόμενων αναγκών και των πηγαίων αναγκών που ορίζει ο ατομικός του δρόμος σαν Εαυτός!
Η εξαρτητική αγάπη, που επιβλήθηκε στην αρχική του εκπαίδευση, τον δεσμεύει να την αναζητά έξω από τον Εαυτό του και να την προσαρμόζει στους αποδεκτούς όρους του εγώ του, αφήνοντας το συναισθηματικό του πεδίο μπλοκαρισμένο, μια και δεν γνωρίζει τίποτα άλλο από αυτό που του επιβλήθηκε να αντιλαμβάνεται σαν αλήθεια.
΄Όταν αναζητήσει την εσωτερική αλήθεια, όταν βιώσει τον Εαυτό του ολοκληρωμένα, τότε καμία υποχρέωση δεν γίνεται δέσμευση στον ατομικό του δρόμο. Η αγάπη για τους γονείς του δεν εξαρτάται από την αποδοχή τους, ούτε έχει ενοχικές ρίζες μέσα του, γιατί έχει αναγνωριστεί το βάθος και το ύψος του Εαυτού του, αποδεσμευόμενος από την κληρονομικότητα.
Ο ρόλος των γονιών είναι να αποδεσμεύσουν το παιδί τους από την εξάρτηση, δημιουργώντας του εκείνες τις προϋποθέσεις ωριμότητας, που θα το βάλουν ομαλά από την κοινή πορεία, στην ατομική.
Η «παραίτηση» από τον ρόλο του γονιού, προϋποθέτει γνώση και ακεραιότητα, ώστε να μην φανεί σαν απόρριψη, στον συναισθηματικό κόσμο του παιδιού.
Συνήθως αυτή η διαδικασία αντιστρέφεται και το παιδί ανεξαρτητοποιείται βίαια, σε μεγάλη ηλικία που ήδη έχει γίνει η «ζημιά» στον οργανισμό του, μια και η πρακτική ανεξαρτητοποίηση δεν παρασύρει δυστυχώς και την συναισθηματική
΄Ετσι οι περισσότεροι άνθρωποι, αν και φαινομενικά είναι ανεξάρτητοι, ουσιαστικά είναι δεσμευμένοι μέσα στα βαθύτερα συναισθήματα τους, που όντας μη αποδεκτά από τους ίδιους, συνεχίζουν την κληρονομική αδυναμία και τελικά την ασθένεια
Ο κύριος λόγος αυτής της ασθένειας, είναι η αποχή από τον Εαυτό τους, που εκδηλώνεται σαν μοναξιά και απογοήτευση για τους άλλους που δεν μπόρεσαν να καλύψουν το εσωτερικό κενό!
Κάπου είχα διαβάσει ότι στην εφηβεία οι γονείς βρίσκονται ένα βήμα πιο πίσω από τους εφήβους και (παρ)ακολουθούν διακριτικά.Ο ρόλος των γονιών είναι να αποδεσμεύσουν το παιδί τους από την εξάρτηση, δημιουργώντας του εκείνες τις προϋποθέσεις ωριμότητας, που θα το βάλουν ομαλά από την κοινή πορεία, στην ατομική.
Η «παραίτηση» από τον ρόλο του γονιού, προϋποθέτει γνώση και ακεραιότητα, ώστε να μην φανεί σαν απόρριψη, στον συναισθηματικό κόσμο του παιδιού
Κι έτσι το βιώνω και με την κόρη μου. Θέλει να είναι ο μπροστάρης με τις φρέσκες, νεωτερίστικες ιδέες αλλά... πού ' σαι μάνα όταν σε χρειαστώ.
L' Amor che move il sole e l'altre stelle
Dante Aligieri
Dante Aligieri
-
Επισκέπτης
Συνεχιζουμε την παράθεση κειμένων απο την εναρξη της εργασίας επάνω στο τρίτο κέντρο [ ηλιακό πλέγμα κατα την ανατολική φιλοσοφία ].
