Ιστοριες που λενε πολλα

[Λεών]

Εχω συγκλονιστει και εγω.....με ολα αυτα!!!



Ενα μικρο παραδειγμα....απο την καθημερινη μου ζωη....σαφως πιο ελαφρυ...
Στη σχολη χορου εχουμε εναν αντρα..αρκετα παχυ...και ετσι αγαθουλη...ειναι 42 ετων και φαινεται για 30....
Στα παρτυ καμια δεν ηθελε να χορευει μαζι του γιατι ειναι λιγο καπως για τα γουστα τους....βεβαια οι περισσοτερες αναγκαστικα χορευουν.... ...ή τον κοροιδευαν..ή χιλια δυο...

Εκεινος ομως δεν αισθανεται στο περιθωριο..ειναι ανετος, χαρουμενος ανθρωπος..ετσι καποια στιγμη, πριν παμε στο παρτυ, καθομαι μαζι του στη σχολη και συζηταμε ....γελασα παρα πολυ...ειναι βεβαια στον κοσμο του, αλλα ειχε χαρα...(τουλαχιστον επιφανειακα).....μετα πηγαμε στο παρτυ και χορευαμε συνεχεια...καναμε χαβαλε..γελαγαμε...και ερχεται καποια στιγμη, μια κοπελα που ειναι ολοφανερο οτι δεν τον συμπαθει επειδη ειναι παχυς..και μου λεει..μα καλα πως χορευεις μαζι του...αφου δεν ξερει να χορεψει....και της απανταω γιατι εσυ ξερεις να χορεψεις καλυτερα επειδη εισαι αδυνατη????Αν θελεις να γινεις δασκαλα χορου, θα μαθεις να αγαπας τους ανθρωπους και οχι να κανεις διακρισεις.....

Δεν ξαναμιλησε....και εφυγε!!!!

Ειναι φοβερο, που σε καθε μικρη κοινωνια..ο ρατσισμος ολων των ειδων βγαζει τα δοντια του !!!

’ΑΑΑρε Χωσέ Αρμάντο τίποτα δεν καταφέρνουμε έτσι όμως δυστυχώς το μόνο που θα αλλάξει είναι οτι εκτός τον άνθρωπο
αυτό θα σχολιάζουν και σένα...

Τι να πείς καλύτερα να αγνοείς τέτοιους ανθρώπους γιατί
το μόνο που θα κάνεις όταν ασχολήσε με αυτούς είναι να μένεις
στάσιμος .

Εύγε Πάντως!!

[Sofoula]

Ήταν κτηνίατρος για 10 χρόνια όταν του ζητήθηκε να εξετάσει ένα ιρλανδικό λυκόσκυλο, ονομαζόμενο Belker. Ο ιδιοκτήτης του σκυλιού, η γυναίκα του και ο 6χρονος γιος τους ήταν πολύ δεμένοι με το σκυλάκι και ελπίζανε σε ένα θαύμα.

Όταν ο γιατρός εξέταζε τον Belker βρήκε πως υπέφερε από καρκίνο. Είπε στην οικογένεια πως δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για το ζωάκι και πως έπρεπε να του κάνουν ευθανασία.

Οι γονείς επέθεσαν πως θα ήταν καλό ο 6χρονος γιος τους να παρακολουθήσει την διαδικασία. Ένιωθαν πως κάτι θα μάθαινε από την εμπειρία.

Το παιδάκι χάιδευε το σκυλάκι του για τελευταία φορά και, ενώ ο κτηνίατρος ένιωθε άβολα, το παιδί ήταν απόλυτα ήρεμο.
Μέσα σε λίγα λεπτά ο Belker έφυγε απ'την ζωή ειρηνικά.

Το μικρό αγόρι έδειξε να αποδέχεται τον θάνατο του Belker χωρίς δυσκολία ή σύγχυση. Όλοι καθίσαν στην συνέχεια στο ιατρείο και άρχισαν να μιλάνε σχετικά με το θλιβερό γεγονός του ότι η ζωή των κατοικίδιων είναι μικρότερη από αυτήν των ανθρώπων.

Το παιδάκι, που τους άκουγε όλους σιωπηλά, κάποια στιγμή είπε "ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό".

