Τασούλη, θα σου πω ότι για τον σύντροφο, τον κοινωνικό περίγυρο και τους συγγενείς, κάνεις τόσες υποχωρήσεις όσες αντέχει η Ψυχή σου...
Εμένα δεν αντέχει καμία...
Σαφώς ο καθένας θέλει να πιαστεί από τα ήθη και τα έθιμά του για να συνεχίζει την παράδοση, όμως εδώ έρχεται ένα ερώτημα, που για να το απαντήσεις, χρειάζεται να έχεις μέσα σου ξεκαθαρίσει με το τι θέλεις...
Συνεχίζεις την κληρονομικότητα ή την σταματάς?
Και θα ήμουν εντελώς σύμφωνη με τα ήθη και τις παραδόσεις, αν είχαν και κάποια ουσία...Ναι να είναι κανείς Χριστιανός και να τελεί τα μυστήρια, όπως του τα λέει η θρησκεία του.
΄Ομως αν πιστεύεις τον Ιησού Χριστό σαν Κύριο, κοίταξε να του μοιάσεις και λίγο, στην ανθρωπιά του...
Θα ήμουν ικανοποιημένη...Αλλά το να διατηρούνται τα ήθη μήπως και χάσω την εθνικότητά μου, αλλά να χάνω την Ψυχή μου, όχι εγώ δεν θα το έκανα ποτέ...΄Ηδη από τα 11 είχα ξεκαθαρίσει με αυτά...
Αν θα τιμωρηθώ, μετά θάνατον δεν με ενδιέφερε, αφού έβλεπα διαρκώς να τιμωρώ τον εαυτό μου και την ζωή...
Ούτε ήθελα ήθη, ούτε έθιμα...ούτε παραδόσεις, ούτε μυστήρια...Αναγκαστικά έκανα ότι έκανα, χωρίς να τα πιστεύω ούτε μία στιγμή...
Είπα λοιπόν, να είμαι ειλικρινής με τον Εαυτό μου...
Δεν φοβόμουν μήπως με τιμωρήσει ο Θεός, αλλά φοβόμουν μήπως με εγκαταλείψουν οι συγγενείς, οι φίλοι και οι σύντροφοι...
Ε, αυτήν την ελευθερία κατέκτησα...Ας με εγκαταλείψει όποιος θέλει...Εγώ Είμαι ΄Ανθρωπος και όχι μαριονέττα...
Οι Νόμοι εκπληρώνονται, όταν μείνεις μόνος σου...Μαζί με τους άλλους, περισσότερο τους ματαιώνεις...
Αυτή είναι η γνώμη μου περί θρησκείας και ηθών και εθίμων...
΄Οσο για τα πανηγύρια-μυστήρια, ο γάμος έχει δύο μέλη ενήλικα που μπορούν να κάνουν ότι θέλουν με την ζωή τους.
Να ορκιστούν και να πατάνε τους όρκους τους, όσο θέλουν...Δικό τους θέμα είναι...
Η βάφτιση όμως είναι τόσο επεμβατική στο βρέφος που το στιγματίζει για όλη του την ζωή...
Εδώ και χρόνια δεν πάω σε βαφτίσεις...
