ΠΕΙΡΑΖΕΙ??

[Αμαλία]

Ευχαριστώ πολύ τις Ελένες που βάλανε φωτό και μπορώ πια να τις ξεχωρίζω!!!

[Ellaki]

Ευχαριστώ πολύ τις Ελένες που βάλανε φωτό και μπορώ πια να τις ξεχωρίζω!!!

;)

[ΙΩΑΝΝΑ]

Πειράζει που θέλω να βάλω μπουρλότο στον ΟΤΕ που θα με αφήσει 1 μήνα χωρίς τηλ και ίντερνετ..........έλεος πια σε αύτην χώρα

[Αμαλία]

Ενα μήνα;;;;;;
Καθόλου δε πειράζει!

Θα μπορούσες πάντως, για το θέμα του ίντερνετ να συννενοηθείς με κάποιον γείτονα σου ίσως, που έχετε καλές επαφές και να μένει αρκετά δίπλα σου έτσι ώστε να μοιράζεστε το ιντερνετ ασυρμάτως. Αν έχει ασύρματο μόντεμ, και συ το ίδιο, και πιάνεις καλά το σήμα του, μπορείς να του ζητήσεις να σου δώσει τον κωδικό που βάζει για την ασύρματη προστασία και να πληρώνετε το ίντερνετ δια 2. Αν έχεις κάποιον φίλο που να ξέρει απο αυτά ίσως σε βοηθήσει

[ΙΩΑΝΝΑ]

Αμαλία μου ευχαριστώ πολύ για την συμβουλή

μετακομίζω βασικά και θα κάνω αλλαγή διευθύνσης ,ασε που θα ξαναπληρώσω τέλοι σύνδεσης ξανά,και δεν φτάνουν ολα αύτα θα με έχουν και ενα μήνα χώρις τηλ και ίντερνετ.

[AMALIA]

Ιωαννα σε καταλαβαινω απολυτα την εχω περασει αυτην την φαση και ετρεχα σε καφε με ιντερνετ και δεν παλλευοταν

Αλλα παιζει να βρεις κανενα ασυρματο να μπαινεις ;)

[Fotinoula]

ναι Ιωαννα παίζει, και η Δωρα οταν μετακόμισε με ασύρματο την εβγαλε μεχρι να της το συνδεσουν ;)

[Ελενίτσα]

Πειράζει που σήμερα ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ?

[Ελενίτσα]

Και πειράζει που δεν θέλω να πω ένα από τα κοινά ψέματα σε τέτοιες περιπτώσεις? Π.χ. κοιλόπονος, ταραγμένο στογμάχι..., πυρετός, κηδεία κλ? Πειράζει που θέλω απλά να πω "Σήμερα είμαι τόσο άκεφη που δεν θέλω να έρθω..." Μάλλον πειράζει..... Αλλά τί πειράζει περισσότερο? Να μην πάω, να πω ψέματα...... ή αυτούς θα πειράξει περισσότερο να τους πω την αλήθεια (που ούτως ή άλλως θα καταλάβουν σε κάθε περίπτωση)? Μπέρδεμα...

[Vasoula]

Eλενάκι θα στο πω απλά και πρακτικά!

Πειράζει να πεις την αλήθεια γιατί θα χάσεις την εργασία σου...

΄Ομως δεν θα πεις και εντελώς ψέματα! Γιατί η αλήθεια δεν είναι ότι βαριέσαι απλά, αλλά ότι δεν έχεις βρει τους δεσμούς σου με την εργασία σου. Η ψυχική διάθεση είναι κι αυτή "ασθένεια", οπότε δεν θα είσαι "εκτός", αν πεις αντί "πονάει η ψυχή μου", "πονάει το στομάχι μου"

[Ελενίτσα]

[Ελενίτσα]

Βασικά, μήπως θα μπορούσες να μου πεις κάτι παραπάνω για το ''Γιατί η αλήθεια δεν είναι ότι βαριέσαι απλά, αλλά ότι δεν έχεις βρει τους δεσμούς σου με την εργασία σου.'' Για άλλους μπορεί να είναι εμφανές, εγώ το ακούω σαν... ξένη γλώσσα... Τι θα πει ''δεσμοί'' με την δουλειά μου? Στα τέλη Μάη λήγει η σύμβασή μου και ξέρω ότι σταματάω, πως γίνεται να δημιουργήσω δεσμούς (ότι κι αν σημαίνει αυτό)?

