ΟΙ ΡΟΔΕΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΥΛΑΝΕ ΑΡΓΑ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ
Οι ρόδες κυλάνε : Ο κύκλος και η ευθεία.
Κάθε σημείο ενός κύκλου είναι ταυτόχρονα το επόμενο. Μόνο στα μαθηματικά μπορούμε να γράψουμε μια εφαπτόμενη ευθεία στον κύκλο.
Στην πραγματικότητα η ευθεία δεν αγγίζει τον κύκλο. Είναι το πρόβλημα του τετραγωνισμού του κύκλου το οποίο βρίσκεται βαθιά ριζωμένο στην εσώτατη ύπαρξή μας.
Αργά : Ο χρόνος
Ο χρόνος δεν είναι απόλυτος αλλά εξαρτάται από το σύστημα αναφοράς.
Ο χρόνος κυλά από το παρελθόν προς το μέλλον ή από το μέλλον προς το παρελθόν παρασύροντας την ανθρωπότητα στην ροή του;
Τι είναι αυτό που διακρίνει το παρελθόν από το μέλλον ή μήπως δεν υπάρχει αντικειμενική διάκριση και ο χρόνος είναι ενιαίος που λέγεται παρόν;
Υπάρχει ύπαρξη έξω από τον χρόνο ή γίνεται αντιληπτή μόνο μέσα στα όρια του χρόνου;
Οι ρόδες κυλάνε αργά : Ο χώρος και ο χρόνος
Ο χώρος είναι μια σειρά τόπων ενώ ο χρόνος είναι μια σειρά στιγμών.
Από αυτές τις σειρές επιλέγουμε ορισμένα σταθερά σημεία αναφοράς.
Τον γνήσιο χρόνο μπορούμε να τον παρομοιάσουμε με την ρόδα, τον κύκλο ο οποίος κυλά.
Ο γνήσιος χώρος δεν είναι μια επιφάνεια που μπορεί να διαιρεθεί αλλά τμήματα που ενώνονται με κενά όπως ακριβώς συμβαίνει και με τον γνήσιο χρόνο.
Μπορούμε εύκολα να περνάμε από τον χώρο στον χρόνο και αντίστροφα μόνο εάν το δούμε σαν ένα συνεχές.
Σύμπαν : Το συνολικό ποσό της υπάρχουσας ύλης και ενέργειας
Ύλη είναι ότι υπαρκτό υπάρχει γύρω μας, ο αέρας, η σκόνη, η βροχή, τα έμβια όντα, τα αστέρια, οι γαλαξίες. Κάθε ύπαρξη στο σύμπαν.
Η ύλη μετατρέπεται σε ενέργεια και η ενέργεια σε ύλη ενώ το σύμπαν κατορθώνει να διατηρεί την συνολική ποσότητα ενέργειας σταθερή.
Στην ουσία δηλαδή δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ ύλης και ενέργειας εφόσον η ύλη <εξαυλώνεται> και η ενέργεια <υλοποιείται>.
Ανθρωπότητα : Μέλος του σύμπαντος
Απειροελάχιστο ποσοστό σαν ανθρώπινη παρουσία το οποίο όταν συντονίζεται με τον χωροχρόνο στο σύμπαν ενώνεται με την υπάρχουσα και την μελλοντική ενέργεια.
Οι ρόδες του σύμπαντος κυλάνε αργά στην ανθρωπότητα
Η έννοια του σύμπαντος συνδέεται με την έννοια του χώρου μέσα στον οποίο υπάρχουν οι άνθρωποι σαν υλικά σώματα και μεταδίδουν ενέργεια σε οποιαδήποτε μορφή και σε συνεχή χρόνο. Η ρόδα κυλά πιο αργά όταν ο χώρος είναι ανηφορικός μέχρι να της δώσουμε την ώθηση, την απαραίτητη ενέργεια που χρειάζεται να ξεπεράσει την προσωρινή δυσκολία .
Ο ανθρώπινος νους διασπάστηκε και κατακερματίστηκε στην προσπάθειά του να βρει απαντήσεις σε ερωτήματα που ο ίδιος έθεσε. Δημιουργήθηκαν ατελείωτοι επιστημονικοί κλάδοι έρευνας και εφαρμογής, θρησκείες και αιρέσεις και φιλοσοφικά δόγματα. Ήρθε όμως η ώρα που αρχίζει να ψάχνει στο <όλον> και να διαβλέπει ότι δεν μπορεί να ασχολείται με τμήματα παραβλέποντας την νόημα της ενότητας γιατί τα πάντα γύρω μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Έτσι λοιπόν ο φυσικός άρχισε να ασχολείται με τον μυστικισμό και ο φιλόσοφος να συνεργάζεται με τον γιατρό. Παρακολουθούμε την στροφή της ανθρωπότητας προς τον εσωτερικό κόσμο και τις δυνάμεις που έχουμε απαρνηθεί. Θα γίνει μια καινούργια αρχή την στιγμή που θα ενωθούν άτομα που έχουν αποκαταστήσει την επαφή με τον ανώτερο εαυτό τους, από όλο τον μικρό μας πλανήτη, διοχετεύοντας την απαραίτητη ενέργεια και στους υπόλοιπους για να μπορέσουν να ακολουθήσουν.
Ίσως για την ανθρώπινη διάρκεια ζωής να φαίνεται πολύς ο χρόνος και η ρόδα φαινομενικά να κυλά αργά. Για το σύμπαν όμως και την ενέργεια που διαφυλάσσει είναι απλά μια στιγμή στο χωροχρονικό συνεχές.
Παραθέτω γραπτό του Αγίου Αυγουστίνου που διάβασα πρόσφατα
Τι είναι, λοιπόν, ο χρόνος; Αν δε με ρωτά κανείς, γνωρίζω. Αν, όμως,, θέλω να το εξηγήσω σε κάποιον που με ρωτά, δε γνωρίζω. Αλλά σε κάθε περίπτωση τολμώ να πω πως τούτο γνωρίζω Αν τίποτε δεν τελείωνε, δε θα υπήρχε παρελθόν. Αν τίποτε δεν πλησίαζε, δε θα υπήρχε μέλλον. Αν τίποτε δεν υπήρχε, δε θα υπήρχε και παρόν. Όμως, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει το παρελθόν και το μέλλον, αφού τo παρελθόν πέρασε και το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμη; Από την άλλη, αν το παρόν ήταν πάντα παρόν και δεν κυλούσε, το παρελθόν δε θα ήταν χρόνος αλλά αιωνιότητα Αλλά, αν ήταν το παρόν μόνο χρόνος, γιατί κυλά στο παρελθόν, πώς μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει; Υπάρχει, μόνον γιατί κάποια στιγμή θα πάψει να υπάρχει. To μόνο, λοιπόν, που μπορούμε να βεβαιώσουμε είναι ότι ο χρόνος οδηγεί στη μη-ύπαρξη.
-’γιος Αυγουστίνος
Περιμένω τις αντιρρήσεις σας.
και .....άρχισα να ψάχνω τι άρραγε μου χρειάζεται περα απο την εξήγηση κι απο αυτό που φαίνεται.