ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΓΝΩΣΕΙΣ...και οποιος αντεξει!

[zefira]

Τι έπαθες σφαιρούλα μου ?

[Επισκέπτης]

Η θλίψη είναι και έμφυτη και διδάσκεται έτσι δεν είναι?

Δεν πιστευω οτι ειναι εμφυτη.
Κατα την γνωμη μου ''διδασκεται '' απο τον τροπο που μας μαθαίνουν να σκεφτόμαστε και να βλέπουμε την ζωή απο μικρα παιδιά.
Καποιες φορές , ισως θα μπορουσε να χαρακτηριστεί επίκτητη οταν ειναι αποτελεσμα ορμονικων διαταραχων αλλα ας μην ξεχναμε οτι ολο το ορμονικό σύστημα επηρεάζεται απο τον ψυχισμό μας.

[zefira]

Δεν ξέρω σίγουρα και διδάσκεται αλλά έχει και ανθρώπους που είναι πεσιμιστές από τη φύση τους και τα βλέπουν όλα μαύρα και προκαλούν και τη μαυρίλα γύρω τους ή μεταφράζουν ότι τους συμβαίνει με θλίψη και ότι όλα τα άσχημα σε εκείνους συμβαίνουν.

[Vasoula]

Κανένα συναίσθημα δεν είναι έμφυτο!

Εμφυτες είναι οι τάσεις της προσωπικότητας και όχι το συναίσθημα που αναπτύσσεται από τα βιώματα...

Αν εννοείς ένα καρμικό συναίσθημα, αυτό δεν αναδύεται στην προσωικότητα αυτόματα...Ακολουθείται μια διαδρομή για να αναδυθεί...Το μικρό παιδί δεν έρχεται ούτε καταθλιπτικό, ούτε καν θλιμμένο...Γίνεται στην πορεία...

Ο πεσιμισμός είναι τάση της προσωπικότητας, που με σωστή εκπαίδευση ισορροπεί...Αλλά που να την βρεις στους ανθρώπους-γονείς την σωστή εκπαίδευση? Αυτό είναι ένα καλό ερώτημα...

[Maraki]

Ζεφειρούλα μου μπλοκάρισμα είναι και αυτό όπως και όλες οι ασθένειες του φυσικού σώματος, πόσο μάλιστα αυτή που είναι και ψυχική νόσος.

Μπορεί κάποιος να κουβαλάει τη θλίψη ή μανιοκατάθλιψη ή οποιοδήποτε άλλο μπλοκάρισμα από προηγούμενες ζωές, που όμως να’ το πάλι έρχεται και στην τωρινή του για να του πει «Εδώ είμαι..δούλεψέ με. Σου χτυπάω και πάλι το καμπανάκι».

Τι σημαίνει «πεσιμιστές από τη φύση τους»? Ποια είναι η φύση μας?? Να γεννηθούμε με κατάθλιψη ή νεύρα ή οτιδήποτε άλλο? Για ποιο λόγο άραγε??

Τι δουλειά προσπαθούμε να κάνουμε στο τώρα? Τι μαθαίνουμε τόσο καιρό εδώ??

Ετσι πιστεύω...

[ksan8oula]

Δεν είμαστε ένα συναίσθημα που ζητάει κατανόηση από τους άλλους...Είμαστε ένα ον που θέλει να εκφραστεί ολοκληρωμένα...
Κι αυτή η πράξη της ζωής χρειάζεται να κατανοηθεί με την δική μας συνείδησή και όχι των άλλων...
Να μείνει σταθερά μέσα μας σαν δικό μας "επίτευγμα", σαν δική μας "νίκη", που δεν περιμένει να αναγνωριστεί μέσα από την αποδοχή των άλλων...

Από ολα τα κείμενα της Βάσως πάντα κρατάω αυτό που θεωρω πιο συμαντικο για μενα...και το μεταφερω σε ιδικο τετραδιο.

