Αγαπημένο μου παιδί.

[eirini]

Να ξέρεις που μπορείς να φτάσεις και όχι να ξέρεις που σε έμαθαν να θέλεις να φτάσεις

[ARTYADIS]

Αλλά από την εμπειρία μου σου λέγω, ότι ακόμα και κάτω από τις καλύτερες συνθήκες, είναι σπάνιο να αποφασίσει ο άνθρωπος ότι για να "ανέβει" συνειδησιακά, πρέπει πρώτα να "κατέβει" στα βάθη του και να διαχειριστεί έναν κόσμο, που κανείς ποτέ δεν του έμαθε ότι υπάρχει...

Αχ, αυτός ο Gibran..!

[ΙΩΑΝΝΑ]

[nondas]

[Ελενα Κ.]

[Giotoula]

[Μπεττουλα]

Η συγχώρεση είναι μια απαραίτητη διαδικασία της πνευματικής μας ωριμότητας...Πριν γίνει όμως αυτό, χρειάζεται να είσαι σε θέση να διακρίνεις τι συγχωρείς και ποιόν δικάζεις...

Δεν γίνεται να κατέβεις με μιάς, όσο είσαι στο πάνω σκαλί αυτής της τυχαίας σκάλας...
Γιατί όσο η ανάβαση χρειάζεται ωριμότητα, άλλο τόσο ωριμότήτα χρειάζεται και η κατάβαση...

Και η ωριμότητα έχει να κάνει με την ειλικρίνεια...
Γκρεμίζεις και κατεβαίνεις σκάλι σκαλί, ενώ παράλληλα δεν μαζεύεις τα συντρίμμια που αφήνει πίσω του ένα γκρέμισμα...
Για την ανάβασή σου χρειάζονται νέα καθαρά στοιχεία, νέος αέρας και εκείνη η αίσθηση του τολμάω...

Το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να μας βοηθήσει να το διαχειριστούμε όλο αυτό, γιατί μας νιώθει σ' αυτήν την δυσκολία...

[elenaki]

[Μάνος]

αρκεί να θυμόμαστε ότι δεν φταίνε οι γονείς μας για τα λάθη τους, αλλά εμείς που τα συνεχίζουμε...

Όλα εξαρτώνται από τους Στόχους σου...Να ξέρεις που μπορείς να φτάσεις και όχι να ξέρεις που σε έμαθαν να θέλεις να φτάσεις

Βασούλα μου