όχι όχι περίμενε μην την "καθαρίσεις" μόνη σου...
έρχεται βοήθεια






Ιωαννακι γλυκο ειναι υπεροφη η φωτο!!!!



Συντονιστής: Emmaki
όχι όχι περίμενε μην την "καθαρίσεις" μόνη σου...
έρχεται βοήθεια
Vaso έγραψε:Ιωαννάκι, το θέμα είναι ότι όταν προσεγγίζουμε σαν ενήλικες την αποδοχή από τους γονείς, έχουμε ήδη εκλογικεύσει την λάθος συμπεριφορά τους. Το παιδί όμως είναι συναισθηματικό και όχι λογικό...
Σαν ενήλικας λοιπόν θα προσεγγίσεις με νοητική συγχώρεση τα κολλήματα τους...Σαν παιδί όμως τα κολλήματά τους τα εισπέπραξες σαν τρόμο μήπως δεν αγαπηθείς, αν δεν κάνεις αυτό που θέλουν και έτσι έχει παραμείνει μέσα σου...
![]()
![]()
μέσα μου με ενοχλεί, τσινάει το συναίσθημα.
Ζητησε κανεις βοηθεια για "καθαρισμα"??Εφτασε Ιωαννακι μου!!!!όχι όχι περίμενε μην την "καθαρίσεις" μόνη σου...
έρχεται βοήθεια
Ετσι ακριβως Βασουλα μου...προέχει λοιπόν η Απόφαση του να Θέλεις να ωριμάσεις...Είναι ακριβώς το ίδιο με το να Θέλεις να θεραπευτείς...
πολλοί λόγοι είναι που θέλει κάποιος άνθρωπος να διατηρήσει την συναισθηματική του ανωριμότητα...Ένας από αυτούς είναι η ανάληψη ευθυνών... Και δεν έχει να κάνει με τις κοινωνικές και βιοποριστικές ευθύνες, αλλά στο ότι αν γίνει μια στραβή, θέλει να καταφύγει στα γνώριμα "λημέρια" της παρηγοριάς, ακόμα και αν αυτό που του δώσουν οι γονείς του είναι για άλλη μια φορά η επιβεβαιώση για το πόσο ανεύθυνος και ανώριμος είναι...
Λίγοι άνθρωποι είναι ακέραιοι και στα λάθη τους!
ναι! αυτό είναι "Να Ωριμάσεις", να πετάξω επιτέλους αυτά τα "βαρίδια" που με τραβάνε προς τα κάτω! μου είναι πιο εύκολο πλέον να αυτοπαρατηρούμαι απ ότι παλαιότερα και αισθάνομαι ότι είμαι πιο συντονισμένη "συμπαντικά" (πως να το πω), και μπορώ να πω ότι πλέον δεν αυτομαστιγώνομαι τόσο πολύ μου επιτρέπω πράγματα και συναισθήματα (που πριν ήταν απαγορευτικά βεβαίως βεβαίως, γιατί αλλιώς πώς θα είσαι "τέλεια"?) Και το βασικότερο για μένα, που ούτε κατά διάνοια μπορούσα να το κάνω, είναι να αφουγκράζομαι τις αληθινές μου ανάγκες (καλά, δεν τα καταφέρνω και τέλεια, αλλά υπάρχει μια διάκριση επιτέλους)Vaso έγραψε: To θέμα όλο είναι να γίνει κατανοητό ότι η συναισθηματική ηλικία ενός ανθρώπου δεν έχει καμία σχέση με την φυσική και νοητική του ηλικία...
Συνήθως ξέρει που οφείλεται η ανεπάρκειά του, αλλά δεν ξέρει πως να την γεφυρώσει...
του λείπει η επαφή με το Πνεύμα του...
και έτσι γεμίζει συνεχώς με αξίες έξω του
Αναζητά τρόπους να αποκτήσει εκείνη την αξία που του λείπει, που θα τον κάνει να αγαπηθεί από το περιβάλλον του, να έχει την εκτίμησή του, την αποδοχή του, χωρίς να μπορεί να καταλάβει ότι η Αγάπη δεν μπορεί να βιωθεί, παρά μόνο μέσα στον Εαυτό του…
Η συναισθηματική ανωριμότητα είναι εκείνη η κατάσταση που κάνει τον ενήλικα να θυμώνει, να πολεμάει, να αγωνιά, για όσα η Ζωή του στερεί…
Αν η σχέση με τον Εαυτό του μένει αγεφύρωτη, λόγω της συναισθηματικής του ανωριμότητας, πως θα μπορέσει να φτάσει τον Εαυτό του?
προέχει λοιπόν η Απόφαση του να Θέλεις να ωριμάσεις...Είναι ακριβώς το ίδιο με το να Θέλεις να θεραπευτείς...
Αναζητά τρόπους να αποκτήσει εκείνη την αξία που του λείπει, που θα τον κάνει να αγαπηθεί από το περιβάλλον του, να έχει την εκτίμησή του, την αποδοχή του, χωρίς να μπορεί να καταλάβει ότι η Αγάπη δεν μπορεί να βιωθεί, παρά μόνο μέσα στον Εαυτό του…
προέχει λοιπόν η Απόφαση του να Θέλεις να ωριμάσεις...Είναι ακριβώς το ίδιο με το να Θέλεις να θεραπευτείς...