Η εσωτερική γνώση σαν τροχοπέδη της ανάπτυξης του ανθρώπου
Υπάρχουν πάρα πολλά συστήματα, βοηθήματα στον δρόμο μας προς την αλήθεια...
Πιο παλιά η γνώση μεταδιδόταν μόνο σε ορισμένους εκλεκτούς και ήταν επτασφράγιστο μυστικό... Οι δάσκαλοι δεν έδιναν την γνώση στο κοινό, αλλά στους μαθητές τους μόνο, τους οποίους όρκιζαν για την μυστικότητα...΄Ετσι δημιουργήθηκαν τα "μυστήρια" κάθε λαού και κάθε παράδοσης, που είχαν τόσο εκπαιδευτικό ρόλο, όσο και μυητικό.
Μέσα από αυτά τα "μυστήρια" ξετυλίχτηκαν τα σημερινά συστήματα που δημιουργούν αφυπνιστική διαδικασία στους ανθρώπους και δίνονται σαν "μοχλός" πνευματικής ανέλιξης και εσωτερικής ολοκλήρωσης.
Η δική μας εποχή είναι η εποχή της "ταχύτητας"...Η ανάγκη των ανθρώπων να αναζητήσουν τον θεό, έγινε πιο επιτακτική, η επιστημονική εξέλιξη της ανθρωπότητας, διευκόλυνε μεν την ζωή τους πρακτικά, αλλά άφησε ένα τεράστιο εσωτερικό κενό που δεν μπορεί πια να "καλύψει" κανένα θρησκευτικό σύστημα...
΄Οταν γκρεμίζεται ο ναός της πνευματικότητας, οι άνθρωποι, ορμώμενοι από την ίδια τους την φύση, θα αναζητήσουν το στήριγμα για να εγκαθιδρύσουν μέσα τους την πίστη και την εμπιστοσύνη...Αλλιώς η επιβίωση στον φυσικό κόσμο, όσο και αυτός να φαίνεται τέλειος, είναι επισφαλής
Σχεδόν σε όλους τους ανθρώπους λείπει ο πνευματικός σκοπός της φυσικής ζωής.
Το παραμύθι του Παράδεισου και της Κόλασης, μπορεί να έθρεψε γενιές και γενιές, αλλά σήμερα είναι η εποχή που ο φυσικός άνθρωπος δεν μπορεί πια να στηρίξει την πνευματικότητά του σε παραμύθια
΄Ερχεται η ίδια η ζωή του και το διαψεύδει
Χρειάζεται πιο ουσιαστικά «κλειδιά» για να αναπτυχθεί μέχρι την Πηγή του και να αναλάβει με ευθύνη την απόφασή του να υπάρξει και στον φυσικό κόσμο, εκδηλώνοντας με συνέπεια και το ανεκδήλωτο μέρος του θεού
Ο βιασμός κάθε φυσικού πόρου, δεν γίνεται στην γη, αλλά στα ίδια τα κύτταρα των ανθρώπων που δεν μπόρεσαν ποτέ να αποδώσουν την αξία του σώματος και τον σκοπό στην δημιουργία της υλικής τους μορφής και έμειναν σε σύγχυση μεταξύ της ύλης και του πνεύματος
Το κάθε σύστημα που έχει αναπτυχθεί αυτήν την εποχή στην γη, έχει σαν σκοπό, να δημιουργήσει τις πνευματικές δίνες στον εσωτερικό άνθρωπο και να του δώσει την δυνατότητα να βιώσει φυσικά και με αγάπη την ίδια του την δημιουργία
Ο στόχος τους είναι να θεραπεύσουν την άγνοια των ανθρώπων για τα λεπτοφυέστερα πεδία τους και να τους ελευθερώσουν από την ίδια τους την ψευδαίσθηση για αυτό που έχτισαν έξω από τον εαυτό τους, σαν σημαντικό!
Μέσα στην βιασύνη τους οι άνθρωποι, ενόσω η θρησκεία καταρρέει, μετέφεραν τον ίδιο μύθο που «άνθιζε» για αιώνες στα κύτταρα τους σε κάποιο άλλο σύστημα και προσπάθησαν μέσα από αυτό να μεταφέρουν την πνευματικότητα που δεν έβρισκαν πια στην θρησκεία τους
΄Ενας άλλος «μύθος» αντικατέστησε τον παλιό, μόνο που αυτός ο μύθος, αυτήν την φορά, βασίστηκε και στην εσωτερική γνώση και έτσι έγινε πιο δημιουργικός, από την στείρα γνώση που τους έδινε μέχρι τώρα σαν τροφή το σύστημα της θρησκείας τους.