Αυτη τη στιγμη τα διαβαζω ολα οσα εχω σημειωσει και ανατριχιαζω.
Αν τα κειμενα αυτης της γυναικας δεν ειναι απλα σκεψεις της αλλα τροπος ζωης της τοτε χαμηλωνω τα ματια με σεβασμο απεναντι της και ακολουθω το δικο της ,δικο μου μονοπατι.
Μη πεις τιποτα Βασω....μη πεις τιποτα κουκλα μου

[Επισκέπτης]

Ξανθούλα ειναι ολη μια αγκαλίτσα τεράστια.....και μαζί ενα μιου μιου γατουλι πανεμορφο....

[Επισκέπτης]

Κατι που δροσίζει την ψυχή και κανει τον Θεό να χαμογελάει...
απο την Βάσω



Η ζωή είναι απλή!
Δεν χρειάζεται φωνές και μεγαλόπνοες πράξεις για να δηλώσει την παρουσία της.

Εκδηλώνεται όμορφα και αγνά μέσα σε κάθε ανάσα, μέσα σε κάθε μόριο ύλης που στροβιλίζεται στον αέρα και αποκαλύπτεται…

Αν ανεβούμε σε μια κούνια μέσα σε ένα δάσος και κοιτάμε τον ήλιο, εκείνος θα ακολουθεί την κίνηση μας και θα φανερώνεται ή θα κρύβεται πίσω από ένα δέντρο, (ένα φυσικό εμπόδιο) ανάλογα με την δική μας κίνηση…
Στην ουσία, δεν αλλάζει εκείνος θέση, αλλά εμείς!

Ο ήλιος είναι ζωή…
Και εμείς, πάνω στην κούνια μας, νομίζουμε ότι τον χάνουμε κάθε φορά που η ταλάντωση σαν φυσικός νόμος μας υποχρεώνει να βρισκόμαστε στην σκιά του…

Εμείς όμως είμαστε αυτοί που κάνουμε τον φυσικό νόμο να ισχύει…
Εμείς δίνουμε ώθηση στην κούνια…Αυτή από μόνη της θα έμενε ακίνητη…

Είμαστε η δόνηση και η κούνια το ελατήριο…
Και όσο τα φυσικά μας μάτια δεν βλέπουν τον ήλιο, φοβόμαστε την ταλάντωση…
Μέχρι που στο τέλος φοβόμαστε το αντικείμενο…δηλαδή την κούνια!

Για σκεφτείτε…Εμείς κάνουμε τους φυσικούς νόμους να ισχύουν! Χωρίς εμάς κανένας νόμος δεν θα ίσχυε, ούτε εδώ στην γη, μα ούτε σε όλο το σύμπαν!

Αν κινηθούμε γρηγορότερα θα πάμε και ψηλότερα, τότε το φυσικό εμπόδιο δεν θα μας εμποδίζει να βλέπουμε τον ήλιο, γιατί θα υψωθούμε πάνω από αυτό!

΄Ετσι, ενώ θα υπάρχει σαν φυσικό εμπόδιο, εμείς θα μπορούμε μέσω της ταλάντωσης να το υπερβούμε…

Αυτή είναι η μία εκδοχή…Η άλλη είναι να κινούμεθα στην δική μας συμβατή ταχύτητα, εστιασμένοι στον ήλιο…΄Ετσι είτε κρύβεται, είτε φανερώνεται, εμείς θα αντιλαμβανόμαστε ότι είναι εκεί…

Ο ήλιος είναι ζωή…
Και εμείς δεν έχουμε παρά να τον απολαύσουμε με ευγνωμοσύνη, κινούμενοι ο καθένας στην δική του ταλάντωση…με συνείδηση ότι κανείς δεν μπορεί να τον πάρει από το οπτικό μας πεδίο, ακόμα και όταν η γη φτάσει σ’ εκείνη την περιστροφή της που για εμάς είναι νύχτα!!!!!!