[Vasoula]

πως γίνεται να δημιουργήσω δεσμούς (ότι κι αν σημαίνει αυτό)?

δεσμούς με την υπευθυνότητα, εννοώ.

Και με το "υπευθυνότητα" δεν αναφέρομαι στην υπεύθυνη εργασία που προσφέρεις στην εταιρία σου, αλλά με το πόσο έχεις μέσα σου αποδεχτεί μια φυσική σου ανάγκη, με ωριμότητα και όχι με βάρος!

Οι φιλικοί δεσμοί στον εργασιακό χώρο είναι σχεδόν ανύπαρκτοι και γίνονται από την ανάγκη του ανθρώπου να εξοικειώνεται και να συμβιβάζεται με λίγο καλύτερους όρους στον "εξαναγκασμό" που υφίσταται μέσω της εργασίας του. Εξαρτάται, βέβαια, και το βάθος του "εξαναγκασμού" αυτού, γι΄αυτό, πολλές φορές, το περιβάλλον γίνεται εχθρικό από τα ίδια του τα συναισθήματα.

Η εργασία μας δίνει τα μέσα για να επιβιώσουμε, αλλιώς δεν θα μπορούσαμε, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το κοινωνικό μας περιβάλλον.

Αν το δεις σαν ένα εργαλείο, θα το χρησιμοποιείς όσο μπορείς καλύτερα προς όφελός σου και δεν θα επιτρέψεις σ' αυτό το εργαλείο να αποτελέσει μηχανισμό για την ψυχική σου διάθεση και την προσωπική φιλοδοξία.

Λίγοι, θεωρώ, είναι εκείνοι που αγαπάνε βαθιά την εργασία τους, γιατί συνάδει με τις δεξιότητές τους. Συνήθως, για τους περισσότερους, οι δεξιότητες παραμένουν "χόμπυ", γιατί από αυτές δεν μπορείς να κερδίσεις τα προς το ζην.

Ετσι ένας ζωγράφος πχ., θα αναγκαστεί να έχει ένα επάγγελμα για να κερδίζει χρήματα, μέχρι τουλάχιστον να γίνει γνωστός με την δεξιότητά του.
Το ίδιο και ένας τραγουδιστής, ένας ηθοποιός, ένας συγγραφέας!

Το κοινωνικό περιβάλλον του χώρου της εργασίας μας (και εννοώ εδώ το ανθρώπινο δυναμικό) είναι ακριβώς το περιβάλλον που έχουμε και στην οικογένειά μας και στον φιλικό μας κύκλο, απλά μας λείπει η εξοικείωση και γι' αυτό, πολλές φορές, το θεωρούμε "ψυχρό" και "τραγικό"...

Οι άνθρωποι, παντού, είναι οι ίδιοι...Τα συναισθήματα μας επηρεάζουν μεταξύ μας έτσι κι αλλιώς, σε οποιοδήποτε περιβάλλον και γι' αυτό, πολλές φορές, νιώθουμε εγκλωβισμό στον εργασιακό μας χώρο.
Περιμένουμε εκείνη την αποδοχή και την κατανόηση που δεν μπορούμε να λάβουμε στο οικείο μας περιβάλλον, και επίσης δεν μπορούμε να δώσουμε στον εαυτό μας και αυτό τις περισσότερες φορές είναι μη συνειδητό.

Η εργασία είναι απλά μέσον για να ζήσουμε, το περιβάλλον της είναι ο καθρέφτης μας για να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας και η ψυχική μας διάθεση είναι ένας μικρός αντικατοπτρισμός για όσα συναισθήματα δεν έχουμε καταφέρει να εκφράσουμε.

Στα τέλη Μάη λήγει η σύμβασή μου

Αυτό είναι ένα άλλο θέμα...Και είμαι σίγουρη ότι θα βρεις μια νέα εργασία Ελενάκι!

[Ελενίτσα]

Ευχαριστώ, νομίζω κατάλαβα !!!

[Danielli]

Η εργασία είναι απλά μέσον για να ζήσουμε, το περιβάλλον της είναι ο καθρέφτης μας για να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας και η ψυχική μας διάθεση είναι ένας μικρός αντικατοπτρισμός για όσα συναισθήματα δεν έχουμε καταφέρει να εκφράσουμε.

:mrgreen: :mrgreen: :mrgreen: