Να μιλάς με την καρδιά σου.

[Ιωαννάκι]

Μανο μου
Φωτεινούλι
Πανούλη

[ARTYADIS]

Έχουμε Βασούλα, ξωτικά, νεράιδες, μονόκερους και πήγασους με το μέρος μας! ...

Όλος ο νεραιδόκοσμος μαζί μας!

[Δωρουλα]

Φωτεινό μου!

παιδάκια γλυκά!

[Fotinoula]

Φωτεινή μου σε ευχαριστώ πολύ για αυτό το μοίρασμα σου καρδούλα και να ξέρεις (εντελώς πληροφοριακά) πως έδωσες στον αδαή ένα ωραιότατο μαθηματάκι: Ο αδαής λοιπόν νόμιζε πως εσείς οι "παλιοί" έχετε ξεπεράσει τέτοιου είδους "θεματάκια"... Παράλληλα ήρθε και το τηγανάκι: Σκέψου πόσο βαθιά έχουν ριζώσει τα άτιμα τα στερεότυπα και οι εντολές μέσα μας και πόσο προσπάθεια και χρόνο χρειάζεται για να πεις: "Απάλλαχτηκα από σένα, απάλλαχτηκα και με όμορφη αγάπη τώρα πιάστηκα!"
Φωτεινούλα μου όμως μη μασάς! Έχουμε Βασούλα, ξωτικά, νεράιδες, μονόκερους και πήγασους με το μέρος μας! ...Όπότε όλοι οι άλλοι απλά τη βάψανε!!! Και στανταράκι θα τα καταφέρουμε!!! Το ότι θα φωτίσουμε όλοι μας τον δρόμο μας είναι αναμφησβήτητο! Ο καθένας στον δικό του χρόνο φυσικά...

Μανούλης μου

εγρήγορση εγρήγορση και πάλι εγρήγορση

[Βικούλα]

[Θοδωράκος]

[ΙΩΑΝΝΑ]

Φωτεινούλι μου

Μάνο

[elenaki]

Φωτεινο μου..
Μανουλη μας..

[Ellaki]

Μανούλη

[Μάνος]

Ιωαννάκι μου
Ελένη μου
Ελλάκι μου

[ALEXOULA]

Φωτεινούλι
Μανούλη
Πανούλη
Παιδάκια

[Μπεττουλα]

Κάνει πολύ φασαρία ο νους...
Τόση φασαρία, που καλύπτει τον ήχο του φόβου, που κάνει την καρδιά να συρρικνώνεται από τις άμυνες...

ουτε που ηξερα τι τοιχος ειχα χτισει.. τωρα αρχιζω και βλεπω σιγα σιγα.. ομως νιωθω την καρδια που φωναζει να ελευθερωθει... ποναει ενα χρονο τωρα με τσιμπιες που στην αρχη ηταν αραια αλλα τους τελευταιους μηνες πιο εντατικα σχεδον καθημερινα.. και στην αρχη νομιζα οτι πονουσε απο τον πονο που ειχα μαζεψει μεσα μου.. και εκανα πισω που να πας με τοσο πονο να τον ελευθερωσεις.. καποια στιγμη τους τελευταιους μηνες καταλαβα οτι δεν πονουσε για αυτο.. πασχιζει να ελευθερωθει και γω την κρατουσα πισω θωρακισμενη.. και καθε φορα που ερχοντουσαν οι τσιμπιες ειδα και βλεπω οτι εμενα-μενω σε καποιο θεατρακι του εγω.. τωρα καθε φορα που το νιωθω απλα ρωταω τι ειναι αυτο που δεν βλεπω προσπαθω να με νιωσω και μετα απο λιγο ερχεται και η απαντηση..

αλλά μπορώ να σου πω ότι ο φόβος σε κάνει να αμύνεσαι και όταν αμύνεσαι
ο νους γίνεται σκληρός και λειτουργεί με στερεότυπα και πεποιθήσεις, κλείνεσαι από αυτό τον αυθόρμητο τρόπο που αναπνέει η καρδιά
κοινώς ελέγχεις για το πως πρέπει το ένα ή το άλλο, πως να το πω, πως να σταθώ, πως να μιλήσω πως πως
όταν όμως η καρδιά είναι ανοιχτή τότε αυθόρμητα επικοινωνεί
εκείνο που χρειάζεται ο φόβος είναι επιχειρήματα Λογική

ναι Φωτεινουλι μου

Ο αδαής λοιπόν νόμιζε πως εσείς οι "παλιοί" έχετε ξεπεράσει τέτοιου είδους "θεματάκια"... Παράλληλα ήρθε και το τηγανάκι: Σκέψου πόσο βαθιά έχουν ριζώσει τα άτιμα τα στερεότυπα και οι εντολές μέσα μας και πόσο προσπάθεια και χρόνο χρειάζεται για να πεις: "Απάλλαχτηκα από σένα, απάλλαχτηκα και με όμορφη αγάπη τώρα πιάστηκα!"

καπως ετσι ξεπερασα και εγω εναν σκοπελο τελευταια Μανο μου.. σκεφτηκα τα παιδακια που ακομα παλευουν υστερα απο τοσο καιρο εσωτερικης εργασιας και ειναι εκει να ακουσουν ακομα ενω το παιδακι μεσα μου ηθελε να το παιξει δεν εχω αναγκη κανεναν.. ναι αλλα εχω πολλες φορες μου ηρθαν εμπειριες η μοιρασματα απο τα αλλα παιδακια σε μια δυσκολια που αντιμετωπισα τελευταια και αυτο με βοηθησε συνδιαστηκα να κανω και εγω βηματακια..

παιδακια αγαπημενα

[Βικούλα]

Μπεττούλα

[Ταρούλα]

Μπεττούλα μου

[ΙΩΑΝΝΑ]

Mπεττούλα