[ELLI]

Κατι που δροσίζει την ψυχή και κανει τον Θεό να χαμογελάει...
απο την Βάσω


Η ζωή είναι απλή!
Δεν χρειάζεται φωνές και μεγαλόπνοες πράξεις για να δηλώσει την παρουσία της.
Εκδηλώνεται όμορφα και αγνά μέσα σε κάθε ανάσα, μέσα σε κάθε μόριο ύλης που στροβιλίζεται στον αέρα και αποκαλύπτεται…
Ο ήλιος είναι ζωή…
Και εμείς δεν έχουμε παρά να τον απολαύσουμε με ευγνωμοσύνη, κινούμενοι ο καθένας στην δική του ταλάντωση…με συνείδηση ότι κανείς δεν μπορεί να τον πάρει από το οπτικό μας πεδίο, ακόμα και όταν η γη φτάσει σ’ εκείνη την περιστροφή της που για εμάς είναι νύχτα!!!!!!

Πόσο λαχταρώ την ώρα που θα ζω μόνο έτσι...

Βάσω,χίλια ευχαριστώ

[ELLI]

Ούπς

Ευχαριστώ κι εσένα αετούλι για όλα αυτά τα υπέροχα που ξεθάβεις

[Επισκέπτης]

Μπράβο βρε Αετούλι .....καταπληκτικό το κείμενο της Βάσως .....θα ήταν κρίμα να μην το διαβάσουν όλοι....μπράβο που τα μεταφέρεις εδώ

[Επισκέπτης]

Αρσενική και θηλυκή ενεργεια απο την
Βάσω




Μέσα στην ελληνική οικογένεια το αρσενικό έχει ιδιαίτερη θέση, ιδιαίτερη συμπεριφορά, ιδιαίτερη αποδοχή…

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι δεισιδαιμονίες στην εκπαίδευση των παιδιών τα ξεχωρίζουν σε «παιδί και κορίτσι»…

Μπορεί να ακούγεται αστείο, αν σήμερα επεξεργαστούμε αυτήν την φράση με την λογική μας, το υποσυνείδητο όμως δεν έχει λογική…
Καταγράφει τα συναισθήματα και τις εικόνες που τα δημιουργούν και τα κινεί με μια λεπτοφυέστερη δόνηση, που δεν μας είναι αισθητή…παρ’ όλα αυτά επηρεάζουν την συνείδησή μας από ένα αόρατο πεδίο, το συναισθηματικό.

΄Ηδη ξεκινάμε την ζωή μας με έναν σημαντικό διαχωρισμό του φύλου μας, που περιβάλλει τις ανθρώπινες αδυναμίες και εξαρτήσεις, οι οποίες είναι κοινές μεν σε όλους τους ανθρώπους, αλλά το νοητικό πεδίο τις διαφοροποιεί γιατί αυτό το μήνυμα παίρνει από το συναίσθημα…
Αποκρυσταλλώνονται λοιπόν οι σκέψεις σε έναν τομέα του νοητικού πεδίου και δεν μπορούν να έχουν ομαλή ροή στο φυσικό…

Οι πεποιθήσεις, όταν αποκρυσταλλώνονται γίνονται στο φυσικό προκαταλήψεις και έτσι σιγά σιγά «χτίζεται» ο χαρακτήρας του παιδιού και δημιουργούνται οι απόψεις του για την ζωή του, μέσα από μία περιορισμένη νοητική «ζώνη»…

Μπλοκάρισμα έχουν και τα δύο φύλα, ας μην γελιόμαστε…
Ο διαχωρισμός τους, φυσιολογικά, στα πιο πάνω πεδία δεν θα υφίστατο, αν αυτόν τον διαχωρισμό δεν τον έκανε η εκπαιδευτική διαδικασία των οικογενειακών, θρησκευτικών και κοινωνικών προτύπων, μια αποκρυσταλλωμένη οπτική που επηρεάζει σημαντικά τον συναισθηματικό και νοητικό κόσμο του παιδιού και αργότερα του ενήλικα…

Η Εύα ήταν η πονηρή και ανήθικη γυναίκα, που εκμεταλλεύθηκε την αδυναμία του Αδάμ για να τον παρασύρει…

Ακόμα και αν το παραπάνω είναι μια βλακεία για την λογική μας, οι άνθρωποι φαίνονται να έχουν προσαρμοστεί νοητικά στους προσδιορισμούς της και την αναπαραγωγή τους στην καθημερινότητά τους, μέσα από τον συναισθηματικό τους κόσμο που δεν μπορεί να εκφραστεί, παρά μόνο μέσα από τις απαγορεύσεις.

