Μόνο θα ήθελα να μοιραστώ...

[Giotoula]

φέτος έγινε το όραμά μου πραγματικότητα...Ούτε ένας άνθρωπος μόνος...

πόσα ευχαριστώ στην Εμμούλα και τον Γιωργάκη

[Sofoula]

Μμμμ

[Μάνος]

Θα ήθελα να μοιραστώ κάτι ακόμα μαζί σας:

Τελευταία δε μου αρέσει καθόλου ο εαυτός μου. (Και λέβω τελευταία, όχι γιατί πριν μου άρεσε, απλά περνούσα κάποια πράγματα στο ντούκου και δεν τον παρατηρούσα όπως τώρα) Κάνει κάποια πράγματα που εμένα τον ίδιο με ενοχλούν. Μπορεί να είναι του τρελλού να μιλάω για τον εαυτό μου σε τρίτο πρόσωπο, αλλά έτσι μου βγαίνει αυτή τη στιγμή.

Διαπιστώνω συμπεριφορές που δε μου αρέσουν καθόλου. Πραγματικά είναι φορές που με σιχαίνομαι κι όλας! Και σαφώς όλα αυτά έχουν σαναφετηρία την αποδοχή, τις ανασφάλειες, το κέντρο της προσοχής των άλλων, το φόβο, τη μοναξιά, τη ντροπή, τη σύγκρισή και πολλά άλλα για τα οποία δεν είμαι καθόλου περήφανος. Ο νόμος της Αβλάβειας κοινώς έχει πάει περίπατο, παρ' όλο που κάθε μέρα τον έχω εδώ μπροστά μου και του ρίχνω και καμμιά ματιά!

Π.χ. το να πηγαινοφέρνω τα όρια μου μπρος πίσω ανάλογα με τον ποιον έχω απέναντι μου είναι ένα από τα πολλά. Όταν με πέρνει κάνω τον καμπόσο και όπου δεν με πέρνει κάνω το παγόνι. Μα είναι συμπεριφορά ενήλικά αυτή;;; Αυτό με στεναχωρεί πολύ. Φοβάμαι να πω τη γνώμη μου σε κάποια πράγματα ή ακόμα και να υψώσω το ανάστημα μου, όμως όχι επειδή με ενδιαφέρει να κρατήσω την εικόνα του καλού και άξιου παληκαριού. Ίσα - ίσα. Για το συγκεκριμένο άτομο που έχω στο μυαλό μου χέστηκα κι όλας! ...Έλα όμως που δε με πέρνει να μιλήσω γιατί την έχω ανάγκη...

Πρόκειται για τη μάνατζερ στο γραφείο... Αυτή είναι που μου δίνει τις παραπάνω ώρες. Αυτή είναι που μπορεί να μου τις κόψει κι όλας όποτε γουστάρει! Με μια της λέξη μπορεί να χάσω τη δουλειά μου σε μια νύχτα! Ωρες ώρες η καριό***α μπορεί να γίνει τόσο σκύλα όσο δε φαντάζεστε! Μου κάνει τη ζωή δύσκολη. Έχει αυτό το στυλ του ψεύτικου χαμόγελου και προσπαθεί με μεγάλη αποτυχί να κάνει την καλή! Το ύφος της σχεδόν πάντα μπλαζέ και ο τόνος της σαρκαστικός. Δίνει πάντα την αίσθηση πως χαίρεται να με βλέπει να ζορίζομαι. Έχω φτάσει δηλαδή σε σημείο να παρακαλάω να μην έχει ξυπνήσει ανάποδα, να μην έχει στραβογα****θεί, να μην περιοδεύει κλπ...

Όποτε λείπει η κοπέλα στη ρεσεψιόν όπως σας έχω ξαναπεί την αντικαθιστώ εγώ... ...Οι πάντες εκεί μέσα ξέρουν πως δεν έχω χειρότερο από το πόστο της ρεσεψιόν! Τις προάλλες είχαμε τον παρακάτω διάλογο:
- Μάνος, ξέρεις τι; Θα βάλουμε μαι δεύτερη καρέκλα στη ρεσεψιόν και θα κάθεσαι να δουλεύεις από εκεί, παρέα με την Άννικα. Να μη σηκώνεσαι κάθε τρεις και λίγο όποτε λείπει... Ναι, αυτό θα γίνει...
- Όχι Άντρεα, δεν θα γίνει αυτό
- Όχι αυτό θα γίνει
- Όχι δεν θα γίνει
- Και γιατί δεν θα γίνει;
- Γιατί αν πραγματικά με αγαπάς όπως λες δεν θα με βάλεις στη ρεσεψιόν (όπου σταθεί και όπου βρεθεί βροντοφωνάζει σε όλους το πόσο με αγαπάει και το πόσο τυχερή είναι που με έχει στο τμήμα της!!!)
Καπάκι το γύρισε στο ότι είμστε μια ομάδα και στα πλαίσια αυτής, βοηθάμε ο ένας τον αλλό... Τι να της πεις... Νομίζω το πήρε το μύνημα. Αν το τραβήξει, θα το τραβήξω κι εγώ και ας σπάσει το σχοινί!

