Μοναξιά....

[Μπεττουλα]

προσπαθώ το καυμενο...προσπαθώ...

με αφοσίωση και αγάπη για αυτό που κάνω..μέχρι η αγάπη να γίνει Αγάπη..

[Ιωαννάκι]

Η μαγική στιγμή της συνειδητοποίησης Γιατί πρόσφατα κατάλαβα ότι τελικά δεν είχα καταλάβει ούτε τα μισά :lol: Παρόλο που το μυαλό μου θεωρητικά είχε πιάσει απόλυτα το νόημα και είχα γίνει "φιλόσοφος" απλά παπαγαλίζοντας ό,τι διάβαζα και μου έκανε κλικ,την ουσία δεν την είχα συλλάβει,δεν την είχα νιώσει.Και τις τελευταίες μέρες μέσα από πράγματα τις καθημερινότητας,συζητήσεις,σκέψεις κλπ. τρώω φλασιές και για πρώτη φορά καταλαβαίνω απόλυτα!!!Και λέω α,ώστε αυτό εννοούσε ο ποιητής (ή στην περίπτωσή μας η ποιήτρια κατά κύριο λόγο)!!!
Γιαυτό καμιά φορά όταν διαβάζω αυτά που γράφουν τα νέα μέλη στο φόρουμ χαμογελάω,γιατί βλέπω εμένα σε εκείνους,εμένα με τον αφελή ενθουσιασμό και τη λαχτάρα να ρουφήξω γνώση,όσο περισσότερη τόσο καλύτερα.Ευτυχώς δεν ξεχνάω ποτέ αυτό που μου είπε η Βάσω όταν πρωτομπήκα εδώ:Πρέπει οι γνώσεις να γίνουν επιγνώσεις

Μπέττυ ίσως αυτό έπρεπε να το γράψω και στο ποστ σου για το δρόμο μας μέχρι εδώ αλλά θεωρώ ότι η στιγμή ήταν κατάλληλη για να μιλήσω Σε εσένα με χαρά λοιπόν!!!

[Μπεττουλα]

Γιαυτό καμιά φορά όταν διαβάζω αυτά που γράφουν τα νέα μέλη στο φόρουμ χαμογελάω,γιατί βλέπω εμένα σε εκείνους,εμένα με τον αφελή ενθουσιασμό και τη λαχτάρα να ρουφήξω γνώση,όσο περισσότερη τόσο καλύτερα.Ευτυχώς δεν ξεχνάω ποτέ αυτό που μου είπε η Βάσω όταν πρωτομπήκα εδώ:Πρέπει οι γνώσεις να γίνουν επιγνώσεις

Μπέττυ ίσως αυτό έπρεπε να το γράψω και στο ποστ σου για το δρόμο μας μέχρι εδώ αλλά θεωρώ ότι η στιγμή ήταν κατάλληλη για να μιλήσω Σε εσένα με χαρά λοιπόν!!!

[Valia]

έτσι είναι, ωσπου οι γνώσεις να γίνουν επιγνώσεις! κι εγώ πρώτη φορά αισθάνομαι να καταλαβαίνω και να νιώθω απόλυτα αυτά που γράφονται "σαν να τα ξέρω" και απλά να τα βλέπω γραμμένα... και γω χαμογελάω Volvere, σκέφτομαι αυτό ήταν τελικά αυτό που μας έλεγε, και τώρα πια το ξέρω!

[Μάνος]

Εντάξει, κοίτα που έπεσα...(!)
Και μόλις χθες μοιραζόμουν τα της μοναξιάς μου...
Τι να σας πω ρε παιδάκια, μεγάλο θέμα η μοναξιά. Το μοίρασμα σου Βασούλα μου, πιο είκαιρο από ποτέ!!!
Στα αυτία μου ηχεί ο στίχος: "τόση μόναξιά σε ποιο αστείο να χωρέσει..."
Βαθιά μέσα μου περιμένω πως και πως να έρθει η Δευτέρα για να μπω πάλι στη ρουτίνα των 70 μου εβδομαδιαίων ωρών εργασίας. Όχι ότι τότε δεν θα υπάρχει η μοναξιά, απλώς θα είναι πιο δισδιάκριτη...
Αυτά...