΄Ετσι η μία πλευρά των ανθρώπων, αυτή της θηλυκής ενέργειας, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η δεκτικότητα να λαμβάνουν την ζωή ομαλά, μέσα από όλες τους τις πνευματικές, νοητικές και συναισθηματικές αισθήσεις, βιάζεται και εκδηλώνουν στο φυσικό την δραστήρια, ενεργητική και δοτική τους πλευρά, που χαρακτηρίζεται σαν αρσενική ενέργεια…χάνοντας έτσι την ισορροπία και την αρμονία που εκφράζεται μέσα από την συνένωση των πλευρών της ατομικότητάς τους…

Η αρσενική ενέργεια, παρ’ όλο που στο φυσικό πεδίο χαρακτηρίζεται σαν δράση, είναι η πλέον ακίνητη στο συμπαντικό νου, έτσι η φυσική της εκδήλωση είναι η απάθεια…
Η θηλυκή ενέργεια είναι η δημιουργική αρχή του πάθους…Γιατί μέσα από το πάθος εκδηλώνεται η ζωή και συνεχίζει να υπάρχει και να εξελίσσεται…

΄Ισως έτσι είναι πιο εύκολο να κατανοήσετε, γιατί η ζωή των ανθρώπων χαρακτηρίζεται από μια έντονη «απάθεια», μια μηχανική κίνηση που δεν προέρχεται από πάθος για την ζωή, αλλά από μια απαθή οπτική που φθείρει τον ανθρώπινο οργανισμό μέσα από την «ακινησία» του…

Αυτή η ακινησία είναι η αποκρυστάλλωση της θεώρησης της ζωής, που από μόνη της είναι μια προκατάληψη υπέρ του μοιραίου, που φέρνει τελικά και την μεγαλύτερη δυσαρμονία και καταλήγει σε ασθένεια και σε φθορά…

Η διαδρομή μας χρειάζεται το πάθος και την κίνηση, μέσα από την δεκτικότητα και την διαχείριση της ενέργειας που επαναφέρει την ομαλή ροή στους νοητικούς μας «κάλους»…

Η «χαρτογράφηση» του ανθρώπινου όντος σαν ολοκληρωμένη ύπαρξη, έχει σημασία, όχι σαν μυστικιστική γνώση, αλλά σαν μυστικιστική πράξη ολοκλήρωσης…Και στην πράξη έχει μεγάλη σημασία η προσέγγιση της αυθεντικότητας της ύπαρξης μας, που επωάζεται μέσα στο πνευματικό μας πεδίο!

[Madraoulas]

ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΕΙΜΕΝΟ!!!
και μενω σε αυτο...

΄Ισως έτσι είναι πιο εύκολο να κατανοήσετε, γιατί η ζωή των ανθρώπων χαρακτηρίζεται από μια έντονη «απάθεια», μια μηχανική κίνηση που δεν προέρχεται από πάθος για την ζωή, αλλά από μια απαθή οπτική που φθείρει τον ανθρώπινο οργανισμό μέσα από την «ακινησία» του…

..μιας και αυτο τον καιρο διαβαζω ''Η δολοφονια του Χριστου''..και ταιριαζει γαντι
Ευχαριστω Βασω και αετουλι

[Επισκέπτης]

