ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ...

[Vasoula]

Το θέμα είναι πως δεν ξέρουμε να αποδεχτούμε την αλήθεια και εμμένουμε συχνά στην δική μας "πλασματική" κατάσταση

μα από εκεί ξεκινά Σοφία η αναγκαιότητα του ψέματος...
Επειδή ακριβώς δεν αντέχει κανείς να πει την αλήθεια στον εαυτό του, να νιώσει βαθιά τα συναισθήματά του, μένει στην επιφάνεια και μέσω αυτής οι άνθρωποι επικοινωνούν, οπότε είναι μοιραίο να μην μιλάνε με αλήθειες...

Ο επηρεασμός μεταξύ μας είναι μέσω των συναισθημάτων σε ένα μεγάλο ποσοστό...΄Ενα μικρότερο ποσοστό καταλαμβάνουν οι σκέψεις μας, μα εκεί επεμβαίνει η λογική και τότε ότι εκφράζεται δεν μπορει να είναι αληθινό, γιατί ακριβώς πρέπει να προσαρμοστεί στο κοινωνικό γίγνεσθαι, να γίνει ευγενικό και ίσως μεγαλειώδες, ή αντίθετα σκληρό και άκαμπτο...

Αν κάποιος, λοιπόν, πει ότι είσαι όμορφη, ενω εσύ δεν τολμάς να το δεις γιατί έχεις επικρίνει σκληρά τον εαυτό σου και τον θεωρείς ανάξιο της ομορφιάς, τότε αυτό που θα δεις σαν αλήθεια, είναι αυτό΄που έχεις μέσα σου...Ποιός πρόδωσε ποιόν όμως?

Μερικές ή τις περισσότερες φορές ακούς τον άλλον μεταξύ χίλιων σκέψεων και τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι ποτέ δεν μπορείς να αντιληφθείς με αλήθεια τι σου λεει, γιατί το μόνο που ενδιαφέρει τον νου σου εκείνη την στιγμή, είναι να σε κάνει να νιώσεις ασφαλής.

΄Ολα τα ελαττώματα έχουν προκύψει από χαρίσματα...Οι άμυνές μας προκαλούν όλες τις διαστρεβλώσεις. Η ανασφάλεια της ασημαντότητας είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις να νιώσεις σημαντικός και σ' αυτήν την μάχη, τον μόνο που έχεις σύμμαχο είναι ο νους σου.

Νοητικός είναι ο πόλεμος μεταξύ μας, γιατί τα συναισθήματα αντικρούονται στα πιο ψηλά τείχη της άμυνας...

Λίγοι ξέρουν όμως ότι αυτός ο νοητικός πόλεμος έξω από εμάς, είναι λιγότερο οδυνηρός από αυτόν που προκύπτει εντός των τειχών, από τα συναισθήματα...

και αυτός είναι ο Νόμος της Δικαιοσύνης του Σύμπαντος...
πολύ λίγοι ξεφεύγουν από το ήθος του...και πάλι προσωρινά!

[Danielli]

και αυτός είναι ο Νόμος της Δικαιοσύνης του Σύμπαντος...
πολύ λίγοι ξεφεύγουν από το ήθος του...και πάλι προσωρινά!

Δεν χρειάζεται να πληρώσεις για να δεις αυτη τη διασκεδαστική διαδικασία Σοφία μου... στο γραφειο που εργαζομαι έχω τέτοια άτομα... και διατιθενται δωρεαν!

Διοτι με τους υπόλοιπους έχω αποφασισει να μην βρισκομαι πλέον! Δεν πάω γυρέυοντας!

Για κάνε όμως ένα 8ωρο με έναν μυθομανη δίπλα σου!

Για την εκμετάλευση ως ελάτωμα...
Δεν υπάρχει "θύτης" , αν δεν υπάρχει "θυμα"....
Μεγαλώνουμε πιστευοντας ότι μας εκμεταλλευονται , οι παππούδες , οι γονεις, τα αδέλφια,στην πορεια οι φίλοι, οι εργοδότες......
Ουσιαστικά θυμώνουμε με την δική μας -μη συνειδητή- παράδοση της ενεργειας μας, ανευ όρων...
Δεν γνωρίζουμε τις ανάγκες μας... και συνεπώς δεν μπορούμε να κυριαρχησουμε στο μέσα μας, αλλά στις απαιτησεις των άλλων...
Γινόμαστε θύματα... ( και άλλοτε θύτες όπου μας παιρνει για να ισοφαρήσουμε το άδικο).

