ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ

[Evoula]

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου... αλλά έτσι όπως το βλέπω εγώ, αυτό που περιγράφεις ΕΙΝΑΙ δράση αφού δεν μένει αποκλειστικά περιχαρακωμένο σε έναν λογικό νου, που αδυνατεί να κατανοήσει και φοβάται ό,τι δεν έχει αναφορά στις υπάρχουσες βιβλιοθήκες του.
Από την στιγμή που εμείς συζητάμε δημοσίως, αυτομάτως έχουμε βγει από την σιωπή μας και αλληλεπιδρούμε πρωτίστως η μία στην άλλη και σε όλους όσους μας διαβάζουν.
Και ο καθένας εκλαμβάνει ό,τι χρειάζεται και απορρίπτει ό,τι δεν...
Παράλληλα, η σκέψη αρχίζει σιγά σιγά να τροφοδοτείται και από άλλα δεδομένα, πλην των γνωστών και αποδεκτών, άρα ήδη έχει γίνει ένα άλμα συνειδητότητας... Η πρόθεση έχει δηλωθεί... και ακολουθούμε το δρόμο μας...
Πριν, αναφερόμουν στην νοητική περιχαράκωση, που εντέλει την ντύνουμε με διάφορα επίθετα για να μην παραδεχθούμε πως φοβόμαστε...
Διότι είναι άλλο να λες ΖΩ, με ό,τι εμπεριέχεται μέσα στην ζωή και άλλο να λες "Θα ήθελα να ζήσω αλλά..." .
Θα υπήρχε άραγε αυτό το "αλλά..." αν ξέραμε πως αύριο θα πεθαίναμε;
Αν μπορούσαμε να κατανοήσουμε την σχιζοειδή συμπεριφορά μας, όταν ενώ πιστεύουμε πως είμαστε αθάνατοι, αναβάλλοντας ο,τιδήποτε σε ένα μακρινό μέλλον, ταυτόχρονα συμπεριφερόμαστε ως φοβικά θνητά όντα, ξεχνώντας την πραγματική μας ουσία.

Κάτι με έπιασε σήμερα...

[Evoula]

Fairy mou καλως ή κακως,στη ζωη υπαρχουν και τα μιζερα ατομα..!!

Ξανθούλα στην ζωή υπάρχουν πολλών ειδών συμπεριφορές που έχουμε ταυτιστεί μαζί τους, διότι έτσι μάθαμε...
Υπάρχουν μίζερα άτομα, διότι πιστεύουν πως η πραγματικότητα είναι μίζερη και δεν μπορείς να τους το βγάλεις με τίποτε αυτό από το μυαλό και δεν μπορείς άλλωστε...
Είναι μια αλήθεια γι' αυτούς, όσο και για κάποιους άλλους ακριβώς το αντίστροφο.
Πολύ εύκολα λοιπόν, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως υπάρχουν πολλές πραγματικότητες, όσες ψυχές πάνω στον πλανήτη και όλες είναι απολύτως αληθινές για εκείνους που τις βιώνουν.
Και σε αυτό ακριβώς το σημείο, σιγά σιγά, σαν νεογέννητα που ανοίγουν τα μάτια τους σε έναν καινούριο κόσμο, αρχίζουμε να αποδεχόμαστε και να σεβόμαστε τον δρόμο του καθενός.
Η ταχύτητα της εξέλιξης είναι επιλογή ...

Απο την πολυ τους μιζερια καταληγουν συνηθως στην ακρη του γκρεμου.Εξαντλημενοι και αποκαμωμενοι απο την ασθενικη τους ζωη δεν εχουν την δυναμη να αναιβουν και τοτε απεγνωσμενα περιμενουν ενα χερι βοηθειας.

Στην πραγματικότητα και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν περιμένουν ένα χέρι βοηθείας αλλά κάποιον να κάνει όλη την δουλειά γι' αυτούς.
Κάποιον να του πει τί να κάνει, κάποιον να τον σώσει, κάποιον να τον κυβερνήσει, κάποιον να τον συγχωρήσει, κάποιον να τον αγαπήσει...
Κάποιον άλλον, που θα αναλάβει και την ευθύνη... που θα μας τα φέρει όλα σε ένα πινάκιο...
Ο άνθρωπος ελεύθερος από την φύση του, τρομάζει στην ιδέα της ελευθερίας στην πραγματικότητα. Μιλάμε για ελευθερία αλλά μέσα από συμβάσεις και κανόνες, καθότι έχουμε πιστέψει και εντέλει έτσι έχει γίνει, πως δεν μπορούμε να την διαχειριστούμε...
Όλο αυτό ένας ρόλος ακόμα είναι για να έχουμε την ψευδαίσθηση του ελέγχου της υποκειμενικής μας πραγματικότητας...