Όλοι γύρισαν προς το μέρος του. Ότι βγήκε από το στόμα του προκάλεσε δέος σε όλους...

Είπε, "οι άνθρωποι γεννιούνται με σκοπό να ζήσουν μια καλή ζωή - δηλαδή το να μάθουν να αγαπάνε όλους τους ανθρώπους και να είναι καλοί, σωστά?'

Το 6χρονο παιδί συνέχισε, "τα σκυλάκια το γνωρίζουν ήδη αυτό και έτσι δεν χρειάζεται να μείνουν για πολύ".

[nondas]

Πόσα μπορούμε να μάθουμε από τα παιδιά και τον αγνό-αληθινό τρόπο που βλέπουν τα πράγματα!

[Ελενίτσα]

Το 6χρονο παιδί συνέχισε, "τα σκυλάκια το γνωρίζουν ήδη αυτό και έτσι δεν χρειάζεται να μείνουν για πολύ".

[Danielli]

Το 6χρονο παιδί συνέχισε, "τα σκυλάκια το γνωρίζουν ήδη αυτό και έτσι δεν χρειάζεται να μείνουν για πολύ".

Ωχχχ... ελπίζω το παιδάκι να μην πάρει μια σύριγγα ευθανασίας για όποιον πιστευει ότι εκπλήρωσε το σκοπό του....εεεε???

Αυτο πιστευω είναι βίαιη εμπειρία .... στην ηλικία των 6 δεν έχεις τελειώσει με την αναπτύξη της κατανόησης κεντρικών εννοιών, και ιδιαιτερα ο θάνατος που "επιβάλλεται" πιστευω ότι θα συγχύσει το παιδι για την αξια της ζωης.

[Αμαλία]

[ALEXOULA]

Σοφία

Η ευθανασία στα ζωάκια που έχουν ζήσει μαζί μας
και είναι μέλος της οικογένειας είναι μερικές φορές
αναγκαίο αλλά πολύ δύσκολο και ειδικά για
τα μικρά παιδιά .
Κάτι παρόμοιο έχω ζήσει και γω με το αγαπημένο μου σκυλί
την Κίρκη , που ήταν αρκετά μεγάλο και άρρωστο και στενοχωρήθηκα πολύ.
Το μικρούλι από την απάντηση δείχνει ότι
το τακτοποίησε με όμορφο τρόπο και δεν πληγώθηκε

[VasilisM]

Πωπω τι ξεθαψατε τωρα.. στο δημοτικο ειχα βρει μια δεκαοκτουρα που δεν μπορουσε να πεταξει.. την πηρα σπιτι και παρατηρησα οτι γυρ.ουσε καπως παραξενα το κεφαλι της. Ετσι την πηγαμε στον κτηνιατρο και μας ειπε οτι ειχε μια αρρωστεια και πρεπει να της κανει ευθανασια... κλαμαααα

[Sofoula]

Aaawww! Βασιλάκι

[VasilisM]

Το εχω ξεπερασει

[Δωρουλα]