Περι αναζήτησης του Εαυτού
απο την Βάσω
Η αναζήτηση του Εαυτού μας φέρνει στην επιφάνεια κρυφές δομές που λειτουργούν καταλυτικά στην διαμόρφωση της έκφρασής μας. Το σύμπλεγμα των συναισθημάτων που δρουν στην επιφάνεια, ορίζουν και το μέγεθος της συνειδησιακής μας πλάνης για την ζωή μας. Παρατηρώντας τον εαυτό μας μπορούμε να φτάσουμε μόνο σε ένα ορισμένο βάθος, αναλύοντας τις επιθυμίες, τις ελπίδες, τις ανάγκες μας Τα πάντα περιστρέφονται γύρω μας και εμείς «ακίνητοι» περιμένουμε «κάποιον» να μας φροντίσει
Η ζωή μας φαίνεται τόσο διαφορετική στην όψη Χιλιάδες διαφορετικές μορφές, διαφορετικά χρώματα, η ανθρωπότητα μοιάζει με μια πολύχρωμη «κουρελού» που κάθε κομματάκι συμβάλλει με το δικό του μέγεθος και χρώμα στην δημιουργία ενός συνόλου, που αρχικά φαίνεται δυσαρμονικό
Ας πάμε όμως πιο βαθιά στην δομή και την σύνθεση του κάθε κομματιού
Ο Εαυτός μας αποτελείται από ενέργεια. Το σώμα, τα συναισθήματα, οι σκέψεις, το πνεύμα μας είναι μορφές ενέργειας, άγνωστες για μας, που έχουμε μάθει να «μετράμε» τα πάντα με τις αισθήσεις μας. Ο άνθρωπος φαίνεται να εγκλωβίστηκε σε έναν δομικό δογματισμό, αυτό-περιορίζοντας τις δυνατότητές του να γνωρίσει τον θεό, μέσα από όλα του τα ενεργειακά πεδία και να τον εκφράσει με αυθεντικότητα.
Ανακάλυψε δρόμους που θα τον οδηγούσαν στον θεό και τους ακολούθησε πιστά, αγνοώντας ότι η ελευθερία δεν είναι εφαρμοσμένη επιστήμη, μια και οτιδήποτε εφαρμόζεται, απαιτεί πειθαρχία.
Ο δρόμος της αλήθειας όμως δεν απαιτεί παρά μόνο την αλήθεια
Και η αλήθεια είναι η αιτία, που αυτή η πολύχρωμη «κουρελού» επιτρέπει στο κάθε μέρος που την απαρτίζει, να διαμορφώνει την δομή του, σύμφωνα με την γνώση που έχει για τον εαυτό του και να το ενσωματώνει, ανεξάρτητα από την αρμονία ή την δυσαρμονία που εμφανίζει σαν σύνολο!
Ο εαυτός μας, σαν ένα μέρος του συνόλου της, εκφράζει την ποικιλία του μέσα από ένα σύμπλεγμα πεποιθήσεων, με τις οποίες γαλουχήθηκε και προσπαθεί μάταια να βιώσει την αρμονία στο σύνολο, ενώ δεν μπορεί να βιώσει την αρμονία με αυτό που είναι.
Τι είναι όμως?
Η μορφική του δομή είναι η πλέον γνωστή και τεκμηριωμένη από την επιστήμη.
Το σώμα, τα όργανα, οι αισθήσεις, τα νεύρα
Τα υπόλοιπα μέρη του, ο Εαυτός του ολόκληρος, ενώ φαινομενικά ορίζεται από την φυσική του κατάσταση, ουσιαστικά περιορίζεται από έναν συναισθηματικό δογματισμό που το βάθος του δεν προσεγγίζεται παρά μόνο πνευματικά. Ενώ υπάρχει η λογική, ο άνθρωπος αδυνατεί να επεξεργαστεί λογικά τα συναισθήματά του.
Σηκώνει τοίχους προστασίας, ώστε η πνευματική του φύση να μην μπορεί να εισχωρήσει στο βάθος για να αφυπνίσει την ύπαρξή του ολόκληρη
Ζει, χωρίς λογική
Φοβάται, χωρίς να γνωρίζει γιατί
Αγαπάει, αυτό που αποστρέφεται
Ακολουθεί τελικά τον ατομικό του δρόμο, ελπίζοντας να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του, χωρίς να γνωρίζει τις βαθύτερες ανάγκες του που θα συνηχούν με την ψυχή του
Και όταν αυτές οι επιθυμίες ολοκληρωθούν, υπάρχει κάτι βαθύτερο που τον προτρέπει να συνεχίσει να επιθυμεί πάντα κάτι ακόμα Η ζωή του φαίνεται να κινείται με βάση αυτό το «κάτι ακόμα», μένοντας ουσιαστικά ακινητοποιημένη από την ίδια του την επιθυμία, που τον ορίζει και σαν «ανικανοποίητο ον»
Γεννήθηκε μέσα από την επιθυμία και μαθαίνει να ζει με αυτήν, δημιουργώντας το πλαίσιο της ισορροπίας μέσα στο οποίο θα γνωρίσει τον εαυτό του.