[fairytale]

εισαι απλα υπεροχη

[Vasoula]

Θα υπήρχε άραγε αυτό το "αλλά..." αν ξέραμε πως αύριο θα πεθαίναμε;

γιατί Εύη μου, δεν το ξέρουμε δηλαδή?

το ξέρουμε, αλλά κάνουμε πως τάχα το ξεχνάμε!

όπως και να ζήσουμε ξέρουμε, αλλά κάνουμε πως τάχα ζούμε!

Πολύ εύκολα λοιπόν, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως υπάρχουν πολλές πραγματικότητες, όσες ψυχές πάνω στον πλανήτη και όλες είναι απολύτως αληθινές για εκείνους που τις βιώνουν

.

πραγματικότητες όχι δεν υπάρχουν πολλές, Ευούλα!

Σχέδια υπάρχουν πολλά για να την βιώνουμε διαφορετικά. Η πραγματικότητα είναι μία όμως!

Αν δεν έχεις δει ποτέ σου καρπούζι, και βλέπεις ένα που είναι κομένο στην μέση, θα λες ότι στην πραγματικότητα το καρπούζι είναι έτσι ολόκληρο. Και αν εγώ βλέπω μια φέτα, θα λέω πως στην πραγματικότητα η φέτα του καρπουζιού, είναι το καρπούζι...

΄Ομως, όποια και να θέλουμε εμείς να νομιζουμε σαν πραγματικοτητα για το καρπούζι, η πραγματικότητα, αυτή καθεαυτή, είναι μία!

[Evoula]

Θα υπήρχε άραγε αυτό το "αλλά..." αν ξέραμε πως αύριο θα πεθαίναμε;

γιατί Εύη μου, δεν το ξέρουμε δηλαδή?

το ξέρουμε, αλλά κάνουμε πως τάχα το ξεχνάμε!

όπως και να ζήσουμε ξέρουμε, αλλά κάνουμε πως τάχα ζούμε!

Το γνωρίζουμε, η γνώση υπάρχει αλλά μετατίθεται σε ένα απώτερο μέλλον. Ξέρεις όλη αυτή η συμπεριφορά μου φέρνει στο νου το τσίμπημα της αράχνης νομίζω... που παραλύει το θύμα της πριν το καταπιεί.
Αν κάτι είναι βέβαιο στην ζωή, αυτό είναι ο θάνατος. Η χρονική στιγμή είναι άγνωστη και παρόλα αυτά, είναι τόσος μεγάλος ο φόβος μας απέναντι σε αυτό το γεγονός, που από την μια προσπαθούμε να το ξορκίσουμε παριστάνοντας τους αθανάτους, από την άλλη, ο φόβος παρόντας πάντα, λειτουργεί ως νευροπαραλυτικό, απέναντι στην ίδια μας την ζωή.
Αντί η γνώση του θανάτου μας, να λειτουργήσει ως δώρο, τελικά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο...

Πολύ εύκολα λοιπόν, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως υπάρχουν πολλές πραγματικότητες, όσες ψυχές πάνω στον πλανήτη και όλες είναι απολύτως αληθινές για εκείνους που τις βιώνουν

.

πραγματικότητες όχι δεν υπάρχουν πολλές, Ευούλα!

Σχέδια υπάρχουν πολλά για να την βιώνουμε διαφορετικά. Η πραγματικότητα είναι μία όμως!

Αν δεν έχεις δει ποτέ σου καρπούζι, και βλέπεις ένα που είναι κομένο στην μέση, θα λες ότι στην πραγματικότητα το καρπούζι είναι έτσι ολόκληρο. Και αν εγώ βλέπω μια φέτα, θα λέω πως στην πραγματικότητα η φέτα του καρπουζιού, είναι το καρπούζι...

΄Ομως, όποια και να θέλουμε εμείς να νομιζουμε σαν πραγματικοτητα για το καρπούζι, η πραγματικότητα, αυτή καθεαυτή, είναι μία!

