MΠΟΡΩ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ?

[Ελενα Κ.]

παιδακια ολα

[Giotoula]

[Έφη]

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Fotinoula]

Απόφαση - Εφαρμογή



καρδούλες συντροφούλες

[Μπεττουλα]

Έξω μας έχει δημιουργηθεί ένας ενήλικας, ενόσω μέσα μας υπάρχει μια κατάσταση παιδικού φόβου που επιδρά στις αποφάσεις μας και στην αυτονομία μας…στην συναισθηματική, νοητική και πνευματική αυτάρκεια μας…

Η περπατάς ή συνεχίζεις να βουλιάζεις στην θάλασσα των συναισθημάτων

Το να ξαναρχίσουμε δεν είναι ονειρική επιθυμία, είναι πια Απαίτηση και Απόφαση…

παιδακια ολα

δυο εβδομαδες τωρα νιωθω ξεκαθαρα σαν να "ζουν" ταυτοχρονα μεσα μου το παιδι και ο ενηλικας.. μετα τη τελευταια συνειδητοποιηση ο ενηλικας μαζευτηκε πολυ, φοβηθηκε τη λασπη του και κυριως φοβηθηκε πως δεν θα μπορεσει να αθωωσει οτι βγαινει ..και βγηκε το παιδι ελευθερο στο προσκηνιο..ηταν σαν να ημουν στην γωνια και το παρατηρουσα.. νιωθω τον πανικο του, εκανε κινησεις σπασμωδικες σαν να σπαρταραει..μα ουτε ετσι ειναι χαρουμενο πια γιατι με χρειαζεται και το αφησα μονο του.. δεν ειχα καταλαβει οτι αντιστεκομουν στην λασπη μου παλι το αντιθετο πιστευα..

δεν ηξερα τι ειναι βουρκος,λασπη..παρολο που ζουσα μεσα σ'αυτη,αντιστεκομουν να μαθω..και εγινα ενα μαζι της..γιατι ειναι και αυτο κομματι μου και οφειλα να το γνωρισω απο πολυ κοντα..

Μαθαμε να κρινουμε το καλο και το κακο σαν κατι εξω απο εμας..ομως η Ουσια μας τα περιλαμβανει ολα!Και ολα καλοδεχουμενα ενω βρισκομαστε στη φαση που τα αναγνωριζουμε σαν μερος της Ουσιας μας..

[konstantinos s.]

[Fotinoula]

[Έφη]

[Ellaki]

την μάνικα Μπεττούλα και όρμα του

[Ταρούλα]

[Δωρουλα]

αγαπημένα παιδάκια όλα!!

[Valia]

Το 3ο κέντρο είναι πολύ σημαντικό για να ισορροπήσει αυτό που δεν μάθαμε...Αιώνες τώρα η Σοφία λέει "άνθρωπε, δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα, από το να είσαι ο Εαυτός σου", αλλά κανείς δεν το "ακούει" ή έτσι φαίνεται...Ότι δεν το "ακούει"...

Κι όμως...Το "ακούει", αλλά έχει διαμορφώσει έτσι την ζωή του, που ο άνθρωπος δεν μπορεί, ή νομίζει πως δεν μπορεί, να ξαναρχίσει από την Αρχή...Έτσι κάνει πως δεν το "ακούει" και συνεχίζει την κενή και ανούσια ζωή του, χωρίς τον Εαυτό του, γιατί φοβάται ότι ο Εαυτός του θα τον οδηγήσει σε νέα μονοπάτια, που δεν είναι κοινώς αποδεκτά...

Και εδώ τώρα έρχεται το δίλημμα...Όταν κάποιος αποφασίζει να βρει τον Εαυτό του, έρχεται αντιμέτωπος με όλα εκείνα τα καθήκοντα, τις εντολές και τους προγραμματισμούς, έρχεται δηλαδή αντιμέτωπος με όλη του την ζωή, έτσι όπως την διαμόρφωσε σύμφωνα με όλα αυτά...Είναι μεγάλη η μάχη αυτή...Η μάχη του 3ου κέντρου...έτσι την ονομάζω...

Και δεν είναι ότι δεν ξέρει πια, είναι ότι δεν μπορεί να πιστέψει στην αλλαγή, γιατί η αλλαγή θα φέρει ίσως πόνο στην ήσυχη και βολεμένη ζωή του...Προτιμά να πονά η Ψυχή του, παρά να αναταράξει την "κόλασή" του...

Εδώ είμαστε σήμερα...σ' αυτό ακριβώς το σημείο...

Η περπατάς ή συνεχίζεις να βουλιάζεις στην θάλασσα των συναισθημάτων

Το να ξαναρχίσουμε δεν είναι ονειρική επιθυμία, είναι πια Απαίτηση και Απόφαση…

δεν έχω λόγια....

[Μπεττουλα]

Και εδώ τώρα έρχεται το δίλημμα...Όταν κάποιος αποφασίζει να βρει τον Εαυτό του, έρχεται αντιμέτωπος με όλα εκείνα τα καθήκοντα, τις εντολές και τους προγραμματισμούς, έρχεται δηλαδή αντιμέτωπος με όλη του την ζωή, έτσι όπως την διαμόρφωσε σύμφωνα με όλα αυτά...Είναι μεγάλη η μάχη αυτή...Η μάχη του 3ου κέντρου...έτσι την ονομάζω...

και πεφτουν ολοι πανω σου ο καθενας με τον τροπο του για να σε γεμισουν τυψεις και ενοχες ..και με καποιους μου βγαινει θυμος αλλα σε καποιους αλλους ακομα τσιμπαω γμτ οταν πεφτουν τα κλαματα και οι λυγμοι.. :roll:

[Vasoula]

Μπεττούλα μου έχεις σκεφτεί ποτέ ότι αυτή η επιρροή που θεωρείς ότι σε φέρνει πίσω, γιατί σε γεμίζει ενοχές, είναι μέρος του δικού σου θέλω?

Αν εξετάσεις την περίπτωση ότι κανέναν δεν θέλεις να προσβάλλεις, για να προχωρήσεις στον Δρόμο σου, δεν καταλαβαίνω που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν οι τύψεις...
Κανένας δεν είναι εχθρός στην ουσία, όταν πραγματικά ξέρεις τι θέλεις...Του αφήνεις χώρο να είναι όπως θέλει, όπως το ίδιο δικαίωμα διατηρείς ακέραια και για εσένα...

Ξέρεις μου θυμίζεις έντονα αυτόν που λέει "αφήστε με να τους δείρω" ενώ δεν τον κρατάει κανείς...

Όμως να δίνουμε τα του Καίσαρος, τω Καίσαρι...
Η δική μας βολή και ανωριμότητα, δεν είναι θέμα των άλλων...Είναι καθαρά θέμα δικής μας επιλογής.
Το συνηθέστερο είναι ότι δεν ξέρουμε τι επιλέγουμε, γιατί άλλα θέλουμε νοητικά και άλλα συναισθηματικά...

Αν δεν διακρίνεις ότι όλα, ακόμα και οι ενοχές, είναι δική σου επιλογή, τότε πάντα κάποιος άλλος θα νομίζεις ότι σε παρασύρει, ενώ στην ουσία κανείς δεν επιδιώκει κάτι τέτοιο, εφόσον δεν το θέλεις πραγματικά...

Θεωρώ ότι εξακολουθείς να μένεις στην ανίσχυρη θέση του παιδιού, που οι άλλοι επιδρούν πάνω του για να το κάνουν όπως θέλουν...Και τότε, καρδούλα, ο κάθε άλλος είναι επικίνδυνος για εσένα, γιατί τον θέλεις για πρόσχημα...

με αγάπη