Μην τα βάζετε με τα παιδιά...
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
> Ένα μικρό κορίτσι μιλούσε με το δάσκαλο της για τις φάλαινες.
> Ο δάσκαλος είπε ότι είναι φύση αδύνατο μια φάλαινα να καταπιεί έναν άνθρωπο,
> γιατί αν και είναι ένα πολύ μεγάλο θηλαστικό, ο λαιμός του είναι πολύ μικρός.
> Το μικρό κορίτσι επισήμανε ότι μια φάλαινα είχε καταπιεί τον Ιωνά.
> Ενοχλημένος ο δάσκαλος επέμεινε ότι μια φάλαινα δεν μπορεί να καταπιεί
> έναν άνθρωπο.
> Τότε το μικρό κορίτσι είπε, " Όταν θα παώ στον παράδεισο, θα ρωτήσω τον Ιωνά."
> Και ο δάσκαλος τη ρώτησε " Και αν ο Ιωνάς έχει πάει στην κόλαση?"
> Και η μικρή απάντησε "Τότε θα τον ρωτήσεις εσύ!"
>
> Μια μέρα μια πιτσιρίκα καθόταν και έβλεπε τη μητέρα της που έπλενε τα
> πιάτα στον νεροχύτη.
> Ξαφνικά παρατήρησε ότι η μητέρα της είχε αρκετές λευκές τρίχες, που
> έκαναν αντίθεση στο καστανά της μαλλιά.
> Κοίταξε της μητέρα της και τη ρώτησε όλο απορία "Γιατί κάποια από τα
> μαλλιά σου είναι λευκά, μαμά?"
> Και η μητέρα της απάντησε "Λοιπόν, κάθε φορά που κάνεις κάτι λάθος και
> με στεναχωρείς και με κάνεις να κλαίω, μια τρίχα μου γίνεται λευκή."
> Το μικρό κορίτσι σκέφτηκε λίγο αυτή την αποκάλυψη και είπε "Μαμά,
> γιατί όλα τα μαλλιά της γιαγιάς είναι άσπρα?"
>
> Τα παιδιά είχαν όλα φωτογραφηθεί και η δασκάλα προσπαθούσε να τα
> πείσει να αγοράσουν από μια ομαδική φωτογραφία.
> "Σκεφτείτε τι ωραία που θα είναι όταν μεγαλώσετε να βλέπετε αυτή τη
> φωτογραφία και να λέτε
> "Να η Ιωάννα, είναι δικηγόρος" ή "Να ο Μιχάλης, είναι γιατρός".
> Μια φωνούλα ακούστηκε από το βάθος της τάξης "Και να η δασκάλα, είναι νεκρή."
>
> Μια νηπιαγωγός παρατηρούσε τα παιδιά της τάξης της καθώς ζωγράφιζαν.
> Και περνούσε που και που από δίπλα τους για να δει τις ζωγραφιές τους.
> Καθώς περνούσε από ένα κοριτσάκι που δούλευε σταθερά, το ρώτησε τι ζωγράφιζε.
> Το κοριτσάκι απάντησε " Ζωγραφίζω το Θεό."
> Η δασκάλα σταμάτησε και είπε " Μα κανένας δεν ξέρει πως μοιάζει ο Θεός."
> Χωρίς να χάσει λεπτό από τη ζωγραφιά της, το κοριτσάκι απάντησε "θα
> ξέρουν όλοι σε ένα λεπτό."
>
> Μια δασκάλα εξηγούσε στα παιδιά την κυκλοφορία του αίματος.
> Προσπαθώντας να το κάνει πιο κατανοητό είπε
> "Τώρα παιδιά, αν σταθώ με το κεφάλι προς τα κάτω, όπως ξέρετε, το αίμα
> θα κυλίσει όλο εκεί και το πρόσωπο μου θα γίνει κόκκινο.
> "Ναι", είπαν όλα.
> "Τότε γιατί όταν στέκομαι κανονικά όρθια, δεν τρέχει το αίμα στα πόδια μου?"
> Και ένας μικρός φώναξε, "Γιατί τα πόδια σου δεν είναι άδεια"
>
> Τα παιδιά ήταν σε σειρά στην καφετέρια του σχολείου για το
> μεσημεριανό. Στην αρχή του τραπεζιού ήταν μια
> μεγάλη στοίβα με μήλα. Μια δασκάλα έκανε ένα σημείωμα και το άφησε
> δίπλα στα μήλα.
> "Πάρτε μόνο ΈΝΑ. Ο Θεός κοιτάει."
> Στην άλλη πλευρά του τραπεζιού υπήρχε μια μεγάλη πιατέλα με μπισκότα σοκολάτας.
> Και ένα παιδί έγραψε ένα σημείωμα, "Πάρτε όσα θέλετε, ο Θεός προσέχει τα μήλα."

[Danielli]

Ενα κι ένα!

[Fotinoula]

πολύ πολύ καλά

[Vasoula]

[Ελενίτσα]

Πωπω τι ξεθαψατε τωρα..

’σε Βασίλη...
Πιτσιρίκα έπαιζα με τα μικρά κοτοπουλάκια. Αν τοιχόν κάποιο πέθαινε, το έθαβα, του έκανα σταυρό με ξυλάκια και κλωστή και έκλεγα...