[Sofoula]

Συμφωνώ απόλυτα Danny μου... Είπαμε, ποτέ δεν φταίει ένας μόνο.

Αλλά αυτό δεν πιστεύω ότι μπορούμε να το πούμε για τις περιπτώσεις των μη-συνειδητών ανθρώπων... Των παιδιών...

Όταν υπάρχει παρουσία συνείδησης δεν υπάρχει ουσιαστικά ελάττωμα. Δεν μπορεί να λειτουργήσει σε αυτήν την κατάσταση οτιδήποτε ελαττωματικό. Από μόνο του διαλύεται, πέφτει και σπάει.

[Vasoula]

Αλλά αυτό δεν πιστεύω ότι μπορούμε να το πούμε για τις περιπτώσεις των μη-συνειδητών ανθρώπων... Των παιδιών...

Α, τι ωραία που το ανάφερες, Σοφία μου...για να κάνουμε τις σχετικές διευκρινήσεις, μεταξύ παιδιών και "παιδιών"...

Τα παιδιά δεν έχουν ελαττώματα, γιατί δεν έχουν αναπτυγμένο το νοητικό τους...Τα παιδιά βιώνουν τον κόσμο συναισθηματικά και πνευματικά...Μπορούμε να πούμε ότι είναι νοητικά ανώριμα μεν, αλλά ταυτόχρονα και αγνά...

Η διαφορά των παιδιών με έναν μη συνειδητό άνθρωπο είναι ότι ο δεύτερος έχει αναπτυχθεί διανοητικά μεν, αλλά συναισθηματικά βρισκεται σε ανωριμότητα, κάτι που τον κάνει να μην νιώθει τον εαυτό του. Τα ελαττώματα αναπτύσσονται λοιπόν μέσα στον νου που ξέρει να "καμουφλάρει" τα συναισθήματα...
Γι' αυτό και στο δεύτερο "παιδί" δεν υπάρχει αγνότητα και αυτό προκαλεί τις διαστρεβλώσεις των χαρισμάτων...

Παρατηρώντας τις αντιδράσεις των φυσικά ώριμων ανθρώπων, στο απόγειο της ωρίμανσής τους, γύρω στα 30, βλέπουμε παιδικές συμπεριφορές που όμως δεν είναι συνειδητές, γιατί δεν έχουν συναισθηματικά ωριμάσει...συναισθηματικά είναι "παιδιά" μεν, αλλά διανοητικά δεν μπορούν να το αντιληφθούν, γιατί δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους...Και εκεί επέρχεται η πόλωση της συνείδησης και το τέλος της αγνότητας...

Η αγνότητα εδώ εννοείται σαν η εσωτερική Αρχή που κρατά σε ισορροπία τους πόλους εντός μας, ώστε το ήθος να εκφράζεται από τα αρχέτυπα του ανθρώπου και όχι από τα φυσικά αίτια του καλού και του κακού...

Δηλαδή ο νόμος της αβλάβειας πχ, όταν εκφράζεται από΄μέσα μας, δεν χρειάζεται φυσικούς κανόνες για να εκφραστεί με αυθεντικότητα...Σε τέτοιες περιπτώσεις αυθεντικότητας δεν χρειάζεται η διανόηση να επέμβει στις επιλογές, γιατί στην ουσία, δεν υπάρχουν επιλογές...και κυρίως δεν υπάρχουν σκέψεις γι' αυτές...

Ο κόσμος μας είναι γεμάτος με ώριμα "παιδιά", με την μόνη διαφορά ότι τα ίδια δεν το γνωρίζουν, γιατί έχουν προσαρμοστεί τόσο δραστικά στο κοινωνικό πλαίσιο της ομαδικότητας, που τους αναπτύσσει μόνο διανοητικά, ώστε να βρίσκονται πάντα προ ανούσιων επιλογών, θέτοντας σε εφαρμογή τους κανόνες και τα στερεότυπα ηθικής...

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Ανασκαφών συνέχεια

Ποιο από όλα τα ανθρώπινα ελαττώματα δεν αντέχουμε?
Που νιώθουμε απειλή από αυτό?

Βασσούλα,μιλάμε για τα δικά μας ελαττώματα ή αυτά που αντιλαμβανόμαστε
στους άλλους,χωρίς όμως να τα αντιλαμβανόμαστε σ'εμάς??

[Vasoula]

αν δεν το αντέχεις στους άλλους, δεν το έχεις αντέξει πρώτα στον εαυτό σου, Δημητράκη

αν δεν το έχεις εσύ, δεν θα το παρατηρείς στους άλλους...

συνήθως, βεβαίως βεβαίως





οπότε ξεκίνα να λες και βλέπουμε...

ξέρεις κάποιο ελάττωμα δεν χρειάζεται να προβληθεί με τον ίδιο τρόπο! Χρειάζεται να το δούμε σαν επίδραση που μπορεί να είναι η ίδια...

Δηλαδή, σαν παράδειγμα, ο κλέφτης δεν είναι μόνο αυτός που κλέβει αντικείμενα, αλλά και αυτός που προσπαθεί να "κλέψει" επαίνους, αν θεωρήσουμε την κλεψιά σαν ελάττωμα!

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

οπότε ξεκίνα να λες και βλέπουμε...

αλφαβητικά ή όπως μου έρχονται??

λοιπόν ξεκινάω
δεν μπορώ την αλαζονεία που έχω ώρες-ώρες,όπως και την προσπάθεια που κάνω να τακτοποιήσω πολλά πράγματα σχεδόν ταυτόχρονα,ή να τα έχω υπό έλεγχο.
το πείσμα μου,για διάφορα θέματα ,όπως και η αναποφασιστικότητα μου,όχι πάντα
αλλά...
καλά για λαιμαργία-ειδικά στα γλυκά-ούτε λόγος

αυτό που με τρελλαίνει όμως είναι η υποκρισία μεταξύ των ανθρώπων-πιστεύω,πως δεν το έχω-δλδ μπροστά σου λέω ότι μπορείς να φανταστείς και πίσω σε "θάβω"

[VasilisM]

Υποκρισία δεν σημαίνει μόνο να "θάβεις" τους άλλους πίσω απ'την πλάτη τους. Μπορεί να λες σε κάποιον ακριβώς ότι σκέφτεσαι, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως νιώθεις πάντα κάτι αντίστοιχο συναισθηματικά. Άρα επειδή εσύ αναγνωρίζεις και εκφράζεις μόνο αυτό που σκέφτεσαι αλλά αγνοείς το συναίσθημα που ακολουθεί την σκέψη, δεν σε κάνει και ειλικρινή, απαραίτητα!

[Ελενα Κ.]

http://youtu.be/KHi2dxSf9hw" onclick="window.open(this.href);return false;

Τασο, ξαναβαζω το βιντεακι που ειχες βαλει εδω και καιρο...
children see, children do

και κραταω κι αυτο.... ετσι για να πορευτω σημερα....

και η αλαζονεία παλεύεται, αν σε αφήνει αδιάφορη το πόσο "μεγάλος" νιώθει ο άλλος...

Εκεί που θα τα βρούμε σκούρα με το ψέμα, είναι όταν άνθρωποι που αγαπάμε αποκαλύπτονται...

Εκεί, χρειάζεται να έχεις εξασκηθεί στην ισορροπία...

και αυτο..

Για την εκμετάλευση ως ελάτωμα...
Δεν υπάρχει "θύτης" , αν δεν υπάρχει "θυμα"....
Μεγαλώνουμε πιστευοντας ότι μας εκμεταλλευονται , οι παππούδες , οι γονεις, τα αδέλφια,στην πορεια οι φίλοι, οι εργοδότες......
Ουσιαστικά θυμώνουμε με την δική μας -μη συνειδητή- παράδοση της ενεργειας μας, ανευ όρων...
Δεν γνωρίζουμε τις ανάγκες μας... και συνεπώς δεν μπορούμε να κυριαρχησουμε στο μέσα μας, αλλά στις απαιτησεις των άλλων...
Γινόμαστε θύματα... ( και άλλοτε θύτες όπου μας παιρνει για να ισοφαρήσουμε το άδικο).

[Vasoula]

δεν μπορώ την αλαζονεία που έχω ώρες-ώρες,όπως και την προσπάθεια που κάνω να τακτοποιήσω πολλά πράγματα σχεδόν ταυτόχρονα,ή να τα έχω υπό έλεγχο.
το πείσμα μου,για διάφορα θέματα ,όπως και η αναποφασιστικότητα μου,όχι πάντα
αλλά...
καλά για λαιμαργία-ειδικά στα γλυκά-ούτε λόγος

αυτό που με τρελλαίνει όμως είναι η υποκρισία μεταξύ των ανθρώπων-πιστεύω,πως δεν το έχω-δλδ μπροστά σου λέω ότι μπορείς να φανταστείς και πίσω σε "θάβω"

για δώσε επιχειρήματα για την αλαζονεία, Δημητράκη...

όσο για την υποκρισία, εσύ να δεις πόσο υποκριτικά συμπεριφέρεσαι στον εαυτό σου...Δεν έχεις ιδέα πόσο!
Αν ήξερες, αυτό που παρατηρείς στους άλλους να κάνουν, θα ήταν το ένα τοις χιλίοις του "πόνου" που εισπράττεις από τους άλλους...

Του λες πχ. θέλω αυτό και κάνεις κάτι άλλο...Και αντί να κάτσεις με σεβασμό να δεις γιατί άλλα θέλεις και άλλα κάνεις, λες για τους άλλους ότι είναι "υποκριτικοί"....

για πάμε να δούμε που τοποθετείς την αλαζονεία σου...

όσο για τον έλεγχο που θέλεις να ασκήσεις στα πάντα, είναι γιατί δεν έχεις καμία εμπιστοσύνη στον θεό μέσα σου...
Συμβαίνει σχεδόν σε όλους τους ανθρώπους, που λειτουργούν με μηχανιστική σκέψη...

[Ελενίτσα]

αν δεν το αντέχεις στους άλλους, δεν το έχεις αντέξει πρώτα στον εαυτό σου, Δημητράκη

αν δεν το έχεις εσύ, δεν θα το παρατηρείς στους άλλους...

Αι αι αι!!!!! Πως έτσουξε!!!!!

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

για δώσε επιχειρήματα για την αλαζονεία, Δημητράκη...

ένα απλό παράδειγμα αρκετά χαρακτηριστικό σχετικά
με την προηγούμενη εργασία μου,ήταν πως πάντα αναλάμβανα
υποχρεώσεις που εκ των πραγμάτων ήταν αδύνατο να διεκπαιρεωθούν
στο 8άωρο π.χ εφορεία,ΙΚΑ,τράπεζες σε μια μέρα και οτι μπορούσε να προκύψει
κατά τη διάρκεια του ωραρίου,με αποτέλεσμα να τρέχω πανικόβλητος στην προσπάθεια να τα προλάβω όλα,ενώ πολύ απλά θα μπορούσα να είχα δεχτεί
να αναλάβω τις μισές δουλειές.
Δεν ξέρω για πιο λόγο το έκανα τότε,αλλά ξέρω πως δεν ήταν φόβος ή ανασφάλεια για να μην χάσω τη δουλειά μου.

όσο για τον έλεγχο που θέλεις να ασκήσεις στα πάντα, είναι γιατί δεν έχεις καμία εμπιστοσύνη στον θεό μέσα σου...
Συμβαίνει σχεδόν σε όλους τους ανθρώπους, που λειτουργούν με μηχανιστική σκέψη..

Βασσούλα,δεν θέλω να ασκώ έλεγχο στα πάντα.
Αυτό πήγαινε πιο πολύ σε κάποια αγαπημένα πρόσωπα και στην λάθος αντίληψη
που είχα τότε,σχετικά με την πορεία της ζωής γενικότερα

όσο για την υποκρισία, εσύ να δεις πόσο υποκριτικά συμπεριφέρεσαι στον εαυτό σου...Δεν έχεις ιδέα πόσο!
Αν ήξερες, αυτό που παρατηρείς στους άλλους να κάνουν, θα ήταν το ένα τοις χιλίοις του "πόνου" που εισπράττεις από τους άλλους...
Του λες πχ. θέλω αυτό και κάνεις κάτι άλλο...Και αντί να κάτσεις με σεβασμό να δεις γιατί άλλα θέλεις και άλλα κάνεις, λες για τους άλλους ότι είναι "υποκριτικοί"....

