Παρόμοιες σκέψεις έκανα κι εγώ Μανουλη μου και αναρωτιόμουν πως θα μπορούσα να διατηρήσω την ακεραιότητα μου και να μην επηρεαζομαι από διάφορους παράγοντες.
Ένα μέρος μου παραμένει ασυνείδητο και του επιτρέπω να με παρασέρνει, δυστυχώς. Το καλό είναι ότι τουλάχιστον το αναγνωρίζω έστω και με σφαλιάρες μερικές φορές.
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο...
...σαφώς και ισχύουν και για μένα τα παραπάνω όμως μου έχει εντυπωθεί οτι γενικά-συνολικά όσο περνάει ο καιρός αυξάνονται αυτές οι στιγμές του συνειδητού...