Εξαρτημένος από τις γνώριμες ιδιότητες, δεν μπορεί παρά να πειθαρχήσει σ αυτές και να τις θεωρήσει δικαίωμά του, μετακινούμενος «εντός πλαισίου» πάντα να βρει τον εαυτό του
Αυτό που θα τον λυτρώσει από το «πλαίσιο» είναι μόνο να το αντιληφθεί
Και να ελευθερωθεί από αυτό που θεωρεί εαυτό, βιώνοντας την αλήθεια της αγάπης χωρίς πλαίσια, γαρνιτούρες και περικοκλάδες
Ο λαβύρινθος είναι για όλους τους ανθρώπους ίδιος, μην γελιόμαστε. Το μόνο που διαφέρει είναι η στιγμή που θα αποφασίσουμε να τον διανύσουμε. Χρειάζεται θάρρος, πίστη, αποφασιστικότητα.
Θάρρος, για να αντιστρέψουμε όσα αφήσαμε τον εαυτό μας να αποκαλεί «πίστη».
Πίστη για να αντιστρέψουμε όσα αφήσαμε τον εαυτό μας να αποκαλεί θάρρος.
Αποφασιστικότητα, για να αντιστρέψουμε όσα αφήσαμε τον εαυτό μας να αποκαλεί «εαυτό».
Μέσα στον λαβύρινθο «ακούμε» επιτέλους την σιωπή, που περιέχει τα λόγια που δεν χρειάζεται να ειπωθούν, για να τα κατανοήσουμε. Χρειάζεται μόνο να τα νιώσουμε. Να νιώσουμε την παλμική τους δόνηση και να αφεθούμε με εμπιστοσύνη στην αγνότητα και την αγάπη που περιέχουν. Τότε ο λαβύρινθος γίνεται μία φωτεινή διαδρομή. Ο πόνος ξεχνιέται, γιατί γνωρίζεις πια καλά ότι Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΠΟΝΑΕΙ
από το βιβλίο της Ρωρ
Περι αναζήτησης του Εαυτού
απο την Βάσω
Η αναζήτηση του Εαυτού μας φέρνει στην επιφάνεια κρυφές δομές που λειτουργούν καταλυτικά στην διαμόρφωση της έκφρασής μας. Το σύμπλεγμα των συναισθημάτων που δρουν στην επιφάνεια, ορίζουν και το μέγεθος της συνειδησιακής μας πλάνης για την ζωή μας. Παρατηρώντας τον εαυτό μας μπορούμε να φτάσουμε μόνο σε ένα ορισμένο βάθος, αναλύοντας τις επιθυμίες, τις ελπίδες, τις ανάγκες μας Τα πάντα περιστρέφονται γύρω μας και εμείς «ακίνητοι» περιμένουμε «κάποιον» να μας φροντίσει
Η ζωή μας φαίνεται τόσο διαφορετική στην όψη Χιλιάδες διαφορετικές μορφές, διαφορετικά χρώματα, η ανθρωπότητα μοιάζει με μια πολύχρωμη «κουρελού» που κάθε κομματάκι συμβάλλει με το δικό του μέγεθος και χρώμα στην δημιουργία ενός συνόλου, που αρχικά φαίνεται δυσαρμονικό
Ας πάμε όμως πιο βαθιά στην δομή και την σύνθεση του κάθε κομματιού
Ο Εαυτός μας αποτελείται από ενέργεια. Το σώμα, τα συναισθήματα, οι σκέψεις, το πνεύμα μας είναι μορφές ενέργειας, άγνωστες για μας, που έχουμε μάθει να «μετράμε» τα πάντα με τις αισθήσεις μας. Ο άνθρωπος φαίνεται να εγκλωβίστηκε σε έναν δομικό δογματισμό, αυτό-περιορίζοντας τις δυνατότητές του να γνωρίσει τον θεό, μέσα από όλα του τα ενεργειακά πεδία και να τον εκφράσει με αυθεντικότητα.
Ανακάλυψε δρόμους που θα τον οδηγούσαν στον θεό και τους ακολούθησε πιστά, αγνοώντας ότι η ελευθερία δεν είναι εφαρμοσμένη επιστήμη, μια και οτιδήποτε εφαρμόζεται, απαιτεί πειθαρχία.
Ο δρόμος της αλήθειας όμως δεν απαιτεί παρά μόνο την αλήθεια
Και η αλήθεια είναι η αιτία, που αυτή η πολύχρωμη «κουρελού» επιτρέπει στο κάθε μέρος που την απαρτίζει, να διαμορφώνει την δομή του, σύμφωνα με την γνώση που έχει για τον εαυτό του και να το ενσωματώνει, ανεξάρτητα από την αρμονία ή την δυσαρμονία που εμφανίζει σαν σύνολο!
Ο εαυτός μας, σαν ένα μέρος του συνόλου της, εκφράζει την ποικιλία του μέσα από ένα σύμπλεγμα πεποιθήσεων, με τις οποίες γαλουχήθηκε και προσπαθεί μάταια να βιώσει την αρμονία στο σύνολο, ενώ δεν μπορεί να βιώσει την αρμονία με αυτό που είναι.
Τι είναι όμως?
Η μορφική του δομή είναι η πλέον γνωστή και τεκμηριωμένη από την επιστήμη.
Το σώμα, τα όργανα, οι αισθήσεις, τα νεύρα
Τα υπόλοιπα μέρη του, ο Εαυτός του ολόκληρος, ενώ φαινομενικά ορίζεται από την φυσική του κατάσταση, ουσιαστικά περιορίζεται από έναν συναισθηματικό δογματισμό που το βάθος του δεν προσεγγίζεται παρά μόνο πνευματικά. Ενώ υπάρχει η λογική, ο άνθρωπος αδυνατεί να επεξεργαστεί λογικά τα συναισθήματά του.
Σηκώνει τοίχους προστασίας, ώστε η πνευματική του φύση να μην μπορεί να εισχωρήσει στο βάθος για να αφυπνίσει την ύπαρξή του ολόκληρη
Ζει, χωρίς λογική
Φοβάται, χωρίς να γνωρίζει γιατί
Αγαπάει, αυτό που αποστρέφεται
Ακολουθεί τελικά τον ατομικό του δρόμο, ελπίζοντας να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες του, χωρίς να γνωρίζει τις βαθύτερες ανάγκες του που θα συνηχούν με την ψυχή του
Και όταν αυτές οι επιθυμίες ολοκληρωθούν, υπάρχει κάτι βαθύτερο που τον προτρέπει να συνεχίσει να επιθυμεί πάντα κάτι ακόμα Η ζωή του φαίνεται να κινείται με βάση αυτό το «κάτι ακόμα», μένοντας ουσιαστικά ακινητοποιημένη από την ίδια του την επιθυμία, που τον ορίζει και σαν «ανικανοποίητο ον»
Γεννήθηκε μέσα από την επιθυμία και μαθαίνει να ζει με αυτήν, δημιουργώντας το πλαίσιο της ισορροπίας μέσα στο οποίο θα γνωρίσει τον εαυτό του.
Εξαρτημένος από τις γνώριμες ιδιότητες, δεν μπορεί παρά να πειθαρχήσει σ αυτές και να τις θεωρήσει δικαίωμά του, μετακινούμενος «εντός πλαισίου» πάντα να βρει τον εαυτό του
Αυτό που θα τον λυτρώσει από το «πλαίσιο» είναι μόνο να το αντιληφθεί
Και να ελευθερωθεί από αυτό που θεωρεί εαυτό, βιώνοντας την αλήθεια της αγάπης χωρίς πλαίσια, γαρνιτούρες και περικοκλάδες
Ο λαβύρινθος είναι για όλους τους ανθρώπους ίδιος, μην γελιόμαστε. Το μόνο που διαφέρει είναι η στιγμή που θα αποφασίσουμε να τον διανύσουμε. Χρειάζεται θάρρος, πίστη, αποφασιστικότητα.
Θάρρος, για να αντιστρέψουμε όσα αφήσαμε τον εαυτό μας να αποκαλεί «πίστη».
Πίστη για να αντιστρέψουμε όσα αφήσαμε τον εαυτό μας να αποκαλεί θάρρος.
Αποφασιστικότητα, για να αντιστρέψουμε όσα αφήσαμε τον εαυτό μας να αποκαλεί «εαυτό».
Μέσα στον λαβύρινθο «ακούμε» επιτέλους την σιωπή, που περιέχει τα λόγια που δεν χρειάζεται να ειπωθούν, για να τα κατανοήσουμε. Χρειάζεται μόνο να τα νιώσουμε. Να νιώσουμε την παλμική τους δόνηση και να αφεθούμε με εμπιστοσύνη στην αγνότητα και την αγάπη που περιέχουν. Τότε ο λαβύρινθος γίνεται μία φωτεινή διαδρομή. Ο πόνος ξεχνιέται, γιατί γνωρίζεις πια καλά ότι Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΠΟΝΑΕΙ
από το βιβλίο της Ρωρ
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Επισκέπτης την 24 Ιουν 2009 12:26 am, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Θάρρος, για να αντιστρέψουμε όσα αφήσαμε τον εαυτό μας να αποκαλεί «πίστη».
Πίστη για να αντιστρέψουμε όσα αφήσαμε τον εαυτό μας να αποκαλεί θάρρος.
