Βασούλα έγραψε:Η μεγάλη πρόκληση του να είσαι συνεπής στην Ψυχή σου, είναι μια καθημερινή μάχη, μέχρι να σταματήσει ο πόλεμος μέσα σου...Μετά δεν θα έχεις άλλη επιλογή...
Είναι πραγματικά αστείο να βλέπεις τα «εγώ» να ορμάνε να είναι «κάτι» και να επιμένουν να είσαι και εσύ ένα «κάτι»…
Σε ρωτάνε τι είσαι και εσύ να μην έχεις απαντήσεις…Θέλει κουράγιο να μην έχεις απαντήσεις που να στηρίζουν αυτό το «κάτι»…
Πόσο συγχρονικό αυτό!!!
Βασούλα έγραψε:Δεν προλαβαίνει κανείς εύκολα να νιώσει που Θέλει να είναι...Στην Ζωή του ή στην συνηθισμένη του ασφάλεια...
Ξεφεύγουν στιγμές από τον Εαυτό μας, όταν οι στιγμές αυτές περνάνε μέσα στους προσδιορισμούς του Είναι μας, χωρίς να έχουν αντίκρισμα στην καθολικότητά μας, γιατί δεν προλάβαμε να δούμε τον διαμελισμό του...
Ένα μικρό μέρος του Εαυτού μου θέλει να επιβιώσει...
Το ευγνωμονώ που θέλει να επιβιώσει...Εκεί που διαρκώς τσακωνόμουν μαζί του, ήταν στον τρόπο που ήθελε να Ζήσω...Στον τρόπο που ήθελε να μου επιβάλλει να Υπάρχω, να Αγαπώ και να Δημιουργώ…
Απόφαση να μην επιτρέψω σε κανέναν να με εκπλήξει...
Ο μόνος που έχει αυτό το δικαίωμα, είναι ο Εαυτός μου και ο Θεός μέσα μου...
Κανένας άλλος στον κόσμο!
Όλα ξεκινάνε, όταν κατανοήσεις ότι δεν υπάρχει προσδιορισμός του «καλού» και του «κακού», πέρα από τα ήθη, τις θρησκείες και αυτό το «κάτι» που σε έμαθαν ότι σε προσδιορίζει…
Ο καλός άνθρωπος στην Ελλάδα, είναι κακός άνθρωπος στον υπόλοιπο κόσμο...
Και ο καλός άνθρωπος στον υπόλοιπο κόσμο, είναι κακός άνθρωπος στην Ελλάδα…
Τούτος ο Πλανήτης βυθίζεται από τους καλούς και τους κακούς ανθρώπους.
Και όσο η μάχη με το Φως και το Σκοτάδι συνεχίζεται, πάντα θα υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι, γιατί αυτό το «κάτι» δεν αντιλήφθηκε που πραγματικά γίνεται η μάχη…
Αχ ρε Βασουλάκι