Πρώτα θα ηθελα να διορθώσω την παραθεση ....μια και την παραπανω παραγραφο την εγραψε η Βάσω ενω εγω απλως την μετέφερα απο την κλειστή ενότητα του φόρουμ ..
Μετα θα ηθελα να πω οτι διαβάζοντας μαζί με τον γιο μου ξανα το μαθημα της φυσικής το εχω λατρέψει μια και τωρα το βλέπω με αλλο μάτι......
Σύμφωνα με την φυσική το σύμπαν ελέγχεται απο δυο ενεργειες απο τις οποίες προέρχονται ολες οι υπολοιπες και αυτες δεν μεταβάλονται.
Η δυναμική και η κινητική ενεργεια.
Το Ον ηταν παντα εκει και οταν θελησε δημιουργήθηκε ο κόσμος.
Πρωτα ηταν ο νους ..αυτος μοιραζεται... θετικά πολωμένος ως πνευματική ενεργεια [ δυναμική] και αρνητικά πολωμενος ως ψυχική [ κινητική].
Νομίζω οτι η ελλειψη κατανόησης απο εμας τους ανθρωπους παραβίασε τον κανόνα και αυτο ειναι που εφερε και την δυσαρμονία στη ζωή μας. Οπως ειπε σοφά η Βάσω , εκδηλώνουμε την μια πλευρά μας ενω υπολοιπόμαστε ως προς την αλλη και αυτο εγινε κατα την αποψη μου επειδή αγνοήσαμε την φύση μας καταπιεσμενοι απο τα κοινωνικά και πολιτιστικά προτυπα.

Τα αγοράκια απο μικρά κρύβουν οποιαδήποτε τρυφερή και ηρεμη εκφανση τους και τα κοριτσάκια συναγωνίζονται ποιο θα ειναι η ''Ζινα''.
Ειχαμε μια συγκέντρωση σπιτι με μερικά παιδια απο το σχολειο του μικρού...το πρωτο που μου ζητησε να αλλαξουμε ηταν να αφαιρέσουμε τα κουκλιά απο το δωματιο του....<< μεγάλωσα τωρα >> ειπε ....και σκεφτηκα << απο τωρα να παρει....θέλουν να ξεχάσουν οτι ομορφο ειχαν μαζί τους οταν ''ηρθαν'' >>

[Επισκέπτης]

Αποδοχή
Βάσω εγραψε





Είναι συνηθισμένο φαινόμενο να γνωρίζει κανείς το μπλοκάρισμα, αλλά να μην μπορεί να το δει κατάματα...
Η δυσειδαιμονία της ανθρώπινης ζωής, στο μεγαλείο της! Που μέσα από την αποκρυστάλλωση, εμφανίζεται σαν ιδιοτροπία...

Ο διαχωρισμός που λειτουργεί από το αστρικό σώμα μας, βασίζεται στην συναισθηματική επιθυμία, που οι άνθρωποι με την λογική τους αναγνωρίζουν σαν εαυτό. Η μονοσήμαντη οπτική του συναισθήματος διαφοροποιεί και εξατομικεύει την συνείδηση, για να έχει την δυναμική να αναπτυχθεί προς το νοητικό της σώμα και να λειτουργήσει με ευφυΐα…

Η συναισθηματική ωριμότητα αναγνωρίζει και αποδέχεται όλα τα συναισθήματα, μέσα από την αναζήτηση των αξιών μας. Είναι η δικιές μας αξίες ή είναι αξίες που δεχθήκαμε κατά την εκπαίδευσή μας σαν παιδιά και απλά τις αναμασάμε, χωρίς να αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας μέσα σ’ αυτές?

Η νοητική ανάπτυξη μας βοηθά να ξεχωρίσουμε την αντίληψη από την πεποίθηση, με συναίσθηση των ποιοτήτων που ανήκουν στην ατομική επιθυμία.

΄Εχουμε μάθει να δεχόμαστε την συναισθηματική μας ζωή, καθώς και την νοητική μας ζωή, με ξεχωριστά κριτήρια, που βασίζονται στις πεποιθήσεις των εκπαιδευτών μας.
Στον δρόμο της γνώσης του Εαυτού μας, η διαδικασία είναι να αναγνωρίσουμε την εκπαίδευση, και να την παραλληλίσουμε με τα βιώματα από την εμπειρία μας.
Να αντιληφθούμε αν μέρος αυτής της εκπαίδευσης μας δυσκόλεψε, γιατί απλά δεν ήταν δική μας γνώση, αλλά μας κάλυψε με την νοητική δυναμική του φόβου.

