Λίζα , εσύ ειδικά δεν χρειάζεται να φοβάσαι τίποτα ... πίστεψέ με.Liza έγραψε:Ποιός ρωτάει για φόβο; Η ειδικότης μου
μεγάλος φόβος, η ολοκληρωτική παράδοσή μας στην Αγάπη.
Τι διαφορετικό είπα; ακριβώς αυτό που γράφεις είπα, πως δεν μπορεί κανείς να μας βοηθήσει παρά μόνο να στέκεται δίπλα μας,στην Αρχή του Δρόμου δεν βοηθάμε κανέναν Γιώτα, γιατί ακριβώς αυτό σηματοδοτεί η Αρχή...ότι δεν ξέρουμε ποιόν εαυτό εκπληρώνουμε...Τον φιλόδοξο ή τον θεό μέσα μας...
Γιατί αν εκπληρώνεις τον θεό΄μέσα σου, τότε δεν θα αναφερόσουν στην Αρχή του Δρόμου, αλλά στην Αρχή του Εαυτού Σου...Εκεί λοιπόν σέβεσαι τις Μνήμες Σου, που σε οδηγούν από΄την προέλευση στην κατεύθυνση...
να κρατά το χέρι μας.
Η αρχή του Δρόμου είναι διαφορετική αυτή με του Εαυτού; Δεν πάμε μαζί,χώρια πάμε;
Η Αυτάρκεια δεν είναι ευτυχία (;), ο κάθε άνθρωπος έχει το Θεό μέσα του , την δική του Αλήθεια, την πραγματικότητα του,Η γήινη διαδρομή, η κάθε ενσάρκωση αν θέλεις, σε ολοκληρώνει μόνο αν θυμάσαι ότι ο θεός δεν εκπληρώνεται παρά μόνό από την Ζωή Σου, πάνω στους άξονες ΑΓΑΠΗ-ΣΟΦΙΑ...όπου η Αγάπη σε οδηγεί στην εκπλήρωση και η Σοφία στην ανύψωση...
Πίστευα ότι το γνώριζες, γιατί΄μίλησες για το ότι θα είσαι δυστυχισμένη αν δεν εκπληρώσεις την φωνή μέσα σου, ενώ αντίθετα η εκπλήρωση δεν έχει να κάνει ούτε με ευτυχία ούτε με δυστυχία, αλλά με αυτάρκεια!
την προέλευσή του και τον προορισμό του.
Η Απόλυτη Αγάπη διαιρείτε , ερχόμαστε στη Γη και μετά γυρνάμε πάλι στο Φως ...
Αυτό είναι το δικό μου όραμα και η δική μου Αλήθεια ..
Επίσης δεν δουλεύω κανέναν , θα θελα ειλικρινά να μάθω,
δεν θέλω να το προσπεράσεις , αν δεν σε κάνει κόπο.
Αμαλία θεωρώ ότι όταν ανακαλύπτεις τους φόβους σου , αυτούς που χρόνια κουβαλάμε και ενσαρκώνουμε πάνω μας,AMALIA έγραψε:Γιωτα τους φοβους πρωτα βημα - βημα τους ανασυρεις στην επιφανεια ξεγυμνωνοντας απο τις μασκες και τα στολιδια που τους στολισες για να τους ξορκισεις.. Χρυσωνοντας στον ευατο σου οτι και καλα δεν υπαρχουν..Δεν μεγαλώνει ούτε καταπιέζει τους φόβους αλλά τους πετάει στην διαδρομή .
Ενω υπαρχουν εκει και σου κοβουν την ανασα..
Υστερα τους κοιτας καταματα οσο χρονο σου παρει και με πνευματικα επιχειρηματα και παρατηρηση οδηγησε στην αιτια, τους αποδεχεσαι τους αγκαλιασεις γιατι ειναι δικοι σου ειναι κομματι του ευατου σου που δεν γινεται ετσι απλα να τους πεταξεις.. ειναι μερος της διαδρομης σου..
Βεβαια σου γραφω την δικη μου εμπειρια μαζι τους..
τους κοιτάς ναι, κατανοείς τους λόγους και μετά τους βάζεις στην άκρη γιατί δεν χωράνε στην διαδρομή μας.