ΓΑΜΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ

[Θοδωράκος]

Μανούλη

Μέχρι το 2012 έμενα δύο βήματα πιο πάνω από την Βασούλα. Κι όμως! Σε κάποια φάση και το forum το είχα εγκαταλείψει, και τις συναντήσεις, και όλα! Και ένιωθα τόσο, μα τόσο μόνος!!

Όπως είπε και η Βασούλα:

την μοναξιά την φέρνει η κουρτίνα της Ψυχής

Ευτυχώς που δεν είσαι καρκινάκι και έτσι ξέρεις να σταματήσεις...

Όπως βλέπεις, το αφήνω να πέσει κάτω...

[Vasoula]

[Vasoula]

όμως το ξέρεις Θοδωράκο μου ότι έχω δίκιο....α, να τα λέμε αυτά

[Ταρούλα]

Μάνο μου αγκαλίτσες

την μοναξιά την φέρνει η κουρτίνα της Ψυχής

Βασούλα μου

[Ιωαννάκι]

Μάνο μου, γλυκούλι μου

[Θοδωράκος]

όμως το ξέρεις Θοδωράκο μου ότι έχω δίκιο....α, να τα λέμε αυτά

Έλαααα σταμάταααα

[Giotoula]

Μανούλη... όπως τα λέει η Βασούλα αγκαλίτσα

[nondas]

Μάνο μου

[Δεκατριούλης]

Μάνο μου τώρα έγω που είμαι λίγο πρακτικός τύπος να ρωτήσω, αφου σε απασχολεί τόσο πολύ που δεν έχεις βαθούς στο ρεικι, γιατί δεν σκέφτεσαι μηπως πάρεις καποιον/ους στην Αυστραλία; Και μέτα με το κάλο όταν γυρίσεις τους ξαναπαίρνεις εδώ αν το θες , δεν είναι πρόβλημα αυτό. Ακου την καρδιά σου βεβαια, εγω απλά μια πρόταση κάνω.

[eirini]

Βασουλα, Μανούλη

Θοδωράκο

[eirini]

όχι καργιολάκι!!!!! Δε θα σου περάσει!!! Συνέχισε να διαβάζεις και να περπατάς...

[Fotinoula]

γλυκειέ μου Μάνο

όταν μετακόμισα στην Θεσσαλονίκη από Αθήνα,
να είσαι σίγουρος ότι έφερα μαζί μου και τους γονείς μου
και φυσικά τους συνάντησα μπροστά μου πολλές φορές
και όλο το βλέμμα μου ήταν στην Αθήνα, όλο με το ένα χέρι στην βαλίτσα
μου πήρε καιρό και ίσως να πω την αλήθεια τώρα τελευταία ένοιωσα στην πόλη αυτή "οικεία"
να ανοιχτώ στην Φιλία, να νοιώθω ότι Είμαι εδώ! και να ανοίξω
δεν μπορείς να έχει τα πόδια σου σε δυο μέρη για να νοιώθεις συνειδητά μαζί με τον Εαυτό σου

όσο για αυτό που σου λέει η Βασούλα για το Αγάπη Σοφία και όταν θα έρθει η ώρα,
είναι τόσο Αλήθεια! όταν έρθει η ώρα ο Εαυτός σου ανοίγει τους δρόμους και είμαι σίγουρη ότι θα τους "ακούσεις" με όλη την προετοιμασία που κάνεις με τόση πειθαρχεία

σε φιλώ πολύ γλυκά, αγκαλίτσα

[ARTYADIS]

Αυτούς που άφησες εδώ, θα τους βρεις όταν γυρίσεις...
Αυτούς που κουβάλησες μαζί σου όμως θα τους βρίσκεις όπου και να πας...

Και ξέρεις, έχουμε και δικαίωμα στην γκρίνια ε?
Ευτυχώς που δεν είσαι καρκινάκι και έτσι ξέρεις να σταματήσεις...

[Annoula]

Έχεις παρέες, βγαίνεις έξω και τελικά είσαι πιο μόνος και από τον μόνο...

Δεν την φέρνει την μοναξιά η απόσταση, την μοναξιά την φέρνει η κουρτίνα της Ψυχής, καρδούλα...Μην γελιέσαι...
Να τα λέμε αυτά...

Μάνο μου αυτό είναι αλήθεια βιωμένη από εμένα. Και εγώ που είμαι εδώ στην Αθήνα, θεωρητικά βλεπόμαστε πιο συχνά και όλα τα σχετικά, την περίοδο που είχα εγώ πάρει αποστάσεις από τον Εαυτό μου (αλλού αυτός αλλού κοίταζα εγώ) ένιωθα, ακόμα και μεταξύ μας, πιο μόνη και από μόνη. Μόνο όταν επέτρεψα να αρχίσω να με γνωρίζω και να με νιώθω μαλάκωσε το μέσα μου και ένιωσα κοντά μου και άλλους ανθρώπους

Αυτούς που άφησες εδώ, θα τους βρεις όταν γυρίσεις...
Αυτούς που κουβάλησες μαζί σου όμως θα τους βρίσκεις όπου και να πας...

ω! ναι!!!

[Δωρουλα]

Μάνο μου δεν έχω παρα να συμφωνήσω και με τη Βασούλα και με όλους όσους έγραψαν!

δεν είναι λίγες οι φορές που μου ερχόταν να μαζέψω τη βαλίτσα μου και να γυρίσω τρέχοντας πίσω στην Αθήνα!

ειδικά τα πρώτα δυο χρόνια που συζούσα με τον Κώστα και εβγαιναν οι προκλήσεις βουνό, είμουνα με το ένα πόδι στη σχέση και με το άλλο στην Αθήνα! και στη συνέχεια με χίλια δυο που χρειάστηκε να ισορροπήσω εδώ, όμως εδώ που ήταν και οι μεγάλες προκλήσεις, ήταν και αυτά που συνέλεξα εγώ για μένα, για την ωρίμανσή μου! αυτοί είναι οι θυσαυροί μας!

όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή όλα θα ερθουν όπως χρειάζεται για σενα!