Και έτσι ήρθαν οι πρωϊνές επιγνώσεις... Διότι τίποτα δεν συμβαίνει χωρίς λόγο... Τόσοι άνθρωποι είμαστε εδώ μέσα, με μια ίδια ανάσα. Τόσο διαφορετικοί και τόσο ίδιοι... σαν σταγόνες που η κάθε μία έχει το δικό της σχήμα και το δικό της όγκο... Ομως όλες πάμε προς την ίδια κατεύθυνση... Και αν τύχει και βρεθούμε στο δρόμο (που εδώ βρεθήκαμε), οι σταγόνες ενώνονται και γίνονται μια, μεγαλύτερη, πιο μεγάλη, πιο φωτεινή... Και έχουμε ενωθεί εδώ μέσα... Και έχουμε γίνει ένα...
Στην αρχή ήταν το γράψιμο τόσο γνώριμο... Επειτα οι αντιλήψεις τόσο γνωστές... Μετά τα πρόσωπα... Σαν να ξαναβρεθήκαμε μαζί με σκοπό σε αυτή την ενσάρκωση...
Σίγουρα ξαναβρεθήκαμε ΟΛΟΙ για να ΕΙΜΑΣΤΕ και να προχωρήσουμε ΜΑΖΙ σε αυτήν την ενσάρκωση, να ΑΠΛΩΣΟΥΜΕ ο ένας στον άλλον το χέρι ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ οτι σ'αυτήν την όμορφη διαδρομή με τα όποια προβλήματα που εμείς οι ίδιοι έχουμε επιλέξει, αυτό που μετράει είναι το ΤΑΞΙΔΙ, αυτό που μετράει είναι ΤΟ ΟΛΟΝ, αυτό που μετράει είναι να αναγνωρίσουμε τον ΕΑΥΤΟ μας και να ΣΥΜΠΟΡΕΥΤΟΥΜΕ ...
ΜΑΖΙ!
Σας αγαπάω ΟΛΟΥΣ!
