Kαμιά φορά Ξανθούλα μου ξεχνάμε τον τρόπο που ξεκινήσαμε και μετά σταθήκαμε.Το έχω κάνει κι εγω και το ξέρω.
Πράγματι έρχεται στιγμη που ένα χέρι είναι οτι χρειάζεσαι για να βγείς απο το σκοτάδι σου και μετά προχωράς αλλοτε μπουσουλώντας,αλλοτε κουτρουβαλώντας μέχρι να έρθει η ώρα να σταθείς ορθιος βιώνοντας σε καθε πειπεδο το σκοτάδι μέχρι να μπορεσεις να είσαι Φως!
Πράγματι έρχεται στιγμη που ένα χέρι είναι οτι χρειάζεσαι για να βγείς απο το σκοτάδι σου και μετά προχωράς αλλοτε μπουσουλώντας,αλλοτε κουτρουβαλώντας μέχρι να έρθει η ώρα να σταθείς ορθιος βιώνοντας σε καθε πειπεδο το σκοτάδι μέχρι να μπορεσεις να είσαι Φως!
Ήμουνα που λέτε συνοδός σε κατασκήνωση για Α.μεΑ. το καλοκαίρι
και πέρα των άλλων δραστηριοτήτων, ήρθε το βράδυ που θα συνοδεύαμε τους κατασκηνωτές μας
σε Disco για "κέφι - χορό - τραγούδι " !!
Πάνω στον ενθουσιασμό μου και στην τρέλα μου,
εκεί που χορεύω και χοροπηδάω ασταμάτητα με τα χέρια ψηλά,
νοιώθω ένα παλμό στα χέρια μου τόσο έντονο, που μ' έκανε να σταματήσω γεμάτος απορία
και κοιτώντας σαν χάνος, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω τι έγινε !!
Ένοιωσα σαν να ακούμπησα ένα αιθέριο ταβάνι από πάνω μου !
Θέλοντας να εξαλείψω όλες τις δικαιολογίες του τύπου:
"Έλα μωρέ..έτυχε !!" ή "Συμβαίνουν αυτά !!" κλπ, αρχίζω πάλι να χοροπηδάω...
Ο παλμός ήταν εκεί, πιστός στο ραντεβού του !
Μίλησα με τον Master μου περί αυτού και μου είπε για "Παγκόσμιες Γραμμές".
Έτσι κατάλαβα ότι το κερασάκι στην τούρτα έχει τοποθετηθεί για να συνεχίσω στον 2ο βαθμό !!
Όταν δεν υφίστανται κενά που χρειάζεται να συμπληρωθούν, τότε το να υπάρχεις απλώς σ' αυτόν τον κόσμο μέσα στο σώμα σου, είναι η υψηλότερη κατάκτηση!
________________ Πολέμα και Οραματίσου!
είναι οι γραμμές ενέργειας του πλανήτη, οι μεσημβρινοι του δηλαδή, από όπου περνά και διαχύεται η ζωτική ενέργεια.
Αυτές οι γραμμές συνδέονται με όλα τα όντα πάνω στον πλανήτη και όχι μόνο.
Εγώ αυτές τις γραμμές τις "βλέπω" σαν σχήμα...Σαν ένα τεράστιο ρομβοειδές σχήμα που μέσα του έχει παλλόμενα κυτταρα...
Και, Γιώργο, δεν απαντώ σαν μάστερ, γιατί λίγοι άνθρωποι έχουν ιδέα γι' αυτές τις γραμμές. Δεν έχει να κάνει με το ρέικι και τους βαθμούς του, αλλά με την εξοικειωσή σου με τον αόρατο κόσμο σου.