Ας πάρουμε το ρέικι
Η πνευματική ενέργεια έχασε την δυναμική της να υποστηρίξει τον άνθρωπο στην γνώση του Εαυτού του, γιατί οι άνθρωποι δεν ανέπτυξαν μέσα τους την δομή που θα στήριζε την ενέργεια και τον δρόμο της αλήθειας. Η εύκολη «χρήση» έγινε μπούμερανγκ στις ίδιες τους τις εσωτερικές ανάγκες, τις οποίες αγνόησαν εξακολουθητικά
Η απλή εφαρμογή της αφύπνισης, μέσα από την μυητική διαδικασία, έγινε η υποδομή για να απλουστευτεί η πνευματική ανάπτυξη, που όμως πρακτικά δεν μπορούσε να βρει διέξοδο στην ίδια την ζωή
Και τότε ήρθαν οι άγγελοι
Για να βιώσουν οι άνθρωποι την ασφάλεια, χρειαζόντουσαν διαμεσολαβητές, όπως είχαν συνηθίσει
.Τον ρόλο του ιερέα, που μπορούσε μέσα από την εξομολόγηση τάχα να τους πάρει το βάρος της ψυχής τους και να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους, πήραν οι άγγελοι που μπορούσαν να επέμβουν στην βαθύτερη «αμαρτία» τους, που στην νέα εποχή είναι το κάρμα, και να ελαφρύνουν το φορτίο του αστρικού
Αγνόησαν έτσι την κύρια συμμετοχή των συμπαντικών νόμων της αιτίας και του αποτελέσματος στην εκδήλωσή τους που αποτελεί έναν εξελικτικό δρόμο της ψυχής
Χωρίστηκαν οι λεπτοφυέστεροι κόσμοι, μέσα από τις σκέψεις των ανθρώπων που βίωναν τον διπολισμό, σε καλούς και κακούς κόσμους, που απλά διαιώνιζαν την ψευδαίσθηση της ύλης, ότι όλα διαχωρίζονται σε αρνητικό και θετικό
΄Ετσι, άγγιξαν τα πνευματικά πεδία με φόβο, βάζοντας ασπίδες τους «καλούς αγγέλους», για να τους υποστηρίξουν έναντι των «κακών» και αγνόησαν ότι το «κακό» ήταν η ίδια τους η άγνοια, που φόρτιζε συγκινησιακά τον φόβο από το αστρικό πεδίο
Γνωρίζοντας αόριστα τον ρόλο του αστρικού τους πεδίου, αντί να το προσεγγίσουν με σεβασμό και συνέπεια, θέλησαν να το παρακάμψουν, θεωρώντας ότι δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν. Τα συναισθήματα όμως ζητούσαν επιτακτικά ελευθέρωση, για να βιωθεί ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ μέσα από την ανάπτυξή του και όχι από τον φόβο του
Η γνώση που τόσο απλόχερα δίνεται σ αυτήν την εποχή της «ταχύτητας», έγινε θηλιά στον λαιμό των αδαών και μετατόπισε ύπουλα την πίστη στον εξωτερικό θεό, σε ένα σύστημα που προέρχεται πάλι από έναν εξωτερικό θεό, κάνοντας τους ανθρώπους να δικαιολογούν την απέχθειά τους για την υλική τους μορφή και εκδήλωση
Η κύρια αιτία των δεινών είναι η εσωτερική «βαρεμάρα» του ανθρώπου
Η χωρίς νόημα ζωή του, που θέλει μόχθο κόπο και εργασία για να βιωθεί
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να εργαστούν, θεωρώντας την εργασία έναν τομέα εξωτερικό, που ενώ τους είναι απαραίτητος για την επιβίωση, δεν τον διανύουν με χαρά
Και όπως μέσα, έτσι και έξω
Η εσωτερική εργασία έχει κόπο και μόχθο και είναι πολύ πιο εύκολο να κερδίζεται, παρά να κατακτιέται
