Συντονιστής: Emmaki
Φυσικά έκανα διάλογο (ή προσπαθούσα να κάνω) για το τι με στενοχωρεί, αλλά αν ο άλλος δεν μπορούσε να το αντιληφθεί, τι θα ήταν εκείνο που θα με έκανε να μείνω μαζί του? Η ελπίδα μόνο ότι κάποτε θα αλλάξει...
Όμως γεννήθηκα έτσι, ώστε να μην ελπίζω τίποτα, αλλά να ξεκαθαρίζω άμεσα τα αποτελέσματα επί του καθαρού συναισθήματος της αγάπης...Αν δεν την ένιωθα πια σε εμένα και στον άλλον, έφευγα...τόσο απλά!
Φυσικά έκανα διάλογο (ή προσπαθούσα να κάνω) για το τι με στενοχωρεί, αλλά αν ο άλλος δεν μπορούσε να το αντιληφθεί, τι θα ήταν εκείνο που θα με έκανε να μείνω μαζί του? Η ελπίδα μόνο ότι κάποτε θα αλλάξει...
Όμως γεννήθηκα έτσι, ώστε να μην ελπίζω τίποτα, αλλά να ξεκαθαρίζω άμεσα τα αποτελέσματα επί του καθαρού συναισθήματος της αγάπης...Αν δεν την ένιωθα πια σε εμένα και στον άλλον, έφευγα...τόσο απλά!
Και εστω οτι εχεις καλοπροαιρετη διαθεση να ανοιξεις στην αγαπη..αν ο αλλος φοβηθει τι κανει?επιτιθεται..και αυτο σε πληγωνει..και δεν το σεβεσαι οτι σε πληγωνει,γιατι σου εχει ξυσει τις ηδη υπαρχουσες πληγες και εξακολουθεις να εισαι καλοπροαιρετη..οχι για πολυ ομως!Αν δεν νιώθεις ότι ο άλλος σε αγαπάει, τότε τι κάνεις μαζί του?
Υπάρχει η εγωιστική οπτική του θέματος που λέει "εγώ σε αγαπάω, εσύ δεν με αγαπάς"...
Μα αν το καλοσκεφτείτε, τούτο δεν γίνεται...Δεν μπορείς να αγαπάς, ενόσω μέσα σου υπάρχει έστω και η υποψία, ότι ο άλλος δεν σε αγαπάει, αρκετά, πολύ, λίγο και χρειάζεται να προσέχεις μην σου την φέρει...
χωρις λογια....!!!!!!Vaso έγραψε: Κανείς δεν μπορεί να διασφαλίσει την μονιμότητα σε τίποτα, πόσο μάλλον στο συναίσθημα της αγάπης...
...Συνήθως μια σχέση ξεκινά με καθαρό το συναίσθημα της αγάπης και στην πορεία το αναμιγνύουμε με τις προσδοκίες και τις ελλείψεις μας...και τότε γίνεται πόλεμος!
Ακομα και σε ποιο αψυχα πραγματα απο το ματωμενο εδαφος ανθιζουν ομορφα πραγματα..Δεν ανθιζει η Αγαπη σε ματωμενο εδαφος..