[Μάνος]

Επίσης κάτι συνέβει χθες το οποίο έκανε τη μοναξιά μου ακόμα μεγαλύτερη... Της έδωσε ένα χρώμα ανεπιθύμητου...

Χθες το βράδυ είχα ραντεβού με τον ξάδερφο μου, την αδερφή του (και ξαδέρφη μου), τα δυο παιδιά της και τον καλό του ξαδερφου μου σε ένα εστιατόριο για να φάμε και να δω την ξαδέρφη μου με τα παιδιά που είχαν έρθει από το Σύδνευ... Το ραντεβού ήταν στις 7. Εγώ 7.10 ήμουν εκεί. Ποτέ δεν αργώ, αλλά αυτή τη φορά άργησα ηθελημένα καθώς θεώρησα προτιμότερο να περιμένουν 5 άτομα έναν, παρά ένα ατομο να περιμένει τους πέντε. Φάγαμε, πέρασε η ώρα και γύρισα στο σπιτι. Μπαίνω facebook και βλέπω στον τοίχο της μικρής "μισώ να περιμένω" και έβαλε τα ονόματα του ξάδερφου μου και του καλού του, πράγμα που σημαίνει πως ξέρανε τη δημοσίευση. Και σχολιάζω: "...εμένα?" και μου απαντάει η μικρή: "σορρυ x"

Αυτό με πήραξε πολύ γιατί ήταν κάτι που με έκανε να αισθανθώ ανεπιθύμητος...

Από την άλλη έχω στο μυαλό μου πως αν εσύ θεωρείς τον εαυτό σου ανεπιθύμητο, πως περιμένεις να μη σε θεωρούν έτσι και οι άλλοι;

Δεν ξέρω τι λάθος κάνω... Λετε η πολύ κλεισούρα να με έχει κάνει να ασχολούμαι με μα***κιες;;;

Αυτά...

[Vasoula]

μα τι λες Μάνο μου?

Εγώ ανεπιθύμητη ένιωθα πως ήμουν και για την μάνα μου...

Χρειάζεται λίγο να ξεφύγεις από την πλασματική εικόνα της οικογενειακής αγάπης γιατί είναι μια τέλεια ψευδαίσθηση...

Μπορείς να σκεφτείς τι είναι για εσένα η επαφή με τους συγγενείς σου? Μήπως σου είναι ανεπιθύμητοι και διατηρείς την σχέση είτε γιατί πρέπει, είτε γιατί έτσι νιώθεις ότι κάπου ανήκεις?

Πρακτικά, δεν κατάλαβα όμως γιατί η μικρή έγραψε για τους άλλους ότι "μισεί να περιμένει", αφού εσύ ήσουν ο αργοπορημένος... ή λάθος κατάλαβα?

[Μάνος]

Χρειάζεται λίγο να ξεφύγεις από την πλασματική εικόνα της οικογενειακής αγάπης γιατί είναι μια τέλεια ψευδαίσθηση...

Μπορείς να σκεφτείς τι είναι για εσένα η επαφή με τους συγγενείς σου? Μήπως σου είναι ανεπιθύμητοι και διατηρείς την σχέση είτε γιατί πρέπει, είτε γιατί έτσι νιώθεις ότι κάπου ανήκεις?

Πω πω τι είπες τώρα Βασούλα μου!!!!

Να σου εξηγήσω... Ίσως εγώ να μην ήμουν σαφής. Η μικρή περίμενε μαζί με τους υπόλοιπους εμένα. Και ενώ περίμεναν όλοι μαζί ανάρτησε στο fb της ότι δεν της αρέσει να περιμένει προσθέτωντας τα ονόματα των άλλων δύο. ότι δηλαδή περιμένουν και οι άλλοι. Οπότε στους τοίχους και των τριών υπήρχε αυτή η δημοσίευση...
Αυτό εννοούσα...