Έτσι όπως το σκέφτομαι...η αντίληψη και η γνώση της μίας πραγματικότητας, σημαίνει πως ήδη έχει συντελεστεί η υπέρβαση από τα στενά όρια της ύλης και έχουμε αρχίσει να ξαναθυμόμαστε ό,τι ξεχάστηκε με την ενσάρκωσή μας.
Δεν έχουμε δει ποτέ μας καρπούζι, σημαίνει πως ο νους μας δεν μπορεί να κάνει τις συνδέσεις και να εξηγήσει φαινόμενα που υπερβαίνουν τις δυνατότητές του ή δεν έχει μάθει να το κάνει,έτσι το πρώτο χαστούκι έρχεται όταν αρχίσουμε να αμφισβητούμε ό,τι ξέρουμε ως πραγματικό και αληθές.
Ο νους μας από κυρίαρχος και εξουσιαστής, στην πορεία, γίνεται ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο στο δρόμο μας.

[Vasoula]

όταν αρχίζουμε να αμφισβητούμε το αληθές που γνωρίζουμε σαν πραγματικό, τότε συνειδητοποιούμε ότι δεν γνωρίζουμε τιποτα!

Αυτή είναι μια συνειδητοποίηση!

όταν αρχίζουμε να γνωρίζουμε το μη αληθές, τότε αντιλαμβανόμαστε την πλανη μας.

Αυτή είναι μία επίγνωση!

[VasilisM]

Στην πραγματικότητα και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν περιμένουν ένα χέρι βοηθείας αλλά κάποιον να κάνει όλη την δουλειά γι' αυτούς.
Κάποιον να του πει τί να κάνει, κάποιον να τον σώσει, κάποιον να τον κυβερνήσει, κάποιον να τον συγχωρήσει, κάποιον να τον αγαπήσει...

Έναν μεσσιανισμό όλοι τον έχουμε σε κάποιο βαθμό.. το θέμα είναι να αναγνωρίσουμε την ύπαρξη του, και μην του δίνουμε χώρο στην σκέψη μας.

Ο άνθρωπος ελεύθερος από την φύση του, τρομάζει στην ιδέα της ελευθερίας στην πραγματικότητα. Μιλάμε για ελευθερία αλλά μέσα από συμβάσεις και κανόνες, καθότι έχουμε πιστέψει και εντέλει έτσι έχει γίνει, πως δεν μπορούμε να την διαχειριστούμε...

Είναι αλήθεια, το βλέπω σε κάποιους ανθρώπους αυτό! Ενώ σηκώνουν την παντιέρα την ελευθερίας διαρκώς, αν ρίξεις μια ματιά στην ζωή τους, θα δεις άπειρες εξαρτήσεις.. Επίσης πρέπει να καταλάβουμε τι σημαίνει για εμάς ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ πριν την επιδιώξουμε.. για κάποιους ελευθερία είναι να καπνίζουν χασίς δημόσια.. για άλλους να κάνουν σεξ δημόσια κλπ κλπ.. τελικά μάλλον δεν ξέρουμε τι σημαίνει ελευθερία.. και αυτό είναι διαφορετικό για τον καθένα.

όταν αρχίζουμε να αμφισβητούμε το αληθές που γνωρίζουμε σαν πραγματικό, τότε συνειδητοποιούμε ότι δεν γνωρίζουμε τιποτα!

Αυτή είναι μια συνειδητοποίηση!

όταν αρχίζουμε να γνωρίζουμε το μη αληθές, τότε αντιλαμβανόμαστε την πλανη μας.

Αυτή είναι μία επίγνωση!

Και οι δύο περιπτώσεις είναι εξίσου καταπληκτικές.. το πρώτο το βίωσα με ένα βιβλίο, το δεύτερο με 4 μυήσεις..

[zefira]

Και οι δύο περιπτώσεις είναι εξίσου καταπληκτικές.. το πρώτο το βίωσα με ένα βιβλίο, το δεύτερο με 4 μυήσεις..

[Επισκέπτης]

Επίσης πρέπει να καταλάβουμε τι σημαίνει για εμάς ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ πριν την επιδιώξουμε..

Τεράστιο θέμα Βασίλη...
Απολυτη ελευθερία δεν υπαρχει απο την στιγμή που και μονο το γεγονος οτι ειμαστε εδω...και εχουμε ήδη συναινεσει στην παρούσα ενσάρκωση μας....μας δεσμευει αφου εχουμε το καρμα μας . Εχουμε ομως την δυνατότητα της επιλογής του πως θα βιώσουμε τις εμπειρίες μας και αυτο θα μπορουσαμε να το ονομασουμε ''ελευθερία''.
Η εξωτερική ελευθερία δεν αλλαζει το εσωτερικό μας γίγνεσθαι...το οποιο ουσιαστικά ''ελευθερώνεται'' οταν μπορούμε να παρατηρούμε τα συναισθήματα μας ..τις σκέψεις μας ..και να καταφέρνουμε απο την μια να δρούμε και απο την αλλη να αφηνόμαστε στην ροή.

