Τιμή μου Ντάννυ...
Αλλά ψάξτο μήπως ελοχεύει κάτι πιο βαθύ, στο τόπικ του Έρωτος βρισκόμαστε εξάλλου.
Έχω την συνήθεια, από μικρή την είχα, να παρατηρώ τους ανθρώπους. Είτε ανήκουν στην κατηγορία των "θρησκευόμενων" είτε των "άθεων", είναι το ίδιο νόμισμα αντεστραμμένο, αφού και στις δυο περιπτώσεις, το κοινό χαρακτηριστικό είναι ο φόβος.
Φοβούνται τον Θεό και αρχίζουν τα αλισβερίσια, στην μία περίπτωση.
Φοβούνται τον Θεό και τον πολεμούν στην άλλη.
Και ο Έρωτας, είναι το μόνο συναίσθημα, που για μια στιγμή υπερβαίνει τον χρόνο και τον τόπο, είναι το μόνο συναίσθημα που μας συνδέει με την Πηγή μας και μας κάνει να νοιώθουμε θεοί.
Είναι η μόνη σύνδεση και ίσως ο μόνος τρόπος για να θυμηθούμε ποιοί είμαστε.
Στην ουσία όμως με τον Έρωτα ξορκίζουμε τον Θάνατο. Νοιώθουμε ζωντανοί, δυνατοί, ενεργοποιημένοι, ικανοί για τα πάντα, αγγίζουμε ή θυμόμαστε την Αθανασία.
Χθες μου ήρθαν στο μυαλό οι στίχοι του Μπρεχτ
"Τις τίγρεις τις πολέμησα
τους καρχαρίες τους ενίκησα
μα με φάγαν οι κοριοί..."
Όσο κι αν αναλωνόμαστε σε μεγάλες μάχες, όσο κι αν ορμάμε σαν άλλοι Δον Κιχώτες, γυρεύοντας νέες ιδέες στην ουσία ο εχθρός υπάρχει μέσα μας.
Βέβαια, δεν γνωρίζω αν αυτό εννοούσε ο ποιητής (για να επανέρθω λίγο στα σχόλια του Paolo περί μετάφρασης ) και πιθανόν αν σκεφτούμε την εποχή που γράφτηκε το ποίημα, να μην εννοούσε αυτό αλλά το μεγαλείο της Τέχνης, δεν είναι να υπερβαίνει την εποχή και να γίνεται πανανθρώπινη, φίλε Paolo;
Αν η Τέχνη δεν μπορεί να έχει πολλαπλές μεταφράσεις και να αγγίξει τις ψυχές, τότε δεν είναι Τεχνη.
Γιατί το όνειρο προσβάλλεται συνεχώς από τους εφιάλτες των άλλων...ενώ αντίθετα το όραμα είναι αδιάβλητο από οτιδήποτε μη αυθεντικό, πάντα για την δική μου συνειδητότητα!
Ένα άλλο αγαπημένο μου θέμα...
το οποίο νομίζω πως το έχουμε ξανασυζητήσει Βάσω.
Η δυναμική των λέξεων είναι απολύτως υποκειμενική, όπως πολύ σωστά λες.
Για μένα για παράδειγμα, ηχεί πολύ δυναμικά και αρμονικά το Όνειρο.
Έτσι κι αλλιώς και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει η αντίρροπος δύναμη. Το ένα μπορεί να γίνει εφιάλτης, το άλλο ψευδαίσθηση.
Για μένα το Όνειρο, έχει δύναμη, πάθος, είναι δημιουργικό και πάλλεται όμορφα μέσα μου.
Συνηχεί με τα λόγια του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ
"I have a dream..."
Aλλά οι λέξεις δεν αλλάζουν την ουσία που μπορεί να είναι κοινή και για τις δυο μας.