[Μάνος]

Μπορείς να σκεφτείς τι είναι για εσένα η επαφή με τους συγγενείς σου? Μήπως σου είναι ανεπιθύμητοι και διατηρείς την σχέση είτε γιατί πρέπει, είτε γιατί έτσι νιώθεις ότι κάπου ανήκεις?

Το σκέφτηκα και θα απαντήσω κι ολας! Διατηρώ τη σχέση γιατί πρέπει και γιατί φοβάμαι... Μέσα στο μυαλό μου το έχω σαν υποχρέωση γιατί ο ξάδερφος μου με τον καλό του με φιλοξένησαν 10 ολόκληρους μήνες στο σπίτι τους και φόβο γιατί σκέφτομαι και λέω αν κάτι σοβαρό συμβεί, αν κάτι μου τύχει δεν θα έχω κανένα άλλον άνθρωπο ν'αποτανθώ...
Αυτό πρέπει να είναι Βασούλα μου...

[Μπεττουλα]

Χωρίς τον «φόβο», ο «εγωισμός» γίνεται «αγάπη». Χωρίς τον «εγωισμό», ο «ανταγωνισμός» γίνεται «ενότητα», χωρίς τον «ανταγωνισμό», η «κολακεία» γίνεται «πίστη», χωρίς την «κολακεία», η «εμμονή» γίνεται «επίγνωση», χωρίς την «εμμονή», η «συνήθεια» γίνεται «ευχαρίστηση», χωρίς την «συνήθεια», ο «πλούτος» γίνεται «αφθονία», χωρίς τον «πλούτο», η «προσδοκία» γίνεται «εμπιστοσύνη», χωρίς την «προσδοκία», η «ασχήμια» γίνεται «ομορφιά», χωρίς την «ασχήμια» η «κριτική» γίνεται «συγχώρεση» και χωρίς την «κριτική» η «αλήθεια» λάμπει όπως ο χρυσός στους τοίχους! Αλλά αυτή η λάμψη είναι ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ!

Μία-μία οι δικαιολογίες καταρρίπτονται. Γιατί είναι η λαχτάρα σου να προχωρήσεις, που τις καταρρίπτει. Γιατί είναι η λαχτάρα σου να τοποθετήσεις τον Εαυτό σου «σε θέση ενότητας» και όχι «σε θέση μάχης». Γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι η «ειρήνη» ακτινοβολεί από την καρδιά σου και όχι από την λογική σου. Γιατί δεν επιτρέπεις στο νου σου να βάζει όρους για την αγάπη και ούτε προσπαθείς να την προσαρμόσεις σε ότι οι άνθρωποι θεωρούμε αγάπη. Δεν λες το όνομά της! Την νοιώθεις απλά! Σαν τον αέρα που αναπνέεις. Εισπνέεις αγάπη, εκπνέεις αγάπη. Υπάρχει ποτέ περίπτωση να αξιολογήσουμε την αναπνοή μας;