Πάντως απο προσωπικά συμβαντα..καθε φορά που νομίζω οτι κατέκτησα ενα βαθμο ελευθερίας...ερχεται πάλι κατι πιο δυνατό και μου χαμογελάει πειραχτικά..λέγοντας..<< αντε τωρα να σε δούμε >> και πάλι απο την αρχή ..και ολο και πιο ψηλά.....

[VasilisM]

Πάντως απο προσωπικά συμβαντα..καθε φορά που νομίζω οτι κατέκτησα ενα βαθμο ελευθερίας...ερχεται πάλι κατι πιο δυνατό και μου χαμογελάει πειραχτικά..λέγοντας..<< αντε τωρα να σε δούμε >>

Μάλλον για να επιβεβαιώσεις την πραγματικότητα της κατάκτησης

[Επισκέπτης]

Δεν θα το ελεγα.....μαλλον για να καταλάβω οτι ''γηρασκω αει διδασκόμενος''......αλλα ουτως η αλλως η διαδρομή ειναι που αξίζει ..και οχι το τελος.....
Τι λες ? δεν ειναι ετσι?

[VasilisM]

Να σου πω την αλήθεια δεν το έχω ξεδιαλύνει.. και το τέλος και η διαδρομή έχουν την σημασία τους, ίσως θεωρούμε ότι η διαδρομή αξίζει γιατί αυτήν βιώνουμε, και δεν ξέρουμε τι θα γίνει στο τέλος..

Δεν θα το ελεγα.....μαλλον για να καταλάβω οτι ''γηρασκω αει διδασκόμενος''

Τώρα κατάλαβα ακριβώς τι εννοούσες με αυτό

Πάντως απο προσωπικά συμβαντα..καθε φορά που νομίζω οτι κατέκτησα ενα βαθμο ελευθερίας...ερχεται πάλι κατι πιο δυνατό και μου χαμογελάει πειραχτικά..λέγοντας..<< αντε τωρα να σε δούμε >

και θα συμφωνήσω απόλυτα με αυτό

'γηρασκω αει διδασκόμενος'

[Vasoula]

'γηρασκω αει διδασκόμενος'

η ωρίμανση μέσα στον Εαυτό μας!

[galazia_sfaira]

όταν αρχίζουμε να γνωρίζουμε το μη αληθές, τότε αντιλαμβανόμαστε την πλανη μας.

Αυτή είναι μία επίγνωση!

[ksan8oula]

Στην πραγματικότητα και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν περιμένουν ένα χέρι βοηθείας αλλά κάποιον να κάνει όλη την δουλειά γι' αυτούς.
Κάποιον να του πει τί να κάνει, κάποιον να τον σώσει, κάποιον να τον κυβερνήσει, κάποιον να τον συγχωρήσει, κάποιον να τον αγαπήσει...
Κάποιον άλλον, που θα αναλάβει και την ευθύνη... που θα μας τα φέρει όλα σε ένα πινάκιο...
Ο άνθρωπος ελεύθερος από την φύση του, τρομάζει στην ιδέα της ελευθερίας στην πραγματικότητα. Μιλάμε για ελευθερία αλλά μέσα από συμβάσεις και κανόνες, καθότι έχουμε πιστέψει και εντέλει έτσι έχει γίνει, πως δεν μπορούμε να την διαχειριστούμε...
Όλο αυτό ένας ρόλος ακόμα είναι για να έχουμε την ψευδαίσθηση του ελέγχου της υποκειμενικής μας πραγματικότητας...

_________________

Δε θα συμφωνησω evi μου !!
Δεν ισχυει για ολους αυτο που αναφερεις.Δε ζηταμε ενα χερι βοηθειας οταν το εχουμε αναγκη με σκοπο να αναθεσουμε στο χερι αυτο την υπολοιπη ζωη μας....
Οταν χαθεις στην διαδρομη και ζητησεις απο καποιον να σου διξει το σωστο δρομο ,αυτο δε σημαινει οτι θα πρεπει να σε ακολουθησει κι αυτος μεχρι το τελος...
Αυτο ενοουσα χερι βοηθειας .
Τα ατομα που αναφερεσαι εγω δε τα τοποθετω στους μιζερους αλλα στους εξυπνους καλοπερασακιδες που εκμεταλευονται την προσφορα των αλλων προσποιουμενοι τους ασθενεις...ξεγελωντας τον εαυτο τους οτι απεχτησαν την ελευθερια τους απαλλαγομενοι απο ολα....