^tasoulis^ έγραψε:Καλα τα λεμε αλλα εχουμε σκευτει τι παει να πει οτι πτωχευσαμε??
Ξερει κανεις τι συνθηκες θα επικρατησουνε?
Επειδή βλέπω σε τρομάζει η λέξη πτώχευση, θα σου πω ένα σενάριο, χωρίς να έχεις πτωχεύσει (στα χαρτιά).
Νομίζεις πως αυτοί που καταδυναστεύουν λαούς είναι οι καλοί και ευγενείς κύριοι που φαίνονται στα κανάλια; Αν ναι, τότε Τασούλη δεν γνωρίζεις με ποιούς έχεις να κάνεις...
Ένα καλό σχέδιο είναι να φτιαχτεί μια "Κίνα" μέσα στα όρια της Ευρώπης, αποτελούμενη από την Ελλάδα, την Βουλγαρία, την Αλβανία και την Ρουμανία. Με ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα, αφού ο κόσμος εξαθλιωμένος πια, θα δούλευε οπουδήποτε και με οποιεσδήποτε συνθήκες για ένα κομμάτι ψωμί.
Σου έχουν τσακίσει την παραγωγή, έτσι δεν σου έχει απομείνει άλλη λύση.
Οι πλουτοπαραγωγικές σου πηγές, θα περάσουν σε χέρια μεγάλων εταιρειών. Φυσικό αέριο, πετρέλαιο, χρυσός, νερό, αέρας, ήλιος, θάλασσα. Ο,τιδήποτε είναι φυσικό σου δικαίωμα εσύ δεν θα μπορείς να έχεις πρόσβαση σε αυτό.
Μπορεί να μην αγοράσουν ατόφια νησιά, όπως λέγεται αλλά θα αγοράσουν τεράστιες εκτάσεις και θα σου απαγορεύσουν την πρόσβαση. Καλοθρεμμένοι τύποι, θα χαίρονται τον ήλιο, την θάλασσα και όλα τα καλά της χώρας σου, εσύ όμως όχι.
Εσύ θα είσαι υπηρέτης και δούλος.
Επειδή δεν υπάρχει ρευστό στην αγορά, το χρήμα θα γίνει πλαστικό. Όλα θα πληρώνονται μέσα από κάρτες. Όποια ευκαιρία επιβίωσης, θα έχει οριστικά εκλείψει. Θα είσαι απόλυτα εξαρτημένος.
Η χώρα σου θα χωριστεί σε ζώνες. Σε ζώνες ευμάρειας και ζώνες απόλυτης εξαθλίωσης.
Δεν θα σου μιλήσω για το έγκλημα που θα ανθίσει, δεν θα σου μιλήσω για το ξεπούλημα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, δεν θα σου μιλήσω για τις προσβολές που θα υποστείς ως ανθρώπινο ον.
Προσβολή κατά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του δικαιώματος να είσαι άνθρωπος που υφίστανται λαοί χρόνια τώρα και μεις οι ως τώρα καλοθρεμμένοι κλείναμε τα μάτια, επειδή κάτι τέτοιο δεν μας αφορούσε.
Ε, τώρα πια μας αφορά. Μας αφορά η Νιγηρία, μας αφορά η Αφρική, μας αφορά η Ασία, μας αφορά το Ιράκ, μας αφορά η Λιβύη, μας αφορούν τα καράβια των μεταναστών και των προσφύγων.
Μας αφορά η Λαμπετούζα. Όλον τον κόσμο αφορά, Τασούλη. Και όσο συνεχίζουμε να κλείνουμε μάτια και αυτιά, τότε η Λαμπετούζα έρχεται όλο και πιο κοντά σου.
Οι κραυγές των απανταχού της γης βασανισμένων, γίνονται και δικές σου.
Ίσως ακούγονται λίγο μελοδραματικά αυτά που λέω...
Ίσως ακούγονται σενάριο μιας νοσηρής φαντασίας.
Με το χέρι στην καρδιά σου λέω, πως τα ίδια έλεγαν και στο Αφγανιστάν την δεκαετία του 50 που η χώρα ήταν ανθηρή, στο Ιράκ το 70, τότε που έφτιαχναν αρδευτικά κανάλια για να πρασινίσουν την έρημο και θα τα κατάφερναν, φτιάχνοντας την Νέα Εδέμ, τα ίδια έλεγαν στην Αργεντινή, στο Περού και στην Βολιβία, εξαιτίας του πλούτου της Λ.Αμερικής, το ίδιο έλεγαν στην Αμερική, όταν ζούσαν το αμερικάνικο όνειρο, το ίδιο έλεγαν στην Νιγηρία, όταν περίμεναν τα πετρέλαια να τους σώσουν, τα ίδια στην Ασία, όταν έβλεπαν την εισβολή των εταιρειών ως ανάπτυξη, και τώρα πεθαίνουν από την μόλυνση και τις ασθένειες.
Ξέρω πολύ καλά τι συνθήκες θα επικρατήσουν Τασούλη.
Όχι όμως λόγω της πτώχευσης....
Θα το δούμε εγκαίρως άραγε; Ή θα μας πιάσουν για άλλη μια φορά στον ύπνο.
Είναι πράγματι, η τελευταία ευκαιρία που έχει ο κόσμος. Γιατί τώρα, όλος ο κόσμος βιώνει τα αποτελέσματα ενός σχεδίο που εξυφάνθηκε την ώρα που εμείς κοιμόμαστε. Την ώρα που δεν θέλαμε να ακούσουμε τις φωνές αγωνίας, των "περίεργων" όπως τους ονομάζαμε.
Την ώρα που δεν πιστεύαμε πως αυτό θα συμβεί σε μας.
Τώρα που συμβαίνει... θα το δούμε άραγε;
΄