Η κατανόηση είναι το πρώτο βήμα για να έχεις επίγνωση της ολοκληρωμένης άποψης για ότι κοινωνικό, θρησκευτικό ή οικογενειακό αποτύπωμα έχει χαραχθεί στο νου μας. Αν αυτό το αποτύπωμα το φωτίσεις θα αντιληφθείς ότι διεκδικείς ό,τι δεν θεωρείς δικό σου, χάνεις ότι δεν σου ανήκει και δεν δοκιμάζεις γιατί φοβάσαι να χάσεις. Μέσα στις έννοιες «χάνω-διεκδικώ» περικλείεται όλος ο ανθρώπινος πόνος, που προέρχεται από τον φόβο και την επιθυμία. Ο φόβος και η επιθυμία φέρνουν τις προσκολλήσεις και οι προσκολλήσεις την αγωνία. ΄Όλες οι αλυσιδωτές αντιδράσεις των ανθρώπων οδηγούν στον σκοτεινό λαβύρινθο, όπου εκεί ο νους μας έρχεται αντιμέτωπος με ό,τι «αγαθό» του είχε επιβληθεί μέσα από τα πρότυπα. Είναι, λοιπόν, αναγκασμένος να αφαιρέσει τα εισαγωγικά από το Αγαθό, για να ενωθεί με το αγνό, καθαρό Φως του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΑΓΑΘΟΥ. Και αυτήν την ένωση μόνο μέσα από το πέρασμά του από τον λαβύρινθο μπορεί να την επιτύχει. Το φως αναδύεται μέσα από το σκοτάδι και αυτή είναι και η αξία της αντίληψής Του. Γιατί δεν το αντιλαμβάνεσαι μόνο στον εαυτό σου, αλλά σε όλους τους υπόλοιπους εαυτούς των ανθρώπων, σε όλη την Δημιουργία.

Στην «αίθουσα Ελευθερίας» συναντάς τον Θεό, μέσα στο λυκόφως! Και εκεί καταλαβαίνεις ότι, αλήθεια, ΥΠΑΡΧΕΙ! Υπάρχει μέσα σου, γύρω σου, στα κύτταρά σου, στις μνήμες σου. ΄Όλα αρχίζουν τότε να αντιστρέφονται. Αντιλαμβάνεσαι την αγνότητα του Θεού σε όλους τους ανθρώπους, αναγνωρίζεις τους φόβους τους που πριν λίγο ήταν και δικοί σου φόβοι, κατανοείς την σύγχυση που έχουν για τον Θεό και την θρησκευτική τους υποταγή σε έναν τιμωρό-Θεό, που για να δείξει το έλεός του πρέπει να του «τάξεις». Ανακαλύπτεις ότι η ισορροπία σε όλες τις αντιθέσεις που βιώνεις στην ζωή σου έρχεται μέσα από την ΣΥΓΝΩΜΗ. Συγχωρείς την άγνοια! Και έτσι συγχωρείς πια κάθε εκδήλωση των ανθρώπων που έρχεται από την ψευδή εικόνα που έχουμε όλοι για την «ανθρώπινη φύση» μας! Μέσα σ’ αυτήν την ψευδή εικόνα εμπεριέχεται και ο τίμιος και ο κλέφτης, και ο ειλικρινής και ο ψεύτης, και ο ταπεινός και ο ματαιόδοξος. Και συγχωρείς…ολοένα και πιο βαθιά, ολοένα και με πιο μεγάλη επίγνωση.
Συγχωρείς τον εαυτό σου πρώτα απ’ όλα, για όλη την αλήθεια που του είχες κρύψει. Για την αγωνία, τους φόβους, τις ανασφάλειες που του επέβαλες.

«Ποτέ δεν θα χάσεις κάτι που σου ανήκει πραγματικά. Πάντα θα επιστρέφει στην ζωή σου.»
(κάρτα Ρωρ 123)

Και μόνο περνώντας από τον λαβύρινθο, εντοπίζουμε αυτήν την απόσταση, που άθελά μας αφήσαμε να υπάρχει. Μόνο στον λαβύρινθο αναγνωρίζουμε την ψυχή και την θεϊκή της ουσία, μόνο στον λαβύρινθο μειώνουμε τις αποστάσεις μεταξύ του νου μας και της ψυχής μας, ώστε να της δώσουμε ξανά τα εφόδια από τον Πατέρα και να την αφήσουμε ελεύθερη να μας οδηγήσει σ’ Αυτόν. Χωρίς όρους πια, χωρίς παραμέτρους, χωρίς οριοθετήσεις και κυρίως χωρίς ΠΡΟΤΥΠΑ.

Μανουκο