Το τι θα μπορούσα να της πω... Πολλά πράγματα! Έλα όμως που από την άλλη σκέφτομαι πως αν μιλήσω, τσάμπα θα χάσω τη δουλειά μου γιατί δεν θα μπορέσω να εκφράσω ακριβώς αυτά που νιώθω και θέλω (λόγω γλώσσας, τα αγγλικά δεν είναι η μητρική μου) Και πιστέψτε με, έχω τόσα πολλά να της πω που πραγματικά δεν θα ξέρει τι να πρωτοσώσει!!!! Έλα όμως που την έχω ανάγκη και οφείλω να παίζω το παιχνίδι της προκειμένου να εκπληρώσω τον στόχο μου... Είμαι συμφεροντολόγος δηλαδή με άλλα λόγια! Αυτό από μόνο του πως να μη με κάνει να ντρέπομαι;

Θα μου πείτε: καλά γιατί δεν αλλάζεις δουλειά; Μα γιατί έχοντας φοιτητική βίζα, οι πιθανότητες να βρει κανείς δουλειά εκτός εστιατορίων είναι μισή στις χίλιες! Επίσης οι δουλειές έχουν ψιλοζορίσει κι εδώ, μη νομίζετε... Η κρίση έχει κι εδώ ξεκινήσει... Δειλά δειλά, και αυτό γιατί στην Αυστραλία έχει πολύ ξύγκι μέχρι να φτάσουν στο ψαχνό, όπως εμείς. Για να μη σας πω πως παίζει και να μη φτάσουν ποτέ στα δικά μας τα επίπεδα...

Και για να μη τα πολυλέω είναι πολλά πολλά πράγματα που θέλω να αλλάξω σε εμένα. Όχι μόνο στα πλαίδια του επαγγελματικού, αλλά ακόμα και στα πλαίσια των κοινωνικών συναναστροφών... Κάνω και λέω πράγματα μόνο και μόνο για να νιώσω αποδεκτός, αγαπητός, συμπαθητικός... Και με αυτά και με αυτά, έχει χαθεί ο Μάνος!!!

...Για να ακριβολώ, τώρα που το σκέφτομαι, ο Μάνος ήταν πάντα χαμένος, απλά τώρα έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί, να παρατηρεί και πως να μην του κάθονται όλες αυτές οι συμπεριφορές στον λαιμό;;; Αν δεν αλλάξω, πραγματικά σαν ανθρωπος είμαι ανθρωπάκι... Πόσο ξεφτύλα ρε γαμώτο...!!!!!!!!

Αυτά...

[Vasoula]

Μανούλη μου

Εγραψα πριν λίγες ημέρες σε έναν Φίλο...

η αυτοκριτική είναι πάρα πολύ θετικό στοιχείο για την ανάπτυξη της προσωπικότητάς μας...
Η επίκριση είναι αρνητικό όμως, γιατί την καθηλώνει στα πλαίσια της ανωριμότητας των συναισθημάτων μας και δεν καταφέρνουμε να την δομήσουμε με υγιή τρόπο, αποχαρακτηρίζοντάς την...

Το να συνειδητοποιείς ότι κάποια χαρακτηριστικά στην προσωπικότητά σου είναι ελλιπώς δομημένα και χρειάζεσαι αλλαγή και ανάπτυξη, είναι το θετικό σημείο της αυτοκριτικής. Ο σκοπός μας δεν είναι να σιχαθούμε το μέρος μας εκείνο που φαίνεται "ελλειπτικό", αλλά να αγαπήσουμε τον δρόμο της αλλαγής μας προς την ολοκλήρωση μας.
Και αυτός ο δρόμος έχει μια διαδρομή, δεν φτάνει κανείς στο τέλος με την μία...

