Επικοινωνία με το "ορατό" αόρατο!

[Επισκέπτης]

Αγάπησε το όραμα σου και τα όνειρα σου

Γιατί το ταξίδι είναι αυτό που έχει σημασία...

[Vasoula]

Τυχερος για την εμπειρια, ατυχος γιατι οταν επιστρεφεις απο αυτο το ταξιδι στην πραγματικοτητα αισθανεσαι ασχημα..

τότε Γιάννη μου, ας κάνουμε αυτήν την πραγματικότητα, ομορφιά και εμπειρία!

Γιατί αυτό που αισθάνεσαι άσχημα, δεν είναι η πραγματικότητα, αλλά η πραγματικοτητά σου! :(

[Επισκέπτης]

τότε Γιάννη μου, ας κάνουμε αυτήν την πραγματικότητα, ομορφιά και εμπειρία!

Γιατί αυτό που αισθάνεσαι άσχημα, δεν είναι η πραγματικότητα, αλλά η πραγματικοτητά σου! :(

πως???

με ποιον τροπο???

ναι ξερω.. ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος...

[Επισκέπτης]

Σε μια μακρινή παραλία ξεχασμένη
-να την έφερε ο αέρας από πού-
Μέσα σε θολή φωτογραφία ήταν κλεισμένη
Μια γυναίκα, σαν νεράιδα του γιαλού

Γύρω - γύρω τηνε κύκλωνε η αρμύρα
Και ο χειμώνας που ετοίμαζε βροχή
Αν υπάρχει, θα την έστειλε η μοίρα
Για να σβήσει η ομορφιά σ' όμορφη γη

Κι όπως χάνονταν, σταγόνα τη σταγόνα
Και ορμούσε μαύρο χώμα να την πιει
Παίρνω όρκο πως με άγγιξε στο στόμα
Και πως ένιωσα ένα αρμυρό φιλί

[Vasoula]

όχι Γιάννη μου, δεν είναι ο χρόνος γιατρός!

Δεν είναι αλήθεια αυτό που λέγεται...

Ο χρόνος περνάει, μα τα "φαντάσματα" παραμένουν πίσω του και μας κάνουν να φοβόμαστε την πραγματικοτητα...

Δεν είναι γιατρός ο χρόνος, γιατί μας κάνει και "γερνάμε", χωρίς να έχουμε αντικρύσει την ομορφιά...

Γιατρός είναι μόνο η αλήθεια...Αυτό που ζούμε τώρα, αυτήν την στιγμή...

Εσύ κι εγώ επικοινωνούμε...Η μόνη αλήθεια...Δεν είναι όμορφο?

Οι σκέψεις μας κάνουν την πραγματικότητά μας. Και αυτές παραμένουν στον χρόνο που πέρασε...Αρνούνται να χαρούν τον χρόνο που ζούμε και έτσι είναι "λυπημένες"...
Γιατί δεν έχουν αίσθημα οι σκέψεις, όταν αξιολογουν την ζωή με τον χρόνο...
Μα μέσα σ' αυτόν τον χρόνο, υπάρχει μόνο ένα μέρος του μυαλού μας! Το άλλο μέρος είναι στο μέλλον...απλά για να περάσει ο χρόνος και να ξεχάσουμε...

Τρέχει η ζωή μας μεταξύ "πριν" και "μετά"...
Κράτησέ την στο εδώ και τώρα! Να δεις που σ' αυτήν την στιγμή του τώρα, θα είσαι ΕΣΥ!

[Επισκέπτης]

κραταω την σκεψη στο εδω και τωρα...


4 τοιχοι, ενα τασακι, ενα πακετο τσιγαρα και ο αναπτηρας...

παρεα εγω και ο φιλος μου ο υπολογιστης που με φερνει σε επαφη με τον εξω κοσμο


και η νεραιδα χαμενη....

ναι ξερω δεν αξιζε...

αλλα εγω αυτο σκεφτομαι...

αυτη ειναι αληθεια του τωρα..

και μελαγχολω

[Vasoula]

Ζήσε όχι με την ανάμνηση, αλλά με την αλήθεια.

Η μόνη αλήθεια αυτή τη στιγμή είναι η λύπη!

Ποιός λέει ότι δεν άξιζε? Φυσικά και άξιζε...τότε!

Τώρα όμως αξίζει μόνο η λύπη, αυτό είναι το συναίσθημα!

Αξίζει λες? Εσύ θα μου απαντήσεις...


Κάποτε είχα μια σχέση που με έβγαζε από την μιζέρια μου!
΄Οταν σταμάτησε να υπάρχει, έμεινα εγώ με την μιζέρια μου πλάι πλάι...Και είχα θλίψη...
΄Οχι για την σχέση που έχασα, αλλά για την μιζέρια μου!