Αποφασιστικότητα, για να αντιστρέψουμε όσα αφήσαμε τον εαυτό μας να αποκαλεί «εαυτό».
Μέσα στον λαβύρινθο «ακούμε» επιτέλους την σιωπή, που περιέχει τα λόγια που δεν χρειάζεται να ειπωθούν, για να τα κατανοήσουμε. Χρειάζεται μόνο να τα νιώσουμε. Να νιώσουμε την παλμική τους δόνηση και να αφεθούμε με εμπιστοσύνη στην αγνότητα και την αγάπη που περιέχουν. Τότε ο λαβύρινθος γίνεται μία φωτεινή διαδρομή. Ο πόνος ξεχνιέται, γιατί γνωρίζεις πια καλά ότι Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΠΟΝΑΕΙ
από το βιβλίο της Ρωρ
_________________
πως φτανεις αληθεια εκει;;;;;;;;;;;;;φτανεις αραγε ποτε;;;;;;;;;;
αναρωτιεμαι..............
Πίστη για να αντιστρέψουμε όσα αφήσαμε τον εαυτό μας να αποκαλεί θάρρος.
Αποφασιστικότητα, για να αντιστρέψουμε όσα αφήσαμε τον εαυτό μας να αποκαλεί «εαυτό».
Μέσα στον λαβύρινθο «ακούμε» επιτέλους την σιωπή, που περιέχει τα λόγια που δεν χρειάζεται να ειπωθούν, για να τα κατανοήσουμε. Χρειάζεται μόνο να τα νιώσουμε. Να νιώσουμε την παλμική τους δόνηση και να αφεθούμε με εμπιστοσύνη στην αγνότητα και την αγάπη που περιέχουν. Τότε ο λαβύρινθος γίνεται μία φωτεινή διαδρομή. Ο πόνος ξεχνιέται, γιατί γνωρίζεις πια καλά ότι Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΠΟΝΑΕΙ
από το βιβλίο της Ρωρ
_________________
πως φτανεις αληθεια εκει;;;;;;;;;;;;;φτανεις αραγε ποτε;;;;;;;;;;
αναρωτιεμαι..............
Ναι Χρύσα, φτάνεις! 
αρκεί να ωριμάσεις εσωτερικά...ώστε το παιδί μέσα σου να μην αφήνεται πια στους άλλους να το αποδεχτούν, αλλά να βιώσει την πληρότητα και την αγάπη μέσα στον ίδιο σου τον Εαυτό!!
είδες πόσο απλά ακολούθησες την ψυχή σου προχτές?
Τόσο που απορούσες κι εσύ η ίδια..."εγώ το έκανα αυτό?"
Ναι εσύ...αυτό και άλλα τόσα μπορείς να κάνεις! Η έμπνευση για όλα είναι η αγάπη...
αρκεί να ωριμάσεις εσωτερικά...ώστε το παιδί μέσα σου να μην αφήνεται πια στους άλλους να το αποδεχτούν, αλλά να βιώσει την πληρότητα και την αγάπη μέσα στον ίδιο σου τον Εαυτό!!
είδες πόσο απλά ακολούθησες την ψυχή σου προχτές?
Τόσο που απορούσες κι εσύ η ίδια..."εγώ το έκανα αυτό?"
Ναι εσύ...αυτό και άλλα τόσα μπορείς να κάνεις! Η έμπνευση για όλα είναι η αγάπη...
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
ΑΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΕ ΠΑΕΙ ΠΟΛΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ ΜΑΚΡΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ 
ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΧΑΘΩ Ή ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΩ ΠΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ.....ΕΙΝΑΙ ΡΙΣΚΟ...... ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ......ΜΕ ΟΠΟΙΟ ΚΟΣΤΟΣ.....ΟΜΩΣ Ο ΦΟΒΟΣ ΔΕΝ Μ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ.........ΠΑΝΤΩΣ ΤΟ ΕΧΩ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ,ΤΩΡΑ ΝΟΜΙΖΩ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΙΣΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΘΑΡΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗΣ........ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ....
ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΧΑΘΩ Ή ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΩ ΠΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ.....ΕΙΝΑΙ ΡΙΣΚΟ...... ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ......ΜΕ ΟΠΟΙΟ ΚΟΣΤΟΣ.....ΟΜΩΣ Ο ΦΟΒΟΣ ΔΕΝ Μ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΩ.........ΠΑΝΤΩΣ ΤΟ ΕΧΩ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ,ΤΩΡΑ ΝΟΜΙΖΩ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΠΙΣΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΘΑΡΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗΣ........ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ....
