Περνάει ένας τύπος έξω απο ένα μαγαζί που πουλάει ωδικά πτηνά
και βλέπει ένα κλουβί με δύο καναρίνια, εκ των οποίων το ένα
κελαηδάει υπέροχα.
Μαγεμένος απο το άκουσμα της μελωδίας, μπαίνει γρήγορα στο
μαγαζί και ρωτάει πόσο κάνει το καναρίνι για να το αγοράσει.
Του λέει ο καταστηματάρχης : "Τα δύο καναρίνια σε αυτό το κλουβί
πάνε πακέτο. Δώσε 50 χιλιάρικα και πάρ τα και τα δύο"
- Μα τι να τις κάνω και τα δύο μαζί ; Εγώ αυτό που κελαηδάει
θέλω μόνο.
- Ναι αλλά το άλλο του γράφει τα τραγούδια
Ο υπουργός του κυβερνώντος κόμματος κάνει περιοδεία. Επισκέπτεται ένα σχολικό συγκρότημα και ακούει τα παράπονα των δασκάλων και των μαθητών:
- Κύριε υπουργέ, δεν έχουμε πετρέλαιο για θέρμανση και έρχεται βαρύς χειμώνας...
- Κύριε υπουργέ, δεν μας χωράνε οι αίθουσες, τα μισά θρανία είναι χαλασμένα, τα περισσότερα τζάμια είναι σπασμένα...
Αφού ακούει διάφορα τέτοια, τους λέει:
- Μήν ανησυχείτε όλα θα γίνουν το συντομότερο δυνατόν.
Μπαίνει στην Mερσεντές και πάει στον επόμενο σταθμό, στις τοπικές φυλακές. Ακούει και εκεί πολλά παράπονα.
- Κύριε υπουργέ, θέλουμε καλύτερο φαγητό, περισσότερα κλινοσκεπάσματα, πιο πολύ προσωπικό γιατί δεν επαρκούμε...
- Θα γίνουν όλα όσα ζητάτε, μην ανησυχείτε.
Μπαίνει στην Μερσεντές και καθώς φεύγουν αρχίζει να δίνει οδηγίες στον γραμματέα του.
- Λοιπόν, Κωστάκη. Στο σχολείο στείλε ένα συνεργείο να μπαλώσει μερικές τρύπες, και να βάλει μερικά τζάμια, αλλά τίποτε άλλο. Μετά στείλε ένα συνεργείο στις φυλακές να φτιάξει: πισίνα, χαμάμ, τζακούζι, σάουνα, αίθουσα για διασκέδαση με 50άρα τηλεόραση, φλίπερ...
Μένει κάγκελο ο γραμματέας.
- Μα κύριε υπουργέ, τί είναι αυτά που λέτε;
Και απαντά ο υπουργός:
- Κοίτα Κωστάκη. Σχολείο πήγαμε και δεν θα ξαναπάμε. Στην φυλακή όμως σίγουρα θα πάμε... Κατάλαβες;
( αμην και ποτε)

Πίστη και εμπιστοσύνη στο ότι όλα γεννήθηκαν για εσένα και εσύ γεννήθηκες για όλα, χωρίς να είσαι το κέντρο του Σύμπαντος, αλλά να νιώθεις σαν κέντρο σου το Σύμπαν...