[Επισκέπτης]

σιγουρα αξιζει...

αλλα δεν ειναι ωραιο συναισθημα... δεν νιωθω ομορφα

[Vasoula]

Δεν είναι ωραίο συναίσθημα, όπως δεν είναι ωραία και η πραγματικότητά σου.

Η εμπιστοσύνη έχει κλονιστεί, η σχέση με τους άλλους ταραγμένη, η σχέση με τον εαυτό ανυπαρκτη, η αγάπη ασφυκτιά...

Η έκφραση όμως είναι αληθινή...Είμαι λυπημένος!

Και μόνος!!

΄Εχασα κάτι σημαντικό, έχασα την εμπιστοσύνη μου, έχασα την σχέση μου, έχασα την αγάπη, για όλα αυτά είμαι λυπημένος...

Και που είναι ο Εαυτός σου Γιάννη? Μήπως γι' αυτό είσαι περισσότερο λυπημένος? Μήπως τον έχασες? Τον ξέχασες? Τον είχες ποτέ? Τον γνωρίζεις άραγε?

Ο Εαυτός σου δεν είναι αυτό που σου έμαθε ο νους...Είναι παραπάνω από σκέψη, και παραπάνω από ένα συναίσθημα...Και κυρίως, παραπάνω από ένα σώμα που απλά κινείται...

[Επισκέπτης]

Και που είναι ο Εαυτός σου Γιάννη? Μήπως γι' αυτό είσαι περισσότερο λυπημένος? Μήπως τον έχασες? Τον ξέχασες? Τον είχες ποτέ? Τον γνωρίζεις άραγε?


ρητορικες ερωτησεις....

αρα αληθειες

δηλαδη παλι εγω φταιω?

[Vasoula]

Γιατί? Πότε έφταιγες πάλι?

:roll: :roll:


Το ρήμα "φταίω" μήπως είναι αυτό που σε κάνει λυπημένο?

για άρχισε να το κλίνεις...

εγώ φταίω
εσύ φταις
αυτός φταίει...

εμείς φταίμε
εσείς φταίτε
αυτοί φταίνε

απ' όπου και να το πιάσεις, πάντα κάποιος φταίει...

Είναι αλήθεια αυτό?

Αυτό το ρήμα είναι σαν τον εισαγγελέα...

Και καλά να εισαι, βρίσκει τρόπο να σε κάνει ένοχο!

Πόσους εισαγγελείς έχεις "χώσει" στην ζωή σου?
Ξέρεις άραγε? :roll:

[Επισκέπτης]

Tι χρώμα έχει η λύπη; Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;

– Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στη αγγαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλέ.
– Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;

– Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.

– Τί χρώμα έχει η χαρά;

– Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.

– Και η μοναξιά;

– Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.

– Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.

– Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του και ακούμπησε στο φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.

– Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;

– …Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.

– Τι χρώμα έχει ο έρωτας;

– Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.

– Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τo αστέρι… Κοίταξε μακριά στο κενό… Και δάκρυσε …

– Πες μου ένα χαρούμενο τραγούδι για την ζωή, είπε το δέντρο στ’ αστέρι του.

– Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα, όταν ανοίγει και μπαίνει κάποιος που αγαπάς.

– Δείξε μου ένα ακριβό στολίδι.

– Τα καράβια και τους Ινδιάνους με τα βέλη και τα πολύχρωμα φτερά, που είναι ζωγραφισμένα στους άσπρους τοίχους μιας καμαρούλας.

– Όμορφη βραδιά απόψε. Aκου, πως τραγουδάει το τριζόνι!

Σε λίγο θα βγεί ο Αυγερινός. Σε λίγο θα ξημερώσει. Κοίτα που ξεχάστηκε μια ξελογιασμένη καρδερίνα. Και ξαγρυπνά. Κοιτάζει το φεγγάρι. Και ονειρεύεται…

– Σε λίγο θα ξημερώσει… Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι. Και ξαγρυπνούν. Κοιτάζουν το φεγγάρι. Κι ονειρεύονται… Ονειρεύονται και ελπίζουν…

Αλκυόνη Παπαδάκη

[Christina]

Οι νεράιδες δεν είναι μόνο γένους θηλυκού.

Μην τον ακούς Δώρα.
Κάτι αγόρια μούρλια σου λέω :lol: :lol: :lol:

Αγόρια νεράιδοι???

Πούντα????? :shock:

[Επισκέπτης]

νατος!!!


ο μπαμπας του ειναι πριγκηπακος και η μαμα του νεραιδουλα

[Christina]

υπέροχες οι νεράιδες είναι.
Ναι.

Αλλά και τα ξωτικά καλά είναι.......

Κλαψ!

Κανένας δεν μιλάει για μας....