Όταν ξεκίνησε το βίντεο χωρίς να έχω παρατηρήσει καλά καλά, είπα: άλλο ενα βίντεο χορού. ...Για να δούμε αυτή τη φορά τι θα κάνουνε... Και όταν ξεκίνησε έμεινα άφωνος! Όχι απλώς δεν έβλεπα την "αναπηρία" των δύο παιδιών, αλλά ένιωσα πως αψηφούσαν τους νόμους της βαρύτητας!!! Απίστευτό!!!Βάσω έγραψε:Οι άνθρωποι δεν έχουν να κάνουν τίποτα άλλο, από το να μπορέσουν να ξεφύγουν από το "πρωτόγονο" σύστημα σκέψης μέσα στο οποίο ζουν.
Αυτό το "πρωτόγονο" σύστημα σκέψης, δημιουργεί τις αιτίες της φυλακής μέσα από την νόηση. Η ζωή όμως δεν είναι αποτέλεσμα σκέψης, αλλά έμπνευσης!
Το βίντεο της Αλεξίας κάπου το είχα πετύχει παλιά... Κουράγιο και δύναμη που έχουν αυτά τα παιδιά, ΜΠΑΡΑΒΟ ΤΟΥΣ!!!
ΥΓ: Σας είπα πως τα τελευταία χρόνια έχουν ενταχθεί στις καθημερινές μου συνήθειες τα αντικαταθληπτικά χάπια;(...και αυτό θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας)VasilisM έγραψε:Μα η ασθένεια του μέλλοντος δεν λένε πως είναι η κατάθλιψη;
Και είναι λογικό να συμβαίνει, αν συλλογιστούμε πως αφήσαμε να μας πείσουν κάποιοι άλλοι για το τι έχει αξία στην Ζωή, για τι πράγμα αξίζει να παλεύουμε και να κοπιάζουμε. (...)
Και έτσι με όλα αυτά, καταντήσαμε ψυχικά ανάπηροι, χωρίς να μπορούμε να ακούσουμε τι θέλει η Ψυχή μας, ή το κάλεσμα του Εαυτού μας... έτσι βρισκόμαστε σε ένα αέναο κυνήγι της ευτυχίας η οποία όμως ποτέ δεν έρχεται, και όσο δεν έρχεται τόσο το συναίσθημα χτυπά εντονότερα για να μας παρακινήσει να ψάξουμε καλύτερα.. Αλλά ψάχνω καλύτερα σημαίνει και αλλάζω. Πράγμα που φοβόμαστε να κάνουμε.. η σιγουριά του γνωστού είναι ακατανίκητη άλλωστε 8)
μιας και εγω πριν 7 χρονια που συναντησα την Βασουλα καταπινα απο λεξοτανυλ xanax και οτι μου εδιναν.. ημουν 37 και εμιαζα για 60... καμοια ορεξη για ζωη...
και σε Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου