Mανο μου...
Ιωαννουλα μου..
Βασουλα μου..
Mανούλη μου, σε διαβεβαιώ ότι η Αγάπη δεν βρίσκεται στα οικογενειακά τραπέζια...Δεν βρίσκεται καν μέσα σ' αυτούς που όφειλαν να είναι αγαπημένοι...
Οι άνθρωποι μεταξύ τους είναι ξένοι, ακόμα και αν ανήκουν στην ίδια οικογένεια...Καμουφλάρουν απλά την αποξένωσή τους με αυτόν τον τρόπο...
Όμως σε νιώθω...
Πάντα έλεγα, ότι στους ανθρώπους που είναι μόνοι τους σε περιόδους που όλοι στην γη μοιάζουν να έχουν παρέα και να γιορτάζουν μαζί με άλλους, αφιερώνω την πιο βαθιά μου Αγάπη...
Μπορεί να γνωρίζω ότι είναι ψευδαίσθηση, όμως νιώθω την μοναξιά και την ανάγκη των ανθρώπων να χαμογελάσουν, να ξεχαστούν και να νιώσουν λίγο ασφάλεια, να νιώσουν ότι ύπάρχουν μαζί με τους άλλους...
Και οι γιορτές εντείνουν αυτήν την αίσθηση, την κάνουν ανυπόφορη...Γι' αυτό σε νιώθω
Μανο μου αυτο που γραφει η Βασουλα ειναι μεγαλη αληθεια... βιωμενη... ειχα ενα θεμα και εγω με τις γιορτες νομιζω ολη μου την ζωη οσο με θυμαμαι.. οταν ημουν επι χρονια σε οικογενειακα τραπεζια και οταν εμεινα μονη μου... τα προηγουμενα δυο Χριστουγεννα ειδικα το πρωτο που ειχα χωρισει Δεκεμβρη οσο εργασια και να ειχα κανει ολα αυτα τα χρονια ειχα ακομα την αναγκη της πλανης... και ειναι οπως το γραφειη Βασουλα μας η αγαπη δεν υπαρχει ουτε καν σε αυτους που οφειλονα να ειναι αγαπημενοι...
Και φετος αφου εχω κατανοησει οτι δεν οφειλει κανεις σε κανενα τιποτε και το μονο που οφειλουμε να αγαπησουμε και να φροντισουμε ειναι τον Ευατο μας μπορεσα και τις βιωσα αλλιως τις γιορτες..
Και μετα απο χρονια εγραψα σημερα μεσα στην ομαδουλα μου αυτο το μοιραζομαι μαζι σας..