Με την επίκριση κάνεις σε ένα μέρος του Εαυτού σου, ακριβώς ότι και οι γονείς...Δεν εκτιμούν ένα παιδί, αν δεν γίνει όπως το θέλουν και έτσι του σταματούν την ανάπτυξη και το οδηγούν στην απελπισία...
Γιατί σημασία δεν έχει να βγάζεις συμπεράσματα για τον Εαυτό σου, από αυτά που δεν σου αρέσουν σε εσένα, αλλά από εκείνα τα στοιχεία που είναι ένας θετικός πόλος ανάπτυξης...
Και αν το κάνεις για τον Εαυτό σου, τότε θα το κάνεις και για τους άλλους...

[AMALIA]

Μανο..

Βασουλα...

[Ταρούλα]

Μανούλη μου

Βασούλα μου

[Maraki]

Μανουλη μου μια μεγάααλη αγκαλιτσα
Σε νιωθω βαθιά, γνωριζω πολυ καλα όσα περιγράφεις, την συγκριση, τη ντροπη, την ανάγκη αποδοχής, την ελλειψη αυτοεκτίμησης και μπορώ να σου κάνω μια ολόκληρη λιστα από δαύτα. Και δεν ειμαι μονο εγώ. Ολοι μας όταν ξεκινήσαμε να ερχομαστε σε επαφή με τον ευατό μας συνειδητοποιήσαμε πράγματα για εμάς διόλου ευχάριστα. Μην σου πω δε για την συνεχόμενη επικριση, διόλου επικοδομοιτική εντέλει, ίσα ίσα το ακριβώς αντίθετο όπως ακριβώς γράφει η Βασουλα.
Σκέψου όμως ότι τώρα ξυπνάς απο το λήθαργο, πως λιγο καιρο πριν δεν ήξερες τίποτα για σενα, πως η ψυχουλα σου σε Οδήγησε εδώ για να μάθεις και να γινεις Ανθρωπος, σε ένα Δρόμο που χρειάζεται το χρόνο του. Προσπάθησε να μετατρέψεις αυτό το θυμό που έχεις τώρα για σένα σε ένα επικοδομοιτικό πείσμα και Θέληση και κυριως αγκάλιασε τον γλυκό και τρυφερό Μάνο
Αγκαλιάσε τον όοοοσο πιο πολύ μπορείς.Το αυτομαστίγωμα το ξερω πολύ καλά και έχει τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα.
Σε νιώθω και σε σκέφτομαι......

[Ellaki]

Μανούλη

Βασούλα

Μαράκι

[Ταρούλα]

Μαράκι μου

[AMALIA]

Mαρακι μου..

[Θοδωράκος]

Μανούλη
Βασούλα
Μαράκι

[Βικούλα]

Μανούλη
Βασούλα
Μαράκι

[Δωρουλα]

Μανούλη

Βασούλα

Μαράκι

[Δεκατριούλης]

[Fotinoula]

Μάνο μου γλυκιέ

αυτή η επίκριση...

Με την επίκριση κάνεις σε ένα μέρος του Εαυτού σου, ακριβώς ότι και οι γονείς...Δεν εκτιμούν ένα παιδί, αν δεν γίνει όπως το θέλουν και έτσι του σταματούν την ανάπτυξη και το οδηγούν στην απελπισία...
Γιατί σημασία δεν έχει να βγάζεις συμπεράσματα για τον Εαυτό σου, από αυτά που δεν σου αρέσουν σε εσένα, αλλά από εκείνα τα στοιχεία που είναι ένας θετικός πόλος ανάπτυξης...
Και αν το κάνεις για τον Εαυτό σου, τότε θα το κάνεις και για τους άλλους...

κανένας Μανούλη μου δεν μπορεί να σε βλάψει, αν δεν έχεις μαστιγώσει εσύ ο ίδιος τον Εαυτό σου,
στην επίκριση όλοι έξω είναι οι εχθροί, οι σκληροί, οι ανθρωποφάγοι
που θα μας κατασπαράξουν με την κακία τους
δεν είναι η Αλήθεια όμως αυτό, δεν ήταν η Αλήθεια που με γέμιζε εμένα τουλάχιστον και έκανε την καρδιά μου να ηρεμήσει,
στην πορεία ανακάλυψα ότι πίσω από κάθε, μα κάθε, επίθεση έχω η ίδια πρώτα "αδειάσει" τον Εαυτό μου
όσο δυναμώνεις από Εσένα τόσο οι "καργιόλες" γίνονται άνθρωποι με ελαττώματα
δώσε χώρο στην περιέργεια να σε αυτοπαρατηρείς με συμπόνοια και διάθεση για ανάπτυξη,
έτσι κερδίζεις από τις εμπειρίες

Μαράκι μου