Όντως,δεν έχω ιδέα,αλλά συνήθως όταν θέλω κάτι το κάνω.συνήθως το κάνω.
Άν,για κάποιο λόγο δεν είμαι,δεν θα το κάνω,αλλά θα το σκέφτομαι συνέχεια.
Εδώ,μάλλον θέλω βοήθεια.

[Vasoula]

Δεν ξέρω για πιο λόγο το έκανα τότε,αλλά ξέρω πως δεν ήταν φόβος ή ανασφάλεια για να μην χάσω τη δουλειά μου.

Και που είναι η αλαζονεία εδώ?

Να πιστεύεις ότι θα τα καταφέρεις, ενώ ήξερες πως δεν θα μπορούσες?

και δεν καταλαβα που θέλεις βοήθεια...

αν θέλεις να το κάνεις, θα το κάνεις...
ή εννοείς πως παρ' όλο που δεν θέλεις να το κάνεις, το κάνεις?

έχεις ένα ταλέντο να με μπερδεύεις με τα θέλω σου, βρε Δημητράκη!

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Και που είναι η αλαζονεία εδώ?

Να πιστεύεις ότι θα τα καταφέρεις, ενώ ήξερες πως δεν θα μπορούσες?
και δεν καταλαβα που θέλεις βοήθεια...
αν θέλεις να το κάνεις, θα το κάνεις...
ή εννοείς πως παρ' όλο που δεν θέλεις να το κάνεις, το κάνεις?
έχεις ένα ταλέντο να με μπερδεύεις με τα θέλω σου, βρε Δημητράκη!

Βασσούλα μου,αναλάμβανα υποχρεώσεις τις οποίες δεν ήξερα αν θα μπορούσα να ανταπεξέλθω και οι οποίες δεν ήταν στα καθήκοντα μου.
Η πλάκα είναι πως έδινα λύσεις σε αρκετά σοβαρά θέματα.
Απλά τώρα που τα ξανασκέφτομαι,διαπίστωσα τάσεις αλαζονικής συμπεριφοράς.
Βοήθεια θέλω σ'αυτό που μου έγραψες για την υποκρισία σε σχέση με τον εαυτό μου

[Vasoula]

μέσα σε όλο το φόρουμ, όσο μου επιτρέπει η "δημόσια έκθεση", Δημητράκη, έχω αναφέρει τις υποκριτικές ιδιότητες που αναπτύσσουμε προς τον Εαυτό μας. ΄Αλλα νομίζουμε πως είμαστε, άλλα είμαστε...΄Αλλα θέλουμε, άλλα κάνουμε...ας ξεκινήσεις από εκεί, πιο σοβαρά και πιο υπεύθυνα να "βλέπεις" μέσα σου.

Το ασυνείδητο είναι μια ολόκληρη πνευματική επιστήμη, το θέμα είναι αν θέλεις να "σπουδάσεις" σ' αυτήν!

Να μην μένεις στην επιφάνεια των πραγμάτων, να παρατηρείς συνεχώς τα συμπτώματα, για να οδηγηθείς στις αιτίες...

Αυτό, πχ. που λες, ότι αναλάμβανες (ή ακόμα αναλαμβάνεις) περισσότερα από όσα γνώριζες ότι αντέχεις, είναι μια καλή αρχή να δεις το γιατί το έκανες! Τι ανάγκη κάλυπτες με αυτήν την δράση σου. Αποδοχής? Επιβεβαίωσης? Και αν ανακαλύψεις την ανάγκη αυτή, να δεις γιατί υπάρχει...Αν είναι δική σου καθαρά, ή στην φύτεψε το παιδί μέσα σου, που δεν πήρε ποτέ του θετική επιβεβαίωση στην παιδική ηλικία...

Να αφήσεις το ανώριμο συναισθηματικό στάδιο και να αναπτυχθείς προς μια πιο ώριμη εσωτερική κατάσταση, είναι το ζητούμενο. Εργαλεία έχεις...