Vasoula έγραψε: ↑11 Ιούλ 2008 11:42 am
Το άφημα είναι η συναίσθηση των επιπέδων μας και το πώς αυτά φωτίζονται από το πνεύμα μας, ώστε να γνωρίζουμε τι νιώθουμε.
Η συνείδηση δεν παραμένει στατικά στο εμπόδιο. Το επεξεργάζεται με συνέπεια εκμεταλλευόμενη και τα τρία επίπεδά της, και αυτό την διευρύνει ολοένα και περισσότερο και την κάνει να πηγαίνει σε βάθος
εκεί που βρίσκεται η ψυχή μας, και αρχίζει να «γκρεμίζει» τοίχους για να την νιώσει
Η ψυχή γνωρίζει πώς να ΖΗΣΕΙ. Πώς να σκέφτεται, πώς να αισθάνεται, πώς να ενώνεται με την αρχική της ουσία, το πνεύμα της! Θυμάται το σχέδιο του θεού
θυμάται τον σκοπό της, τον πόνο που είχε εισπράξει με την απομόνωσή της και τι σημαίνει δυαδισμός!
Εχει την γνώση για το δίπολο που ήρθε να μετουσιώσει σε ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ
Η συνείδηση δεν είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, αλλά ο συνεργάτης της στην εξερεύνηση του υλικού πεδίου, γιατί χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσε να επιβιώσει
Αυτή η γνώση μεταβιβάζεται και στην συνείδηση που αφήνεται στο ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ!!! Εγώ ειμαι το αμάξι και εσύ ο οδηγός
ΜΑΖΙ αποτελούμε το ΟΧΗΜΑ του πνεύματος. Mαζί ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ, και ΤΟ ΦΩΣ μας, δεν χρειάζεται χειρισμό, εξάρτηση, έλεγχο, γιατί δεν φοβάται να ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ
΄Ισως έφτασα στο τέλος! Μα δεν είναι τέλος, παρά μόνο η αρχή
Η αρχή της ζωής που δεν έχει όρια γιατί δεν φοβάται
Η αρχή ενός ενσυνείδητου όντος, που λέγεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Η αρχή ενός φωτεινού όντος, που απλά ΕΙΝΑΙ
Και το υλικό πεδίο, είναι ένα μέρος της εκδήλωσης, μέσα στην διάνοια του θεού, μέσα σ έναν διπολικό κόσμο, που δεν αποτελεί πια εμπόδιο, αλλά μετουσίωση του «κακού» στην καρδιά του θεού
.