Κάποια στιγμή ματαιωθήκαμε σαν παιδιά και αυτό διατηρεί τα συναισθήματα θυμού και απόρριψης, που αν τα αφήσουμε μέσα μας σαν απορριπτέα, απαξιώνουν τον εαυτό μας από ένα βαθύτερο, άγνωστο επίπεδο και εμποδίζουν την ανάπτυξή μας και νοητικά και συναισθηματικά, αφού ένα μέρος του Εαυτού μας δεν μπορεί να αναγνωριστεί…

Το να απωθούμε το ίδιο το μπλοκάρισμα, χωρίς το θάρρος να το επεξεργαστούμε, αφήνει απωθημένα συναισθήματα θυμού απέναντι στους γονείς μας και μας αναγκάζει να τους αντιμετωπίζουμε με μια παιδική συμπεριφορά αντίδρασης, που μεταθέτεται και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις…

Υπάρχουν καίρια ερωτήματα για τον Εαυτό μας. Ερωτήματα που θα απαντηθούν μέσα από την ίδια την αναζήτησή μας, μέσα από την δυναμική του Πνευματικού Εαυτού μας, μέσα από την αυθεντική προσέγγιση της ευαισθησίας μας.

Και αυτό κάνει τον δρόμο μας αλήθεια…Κάνει την ζωή μας εδώ σαν ένα συνεχές παιχνίδι γνώσεων και εξέλιξης, που δεν οφείλεται σε τυχαία γεγονότα, αλλά σε μια αλληλουχία επιθυμίας και εκδήλωσης.

Μέσα σ’ αυτόν τον δρόμο, ανακαλύπτουμε διαφορές σε συμπεριφορές και βιώματα, μα ανακαλύπτουμε και τις ομοιότητες στα συναισθηματικά μας μπλοκαρίσματα, που σαν ανθρωπότητα καλούμαστε να συγχωρέσουμε συνολικά…

Ο δρόμος της εξατομίκευσης μετατρέπεται σε δρόμο της « συνολικότητας», όταν κατανοήσουμε πια ότι η ατομικότητα έχει την αρμονία ενός συνολικού όντος που περιλαμβάνει ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΙΜΑΣΤΕ….

Αυτό το πνευματικό βίωμα της αφύπνισης, μας κάνει να αναγνωρίζουμε τα μέρη του Εαυτού μας, που «διαμελίστηκαν» μέσα στην απλή λογική της επιθυμίας μας, σαν κομμάτια ενός παζλ που βρέθηκαν στην σωστή θέση και άλλαξαν την οπτική μας για την «εικόνα»…

Με την γέννησή μας, αυτή η «εικόνα» μας δόθηκε σε κομματάκια και οι εκπαίδευσή μας βοήθησε στην αρχική αντίληψη ενός σώματος που έχει δομή και λειτουργικότητα. Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι αρχίζουν να πειραματίζονται με τα υπόλοιπα κομμάτια του παζλ, που δυστυχώς μπλέκονται με κομμάτια από το παζλ των άλλων, έτσι ώστε δεν μπορούν να έχουν αντίληψη για την ολοκληρωμένη ατομική τους εικόνα.

Ο δρόμος που επιλέγουμε είναι η δυναμική της σωστής αντίληψης για τα δικά μας κομμάτια, έτσι ώστε να «επιστρέψουμε» στους άλλους, αυτά που τους ανήκουν ή να τα «οικειοποιηθούμε»…Ο δρόμος του αληθινού μας Εαυτού ή ο δρόμος του κοινωνικού μας Εαυτού… η επιλογή μας έχει αξία για την ολοκλήρωσή μας, γιατί μας αναπτύσσει μέσα από τις ποιότητες της ανθρώπινης πορείας μας…